Angstig tijdens solo fietsreisje

[aprilletje]

Hoihoi,

Ik ben inmiddels 9 dagen onderweg, vanaf Utrecht en zit nu in Noord Frankrijk. Dit is mijn eerste fietsvakantie. Tot vandaag vond ik alles echt fantastisch en dacht ik dat ik echt wel naar Zuid Frankrijk zou willen fietsen, maar nu ben ik ineens overspoelt met angst over vanalles en nog wat! Terwijl ik normaal echt niet snel bang of terughoudend ben.

Ik ben nu bijvoorbeeld bang voor eenzaamheid:
vandaag was een eenzame route , totaal geen mens gezien en geen aanspraak etc,
En een paar uurtjes terug keiharde onweer terwijl ik in m'n tentje zat, dood eng.
Daarnaast ben bang dat ik het ineens niet meer leuk vind en ben ik bang dat ik het niet 'kan'. En bang dat ik niet naar huis toe kan als ik dat wil.
M'n GPS heeft ook nog eens kuren waardoor ik m'n routes niet meer erop kan zetten, en via m'n telefoon navigeren vind ik riskant omdat ik de batterij wil bewaren voor foto's en voor nood!

En ik weet niet zo goed hoe ik nou verder moet: toch verder zuid fietsen en even doorzetten? Dan ik weer bang dat ik niet terug naar huis kan komen omdat dat ingewikkeld is in Frankrijk met de trein..
Of toch weer noord, richting Luxemburg? Angst voor het noodweer en angst voor minder populaire routes waardoor ik weinig mensen tegen kom..

Horen dit soort dipjes er een beetje bij? Dat het een dag echt even tegen zit? Of is het solo fietsen niet echt voor mij bestemd

Sorry dit gezanik, ik moest het echt even kwijt !!!

[Bart*]

Ik vind het juist heel dapper van je dat je aan dit avontuur begint - daar was ik op mijn 23e nog niet aan toe.

Je bent echt niet de enige die dit soort twijfels heeft. Recentelijk was er nog topic over: viewtopic.php?f=46&t=36221. Met als opsteker de uitspraak van Ronald H: "Misschien is deze topic ook voor mij vooral verhalen van anderen horen dat ik niet de enige ben "

[Jurr]

Pak eens een hostel in een grote stad in de buurt. Reizende leeftijdsgenoten, allemaal verhalen, beroerd slapen op een slaapzaal door de snurkende medemens.... Leuke afwisseling ten opzichte van het in je eentje onderweg zijn misschien?

[-arnout-]

Hoihoi, Maartje,

Wij kennen elkaar niet maar ik herken wel wat je schrijft, dus neem ik het risico de plank geheel mis te slaan.
1. Iedereen is bang voor eenzaamheid. Van dat besef kun je je paradoxaal genoeg minder eenzaam gaan voelen.
2. Onweer is indrukwekkend en eng maar zelden echt gevaarlijk als je niet nadrukkelijk het hoogste punt in de omgeving bent.
3. Het is niet verboden aan iets te beginnen dat tegenvalt of wat je onderweg dom van jezelf vindt.
4. Als je voor jezelf een grens opzoekt, weet je nooit wanneer je daar overheen gaat. Dat is het avontuur.

Solo-fietsen doe ik ook om mijzelf tegen te komen, zonder afleiding of sociale conventies. Dat verschilt ongetwijfeld per persoon maar bij mij is dat soms confronterend. Toch zoek ik het op. Ik leer mijzelf daardoor kennen.

Als alles lijkt tegen te zitten, probeer ik te bedenken hoe ik daar later, als alles toch weer goed is afgelopen, om kan lachen wanneer ik het aan anderen vertel.

En als het echt niet meer wil, bel ik iemand op die goed kan luisteren.

Je stelt de goede vragen:
* Horen dit soort dipjes er een beetje bij?
* Dat het een dag echt even tegen zit?
* Of is het solo fietsen niet echt voor mij bestemd?

Je kunt die vragen echt alleen zelf beantwoorden door het te proberen.

Sterkte!

