ma 30 jun, 2025 16:21
Nu wij niet meer regelmatig naar Zweden op vakantie gaan, zochten wij naar andere vakantiebestemmingen. Vanwege onze katten, die wij thuis achter moesten laten (naar Zweden gingen zij altijd wel mee), niet langer dan acht dagen of zo. De keuze viel op de Channel Islands. Om boekingen op internet het gedoe met daaraan verbonden risico’s te vermijden, boekten wij fysiek bij een reisbureau in Winsum (Gr.). Alles mooi geregeld. Er gaat iedere zondag een vlucht vanaf Groningen Airport Eelde, mooi dichtbij huis en geen drukke toestanden op Schiphol. Maar alleen in het zomerseizoen.
Ik heb het reisbureau gevraagd of mijn fiets met het vliegtuig mee kon. Dat kon ik vroeger wel met een Fokker-27, ook vanaf Eelde, waar mijn fiets in de neuskegel kon. Maar in dit geval is het een ATR-72, een kleine Italiaanse bovendekker met twee turboprop-motoren. De maatschappij is Blue Islands. De 10 m3 grote bagageruim bevindt zich tussen de cockpit en de passagierscabine, dus niet onder de vloer. De gang naar de cockpit loopt naast die bagageruimte. Dus nee, mijn fiets werd geweigerd. Ik zie mijn fiets daar ook niet graag gemangeld worden tussen de zware Samsonite’s en rolkoffers.
De snelheid van het vliegtuig was ongeveer 500 km/u en de vlucht duurde 2 uur en 10 minuten. Krappe beenruimte en spartaanse vliegtuigstoelen. De consumptie aan boord bestond uit één flesje mineraalwater. Nogal knieperig.
Er wordt zowel vanaf Groningen (Eelde) als vanaf Rotterdam gevlogen.
Ik nam contact op met het hotel op Guernsey (met Nederlandse eigenaren) en zij verhuren wel fietsen. Ik ontving op Whatsapp een foto van de huurfiets. Een damesfiets! Geen heren. Na het bestuderen van de vorm van de fiets, besloot ik een Click-Fit houder van mijn stuurtas, de bidonhouder (die ik met tie-wraps aan de zadelbuis bevestigde), mijn eigen fietshelm, enz. mee te nemen. De huur kostte £ 15,-- per dag. Het fietszadel is door een soort hendelsysteem, zonder gereedschap, in hoogte verstelbaar.
Op de bewuste dag waar ik rond wilde fietsen, bleek de Click-Fit houder niet op het stuur te passen, maar wel in de bocht naast de fietsbel, zodat mijn stuurtas wat onhandig scheef hing. De bidonhouder inderdaad met tie-wraps aan de zadelbuis vast, daarmee kon ik de rood-witte WF-bidon vervoeren. Na afloop kon ik de tie-wraps met een nagelknipper losmaken.Mijn NL-bordje kon ik nergens op bevestigen, maar hij kon symbolisch wel mee in de stuurtas.
Natuurlijk links verkeer, op zich geen probleem. Let op dat de doorgaande wegen op Guernsey nogal smal zijn. Eén fiets en twee auto’s kunnen niet naast elkaar. Als twee autobussen of vrachtwagens elkaar passeren, kan het wel eens gebeuren dat hun wielen over het trottoir gaan. Het deed me direct denken aan Ierland. Maar iedereen stopte wel netjes achter de fietser, om de tegenligger te laten passeren. Heel hoffelijk. De plattelandsweggetjes zijn nog smaller en niet altijd eenrichtingsverkeer.
Het landschap van Guernsey doet me denken aan Denemarken of Ierland. Maar er komen in de buurt van de kusten wel pittige hellingen voor, waar de Cauberg in Valkenburg een kinderglijbaantje bij vergeleken is.
(Links van de gele streep langs het trottoir staat ons hotel)
Als je perse je eigen fiets mee wilt nemen naar de Kanaaleilanden, kan dat alleen met de veerboten vanuit Engeland. Niet voor niets heb ik hier ook veel Nederlandse auto’s gezien.
