do 28 jul, 2005 21:45
Bonjour,
voor iedereen die zich afvroeg waar die Freek de afgelopen week uithing: die was weer een weekje fietsen, om de Mt Blanc heen. Oftwel, de 15 collen tocht. Want het ging de hele dag berg op berg af.
Zaterdag, samen met Jim en de auto naar Chamonix gereden en overnacht op een camping in Les Boissons. Het was erg benauwd weer.
Zondag, vroeg opgestaan, gegeten en op de fiets gestapt. Eerste de col des Montets (1461 m) over, afgedaald naar Zwitserland en weer klimmen naar de col de la Forclaz (1526 m). Vervolgens een lange afdaling naar Martigny. In de afdaling komen we Martin en MArtin tegen. Een Pool en een Zweed die door Europa fietsen en elkaar die ochtend ontmoet hebben. Ze rijden omhoog, dus gaan ze de andere kant op dan wij. Wij vervolgen onze weg richting Italie en klimmen in een moordende hitte van 600 meter weer omhoog naar de Col du Grand st. Bernard. DAt is een klim van tegen de 40 kilometer. Het is erg warm. De weg is druk bereden, waarschijnlijk door 'zondagsverkeer' dat op familiebezoek gaat. Telkens denk je dat je niet zoveel kunt zweten, maar je blijkt toch nog meer vocht kwijt te kunnen. Dus drinken en drinken we bij. Onderweg zie ik een kerktoren. Tsjonge, wat bijzonder, een kerktoren hier, denk ik. Vervolgens realiseer ik me dat dat heel normaal is in Frankrijk. Maar ja, je bent zo die minaretten gewend van de fietstochten in Turkije en het midden oosten...
Vervolgens komen we in een tunnel terecht. Even denk ik dat we de verkeerde afslag hebben genomen en al in de tunnel du grand st Bernard zitten, maar uiteindelijk mogen we de tunnel uit en de laatste 7 kilometer steil omhoog naar 2469 meter hoogte klimmen. 87 kilometer en 3000 hoogtemeters na de start komen we 's avonds eindelijk aan op de Col du grand st Bernard. HEt was een hele saaie beklimming, met weinig uitzichten.
We hebben daar overnacht in een prima hotel, met heelrijk eten.
Maandag, er hangen wat wolken in de lucht. De afdaling aan de Italiaanse kant van de bergpas is veel mooier. De weg daalt naar Aosta. WAnneer we die stad verlaten is het drukkend warm, en nog voor Courmayeur schieten de bliksemflitsen door de lucht en komt het water met bakken tegelijk naar beneden. Toch maar even schuilen. Een uurtje later is het droog en rijden we verder, de Col du petit st Bernard over. In de klim begint het weer te regenen en te onweren. Toch rijden we door. Op 7 km voor de top schuilen we en even later begint de zon weer te schijnen, dus kunnen we weer verder. Het landschap is prachtig, de uitzichten mooi. We rijden bijna fluitend de pas (2188 m) over en dalen af naar S?ez. Een geweldige afdaling, met mooie uitzichten. Net op tijd komen we daar aan, want de tent staat nog niet of het regent en onweert weer, en dat houdt aan tot de volgende ochtend 6 uur. Dus toch maar buiten de deur gegeten. Anders wordt de macaroni zo waterig.... Al met al 117 km gefietst en 1700 hoogtemeters overbrugd.
Dinsdag alles druipnat ingepakt. Maar niet de Col d'Iseran opgefietst (2770) maar de andere kant opgegaan, de Comet de Roselend (1966 m) Een prachtige klim door een mooie kloof. Wel redelijk steil. Boven is het erg koud, dus snel afgedaald naar het meer. Weer een klein stukje klimmen voor de Col de Meteillet (1605) maar dat mocht eigenlijk geen naam hebben. Daarna slingert de weg zich door de velden omhoog naar de Col du Pr? (1700 m). Daar krijgen we kaas van een Belg en bloemen van zijn kleine zoontje. Een mooie afdaling volgt naar Beaufort, bekend van de kaas. Het is warm geworden, dus leggen we de tent te drogen voor het gemeentehuis, terwijl wij op een bankje brood eten. Daarna klimmen we omhoog naar de Col des Saises (1650). Deze klim is minder mooi, de weg is weer wat drukker en het dorpje Des Saises dat op de pas ligt, is een grote deceptie. een echte wintersportplaats, maar inde zomer 'opgeleukt' voor de toeristen met een kermis, squadbaan en meer van dat soort ongein. Snel maar afgedaald naar Flumet, waar de camping erg rustig was. VAndaag 81 km gefietst en 2600 hoogtemeters.
