door
Hafar » di 15 apr, 2025 14:32
Ik woon zelf in het hoge noorden van Scandinavië en fiets daardoor vaak in onherbergzame gebieden en onder extreme omstandigheden. En dat kan levensgevaarlijk zijn met een ongeschikte en/of zware fiets.
Maak ook lange tochten met fiets + packraft (bikerafting) en dat vraagt ook om een superdegelijke fiets.
Dus voor mij geen hydraulische remmen (olie wordt dikke stroop bij vorst en dan zitten de remmen vast), ook geen velgremmen (lopen aan bij ijs/modder), en ook geen kabeltjes, stekkertjes, dropbar, belt drives, e-shifters, pinion, rohloff, naafdynamo etc want alles gaat kapot.
En ook geen zware fietsstandaard en dikke sloten (kunnen ook vastvriezen), spatborden die vol lopen met ijs of modder, kabels die door 't frame gaan, aluminium dragers, zware Ortliebs, toeters, bellen etc. En een e-bike is natuurlijk helemaal een lachertje.
De juiste pedalen is ook belangrijjk want het is nogal lastig fietsen met kapotte pedalen. Heb ook de ventielgaten in de velgen groter geboord zodat er een motor/scooterbandje in past want een fietsenwinkel is hier vaak een sneeuwscooter- en traktorzaak waar ook een stoffige MTB in staat.
Heb daarom een fiets met stalen frame/voorvork, 65mm brede velgen, 4" banden, derailleur, mechanische schijfremmen en twee achterwielen. Het voorwiel heeft een (fixie) achternaaf met twee kransjes (een cog) zodat de wielen omwisselbaar zijn in geval van nood. Is bv een paar keer voorgekomen dat de body/vrijloop in 't achterwiel bevroor en dan kon ik na de wissel toch nog verder fietsen.
Erg fijn want bv 60km duwen in sneeuw en op ijspaden, bij temperaturen ver onder nul, in 't donker (echt héél donker dus je ziet niets), met bevroren batterijen (dus ook geen verlichting) en zonder netwerk/bereik is levensgevaarlijk.
Je kan snel uitglijden en vallen met nare gevolgen, je drinkwater en voedsel is bevroren dus je hebt veel brandstof nödig om sneeuw te smelten (moet je maar net bij je hebben). Je gaat zweten van 't duwen en sleuren door de sneeuw, koelt daarom snel af, krijgt 't gevaarlijk koud, tis ook erg vermoeiend (topsnelheid 3km/u) dus je zet ergens in de sneeuw je tentje op en hoopt op een wonder.
Maar de volgende ochtend ligt er nog meer sneeuw, de wind is snijdend koud, tis nog steeds donker (boven de poolcirkel), de fiets, drinkwater etc zijn ook nog steeds bevroren en je hebt nog 55km duwen te gaan. Wat doe je dan?
En natuurlijk kun je schade repareren, maar dat kost tijd, geld en plaats. Je eigen gezondheid riskeren en/of mensen met je problemen opzadelen vind ik toch wat anders.
Heb ook een 29'er als reisfiets en ook die is eenvoudig. Staal, 1x12, mechanische schijfremmen, kleine stalen dragertjes en een moloko stuur. Een prachtfiets. Heb er al heel wat avonturen mee beleefd :)
Kom ze weleens tegen, van die overbeladen fietsers die het verschil niet weten tussen bikepacking en tourbiking en daardoor denken dat een offroad bikepackingroute in 't gebergte hetzelfde is als een schelpenpaadje in de hollandse duinen. En daar staan ze dan, erg verdrietig met hun dure en zware fietsen die om wat voor reden dan ook, niet meer vooruit te duwen zijn. En een klein ongelukje veroorzaakt vaak een ketting van pech.
Er verongelukken trouwens ook steeds meer backpackers/wandelaars in de zweedse en noorse bergen. Ze onderschatten 't klimaat, overschatten zichzelf en gaan met de verkeerde uitrusting op pad. Slechte schoenen en kleding, een tent die kapot waait, verkeerde beslissingen .. erg triest. Niet alleen hun eigen leven brengen ze in gevaar maar ook die van de reddingsdiensten.