De verbindingen met het naburige Frankrijk (Normandie) zijn slecht: er gaat maar één boot per week, op zondag heen en op woensdag terug van St. Helier op Jersey. Niet bepaald Den Helder-Texel….
Guernsey heeft, in tegenstelling tot het VK, eigen autonummerplaten, soms voorzien van de ovale sticker met GBG. Zwart met vijf zilverkleurige cijfers. Maar soms ook met slechts drie of vier cijfers. Nooit letters. En ik heb ook mooi een exemplaar gevonden voor mijn nummerplatenverzameling!
Maar er zijn overal goede busverbindingen, iedere kwartier en het kost maar £ 1,15 per persoon, maakt niets uit hoe lang de rit duurt. Wij maakten ook vaak gebruik van de benenwagen. En qua gewicht ook nog wat afgevallen.
Ik heb het reisbureau gevraagd of mijn fiets met het vliegtuig mee kon. Dat kon ik vroeger wel met een Fokker-27, ook vanaf Eelde, waar mijn fiets in de neuskegel kon. Maar in dit geval is het een ATR-72, een kleine Italiaanse bovendekker met twee turboprop-motoren. De maatschappij is Blue Islands. De 10 m3 grote bagageruim bevindt zich tussen de cockpit en de passagierscabine, dus niet onder de vloer. De gang naar de cockpit loopt naast die bagageruimte. Dus nee, mijn fiets werd geweigerd. Ik zie mijn fiets daar ook niet graag gemangeld worden tussen de zware Samsonite’s en rolkoffers.
De snelheid van het vliegtuig was ongeveer 500 km/u en de vlucht duurde 2 uur en 10 minuten. Krappe beenruimte en spartaanse vliegtuigstoelen. De consumptie aan boord bestond uit één flesje mineraalwater. Nogal knieperig.
Er wordt zowel vanaf Groningen (Eelde) als vanaf Rotterdam gevlogen.
Op de bewuste dag waar ik rond wilde fietsen, bleek de Click-Fit houder niet op het stuur te passen, maar wel in de bocht naast de fietsbel, zodat mijn stuurtas wat onhandig scheef hing. De bidonhouder inderdaad met tie-wraps aan de zadelbuis vast, daarmee kon ik de rood-witte WF-bidon vervoeren. Na afloop kon ik de tie-wraps met een nagelknipper losmaken.Mijn NL-bordje kon ik nergens op bevestigen, maar hij kon symbolisch wel mee in de stuurtas.
Natuurlijk links verkeer, op zich geen probleem. Let op dat de doorgaande wegen op Guernsey nogal smal zijn. Eén fiets en twee auto’s kunnen niet naast elkaar. Als twee autobussen of vrachtwagens elkaar passeren, kan het wel eens gebeuren dat hun wielen over het trottoir gaan. Het deed me direct denken aan Ierland. Maar iedereen stopte wel netjes achter de fietser, om de tegenligger te laten passeren. Heel hoffelijk. De plattelandsweggetjes zijn nog smaller en niet altijd eenrichtingsverkeer.
Het landschap van Guernsey doet me denken aan Denemarken of Ierland. Maar er komen in de buurt van de kusten wel pittige hellingen voor, waar de Cauberg in Valkenburg een kinderglijbaantje bij vergeleken is.
Als je perse je eigen fiets mee wilt nemen naar de Kanaaleilanden, kan dat alleen met de veerboten vanuit Engeland. Niet voor niets heb ik hier ook veel Nederlandse auto’s gezien.
De verbindingen met het naburige Frankrijk (Normandie) zijn slecht: er gaat maar één boot per week, op zondag heen en op woensdag terug van St. Helier op Jersey. Niet bepaald Den Helder-Texel….
Guernsey heeft, in tegenstelling tot het VK, eigen autonummerplaten, soms voorzien van de ovale sticker met GBG. Zwart met vijf zilverkleurige cijfers. Maar soms ook met slechts drie of vier cijfers. Nooit letters. En ik heb ook mooi een exemplaar gevonden voor mijn nummerplatenverzameling!
