Forum Wereldfietser

fietsjunks schreef:Sinds iedereen een mobiele telefoon heeft en altijd maar bereikbaar is, lijkt de behoefte om iemand dan ook maar altijd te kunnen en willen bellen alleen maar groter te zijn

Het mooie van een mobiele telefoon is dat je hem uit kunt zetten.

Ja, maar daar verandert die behoefte van de thuisblijvers niet mee... en dat is waar het om gaat.

als je het lang genoeg volhoud wel... tenminste dat vermoed ik. Als ze je nonstop niet kunnen bereiken went het vanzelf wel, en zal die behoefte ook afnemen.

Tja, sommige ouders zien hun kinderen als een bezit waar je volledige controle op kan/moet kunnen uitoefenen...

Veel mensen waren verbaasd dat mijn vriend en ik geen mobiel meenamen naar Zuid-Amerika. De uitleg is simpel: als je het ding nodig hebt - er is iets aan de hand en er zijn geen mensen om je te helpen - heb je geen bereik: waar geen mensen wonen staan ook geen zendmasten. Als er wel mensen wonen, heb je geen mobiel nodig.

Voor het thuisfront is mailen/weblog handiger, met incidenteel een telefoontje vanuit een belwinkel. We hadden wel afgesproken dat in het geval er iets ernstigs zou gebeuren aan het thuisfront, we als nog een mobieltje zouden aanschaffen.

Verder eens met Marco: het verwachtingsniveau omlaag schroeven. Desnoods met harde woorden.

Wij bellen nooit naar ouder/familie als we op vakantie zijn.
Wat we wel doen is een mailtje sturen of weblog aanmaken. Dit doen we deels ook voor onszelf. Op deze manier hoeven we bij thuiskomst niet steeds hetzelfde verhaal te vertellen.
Mijn ouders zijn wel blij als we weer gezond thuis zijn, maar gaan uit van geen bericht goed bericht.
Ik gebruik mijn mobiel in Nederland nooit, laat staan in het buitenland (volgens mij doet dat ding het in het buitenland helemaal niet).

Als er echt iets gebeurt ga ik er vanuit dat men ons altijd wel kan vinden. Ze weten immers je globale route en twee fietsers op de fiets zijn vrij makkelijk te achterhalen. Ik moet in mijn dagelijks leven al zoveel dat ik er niet aan zou moeten denken een vast bel moment te hebben.

Ik hoef niet zonodig overal bereikbaar te zijn, en gelukkig denken mijn ouders daar hetzelfde over.

volgens mij heeft het wel wat met wederzijds respect voor zelfstandigheid en onderlinge verhouding te maken, zolang het ouder-kind verhouding is die niet omgezet is naar een gelijkwaardig volwassen-volwassen, ouders worden daar dan steeds krampachtiger in want het is stilstand in je ontwikkeling, pfff, ben ik effe lekker op de psychologische tour , maar zo kijk ik er tegen nu ik dit lees.

Zelf SMS/email ik af en toe onderweg en halverwege bel ik een keer. Maar dan ben ik maar drie weken weg.
Toen ik een jaar naar Australie was, schreef ik en belde ik denk ik eens per maand, , dus twee keer per maand iets.

Een brief schrijven heeft zijn charme omdat die effe onder weg is.

De kerstdagen zijn een uitstekende periode om het onderwerp eens aan te zwengelen. Gegarandeerde een spetterende kerst-ruzie. Heb je tenminste wat te doen!

Groet Marieke

Daarom zijn we er lekker niet met de kerst

Ik heb een beetje een probleem met de situation precies andersom is, nl teveel informatie krijgen van mensen die op reis zijn, inderdaad door de IT. Het lijkt wel alsof iedereen die 3 dagen in de Ardennen gaat fietsen dat volledig wil verslaan op zijn/haar weblog en jou dan automatisch op de verzendlijst zet. Afmelden is natuurlijk simpel genoeg, maar het wordt 'n beetje irritant, helemaal als je dan via een bezorgde moeder (of vader) of zo aangespoord wordt om toch vooral Pietje's blog te lezen. Laat je je nog een keertje overhalen om 't te lezen, dan is het meestal iets van: van A naar B gefietst vandaag en het was prachtig/goed/slecht/pokkeweer, mooi uitzicht maar jammer van twee keer lekke band. Inmiddels 135 km op de teller en de benen worden steeds sterker. Gelukkig net voor de bui mooie kampeerplek gevonden en er is zowaar een internetcafe...........

Ik kan helemaal euforisch worden als er 'n keer een echt ambachtelijk ansichtkaartje uit Verweggistan (of de Ardennen) komt met een welgemeende groet.

Hoi Ellen, ik ben het helemaal eens met Marco:　duidelijk zijn en selectief met informatie. Je ouders willen helemaal niet weten dat je verdwaald was in de Himalaya zonder eten, dat je door die gletsjerrivier bent meegesleurd in Chili en twee dagen was ingesneeuwd in de Sierra Nevada (bij deze al mijn jeugdzonden opgebiecht). Benadruk in je mailtjes naar huis hoe ontzettend behulpzaam en vriendelijk de mensen zijn die je tegenkomt.