Woensdag vanuit Flumet de Col des Aravis (1486 m) opgefietst, eerst door een mooie maar frisse kloof, daarna lekker in het zonnetje. Na een korte afdaling weer geklommen naar de Col de la Croix Fry (1467 m) en een lange afdaling en een gestage klim naar de Col du Marias (843 m). Daarna een heerlijke afdaling naar het meer van Annecy. Daar rijden we een kilometer of 15 vlak, klimmen omhoog, dalen weer en rijden daarna vanuit Annecy naar Thorens Glieres. Dat is een hele vervelende steile klim van 400 naar 800 m hoogte, waar we achte rkomen dat van de 3 campings er 2 gesloten zijn. Een 3e is nog open, daarvoor moeten we weer terug, afdalen. De camping is niet druk, maar de plek die we willen, krijgen we niet omdat die misschien gereserveerd is. We krijgen een plek in de schaduw. Wanneer de tent staat, spreiden we een zeil ervoor uit, zodat we daar wat spullen op kunnne leggen om te koken. Dan komt onze 'buurman' thuis. Een fransman die met de auto er langs wil en kwaad wordt. Dus wij gaan ergens anders zitten. Vervolgens wordt hij kwaad omdat Jim z'n fiets tegen de paal van een afdak van hem gezet heeft.... vriendelijk vragen of hij z'n feits elders wil zetten is er neit bij. Nou, dat is een leuke camping! Onze andere buren zijn 2 ongezellige drentenaren. WAnneer we onze ruim bemeten macaronimaaltijd zitten op te eten, komt een man naar ons toe met de vraag of we nog een salade en gebakken aardappeltjes willen. Nou, dat slaan we niet af. Ze zijn heerlijk. Later moeten we daar ook koffie komen drinken. Een echtpaar dat al 30 jaar achtereen naar Frankrijk op vakantie gaat... maar ze waren wel gezellig.
Vervolgens komt ene Peter vragen hoe wij dat doen, met de fiets op vakantie. Hij wil het ook altijd, heeft nu z'n racefiets meegenomen en wil wel (als het mag van z'n vrouw) met ons de volgende ochtend de col du Collet opfietsen. Geen probleem voor ons. Zo blijkt deze camping toch nog mee te vallen. Vandaag overigens 107 km gefietst en 2000 hoogtemeters.
Donderdag met Peter omhoog geklommen van de camping op 600 meter hoogte naar de Col du Collet (1390) die een constante stijging heeft van 10%. daarna stukje afgedaald en doorgeklommen naar de Col des Glieres (1440). De afdaling is verschrikkelijk steil en smal. Leuk om hier een klimtijdrit naar boven te doen als touretappe! Na deze afdaling, waarvan we pijn in de handen krijgen van het remmen, zeten we koers naar de Col de la Colombiere (1613). Deze klim is redelijk geleidelijk en het uitiziht boven is niet verkeerd. DAarna een heeeele lange afdaling naar Cluses dat in het dal ligt op 400 meter hoogte. Dan klimmen we naar een Col zonder naam,dalen af, zien een bordje camping op 2 km, fietsen vervolgens 6 km zonder camping te zien en rijden dan maar door naar Samoens. Daar belanden we op een megacamping. 'U moet bij deze rotonde rechtdoor, op het kruispunt rechts, volgende afslag links, bruggetje over, rechtsaf en dan is het plek 94'. Op deze camping horen ze de bezoeker een gps met de coordinaten van de plek mee te geven, anders kan die dat nooit vinden. Hopelijk hoeven we vannacht niet naar de wc, want dan kunnne we de tent nooit meer terugvinden... Ze hebben hier alles op de caping, paardrijden, zwemmen, fietsen, golfen, jeux de boules, alles. Maar wij rusten uit na een dag van 87 km fietsen en weer 2300 hoogtemeters, omdat morgen nog een zware klim wacht....
