de top van de pyramide

[AB]

Ben inmiddels alweer een tijdje actief op dit forum, erg leuk en leerzaam allemaal. Allemaal fietsgekken die mooie reizen maken, betere mensensoorten kunnen er niet zijn, kortom allemaal leuk en aardig.

Maar toch kan ik het niet helpen te denken dat er wel erg veel over materiele zaken wordt gesproken. Het vaste mantrum lijkt te zijn, hoe lichter hoe beter, hoe slijtvaster hoe beter, liefst een stalen maatfiets ipv alu confectie, rohloff beter dan alfine, marathon plus sneller en lichter dan marathon zonder plus, liever een zadeltas dan een voortas, dit item is 100gram lichter dan die andere, etc. En dan hebben we het nog niet eens over de talloze merken tenten, slaapzakken, matjes, potjes en pannetjes, branders, etc en alle onderlinge opgeblazen verschillen daartussen.

Kortom op dit forum is en wordt heel wat digitale info verzameld over materiele zaken, waarvoor overigens mijn dank, want heb er het nodige van kunnen leren. En alle argumenten zijn daar ook voor te vinden, want ja, hoe degelijker je gereedschap, hoe leuker de fietsvakantie, niet waar.

Maar hoe licht, deugdelijk en degelijk een hamer ook kan zijn, wat heb je er aan als je niet kan timmeren. Nu kan iedereen heus wel fietsen, begrijp me niet verkeerd, maar ik vraag me wel eens af tijdens de zoveelste discussie over de soepelheid van een bandje, of er uberhaupt nog wel eens geschaafd wordt aan de kwaliteit van de motor van een fiets, namelijk de beentjes. Ik vind het heel leuk hoor als er gepraat wordt over de top van de pyramide, want vooral materiaalpech is erg vervelend tijdens een fietsvakantie. Maar het fysieke en mentale aspect van fietsen lijkt wel een onderbelicht aspect op dit forum. Hoe kan dat? Waarom wordt er zoveel gemakkelijker gesproken over het materieel dan over de kwaliteit van je lichaam, die mijns inziens procentueel gezien een heel wat belangrijker stuk gereedschap is voor je fietsvakantie dan de relatieve kleine verschillen tussen bepaalde fietsonderdelen dat ooit kunnen zijn.

Oftewel, wordt er ook nog wel eens getraind? Zorg je voor een goede fysieke conditie alvorens je de fietsvakantie begint? Hanteer je bepaalde trainingsmethodes, let je op je eten, beperk je je overgewicht, houd je van afzien en diepgaan, etc.?

[m-gineering]

...marathon plus sneller en lichter dan marathon zonder plus...

krijg ik nu bonuspunten

Maar het fysieke en mentale aspect van fietsen lijkt wel een onderbelicht aspect op dit forum. Hoe kan dat?

Het fysieke aspect is niet belangrijk. Als je fietsen leuk vindt, fiets je, heb je een basisconditie en kun je gewoon op fietsvakantie, Zolang je je niet in het begin over de kop rijdt komt die superconditie vanzelf. Zolang je maar blijft eten, en niet de verkeerde dingen eet of drinkt

[VoorheenRJ]

De prestatiegerichte fietsreizigers zijn op het forum een sterk ondergeschoven kindje.
Veruit de meesten genieten meer van het onderweg zijn, evt. foto's of video's maken, culturele dingen, de rust, contact met mensen. En enkele forumbezoekers dus ook van het veel kilometers maken in de tijd die ze ter beschikking staat. En die zullen inderdaad op een ander onderwerp de nadruk leggen.

Maar wees vrij om inhoudelijk te vragen over fysieke en mentale voorbereiding. Er is binnen de vereniging sportinhoudelijke kennis op zowel praktisch CIOS-niveau (niet onbekend in Heerenveen ), als op theoretischer academisch niveau.

[DeFietsreiziger]

Ab, het is heel simpel, fietsen en conditie opbouwen moet je zelf doen. Voor de een belangrijk, voor de ander totaal niet. Voor mij is het wel degelijk belangrijk. Ik zie de fietsvakantie niet alleen als het zien en bekijken van mooie dingen en het ontmoeten van andere culturen, voor mij is de sportieve prestatie ook van wezenlijk belang. Als ik op een dag meer dan de beoogde kilometers heb gereden, dan is mijn dag extra goed. Ik wil altijd hard fietsen, op weg naar de winkel, naar het werk. Langzaam fietsen is mij nooit geleerd, ik ga me anders stierlijk vervelen.

