zo 24 okt, 2010 17:53
Ward van Loock
De verovering van het Britse eiland – Fietsen van Land’s end tot John O’Groats.
Kirjaboek
ISBN 978 94 6008 071 5
Het staat nog op ons lijstje om eens te fietsen: Engeland van zuid naar noord. En als ik dan een boek tegen kom dat hierover gaat, dan wil ik het natuurlijk graag lezen. Bij alle fiets reisverhalen die ik tot nu toe gelezen heb, heeft geen mij het gevoel gegeven dat ik bij dit boek had. Dit boek gaat niet over fietsen, maar over de relatie tussen twee fietsers die constant met elkaar in de clinch liggen. En tussen alle ruzies door hebben ze ook nog tijd om naar het noorden van Engeland te fietsen.
Voor LEJOG zijn een aantal routes, maar de auteur heeft er zelf een gemaakt die grotendeels over Sustrans routes loopt. De route is in het boekje aangegeven door middel van kaartjes (maar ik denk dat ze te klein zijn om goed na te kunnen fietsen). Omdat hij deze route niet alleen wilde fietsen zocht hij een reismaat. Maar hij had beter even verder kunnen zoeken. Het lijkt alsof ze elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Wil de een hier kamperen, dan is dat niet goed voor de ander, die natuurlijk 100 meter verderop wil. Wil de een hier pauzeren, dan wil de ander dit niet. Een van beide heeft de kaart en weigert die af te staan aan de ander. Als ze elkaar kwijt raken, dan vinden ze elkaar natuurlijk niet op de afgesproken plaats. En dat ze af en toe verkeerd rijden is ook geen bonus voor de onderlinge verhoudingen. Hoe twee mensen zo met elkaar op reis willen blijven is mij een raadsel. Ik was na een dag al gillend weggefietst en nooit meer terug gekomen.
De meningsverschillen worden goed beschreven. Zo goed zelfs, dat als mijn vrouw me onderbreekt met lezen, ik haar ook meteen begin af te snauwen, net als de mannen in het boek bij elkaar doen. De rest van het boek gaat over het landschap, de pubs, de route, en is zeker lezenswaardig. Ronduit slordig vind ik dat het boek in het begin vragen stelt met de belofte dat die later beantwoord worden terwijl dit niet gedaan wordt. Het boek bevat af en toe kleine kadertjes waar een uitstapje wordt gedaan naar een onderwerp wat relevant is voor het gebied waar ze doorheen fietsen. Daarnaast bevat het boek een groot aantal foto’s. Vind ik altijd een pluspunt omdat ik erg visueel georiënteerd ben. Op de foto’s staan soms twee lachende mannen maar de afstand op de eindfoto is duidelijk groter dan op de beginfoto.
Over het eindoordeel ben ik dubbel. De beschrijving van de reis vind ik leuk om te lezen. Maar er ligt teveel nadruk op de onderlinge ruzies om hier goed van te kunnen genieten. Eigenlijk net als de relatie tussen de mannen want als ze bij elkaar zijn is het niet goed. Maar als ze elkaar kwijt zijn, dan worden ze ook ongelukkig.
De verovering van het Britse eiland – Fietsen van Land’s end tot John O’Groats.
Kirjaboek
ISBN 978 94 6008 071 5
Het staat nog op ons lijstje om eens te fietsen: Engeland van zuid naar noord. En als ik dan een boek tegen kom dat hierover gaat, dan wil ik het natuurlijk graag lezen. Bij alle fiets reisverhalen die ik tot nu toe gelezen heb, heeft geen mij het gevoel gegeven dat ik bij dit boek had. Dit boek gaat niet over fietsen, maar over de relatie tussen twee fietsers die constant met elkaar in de clinch liggen. En tussen alle ruzies door hebben ze ook nog tijd om naar het noorden van Engeland te fietsen.
Voor LEJOG zijn een aantal routes, maar de auteur heeft er zelf een gemaakt die grotendeels over Sustrans routes loopt. De route is in het boekje aangegeven door middel van kaartjes (maar ik denk dat ze te klein zijn om goed na te kunnen fietsen). Omdat hij deze route niet alleen wilde fietsen zocht hij een reismaat. Maar hij had beter even verder kunnen zoeken. Het lijkt alsof ze elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Wil de een hier kamperen, dan is dat niet goed voor de ander, die natuurlijk 100 meter verderop wil. Wil de een hier pauzeren, dan wil de ander dit niet. Een van beide heeft de kaart en weigert die af te staan aan de ander. Als ze elkaar kwijt raken, dan vinden ze elkaar natuurlijk niet op de afgesproken plaats. En dat ze af en toe verkeerd rijden is ook geen bonus voor de onderlinge verhoudingen. Hoe twee mensen zo met elkaar op reis willen blijven is mij een raadsel. Ik was na een dag al gillend weggefietst en nooit meer terug gekomen.
De meningsverschillen worden goed beschreven. Zo goed zelfs, dat als mijn vrouw me onderbreekt met lezen, ik haar ook meteen begin af te snauwen, net als de mannen in het boek bij elkaar doen. De rest van het boek gaat over het landschap, de pubs, de route, en is zeker lezenswaardig. Ronduit slordig vind ik dat het boek in het begin vragen stelt met de belofte dat die later beantwoord worden terwijl dit niet gedaan wordt. Het boek bevat af en toe kleine kadertjes waar een uitstapje wordt gedaan naar een onderwerp wat relevant is voor het gebied waar ze doorheen fietsen. Daarnaast bevat het boek een groot aantal foto’s. Vind ik altijd een pluspunt omdat ik erg visueel georiënteerd ben. Op de foto’s staan soms twee lachende mannen maar de afstand op de eindfoto is duidelijk groter dan op de beginfoto.
Over het eindoordeel ben ik dubbel. De beschrijving van de reis vind ik leuk om te lezen. Maar er ligt teveel nadruk op de onderlinge ruzies om hier goed van te kunnen genieten. Eigenlijk net als de relatie tussen de mannen want als ze bij elkaar zijn is het niet goed. Maar als ze elkaar kwijt zijn, dan worden ze ook ongelukkig.