Vrijdag, op weg naar de Col de Joux Plane (1712), de enige col waar (inmiddels) 7voudig tourwinnaar Lance Armstrong ooit geveld werd door de klophonger. Kan ik me wel voorstellen, want de klim het dorpje uit, gaat vrijwel loodrecht omhoog. We schatten een procentje of 12-14 en dat een paar km lang. Daarna vlakt de klim wat af, en het uizciht is fenomenaal op de Mt Blanc. Even later wordt het weer steiler en klimt het gestaag dcoor. Boven is het uitizcht nog steeds mooi en de afdaling is ook geweldig. In Morzine gaat Jim nog richting het meer van GEneve; ik moet vrijdagavond weer terug zijn in Chamonix voor een gezellig weekend met mijn familie. Dus klim ik weer terug naar de Col zonder naam (en hoogte), daal af naar Cluses, rijd met een fikse wind in de rug naar Fayet en klim daar de bergen weer in op weg naar Chamonix. De laatste 15 km gaan over de snelweg, door een paar lange en zeer lawaaiige tunnels. Na 101 km en 2200 hoogtemeters kom ik in Chamonix aan. Daarna is het over met fietsen, en komen de wandelschoenen voor de dag; want dat kun je daar in de omgeving ook prima.
Maandag rijden we (Jim is inmiddels ook weer in Chamonix) via vele wegopbrekingen weer terug naar Nederland, na een heerlijke week fietsen en een prachtig weekend wandelen. Dit zijn de perfecte vakanties: 's avonds met een flesje wijn voor je tent, mijmeren over de bergpassen van de afgelopen dag en de bergpassen die je nog op moet klimmen....
Au revoir!
Freek
voor iedereen die zich afvroeg waar die Freek de afgelopen week uithing: die was weer een weekje fietsen, om de Mt Blanc heen. Oftwel, de 15 collen tocht. Want het ging de hele dag berg op berg af.
Zaterdag, samen met Jim en de auto naar Chamonix gereden en overnacht op een camping in Les Boissons. Het was erg benauwd weer.
Zondag, vroeg opgestaan, gegeten en op de fiets gestapt. Eerste de col des Montets (1461 m) over, afgedaald naar Zwitserland en weer klimmen naar de col de la Forclaz (1526 m). Vervolgens een lange afdaling naar Martigny. In de afdaling komen we Martin en MArtin tegen. Een Pool en een Zweed die door Europa fietsen en elkaar die ochtend ontmoet hebben. Ze rijden omhoog, dus gaan ze de andere kant op dan wij. Wij vervolgen onze weg richting Italie en klimmen in een moordende hitte van 600 meter weer omhoog naar de Col du Grand st. Bernard. DAt is een klim van tegen de 40 kilometer. Het is erg warm. De weg is druk bereden, waarschijnlijk door 'zondagsverkeer' dat op familiebezoek gaat. Telkens denk je dat je niet zoveel kunt zweten, maar je blijkt toch nog meer vocht kwijt te kunnen. Dus drinken en drinken we bij. Onderweg zie ik een kerktoren. Tsjonge, wat bijzonder, een kerktoren hier, denk ik. Vervolgens realiseer ik me dat dat heel normaal is in Frankrijk. Maar ja, je bent zo die minaretten gewend van de fietstochten in Turkije en het midden oosten...
Vervolgens komen we in een tunnel terecht. Even denk ik dat we de verkeerde afslag hebben genomen en al in de tunnel du grand st Bernard zitten, maar uiteindelijk mogen we de tunnel uit en de laatste 7 kilometer steil omhoog naar 2469 meter hoogte klimmen. 87 kilometer en 3000 hoogtemeters na de start komen we 's avonds eindelijk aan op de Col du grand st Bernard. HEt was een hele saaie beklimming, met weinig uitzichten.