De emotie van een goede fietsvakantie daar kan ik lang op teren. Vreemd genoeg heb ik dit jaar mensen afgeraden om door Glen Arnisdale of de Corrieyairpass te gaan rijden. Maar dat zijn wel de ritten waar ik het vaakst aan terug denk. Als je dus avontuurlijk bent en houdt van een sportieve prestatie, zou ik dus willen zeggen, vooral doen!

Dankzij de herinneringen van een goede vakantie, kan ik mijn lichaam weer flink afmatten in de training, wetende dat de volgende vakantie weer zwaarder gaat worden. Wat dat betreft probeer ik steeds de lat een stukje hoger te leggen. Ik kan me herinneren dat ik in 2005 en 2006 niet eens in staat was om op fietsvakantie te gaan door een chronische ziekte. Door flink te knokken is dat toch weer gelukt. Ieder jaar dat ik sneller en verder kan gaan zie ik wat dat betreft als een overwinning. En winnen voelt goed.

[Abacus]

Mentaal heb ik me nog nooit op een fietstocht voorbereid, het fietsen zelf ervaar ik juist als een soort meditatie.
Fysiek begin ik, als ik uit training ben, pakweg twee tot drie maanden van tevoren. In het begin beperk ik me dan tot een kilometer of veertig, vijftig en dat bouw ik vervolgens 'op gevoel' vrij snel uit naar 100 km per rit. De volgende stap is dan om meerdere dagen achter elkaar langere afstanden te rijden, bijv. 70 op vrijdag, 80 op zaterdag en 100 op zondag (zonder bagage). Zodra dat me goed afgaat beschouw ik mezelf klaar voor de vakantie. Behalve voor de spieren is dat gelijk ook training voor het zitvlak en voor de gewrichten.
Ik fiets niet voor de prestatie, snelheid is leuk, maar geen doel.

[HansvanderVeeke]

AB,

Ik fiets voor het onderweg zijn en dan gaat het niet primair om de prestatie. Waar anderen gemakkelijk meer dan 100 km doen elke dag zitten wij meestal tussen de 80 en 90. Maar om af te zien vind ik ook geen probleem. Je komt natuurlijk niet vanzelf over de Alpen.
Om met bagage toch een lange tocht te kunnen maken moet je natuurlijk wel wat basisconditie hebben. Door een paar keer per week te sporten kom je een heel eind. Zo spin ik één keer in de week, ik loop 2x hard en doe nog wat in de marge als tennis, skiën en wakeboarden. Dat is het leuke van vakantiefietsen zonder prestatie. Het maakt niet uit hoe ver je komt, als je maar geniet. Je kunt de camping 10 km verderop nemen, maar ook 110.

[AB]

...marathon plus sneller en lichter dan marathon zonder plus...

krijg ik nu bonuspunten

Maar het fysieke en mentale aspect van fietsen lijkt wel een onderbelicht aspect op dit forum. Hoe kan dat?

Het fysieke aspect is niet belangrijk. Als je fietsen leuk vindt, fiets je, heb je een basisconditie en kun je gewoon op fietsvakantie, Zolang je je niet in het begin over de kop rijdt komt die superconditie vanzelf. Zolang je maar blijft eten, en niet de verkeerde dingen eet of drinkt

Dat is nou precies wat ik bedoel, een fietsenmaker die leuke fietsen bouwt en tegelijkertijd het fysieke aspect niet belangrijk noemt. Dat is hetzelfde als Toyota die een leuke auto bouwt, maar vergeet er een moter in te zetten.

Misschien heb je gelijk als je zegt dat je in nederland of denemarken een fietsvakantie van 3 weken doet, dat je dan met een ongetrainde basisconditie wel vooruit komt. Maar zodra je hellinkjes, heuvels of nog erger echte cols krijgt en je moet 30kg bagage omhoog zeulen..... zeg je dan ook dat fysieke conditie onbelangrijk is.

Een fiets is heus wel belangrijk, vooral het frame en je wielen. Maar alles wat daarna komt aan materiaal is "relatief" belangrijk. En tegen het onbelangrijke aan als je dat afzet tegenover een goede positie op je fiets, goede schoenen en fietskleding, aerodynamica (wat heb je aan dat 2% soepelere bandje als je rechtop met een wappershirt fietst) en natuurlijk een goede fysieke conditie.

