Ik ben dus weer in Thailand.
In Bangkok inmiddellijk overgestapt op een binnenlandse vlucht naar Ubon Ratschatani. Ging prima, alleen niets van Bangkok zelf gezien. In het oosten was het vanuit de lucht duidelijk te zien dat de rivier de Mun en diverse zijrivieren die bij Ubon samenstromen buiten de oevers waren getreden.
De stad Ubon Ratchatani ligt wat hoger en in de stad zelf is geen wateroverlast, maar tijdens een klein verkenningstochtje blijkt een brug over de Mun niet ver van mijn hotel afgesloten voor autoverkeer. Op de oprit van de brug en op de brug zelf staan partytenten met aan de zijkanten plastic. Hier verblijven mensen uit de ondergestroomde huizen. Hun honden, kippen en andere huisdieren lopen om de tenten. Er staan grote containers met water en chemische toiletten. Het leven lijkt normaal door tegaan. Kinderen spelen in het water en er staat een man te vissen tussen ondergelopen huizen. Men blijft mij toelachten. Voorbij de brug houdt de weg op in het water. De knipperlichten die waarschuwen voor een scherpe bocht doen het nog steeds.
In het tentenkamp zijn zelfs provisorische winkeltjes en restaurantjes. Ik heb er zelfs een noedelsoep gegeten. Dat is wat westerlingen moeten doen: zorgen dat hun geld direct bij deze mensen komt.
Mijn route morgen naar de Mekong is droog. Opmerkelijk genoeg schijnt het water van de Mekong zelfs lager te staan dan normaal in deze tijd van het jaar.
Beste wereldfietsers, ga juist nu naar Thailand!
In Bangkok inmiddellijk overgestapt op een binnenlandse vlucht naar Ubon Ratschatani. Ging prima, alleen niets van Bangkok zelf gezien. In het oosten was het vanuit de lucht duidelijk te zien dat de rivier de Mun en diverse zijrivieren die bij Ubon samenstromen buiten de oevers waren getreden.
De stad Ubon Ratchatani ligt wat hoger en in de stad zelf is geen wateroverlast, maar tijdens een klein verkenningstochtje blijkt een brug over de Mun niet ver van mijn hotel afgesloten voor autoverkeer. Op de oprit van de brug en op de brug zelf staan partytenten met aan de zijkanten plastic. Hier verblijven mensen uit de ondergestroomde huizen. Hun honden, kippen en andere huisdieren lopen om de tenten. Er staan grote containers met water en chemische toiletten. Het leven lijkt normaal door tegaan. Kinderen spelen in het water en er staat een man te vissen tussen ondergelopen huizen. Men blijft mij toelachten. Voorbij de brug houdt de weg op in het water. De knipperlichten die waarschuwen voor een scherpe bocht doen het nog steeds.
In het tentenkamp zijn zelfs provisorische winkeltjes en restaurantjes. Ik heb er zelfs een noedelsoep gegeten. Dat is wat westerlingen moeten doen: zorgen dat hun geld direct bij deze mensen komt.
Mijn route morgen naar de Mekong is droog. Opmerkelijk genoeg schijnt het water van de Mekong zelfs lager te staan dan normaal in deze tijd van het jaar.
Beste wereldfietsers, ga juist nu naar Thailand!