We hebben daar overnacht in een prima hotel, met heelrijk eten.
Maandag, er hangen wat wolken in de lucht. De afdaling aan de Italiaanse kant van de bergpas is veel mooier. De weg daalt naar Aosta. WAnneer we die stad verlaten is het drukkend warm, en nog voor Courmayeur schieten de bliksemflitsen door de lucht en komt het water met bakken tegelijk naar beneden. Toch maar even schuilen. Een uurtje later is het droog en rijden we verder, de Col du petit st Bernard over. In de klim begint het weer te regenen en te onweren. Toch rijden we door. Op 7 km voor de top schuilen we en even later begint de zon weer te schijnen, dus kunnen we weer verder. Het landschap is prachtig, de uitzichten mooi. We rijden bijna fluitend de pas (2188 m) over en dalen af naar S?ez. Een geweldige afdaling, met mooie uitzichten. Net op tijd komen we daar aan, want de tent staat nog niet of het regent en onweert weer, en dat houdt aan tot de volgende ochtend 6 uur. Dus toch maar buiten de deur gegeten. Anders wordt de macaroni zo waterig.... Al met al 117 km gefietst en 1700 hoogtemeters overbrugd.
Dinsdag alles druipnat ingepakt. Maar niet de Col d'Iseran opgefietst (2770) maar de andere kant opgegaan, de Comet de Roselend (1966 m) Een prachtige klim door een mooie kloof. Wel redelijk steil. Boven is het erg koud, dus snel afgedaald naar het meer. Weer een klein stukje klimmen voor de Col de Meteillet (1605) maar dat mocht eigenlijk geen naam hebben. Daarna slingert de weg zich door de velden omhoog naar de Col du Pr? (1700 m). Daar krijgen we kaas van een Belg en bloemen van zijn kleine zoontje. Een mooie afdaling volgt naar Beaufort, bekend van de kaas. Het is warm geworden, dus leggen we de tent te drogen voor het gemeentehuis, terwijl wij op een bankje brood eten. Daarna klimmen we omhoog naar de Col des Saises (1650). Deze klim is minder mooi, de weg is weer wat drukker en het dorpje Des Saises dat op de pas ligt, is een grote deceptie. een echte wintersportplaats, maar inde zomer 'opgeleukt' voor de toeristen met een kermis, squadbaan en meer van dat soort ongein. Snel maar afgedaald naar Flumet, waar de camping erg rustig was. VAndaag 81 km gefietst en 2600 hoogtemeters.
Woensdag vanuit Flumet de Col des Aravis (1486 m) opgefietst, eerst door een mooie maar frisse kloof, daarna lekker in het zonnetje. Na een korte afdaling weer geklommen naar de Col de la Croix Fry (1467 m) en een lange afdaling en een gestage klim naar de Col du Marias (843 m). Daarna een heerlijke afdaling naar het meer van Annecy. Daar rijden we een kilometer of 15 vlak, klimmen omhoog, dalen weer en rijden daarna vanuit Annecy naar Thorens Glieres. Dat is een hele vervelende steile klim van 400 naar 800 m hoogte, waar we achte rkomen dat van de 3 campings er 2 gesloten zijn. Een 3e is nog open, daarvoor moeten we weer terug, afdalen. De camping is niet druk, maar de plek die we willen, krijgen we niet omdat die misschien gereserveerd is. We krijgen een plek in de schaduw. Wanneer de tent staat, spreiden we een zeil ervoor uit, zodat we daar wat spullen op kunnne leggen om te koken. Dan komt onze 'buurman' thuis. Een fransman die met de auto er langs wil en kwaad wordt. Dus wij gaan ergens anders zitten. Vervolgens wordt hij kwaad omdat Jim z'n fiets tegen de paal van een afdak van hem gezet heeft.... vriendelijk vragen of hij z'n feits elders wil zetten is er neit bij. Nou, dat is een leuke camping! Onze andere buren zijn 2 ongezellige drentenaren. WAnneer we onze ruim bemeten macaronimaaltijd zitten op te eten, komt een man naar ons toe met de vraag of we nog een salade en gebakken aardappeltjes willen. Nou, dat slaan we niet af. Ze zijn heerlijk. Later moeten we daar ook koffie komen drinken. Een echtpaar dat al 30 jaar achtereen naar Frankrijk op vakantie gaat... maar ze waren wel gezellig.