En dat laatste betekent niet alleen de getraindheid van je cardio-vasculaire systeem, maar zoals hier al genoemd ook de gesteldheid van je zitvlees, dwz niet alleen je zitvlak, maar alles wat met op de fiets-zitten te maken heeft (rug, buikspieren, je polsen, armspieren (vooral je triceps), heupen, onderkant voetzolen, etc).

Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat als je aan je fietsvakantie begint met een superconditie (die je anders had gekregen aan het eind van de vakantie), dat je dan een stuk meer plezier beleeft aan het fietsen op zich. Net zoals je uiteraard veel plezier beleeft aan deugdelijk gereedschap zoals een goede fiets. Alleen vreemd dat het gereedschap lichaam hier relatief weinig aandacht krijgt.

En misschien ligt het ook wel zo voor de hand dat fietsen een fysieke sport is, dat juist daarom al de aandacht naar het materiaal uitgaat. Maar gelijk daarmee ook het risico dat het een ondergeschoven kindje dreigt te worden.

[AB]

AB,

Ik fiets voor het onderweg zijn en dan gaat het niet primair om de prestatie. Waar anderen gemakkelijk meer dan 100 km doen elke dag zitten wij meestal tussen de 80 en 90. Maar om af te zien vind ik ook geen probleem. Je komt natuurlijk niet vanzelf over de Alpen.
Om met bagage toch een lange tocht te kunnen maken moet je natuurlijk wel wat basisconditie hebben. Door een paar keer per week te sporten kom je een heel eind. Zo spin ik één keer in de week, ik loop 2x hard en doe nog wat in de marge als tennis, skiën en wakeboarden. Dat is het leuke van vakantiefietsen zonder prestatie. Het maakt niet uit hoe ver je komt, als je maar geniet. Je kunt de camping 10 km verderop nemen, maar ook 110.

Sterker nog, ik vind afzien juist essentieel tijdens een fietsvakantie. Stel je doet je fietsvakantie op een electrische fiets, dat zou toch verschrikkelijk zijn. Stel je een lange beklimming voor, je zweet je te pleures, je gooit je laatste restje water over je heen, bent helemaal in je ritme, in een fietsroes, en de beklimming duurt voort en duurt voort, er lijkt geen einde aan te komen en dan na al die inspanning haal je de top en mag je een verkoelende afdaling in..... daar kan toch geen pittoresk dorpje of kunstwerk van Michelangelo tegenop . Door de fysieke inspanning beleef je juist ook alles veel intenser, je onthoud de bochten, je probeert muggen van je af te slaan, je voelt je longen pompen, je benen staan op ploffen....... En dan de beloning, een koud pilsje, een bord spaghetti of wat dan ook. Al die dingen beleef je als je aan het klimmen bent, als je tegen de wind in aan het fietsen bent, als je je fysiek inspant. Je beleeft alles zoveel anders (lees saaier) dan wanneer je in een auto, scooter, of electrische fiets rijdt.

En juist dat fysieke/mentale aspect is zo onderbelicht op dit forum. Alsof het fietsen vanzelf zal gaan als je je schwalbe marathon inruilt voor een big apple, althans dat idee krijg ik wel eens als er lyrisch over het ene bandje ten opzichte van het andere bandje wordt gesproken. Niet dat dat een probleem is hoor, integendeel juist erg amusant en leerzaam, maar ik ontkom niet aan de gedachte of er ook nog wel eens gefietst en getraind wordt.

[m-gineering]

...marathon plus sneller en lichter dan marathon zonder plus...

krijg ik nu bonuspunten

Maar het fysieke en mentale aspect van fietsen lijkt wel een onderbelicht aspect op dit forum. Hoe kan dat?

Het fysieke aspect is niet belangrijk. Als je fietsen leuk vindt, fiets je, heb je een basisconditie en kun je gewoon op fietsvakantie, Zolang je je niet in het begin over de kop rijdt komt die superconditie vanzelf. Zolang je maar blijft eten, en niet de verkeerde dingen eet of drinkt

Dat is nou precies wat ik bedoel, een fietsenmaker die leuke fietsen bouwt en tegelijkertijd het fysieke aspect niet belangrijk noemt. Dat is hetzelfde als Toyota die een leuke auto bouwt, maar vergeet er een moter in te zetten.

