vr 23 aug, 2013 15:44
Afgelopen 3 weken een route door Schotland en Noord-Engeland gefietst. Daarbij ook een aantal foto's gemaakt voor de liefhebbers. De route voerde in de eerste week via een paar met-borden-aangegeven fietsroutes naar een oude militaire weg (General Wade's Road) over een pas (Corrieyairack Pass, waarover HIER meer). Daarna vervolgde de route via een wandelpad (Glen Arnisdale, ook in bovengenoemde link) naar het noorden van Schotland. Na een oversteek naar het oosten heb ik weer aangegeven fietsroutes opgepakt.
Ik heb o.a. de North Sea Cycle Route, de Pennines Cycle Way, Hadrian's Cycle Way, Coast-to-Coast (C2C) en routeno. 7 (Lochs & Glen's route?) gevolgd. Iedere route heeft daarbij wel haar eigen charme:
North Sea Cycle Route: Gaat helemaal rondom de Noordzee, dus je kunt (in etappes of in het geheel) je helemaal uitleven. Deze volgt vaak de kust, maar is niet vlak. Het blijft Groot-Brittannië, dus er moet toch, soms steil, geklommen worden.
Pennines Cycle Way: Dwars door één van de prachtigste streken van Engeland voert de PCW over verharde achterafweggetjes, goed begaanbare bospaden en lastige, onverharde paden van het uiterste noordoosten van Engeland in zuidwestelijke richting. De onverharde trajecten hierin zijn soms best uitdagend, wat het een leuk uitprobeersel maakt voordat je evt. trajecten als Corrieyairack Pass of Glen Arnisdale opzoekt. Wel is de route (veel) langer dan het traject Laggan-Arnisdale.
Hadrian's Cycle Way: Deze begint relatief vlak, maar gaat al gauw over op de Britse tour: soms steile hellingen worden afgewisseld met relatief vlakkere trajecten, maar er kan hier ook cultuur gesnoven worden met een bezoek aan een fort uit de 2e eeuw. Vrijwel uitsluitend over asfalt of andere, goed begaanbare ondergronden.
Coast-to-Coast (C2C): Met een stempelkaart gaan de Britten in 2 dagen van west naar oost over deze route, die Sustrans routeno.'s 71 en 7 volgt (maar je kunt ook aftakkingen nemen). Bij het ophalen van 6 stempeltjes heb je officieel de route gedaan. Het waarschijnlijk leukste stempeltje kun bij Parkhead Station krijgen, na Rookhope. Dit oude treinstationnetje ligt net voor een (oud trein)traject van 10 mijl zonder voorzieningen en je kunt er zowel slapen als jezelf van versnaperingen voorzien.
Route no. 7: Deze loopt kriskras door GB heen en kom je daarom bijna overal tegen. Ook loopt deze dwars door grotere steden heen waar hostels zijn. Of de ondergrond nu wel of niet verhard is, vrijwel altijd is deze goed begaanbaar. Als er alternatieve stukjes "off-road" aangegeven staan, kunnen deze ook écht flink off-road zijn!
M'n route liep door o.a. Schotland alsmede door het Lake District (National Park). Voor beide gebieden geldt dat het flink nat kan zijn. Ondanks dat ik enorm fan ben van eVent waterdichte regenkleding, kon deze mij toch niet comfortabel houden in het Lake District. Vertrouw daar dus niet teveel op en zorg dat je mogelijkheden hebt om e.e.a. te drogen om de paar dagen. Of zoals een wijze Britse weersvoorspelling luidt:
Ik heb o.a. de North Sea Cycle Route, de Pennines Cycle Way, Hadrian's Cycle Way, Coast-to-Coast (C2C) en routeno. 7 (Lochs & Glen's route?) gevolgd. Iedere route heeft daarbij wel haar eigen charme:
North Sea Cycle Route: Gaat helemaal rondom de Noordzee, dus je kunt (in etappes of in het geheel) je helemaal uitleven. Deze volgt vaak de kust, maar is niet vlak. Het blijft Groot-Brittannië, dus er moet toch, soms steil, geklommen worden.
Pennines Cycle Way: Dwars door één van de prachtigste streken van Engeland voert de PCW over verharde achterafweggetjes, goed begaanbare bospaden en lastige, onverharde paden van het uiterste noordoosten van Engeland in zuidwestelijke richting. De onverharde trajecten hierin zijn soms best uitdagend, wat het een leuk uitprobeersel maakt voordat je evt. trajecten als Corrieyairack Pass of Glen Arnisdale opzoekt. Wel is de route (veel) langer dan het traject Laggan-Arnisdale.
Hadrian's Cycle Way: Deze begint relatief vlak, maar gaat al gauw over op de Britse tour: soms steile hellingen worden afgewisseld met relatief vlakkere trajecten, maar er kan hier ook cultuur gesnoven worden met een bezoek aan een fort uit de 2e eeuw. Vrijwel uitsluitend over asfalt of andere, goed begaanbare ondergronden.
Coast-to-Coast (C2C): Met een stempelkaart gaan de Britten in 2 dagen van west naar oost over deze route, die Sustrans routeno.'s 71 en 7 volgt (maar je kunt ook aftakkingen nemen). Bij het ophalen van 6 stempeltjes heb je officieel de route gedaan. Het waarschijnlijk leukste stempeltje kun bij Parkhead Station krijgen, na Rookhope. Dit oude treinstationnetje ligt net voor een (oud trein)traject van 10 mijl zonder voorzieningen en je kunt er zowel slapen als jezelf van versnaperingen voorzien.
Route no. 7: Deze loopt kriskras door GB heen en kom je daarom bijna overal tegen. Ook loopt deze dwars door grotere steden heen waar hostels zijn. Of de ondergrond nu wel of niet verhard is, vrijwel altijd is deze goed begaanbaar. Als er alternatieve stukjes "off-road" aangegeven staan, kunnen deze ook écht flink off-road zijn!
M'n route liep door o.a. Schotland alsmede door het Lake District (National Park). Voor beide gebieden geldt dat het flink nat kan zijn. Ondanks dat ik enorm fan ben van eVent waterdichte regenkleding, kon deze mij toch niet comfortabel houden in het Lake District. Vertrouw daar dus niet teveel op en zorg dat je mogelijkheden hebt om e.e.a. te drogen om de paar dagen. Of zoals een wijze Britse weersvoorspelling luidt:
Persoonlijk snap ik nu waarom veel enthousiaste Britse buitensporters kiezen voor kleding uit het zogenaamde 'Pile&Pertex'-systeem: altijd warm, zo droog mogelijk op de huid, veel beter ademend dan welk waterdicht materiaal ook en eenmaal nat tóch ook weer snel droog. En uiteraard windwerend voor alles behalve stormen.If you can see the hills over there, it is probably going to rain. If you can't see the hills over there, it is raining already!