Vervolgens komt ene Peter vragen hoe wij dat doen, met de fiets op vakantie. Hij wil het ook altijd, heeft nu z'n racefiets meegenomen en wil wel (als het mag van z'n vrouw) met ons de volgende ochtend de col du Collet opfietsen. Geen probleem voor ons. Zo blijkt deze camping toch nog mee te vallen. Vandaag overigens 107 km gefietst en 2000 hoogtemeters.
Donderdag met Peter omhoog geklommen van de camping op 600 meter hoogte naar de Col du Collet (1390) die een constante stijging heeft van 10%. daarna stukje afgedaald en doorgeklommen naar de Col des Glieres (1440). De afdaling is verschrikkelijk steil en smal. Leuk om hier een klimtijdrit naar boven te doen als touretappe! Na deze afdaling, waarvan we pijn in de handen krijgen van het remmen, zeten we koers naar de Col de la Colombiere (1613). Deze klim is redelijk geleidelijk en het uitiziht boven is niet verkeerd. DAarna een heeeele lange afdaling naar Cluses dat in het dal ligt op 400 meter hoogte. Dan klimmen we naar een Col zonder naam,dalen af, zien een bordje camping op 2 km, fietsen vervolgens 6 km zonder camping te zien en rijden dan maar door naar Samoens. Daar belanden we op een megacamping. 'U moet bij deze rotonde rechtdoor, op het kruispunt rechts, volgende afslag links, bruggetje over, rechtsaf en dan is het plek 94'. Op deze camping horen ze de bezoeker een gps met de coordinaten van de plek mee te geven, anders kan die dat nooit vinden. Hopelijk hoeven we vannacht niet naar de wc, want dan kunnne we de tent nooit meer terugvinden... Ze hebben hier alles op de caping, paardrijden, zwemmen, fietsen, golfen, jeux de boules, alles. Maar wij rusten uit na een dag van 87 km fietsen en weer 2300 hoogtemeters, omdat morgen nog een zware klim wacht....
Vrijdag, op weg naar de Col de Joux Plane (1712), de enige col waar (inmiddels) 7voudig tourwinnaar Lance Armstrong ooit geveld werd door de klophonger. Kan ik me wel voorstellen, want de klim het dorpje uit, gaat vrijwel loodrecht omhoog. We schatten een procentje of 12-14 en dat een paar km lang. Daarna vlakt de klim wat af, en het uizciht is fenomenaal op de Mt Blanc. Even later wordt het weer steiler en klimt het gestaag dcoor. Boven is het uitizcht nog steeds mooi en de afdaling is ook geweldig. In Morzine gaat Jim nog richting het meer van GEneve; ik moet vrijdagavond weer terug zijn in Chamonix voor een gezellig weekend met mijn familie. Dus klim ik weer terug naar de Col zonder naam (en hoogte), daal af naar Cluses, rijd met een fikse wind in de rug naar Fayet en klim daar de bergen weer in op weg naar Chamonix. De laatste 15 km gaan over de snelweg, door een paar lange en zeer lawaaiige tunnels. Na 101 km en 2200 hoogtemeters kom ik in Chamonix aan. Daarna is het over met fietsen, en komen de wandelschoenen voor de dag; want dat kun je daar in de omgeving ook prima.
Maandag rijden we (Jim is inmiddels ook weer in Chamonix) via vele wegopbrekingen weer terug naar Nederland, na een heerlijke week fietsen en een prachtig weekend wandelen. Dit zijn de perfecte vakanties: 's avonds met een flesje wijn voor je tent, mijmeren over de bergpassen van de afgelopen dag en de bergpassen die je nog op moet klimmen....
Au revoir!
Freek