Ik krijg meer de indruk dat jij aan het suggereren bent dat je niet op vakantie kunt als je niet de gechipte 3 liter biturbo uitvoering hebt. Volgens mij kom je er echter met de 2 cylinder basisversie ook, zolang die nog starten wil

[Wim]

De meeste vakantiefietsers zijn best redelijk fit, zeker na de eerste week, maar het is ook duidelijk dat het velen niet heel veel interesseert. Zelf vind ik het wel erg lekker om flink moe te worden, maar de laatste tijd moet ik helaas vooral opletten dat ik de boel niet overbelast. Dat laaatste is juist voor oudere vakantiefietsers die soms een hele tijd niet veel fietsen en er dan ineens stevig tegenaan gaan misschien nog wel het belangrijkste om op te letten. Het belangrijkste lijkt me dat mensen ervoor kunnen zorgen dat chronische kwalen of slijtage hen niet hinderen toch fijn te fietsen. Tegelijk leent dat zich misschien minder voor een forum van amateurs, en meer voor de spreekkamer van een arts of fysiotherapeut.
Als je op fora van brevetrijders kijkt zie je wel meer aandacht voor conditie en prestatietraining. Maar dat is dan ook precies meer op die athletische prestatie gericht. Dat is een keuze, net zoals belangstelling voor fietstechniek. Het belangrijkste bij die fietstechniek lijkt me dat je niet gehinderd wordt door onnodige technische problemen of hopeloos verkeerd materiaal. Daar is het fietsen zelf te leuk voor.
Wim

[Leon]

Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat als je aan je fietsvakantie begint met een superconditie (die je anders had gekregen aan het eind van de vakantie), dat je dan een stuk meer plezier beleeft aan het fietsen op zich. Net zoals je uiteraard veel plezier beleeft aan deugdelijk gereedschap zoals een goede fiets. Alleen vreemd dat het gereedschap lichaam hier relatief weinig aandacht krijgt.
En misschien ligt het ook wel zo voor de hand dat fietsen een fysieke sport is, dat juist daarom al de aandacht naar het materiaal uitgaat. Maar gelijk daarmee ook het risico dat het een ondergeschoven kindje dreigt te worden.

Op het gevaar af dat ik terecht teruggefloten wordt omdat ik nooit een lange reis heb gemaakt mijn reactie.
In de tijd dat ik lid ben van deze club heb ik veel mensen ontmoet die lange reizen hebben gemaakt. Uiteraard zijn dit bijna altijd mensen die een best goede gezondheid hebben. Als er één opvallend kenmerk is aan veel fietsers die ver en lang gereisd hebben is het wel dat het erg vaak geen sporttypes zijn. Het blijkt juist bij bijna iedereen dat de (aanvankelijke) lichamelijke conditie veel minder belangrijk is dan de persoonlijke instelling en de wil om te reizen.
Zelf kan ik genieten van snelheid en traagheid. Soms heb ik bergen befietst waar ik zelf best trots op was dat het me gelukt is, maar ik heb vaker dagen meegemaakt dat het genot bepaald niet evenredig was aan het aantal kilometers. De mooiste plekken op de wereld vervulden mij van het gevoel er bar weinig behoefte aan te hebben nog weg te willen. Meestal deed een lege bidon, een dreigend lege maag of een zakkende zon mijn mening helaas snel veranderen.

De discussie over fietstechniek gaat op dit forum volgens mij overigens in essentie vaker over betrouwbaarheid en comfort dan over gewicht cq. snelheid. Gelukkig.

Leon

[AB]

Ik krijg meer de indruk dat jij aan het suggereren bent dat je niet op vakantie kunt als je niet de gechipte 3 liter biturbo uitvoering hebt. Volgens mij kom je er echter met de 2 cylinder basisversie ook, zolang die nog starten wil

Tja, zo bedoel ik het ook weer niet, net zoals jij waarschijnlijk niet zult bedoelen dat je op een batavus venturo niet een leuke fietsvakantie zou kunnen beleven (over forum-marketing gesproken). Alles gaat beter met deugdelijk materiaal, net zoals alles beter gaat met een deugdelijk lichaam.

