Hoi John,
Ik heb heel wat reisjes gemaakt en voelde mij steeds meer Nederlandse.
Voor het reizen vond ik iedereen hetzelfde. alle mensen hebben immers dezelfde emoties, willen gelukkig zijn, gezond, krijgen kinderen enz. Niemand is minder dan de ander en elke cultuur heeft zijn mooie en minder mooie kanten.
En toen ging ik reizen. niet alleen is er verschil in andere continenten maar zelfs met buurlanden. Kwam ik een Nederlander tegen dan praatte je net even anders, werden grapjes opgevat zoals ze bedoeld waren, waren beleefdheidsvormen gelijk, enz.
Als vrouw besef ik zo vaak hoe blij ik mag zijn dat ik in Nederland ben geboren. In de meeste landen hebben vrouwen het een stuk moeilijker. En al is mijn inkomen erg laag, en vind ik dat moeilijk, er is hier tenminste een vangnet als je buiten het arbeidsproces staat.
Ik voel mij een Wereldburger, Europeaan en een Nederlander.
Als ik bij de kapper zit terwijl de vliegtuigen de flats van New York in vliegen en de kapper zegt onaangeraakt "zo ver van hier" dan ben ik wereldburger. Als je vaak reist is de wereld een stuk kleiner.
En ik voel mij ook nog Veluwse. Het benauwd mij hier soms met de christelijke vooroordelen, maar een ander mag niet te negatief zijn het is toch ook weer een stukje van mij...
Groeten, Chanouk