Hallo Eric,
Eric Schuijt schreef:Jongens, jongens, jullie zijn ook echte mannen
Jullie hebben het alleen over techniek.
Je vergeet de drank .
Kunnen jullie ook wat input geven over de psychologische veranderingen, global village, goedkope vluchten, macro-economie, politiek, etcetera.
Zal het proberen, ik kan het echter alleen vanuit het perspectief van een vakantiefietser, ik heb nooit een tocht van meerdere maanden gemaakt.
Toentertijd had je geen goedkope vluchten. Een lijnvlucht met de KLM naar bijv. Stockholm was begin jaren tachtig 700 guldens. Een ticket naar de VS ong. 1500 gulden en naar Indonesië zo'n 3000 gulden. Daarom heb ik diverse keren gebruik gemaakt van de fietsbus, toentertijd een nieuwe manier van reizen. France Individuelle bracht je in 1985 voor 305 gulden naar Limousin of Les Landes (ik heb nog een folder). Of starten van huis, heb ik ook diverse keren gedaan en dan bijv. heen en terug naar Italië fietsen.
Er waren toentertijd geen gidsjes en bewegwijzerde routes, dus de route moest je zelf ahv. de kaart kiezen. Hierdoor kwam je soms op wegen die eigenlijk te druk waren om te fietsen of je kwam iets leuks tegen dat niet op de kaart stond. Of je kon je route aanpassen aan hoe je je die dag voelde, bijv. door een makkelijke route langs een rivier te kiezen ipv. een groene route met klimwerk. Ik geef toe dit is nog zo als je geen gidsje gebruikt of in landen waar weinig fietsers komen.
De wereld is wel kleiner geworden, het is nu makkelijker om echt ver weg te gaan, het aantal landen waar je moeilijk in kunt is kleiner geworden, mede door de verbeterde vliegverbindingen. Vroeger was het bijna onmogelijk om bijv. in de DDR of China te fietsen, die landen waren alleen voor groepsreizen toegankelijk. Waarschijnlijk doordat andere mensen ook verre vakanties houden wordt er tegenwoordig ook niet meer vreemd opgekeken als je in een ver land gaat fietsen.
Contact met het thuisfront was lastiger, geen Internet en mobieltjes. Vooral buiten Europa kon je alleen in grote steden bellen. Dit was prijzig en je moest geduld hebben, omdat het aantal lijnen met het buitenland beperkt was. Een brief schrijven was geen optie, omdat mijn vakanties maar zo'n vijf weken duurde (het is voor mij tegenwoordig moeilijk om meer dan vier weken vakantie te krijgen).
Na afloop maakte ik een fotoboek of liet ik mijn kennissen de foto's zien. Slechts een enkeling maakte een diashow, door de digitale fotografie zie je dia's steeds minder en is het makkelijker om een presentatie te maken. Tegenwoordig hebben veel mensen bovendien een website. Bloggen gebeurd al, pod/vodcasten zie ik nog niet gebeuren, maar misschien gaat het die kant op. Zo heb ik al eens een leuk filmpje over fietsen in Noord-India gedownload. Op het forum van de Wereldfietser kun je verslagen vinden die vanuit een Internetcafe tijdens de reis op het forum worden gezet.
Over het Internet gesproken, hier kun je steeds meer informatie over een bepaald land vinden, zoals routes en andere reisinformatie. Vroeger had je alleen de Lonelly Planet. Ook is het tegenwoordig makkelijker om dingen zelf te regelen via Internet, bijv. om opgehaald te worden van het vliegveld. Zelfs het kopen van een ticket of je uitrusting kan op die manier.
Wat geld betreft is het een stuk makkelijker geworden, vaak kun je in grotere steden pinnen en hoef je niet meer door het bureaucratische circus om je travellercheques in te wisselen. Travellercheques in USD waren meestal alleen bruikbaar, maar door fluctuaties in de wisselkoersen kon het gebeuren dat je budget krapper of ruimer werd. Als vakantiefietser had je hier niet al te veel last van, maar als je langer weg bleef, dan kon je hierdoor in de problemen komen.
Mijn eerste tentje was een goedkoop nylon tentje dat nogal wat woog meer dan 3 kg, o.a. door de stalen stokken. De betere tenten waren van katoen, die als ze nat waren ook zwaar werden. Nu kun je tenten kopen die relatief goedkoop, sterk en licht zijn.
Goh, als ik dit zo lees verbaast het me dat mensen toen de moeite namen op fietsvakantie te gaan, maar ik ben dan ook geen psycholoog.
groetjes,
Frank