Maar fietsen begint voor mij pas als het materiaal in orde is en dus van het zorgenlijstje kan worden weggestreept. Fietsen is voor mij vooral de fysieke inspanning en daarvan genieten in een mooie wereld die aan je voorbij gaat (en ook daarvan uiteraard genieten, wat ook een saaie afsluitdijk kan zijn). De prestatie an sich is niet mijn doel ofzo, of je nou 2 uur of 3 uur over een beklimming doet, dat maakt niet uit. Maar het feit dat je een beklimming aan gaat, jezelf uitput en vermoeid raakt en zo de grenzen van je kunnen ontdekt: dat is voor mij een essentieel onderdeel van een fietsvakantie/fietsen. En dat gaat vele malen beter in een goed getraind lichaam dan met een matig of ongetraind lichaam.

Het verschil tussen een goed getraind fietslichaam en een ongetraind lichaam is namelijk vele malen groter dan het verschil tussen een slap frame of een stijf frame, of het verschil tussen 200 gram zwaardere banden of 200 gram lichtere banden, of het verschil in soepelheid tussen 2 bandjes van hetzelfde merk. Er wordt hier vaak over materiaal gesproken alsof het beste van het beste niet goed genoeg is, terwijl het maar een klein aspect van het fietsen betreft.

En wat te denken van overgewicht, een getraind persoon zal minder overgewicht hebben dan een ongetraind persoon, dus wat heb je dan aan discussies over een 500gram lichtere tent of een 300gram lichtere slaapmat, als je 5 of 10kg overgewicht meesleept.

Om er een weegfactor tegen aan te gooien wat voor mij het totaal aan fietsplezier definieert (de vraag van waar je fietst is in deze vergelijking maar even weggelaten):
- 5% voor je fiets
- 5% voor je bagage
- 10% voor je fietskleding
- 20% voor de juiste positie op je fiets
- 60% voor je fysieke gesteldheid (mentaal, cardio-vasculair, bmi-index, fysieke gestel, etc)


Kortom, het fysieke aspect is (voor mij imho) het allerbelangrijkste wat er is en krijgt hier op dit forum nauwelijks aandacht. Niet dat ik dat een probleem ofzo vind, aangezien ik wel weet waar abraham de mosterd haalt, maar ik vraag me gewoon af hoe het fysieke aspect bij jullie leeft. En dan bedoel ik niet prestatiegerichtheid in vergelijking met een ander (i.t.t. de vele materiaal prestatiegerichte topics), maar veel meer de prestatiegerichtheid van jezelf in vergelijking met jezelf. En het lijkt me dus leuk om daar een beetje over te bomen in dit kletscafe.

[AB]

De discussie over fietstechniek gaat op dit forum volgens mij overigens in essentie vaker over betrouwbaarheid en comfort dan over gewicht cq. snelheid. Gelukkig.

Leon

Ik denk dat een goed getraind en gezond lichaam een stuk comfortabeler is dan het beste soepele bandje dat er te krijgen is. Dat wil niet zeggen dat je dat soepele bandje niet hoeft aan te schaffen (integendeel), als het maar niet een reden wordt om dan minder aandacht aan je lichaam te besteden. Het is en/en natuurlijk.

Maar hej, lekker fietsen op een oude barrel in een verwaarloosd lichaam is altijd nog een stuk beter dan op de bank hangen en voor tv zitten in een verwaarloosd lichaam .
Gelukkig zijn de meeste fietsers hier gezonde mensen (althans daar ga ik van uit), maar je kunt je soms zo af laten leiden door alle specs van een bepaald produkt, vooral als je op het punt staat een aankoop te doen. Terwijl je er veelal geen seconde bij stil staat als je daadwerkelijk op vakantie aan het fietsen of kamperen of fotograferen bent......

[waltertje]

Ha, laten we het eens over fietsen hebben in plaats van over fietsen!

Aan mij heb je een goeie: voor mij is een fietsvakantie een prestatietocht in mooie landschappen. Dat wil zeggen, als ik alleen ga, iets waar ik op zich pas twee jaar mee bezig ben. Met een reisgenoot is het anders.

Ik train altijd al graag, maar als voorbereiding voor een reis gaat het echt los. Mijn schema ziet er ongeveer als volgt uit: 4x per week naar mijn werk rijden (totaal 120 km). 1 x per week een lange afstand fietsen; dat begint bij 170 km en loopt op naar 250 à 280 km. De dag erna een hersteltraining van 25 à 30 km. Ergens in de week soms nog een snel rondje van 50 km. Dit doe ik drie weken achter elkaar; dan neem ik een weekend (3 dagen) rust.

De eerste solotocht deed ik dit gedurende acht maanden; de tweede keer door omstandigheden slechts vier maanden . De laatste twee weken voor de reis fiets ik nauwelijks.