[Leon]

Tips:
Als je op een bekende route zit blijf daar dan op, vanwege de aanspraak. De rest van het platteland van Noord-Frankrijk is zelfs in drukke jaren een oase van rust. Of, als je er af gaat, ga dan door steden. Dan ben je van de stilte verlost.
Dan kun je meteen een michelinkaart 1:200.000 kopen. Die heeft geen batterijen nodig! Met wat geluk is het een plastic kaart. Regenvast.
Als de campings te triest worden door de regen, neem dan eens een hotelletje. Gewoon in het centrum, niet achteraf vanwege de aanspraak.
Wij hebben op een totaal verregende dag ooit mee mogen eten met de hele familie in een eeuwenoude boerderij waar men de Chambre d'hôte er duidelijk al meer dan 50 jaar bij deed, aan de kamer te zien. Het diner was alsof we in een film zaten, een mooie dan wel.

[123456]

Beste Maartje,

Ik ben ook wel bang voor onweer geweest: liggend in de tent of tijdens een wandeling boven in de bergen. Statistisch is er gelukkig een bijzonder kleine kans dat je dan iets overkomt.

"De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest."

Ik kan ook andere situaties tijdens een fietsvakantie geven waarbij ik bang was, maar met zulke voorbeelden maak ik je alleen maar banger , dus dat doe ik niet. En hé, elke keer liep het goed af.

Wat ik wil zeggen is dat het heel normaal is om af en toe bang te zijn. En door de situatie mee te maken en te ontdekken dat het waarschijnlijk minder erg blijkt dan je vreesde, word je sterker. Tenminste, zo denk ik erover.

Vandaag luisterde ik toevallig deze podcast, over een muzikant/reiziger/schrijver die heel down to earth vertelt over zaken als eenzaamheid, angst en verbondenheid met de omgeving tijdens zijn reizen.

https://open.spotify.com/episode/5nWoTOaWYW6lRKMK8ruPOd

"Jaco Benckhuijsen is pianist en avonturier. Hij onderneemt huiveringwekkende vaartochten met zijn vouwkajak in onherbergzame gebieden. Plekken waar de mens slecht met moeite stand houdt. In 2019 publiceerde hij er een fascinerend boek over: 'Man in het wild. Langs de rafelranden van de wereld'. Hij neemt je mee naar een wereld waar de mens geconfronteerd wordt met iets dat veel en veel groter is dan hij zelf. Op die manier leert hij essentiele dingen over het leven, en die ervaringen zou je een vorm van levenskunst kunnen noemen."

Misschien vind je het wel interessant om te luisteren en dat geeft dan meteen wat afleiding.

Ik heb in elk geval het boek besteld en dat ga ik op vakantie lekker lezen.

Sterkte!

[derdekeer]

Horen dit soort dipjes er een beetje bij?

Sorry dit gezanik, ik moest het echt even kwijt !!!

Dat is geen gezanik maar iets wat ik herken. Dit soort dipjes hoort erbij.
Ik hoop dat je me mijn lullige advies nu niet kwalijk neemt, maar neem dat mobieltje en bel naar een hartsvriend(in), moeder, vader, broer, kennis en praat erover. Dan begin je na een tijdje weer helder te zien.
In 2017 ben ik door een hond gebeten op een solotocht door la France profonde. Die beet was vervelend, maar erger waren de twijfels die toen kwamen. Moest ik niet stoppen? Maar hoe zou ik dan thuis komen? Kwam dat nog in orde met die wonde? Etc. Die telefoontjes naar mijn vrouw hebben me toen heel erg geholpen.

[senior]

Ja hoor, zo'n dip en het gevoel van [i]"Wat doe ik hier in Godsnaam?"[/i] hoort er allemaal bij. Op een leuke (natuur) plek, camping, hostel oid, ff een rustdagje nemen. De boel op een rijtje zetten, wat wil ik nu écht, of wat hoeft er eigenlijk niet zo nodig? Helemaal naar Z-Frankrijk? Waarom? Mooie Michelin kaart kopen -goed advies!- eens rustig om je heen kijken, wat lijkt me wel leuk, haalbaar etc. Waarom zou je zo nodig ik weet niet wat moeten presteren? Fietsen is op zich al een prestatie genoeg! Je eigen lat niet te hoog leggen. Nou ja, dat soort van dingen enne.. onweer? Vreselijk, dat enorme geweld en jij maar in je kleine tentje. En die tent, die houdt het! Prachtig toch! Lig jij lekker in je slaapzakkie temidden van al dat natuurgeweld.
Als kind was ik enorm bang voor onweer, stopte mijn hoofd onder dekens, panisch! Maar wat verderop in het leven besloot ik het beest in de ogen te kijken: onweer is óók prachtig!
Ja, als je almetal helemaal wegspoelt dan is er een probleem en, geloof me, dan zijn er altijd wel weer mensen die opduiken en je kunnen en willen helpen. Zomaar, ongedacht en onverwacht.
Dat is, voor mij, toch altijd weer het meest leuke van het fietsen, je komt altijd wel weer wat tégen!
Mooie -verdere- tocht gewenst,
S. (78jaar)

[Shrek]

Been there!