En ja ik denk idd dat het altijd maar bereikbaar zijn verwachtingen schept. Dus misschien kan je ze langzaam laten afkicken van het altijd bereikbaar zijn als je nog in nederland bent? Vaker je mobiel uitschakelen?

Er is hoop: toen ik voor het eerst ging backpacken in verwegistan moest ik mijn vader wegsleuren bij mijn rugzak die hij van binnen wilde bekleden met kippegaas zodat niemand hem kon openknippen om drugs in te stoppen. En die sateliettelefoon heb ik ook meermalen moeten weigeren. Nu vele jaren en reizen later zijn ze helemaal gewend dat we vaak niet bereikbaar zijn. Hell, we hebben hier in Tibet 3 weken geleden een mobieltje gekocht omdat we aan het onderhandelen zijn over nieuwe banen in Afrika, en mijn ouders bellen niet eens (ben toch wel teleurgesteld )
Ik moet zeggen, wat bij ons denk ik het meest heeft geholpen is denk ik dat ze een paar keer bij ons op bezoek gekomen zijn in Malawi en Rwanda en gezien hebben dat er niks engs aan is. Ik krijg nog wel bezorgde mailtjes over UXOs in Cambodia, maar daar is mee te leven.

Voor jullie moeders een kwestie van nog een keer hun kind loslaten misschien...

Succes!
Eveline

Hoi! Heel verhelderend allemaal jullie verhalen!
Zijn er nog mensen die bijvoorbeeld een wereldontvanger meenemen? Dat vroeger zo'n medium waarmee mensen in het buitenland opgespoord konden worden. Wordt dat nog gebruikt door een van jullie, en wat is de ervaring daarmee?

Hallo Mirthe,

mirthe schreef:Hoi! Heel verhelderend allemaal jullie verhalen!
Zijn er nog mensen die bijvoorbeeld een wereldontvanger meenemen? Dat vroeger zo'n medium waarmee mensen in het buitenland opgespoord konden worden. Wordt dat nog gebruikt door een van jullie, en wat is de ervaring daarmee?

Ik neem er inderdaad één mee, maar meer om naar het nieuws van de wereldomroep en de BBC te luisteren. Ook is het wel leuk om naar de lokale muziek te luisteren. Met het thuisfront hou ik contact via het Internet.

Groetjes,
Frank

Helaas houdt mijn vrouw, mijn lief mokkel, niet zo van fietsen. Als ik op de fiets weg ben (dus alleen) bel ik haar iedere dag op middels een telefoonkaart, zoals in 2006 in Italië. Ik heb geen mobieltje, dus weet ik niet hoe te sms-en, daar word ik nogal wars van. Haar stem horen vind ik veel mooier . Andere mensen stuur ik een e-mail indien er een PC of internetcafé voorhanden is. Mijn vrouw is nogal voor ongerustheid vatbaar.
Kijk maar op http://www.mijnalbum.nl/Album=AEJWTGPM . Voor vijf euro kan je ongeveer een klein half uurtje naar Nederland bellen. Mooi toch?

Waarschuwing: de telefooncellen op Schiphol zijn waardeloos: het zijn halfopen kasten; door de rumoerige omgevingsgeluiden hoor ik niets door de hoorn en het zijn dure duitenvreters: voor een minuutje ben je al 3 euro kwijt!

hmmm. ik herken het probleem wel een beetje.

Ondanks het feit dat ik nog geen fietsvakantie heb gedaan maar wel al met een kameraad naar Turkije ben gegaan kregen we het ook over contact houden.

Mijn kameraad sms te zijn moeder iedere dag (nou goed, dat is een vrije keuze natuurlijk) en ik alleen van ben aangekomen, ga weer weg. De noodzakelijk troep zeg maar. Dit was goed in het eerste jaar (bleven ook maar 8 dagen weg maar bij terugkomst wel gezeik van waarom heb je niet vaker ge sms't?

Zonder vage bewoordingen duidelijk gemaakt dat ik dat gewoon niet doe want ik ben op vakantie! Dit ging een tijdje goed totdat ze in de tweede vakantie naar turkije sms jes begon te sturen van hoe gaat ie en nog wat bijzonders gedaan etc. Mijn letterlijke sms terug heb ik nog goed in mijn hoofd zitten en luidt als volgt:

goed, tot volgende week en niet eerder, laatste sms van mij!

Ze hebben niet meer ge sms't.

Het wordt wat anders wat natuurlijk wanneer er een familielid doodziek is etc, ik heb ook wel regelmatig gekeken of ze gebeld hadden want als ze wel zouden bellen dan zou ik weten dat het serieus is.