Onderweg let ik erg op mijn eten. Alleen tarweproducten, geen rijst en zeker geen roggebrood. Eiwit vooral via mozzarella of andere licht verteerbare kaas. Een enkele keer, als ik er echt doorheen zit, vis (ik ben vegetariër). Verder wat groente en fruit. Dagelijks een kop boullion vanwege het zout. Ik streef naar 25 MJ per dag (~6000 Kcal).

Een prettig ritme voor mij is ongeveer tien uur per dag onderweg, zes dagen in de week. Deze zomer heb ik aanvankelijk iets langere weken gemaakt: 7 dagen fietsen, 1 dag rust. Gemiddeld rij ik op het vlakke of licht heuvelachtige 190 à 200 km per dag, in de bergen 160. Dat klinkt heftiger dan het is, ik heb één van de snelste vakantiefietsen op de markt (Fujin SL). Marathons beschouw ik als trekkerbanden

Dus ja, ik hou inderdaad van afzien en diep gaan. Ik zoek het uiterste van mijn kunnen op. Zonder dat is er voor mij geen lol aan in m'n eentje. Het moet wel een beetje vakantie blijven!

grtjs, Waltertje - benen worden al weer onrustig

[AB]

Ha, laten we het eens over fietsen hebben in plaats van over fietsen!

Aan mij heb je een goeie: voor mij is een fietsvakantie een prestatietocht in mooie landschappen. Dat wil zeggen, als ik alleen ga, iets waar ik op zich pas twee jaar mee bezig ben. Met een reisgenoot is het anders.

Ik train altijd al graag, maar als voorbereiding voor een reis gaat het echt los. Mijn schema ziet er ongeveer als volgt uit: 4x per week naar mijn werk rijden (totaal 120 km). 1 x per week een lange afstand fietsen; dat begint bij 170 km en loopt op naar 250 à 280 km. De dag erna een hersteltraining van 25 à 30 km. Ergens in de week soms nog een snel rondje van 50 km. Dit doe ik drie weken achter elkaar; dan neem ik een weekend (3 dagen) rust.

De eerste solotocht deed ik dit gedurende acht maanden; de tweede keer door omstandigheden slechts vier maanden . De laatste twee weken voor de reis fiets ik nauwelijks.

Onderweg let ik erg op mijn eten. Alleen tarweproducten, geen rijst en zeker geen roggebrood. Eiwit vooral via mozzarella of andere licht verteerbare kaas. Een enkele keer, als ik er echt doorheen zit, vis (ik ben vegetariër). Verder wat groente en fruit. Dagelijks een kop boullion vanwege het zout. Ik streef naar 25 MJ per dag (~6000 Kcal).

Een prettig ritme voor mij is ongeveer tien uur per dag onderweg, zes dagen in de week. Deze zomer heb ik aanvankelijk iets langere weken gemaakt: 7 dagen fietsen, 1 dag rust. Gemiddeld rij ik op het vlakke of licht heuvelachtige 190 à 200 km per dag, in de bergen 160. Dat klinkt heftiger dan het is, ik heb één van de snelste vakantiefietsen op de markt (Fujin SL). Marathons beschouw ik als trekkerbanden

Dus ja, ik hou inderdaad van afzien en diep gaan. Ik zoek het uiterste van mijn kunnen op. Zonder dat is er voor mij geen lol aan in m'n eentje. Het moet wel een beetje vakantie blijven!

grtjs, Waltertje - benen worden al weer onrustig

haha, gelukkig zijn er nog zielsverwanten te vinden. Precies, zonder zweet geen vakantiegevoel .

[pedalman]

Ik ben ruim 20 jaar wedstrijdrenner geweest(= hard labeur). Nu rijd ik elke dag op de fiets naar mijn werk en trap ik (bijna)elke zondag 2 uurtjes weg op d'n koersfiets.

Verder let ik niet op voeding, drinken en whatever. De eerste twee dagen van een fietsvakantie moet ik altijd even wennen aan het ritme, de derde dag trap ik alweer zomaar 200km weg.
Obsessief met de conditie bezig zijn is een beetje een gepasseerd station voor mij, vrees ik.
Uit ervaring kan ik wel zeggen dat een ieder met een redelijke fietsconditie om het even welke tocht kan volbrengen, al heb je het de eerste dagen wat moeilijker dan iemand die al volop 'geprepareerd' is. Na een week fietsen is dit verschil redelijk recht getrokken.
Het heeft dus m.i. weinig zin(of niet nodig) om volledig afgetraind aan een fietsvakantie te beginnen; het is tenslotte geen koers ofzo.
Maar dat mag een ieder natuurlijk geheel voor zichzelf uitmaken.