Voor het eerst echt helemaal alleen zijn vond ik heel erg freaky.

Heb me ook meerdere keren in het begin van een fietsreis vrij opgejaagd gevoeld, blééf maar fietsen, at te weinig en putte mezelf uit en viel kilo's af.

Heb me onderweg ook wel eens zo slecht gevoeld dat ik met mezelf afsprak dat als ik me over X tijd nog steeds zo zou voelen, ik de trip af zou breken en naar huis zou gaan. (Niet nodig geweest)

Komt goed, als je reist op de fiets kan er altijd zomaar weer een wending komen, of je komt iets of iemand tegen onderweg, waardoor alles opeens weer anders voelt.

Je kunt zo'n shift ook wel een beetje forceren, bijvoorbeeld door een stukje de trein te pakken om ergens anders te zijn, een rustdag te nemen, een nachtje hotel te doen ipv kamperen. Of je zoekt een camping met veel Nederlanders met legenestsyndroom en caravan met goed gevulde koelkast en je laat je schaamteloos onthalen. Of zoals al gezegd juist een hostel met leeftijdgenoten. Of begin met iets kleins, zoals jezelf trakteren op lekker eten in een restaurantje ipv wéér eenpanspasta.

[caran]

kan best met je mee voelen.
ik fiets ook solo,heb helemaal niemand(mijn vrouw overleden)kan verhaal niet kwijt
wel regelmatig contact mijn mijn buren,die op mijn huis passen
ik wens je veel sterkte en tocht een super fijne fietstocht
groetjes andries

[Flix]

Bij mooi weer is 'la campagne' prachtig, maar bij slecht weer kan het Franse platteland, en zeker in noordelijk Frankrijk, soms behoorlijk desolaat aanvoelen. Dan springt de leegloop die daar aan de gang is, des te harder in het oog, en dan kan het eenzame gevoel je wel eens naar de keel vliegen. Misschien is jou dat overkomen?
Welke route volg je eigenlijk?

In ieder geval deze tip: koop een goede (voldoende grote) powerbank (bij elke hypermaché te krijgen), dan kun je de telefoon in ieder geval de hele dag gebruiken, ook voor navigatie, zonder dat je bang hoeft te zijn dat ie plotseling leeg is.
Dat scheelt al weer een stressfactor.

Goed dat je je gevoel zo weet te benoemen. Dat helpt al, denk ik. Sterkte, meid!

[jaccow]

Ik heb vorig jaar November in mijn eentje door Nederland gefietst. Het idee was Maastricht > Groningen, maar na twee dagen alleen maar tegenwind, miezer en overal gesloten horeca was ik het zat. Ik genoot niet meer van het fietsen.

Ik besloot de laatste dag af te wijken naar een grote stad en heb de trein weer terug naar huis genomen.

Helemaal niets mis met er geen zin meer in hebben en gewoon weer terug naar huis willen gaan. Onthoudt dat je in principe in een halve dag weer thuis kan zijn als je dat wilt, omdat je er echt geen zin meer in hebt.

Maar in eerste instantie zou ik zeggen, zoek een dak boven je hoofd (hotel/hostel), zoek wat meer de mensen op (ga naar een stad of blijf een nachtje bij mensen thuis) en kijk daarna of je dan nog zin hebt om door te gaan of echt naar huis wilt.

Allebei de opties zijn oké. Het moet wel leuk blijven.

En +1 voor de tip om een powerbank te kopen. 10.000 mAh of meer is ruim voldoende om een dag of twee mee te navigeren zonder de batterij leeg te trekken en nog sap over te hebben om foto's te kunnen maken.

EDIT: Ja het kan ingewikkeld zijn met de trein, maar met de reguliere boemel kan hij er gewoon in en in het ergste geval ga je naar de dichtsbijzijnde Decathlon en haal je daar een fietshoes.

[aprilletje]

Bedankt voor alle superlieve reacties! Echt heel fijn. 'Gelukkig' is het herkenbaar, ik voel me vooral zo stom omdat ik het de dag hiervoor nog zo leuk vond! Maar hopelijk was het gewoon een pechdagje.
Ik ga voor vanavond denk ik een Airbnb boeken in Verdun, daar kom ik vandaag aan. Helaas geen hostel in de buurt. En dan maar even kijken hoe en wat. Ik denk dat ik misschien toch wil overstappen op de Benjaminse naar Rome zodat ik genoeg mensen tegen kom, dat vind ik toch wel het leukste.