Paul

Verschillende dingen herkend. Ouderbezorgdheid. Extreme reactie van mijn kant op een extreme houding van mijn ouders werkt niet. Zie in de politiek, geloofssituaties. Dus deal ermee. Ik heb wat water bij de wijn gedaan waar zij mee moeten leven. Ik zet mijn GSM tussen 19.00-20.00 aan om mij te kunnen bereiken in geval van dood & verderf. Elke avond. Maar ik vergeet het wel eens. Eén maal per week bel ik. Zij hebben nog nooit gebeld.
Kaartje sturen vinden ze prachtig. Buren en dichtbij wonende familie krijgen er ook 1 maar dan een paar dagen later. Ze nemen de kaarten mee als ze bijelkaar komen voor koffie of weet ik veel wat. En reken maar dat er een hele tijd gezellig gebabbeld wordt. Over mij (trots), vakantie, hun kinderen, hun vakanties en zo nog een half uur door en het eindigt ergens bij het aanzetten van knopen op werkbroeken van de mannen. Of zo. Kleine moeite van mijn kant en veel plezier voor hen. Eén kaart per week hoor. Tjonge wat een werk.
Verdere problemen over kleinkinderwensen en zo vind ik voer voor gesprekken met hartsvriendinnen op een zeuravondje. Of in het kamertje van de psycholoog.
En trouwens ... ik heb wel eens een van mijn ouders zomaar midden op de dag gebeld. Foei toch. En dat was omdat we er samen in de hitte hebben geploeterd, of ik een zeer bijzonder vogeltje zag of een gesprekje had gehad met een geestig oud mannetje die op die-en-die leek.

Ga nu weer verder met het kiezen van een nieuwe wereldfiets. HOERA!

@ Martin
wilje mij uitleggen hoe het werkt: een buitenlandse telefoonkaart? Ik ben mij nl rot geschrokken over de tarieven van de mobiele telefoon ( €0.58 per min).
weet jij of deze ook in duitsland en tsjechie te koop zijn?

tijdens onze fietstocht naar Praag in 2007 kregen we een telefoontje op onze 06 dat onze dochter een ernstig ongeluk had gehad en opgenomen was op de intensieve care van een duits ziekenhuis, Wat waren we blij met onze mobiele telefoon! Midden in de nacht konden we kontakt houden met haar partner, de verzekering en ons thuisfront. Zij zochten uit hoe we met het openbaar vervoer de volgende dag konden reizen om naar haar toe te gaan. In deze situatie was het heel onhandig om vanuit een kroeg of zo te moeten bellen.

lijda schreef:@ Martin
wilje mij uitleggen hoe het werkt: een buitenlandse telefoonkaart? Ik ben mij nl rot geschrokken over de tarieven van de mobiele telefoon ( €0.58 per min).
weet jij of deze ook in duitsland en tsjechie te koop zijn?

Het is een gewone telefoonkaart, die je in de gleuf van het toestel van openbare telefooncellen steekt en dan bellen maar. Zij zijn in Italië verkrijgbaar in kiosken en tabakswinkels (herkenbaar aan uithangborden met een grote T erop), wat de rode "drankmixer" in Frankrijk is. Van de Italiaanse telefoonkaarten breekt men vóór het bellen eerst een hoekje af.
In Frankrijk werkt de telefoonkaart totaal anders: er zit een code van 14 cijfers in die je kunt openkrassen (zoals krasloten). Eerst de Franse telefoonentrale bellen met 3089, dan de 14-cijferige code toetsen, dan volgt een piepje, # toetsen, het nummer in Nederland (met 0031 ervoor zonder de 0 van het netnummer) toetsen,weer een # en dan een *. Dit is mij in 2002 geleerd door de mevrouw van de jeugdherberg in Nantes. Ik kon mijn vrouw aan de lijn krijgen. Al met al 34 keer getoetst! Rare jongens, die Fransen....
Hoe het in andere landen toegaat met gewone telefoonkaarten, weet ik niet. In Duitsland (incl. DDR) gebruikte ik munttelefoons.
Ik was in 1981 per fiets door Tsjechië, dat dus toen Tsjechoslowakije heette. Daar heb ik nog nooit getelefoneerd.
In Zweden (waar ik heel vaak fiets, sinds 2003 ieder jaar twee keer zelfs) kan men in supermarkten telefoonkaarten van Telia kopen (100 SEK, ca. € 11,–), waarmee je wel 20 min. naar huis kunt bellen.

Telefoonkaarten zijn in Tsjechië en Duitsland gewoon te koop, evenals in bijna alle landen tot Afrika toe!
In Italië heb je ook oranje telefoons, vooral op campings waar je met een speciale kaart van €.5.- heel lang kunt bellen. Kaarten zijn te koop op de camping.
En anders maak je in Nederland skype aan en dan kun je in alle landen bijna voor niets bellen.
Zo bel ik naar Tsjechië voor 20 eurocent 30 minuten lang!!! (of net andersom)

In Frankrijk en Spanje kan je gewoon telefoonkaarten kopen bij de Tabac. Bellen in Spanje in de telefooncel met "normale" telefoonkaarten is overigens spotgoedkoop en er staan tot in de kleinste dorpjes telefooncellen die ook nog werken.

Ronald