[keesswart]

Een prettig ritme voor mij is ongeveer tien uur per dag onderweg, zes dagen in de week. Deze zomer heb ik aanvankelijk iets langere weken gemaakt: 7 dagen fietsen, 1 dag rust. Gemiddeld rij ik op het vlakke of licht heuvelachtige 190 à 200 km per dag, in de bergen 160. Dat klinkt heftiger dan het is, ik heb één van de snelste vakantiefietsen op de markt (Fujin SL).

Deze wervelwind is gespot door Bart en Christelle, een stel Noordkaapgangers die ik zelf maanden later tegenkwam op een camping in Duitsland. Toen vertelden ze me over een Nederlandse ligfietser die trappelend van ongeduld wachtte op het dichtgaan van de sluis bij Brunsbüttel en zich zorgen maakte of hij die dag de 200 km wel zou halen In hun blog (zie hier) schrijven ze op 23 mei 2009:
In Cuxhaven waar de Elbe, bij de monding in de Noordzee, 15 km. breed is, nemen we de ferry alleen bestemd voor voetgangers en fietsers. Daar komen heel wat trekkers samen, zowel individuelen, koppels en groepen. Met een koppel Duitsers en een Nederlander raken we aan de praat. Hij fietst op zijn ligfiets naar de Noordkaap in vijf weken tijd en streeft ernaar om 200 km per dag te fietsen. We noemen hem de 'Vliegende Hollander'.

[Shane]

Vroeger kon ik mijn vader niet begrepen, allemaal raar uitspraken die nergens over ging, en in die tijd kon ik goed balen dat hij groter/sterker/wijzer was dan ik.

Één van zijn uitspraken was "ooit zal je sneller zijn dan ik, en als je zo ver ben hoeft dat niet meer", het heeft mijn 20+ jaren geduurd voor dat ik dit heb kunnen begrijpen......

Maar dat terzijde, ik fiets 2x per week naar mijn werk (rondje 46km) en af en toe een weekendje weg, een voldoende basis om alles te kunnen. Maar ik wordt ook steeds ouder en fiets ook van blessure naar blessure , dus ik hou me ook aan een lager tempo....

En je zal zien dat heel wat WFérs zijn juist aan fietsen begonnen toen hen ander sport niet meer ging,

Shane, de ex-wannabe marathon renner.....

[DeFietsreiziger]

Het heeft inderdaad ook met leeftijd te maken. Als je jong bent zit je nog vol met ambitie en overtollige energie. Als je ouder bent dan hoef je je zelf niet meer te bewijzen. Met mijn 41 jaar vond ik me op de beurs nog bij de jonkies horen. De prestatiedrang is bij mij dan ook nog niet weg.
Mijn conditie bouw ik op gewoon door woonwerkverkeer, iedere dag 2*16km. Met goed weer en goed licht (helaas is het nu wintertijd) plak ik er zo veel mogelijk nog een rondje duinen aan vast. Dit doe ik met dikke banden en 2 achtertassen. In het weekend fiets ik weinig. De achtertassen worden in de lente vervangen door grotere met extra gewicht. In de opmars naar de vakantie worden in het weekend tochtjes gereden.
Het dieet bestaat nu uit piepers met spruitjes en zo min mogelijk vlees.

[pedalman]

Overigens is het niet aan te raden om op een lange fietsreis dagelijks gedurende langere tijd op of voorbij je omslagpunt te fietsen. Diepgaan en/of afzien is wellicht erg stoer allemaal maar per saldo levert het aan het eind van de rit alleen maar diepe vermoeidheid op.
Op reis, zeker als je kampeert, is de kwaliteit van het herstel (o.a. nachtrust, voeding) nu eenmaal een stuk minder dan in een ideale (thuis)situatie.

Ik durf zelfs te stellen dat je jezelf in een gevaarlijke situatie manoeuvreert als je te vaak boven je theewater aan het rijden bent. Het handeling/beoordelingsvermogen wordt sterk nadelig beïnvloed als de man met de hamer uiteindelijk langskomt-niet handig op een bospad midden in de canadese wildernis met onweer op komst en waar het wemelt van de beren.