[aprilletje]

Bij mooi weer is 'la campagne' prachtig, maar bij slecht weer kan het Franse platteland, en zeker in noordelijk Frankrijk, soms behoorlijk desolaat aanvoelen. Dan springt de leegloop die daar aan de gang is, des te harder in het oog, en dan kan het eenzame gevoel je wel eens naar de keel vliegen. Misschien is jou dat overkomen?
Welke route volg je eigenlijk?

Ja ik denk dat dit het echt is. Ik volg nu de Maasroute, was eerst echt prachtig maar gisteren vanaf Charleville Mezieres ging de route eerst kilometers lang langs verlaten gebouwen (en het miezerde) en de rest van de route door het verlaten platteland. En ontzettend weinig campings en supermarkten waardoor dat ook al niet mee zat! Nu eerst naar Verdun en dan misschien Metz, hopelijk doen die steden me al goed en dan kijk ik het nog even aan!

[nn001]

Gewoon lekker doorfietsen en zo nu en dan een chambre d’hôtes regelen. De traditionele site hiervoor is https://www.chambres-hotes.fr/. Bij sommige kan je ook ‘s avonds mee eten, als je het van te voren aangeeft. Je eet dan wat de pot schaft en het is vaak gezellig.
Verder zorgen dat je op zondag voor 13:00 je boodschappen gedaan hebt. Zeker op het platteland is zondagmiddag alles dicht.
Wat betreft het weer is Beaune/Dijon het traditionele omslagpunt, ten zuiden is het weer vaak aangenamer.

[JJFietst]

Bij Verdun kom je al weer wat meer in de 'bewoonde wereld'. Er is ook een camping met diverse voorzieningen.
Kijk ook eens naar de Frontlijnroute, die zou je vanaf Verdun ook verder kunnen volgen en dan eventueel de variant via Nancy nemen, ook een mooie stad met prima camping. Je kunt dan verder zuidwaarts, of de Moezel volgen stroomafwaarts richting Luxemburg.

Iedereen heeft wel eens een dip onderweg Hoe je ook verder gaat, veel plezier verder!

[Polariteit]

Zeer herkenbaar, ik heb ook elke langere reis wel een keer een dipje. Bij mij ook meestal in vergelijkbare situaties: amper mensen tegenkomen/aanspraak in de combinatie met totaal niet inspirerende omgevingen. Dit gaat bij mij altijd wel weer over zodra ik weer wat aanspraak gehad heb (voor mij is een kort gesprek op een camping over koetjes en kalfjes vaak al genoeg ). Ook als ik iets heel tofs tegenkom onderweg krijg ik ook weer energie, dit kan in principe van alles zijn: een mooie waterval; een tof gebouw, een gave bergtop of een prachtig gelegen dorpje).

Wat betreft een aantal van de dingen die je aanhaalt zoals het onweer en de niet werkende gps: dit moet je gewoon een keer ondergaan, en mijn ervaring is als je hierdoor niet opgeeft maar gewoon verder gaat dat je er dan 'sterker' / 'slimmer' uit komt.

De niet meewerkende gps is hier een mooie van: koop gewoon een fysieke kaart en ga lekker op basis daarvan fietsen. Zal in het begin wennen zijn, maar uiteindelijk komt dat wel goed

[LHTJoost]

Goeie tips lees ik hier. En kom vooral geregeld even langs op het forum voor wat morele ondersteuning.
Succes!

[Poppink]

Leuke dag gehad Maartje?

[peter76]

Hoi Maartje,
Hulde voor het initiatief: om te gaan en om te schrijven.

Fietsvakantie is dynamisch, Hoge pieken en diepe dalen. Bij mij is het hoofd, de ambitie groter als het fysieke vermogen. Ik wil te veel, de vermoeidheid slaat toe of ik eet onopgemerkt te weinig. Een dag rust en/of een pension/uitgebreid eten doet dan wonderen (comfort zoeken).

Tenslotte: Schroom niet om te vragen. De meeste mensen zullen je helpen en/of zijn benieuwd naar je verhaal. Jouw vraag is dan de opening voor een leuk contact.

Morgen is het weer helemaal anders, ik wens je nog veel vrolijke avonturen.