Ok, nog maar een reactie.
Sephi, jouw onderschrift zegt eigenlijk alles al:
He who asks a question, remains a fool for 5 minutes. But he who never asks a question remains a fool forever
Ik ben in eerste instantie geen radicalist.
Mijn mening is gewoon dat mensen vaak een beetje lomp of verkeerd bezig zijn en dat ze dat zelf meestal niet echt beseffen (alleen na een natuurramp gaan de ogen open).
Ik heb trouwens ook helemaal geen zin meer om mezelf te moeten verdedigen.
Laat anderen zich maar eens een keertje blootgeven, al was het maar een beetje. Waarom durven mensen zichzelf eigenlijk niet bloot te geven ?
Vanwege een soort onzekerheid of stoerheid?
Of is het meer domheid?
Ik weet precies hoe dat gaat want bij talloze gesprekken was ik altijd de lul of werd afgedaan als irrealistisch. En die gesprekspartners lachen dan een beetje waarna ze vervolgens gewoon weer verder gaan met hun belangrijke realistische zaken.
Op het moment dat je het idee gaat krijgen dat je in je dagelijkse omgeving teveel rommel en vanzelfsprekendheid ziet, ga je vanzelf radicaler worden als je je daar niet aan wilt confirmeren.
Het is geen gemakkelijke weg hoor, want het kost energie.
Ik beweer ook niet dat er helemaal geen auto's mogen zijn.
Hetzelfde geldt voor andere problematieken. Waar het mijns insziens wel om gaat is dat alles zo massaal gaat, iedereen loopt maar ergens achteraan, een soort bevredigingsmaatschappij.
Het is niet voor niets dat het met de aarde en haar bewoners waarschijnlijk niet de goede kant op gaat. Naar mijn mening gaat het naar een point of no return. Het menselijk bewustzijn zal als gevolg van alle dingen die (nu al) gebeuren over een aantal jaren ook op een ander nivo komen.
Het is zo vreemd: mensen proberen hun kinderen en huisdieren goede manieren te leren, terwijl ze zelf maar wat aankloten.
Niemand is perfect, ik heb ook talloze gebreken. Maar je kan toch wel over dingen nadenken en zo goed als het gaat proberen de wereld mooier en draaglijker te maken? Een mentaliteitsverandering zou heel Nederland op een ander spoor kunnen brengen. En die mentaliteitsverandering zal er vanzelf wel komen als alles dreigt te ontsporen. Maar het was ook mooi geweest als die verandering er al eerder was geweest.
Mijn punt met die foto's is dat er naast beton, huizen, auto's, winkels, en meer van dat soort spul nog een andere wereld is (die ook nog eens de basis is voor de door de mens gemaakte wereld) die we niet mogen vergeten. Of zal ik er een foto van een flatgebouw bij zetten ?
Afgelopen weekend heb ik m'n bagage op de fiets gezet om alvast een proefritje te maken ter voorbereiding van een fietsvakantie komende week.
Ik was de stad nog niet uit of ik werd al aangereden.
Op 2 rijbanen overal auto's van mensen die blijkbaar op zaterdag zo nodig moeten shoppen of iets dergelijks. Ik ging plat op het asfalt, fietstassen vlogen de lucht in. Schaafplekken, kneuzingen, pijnlijke knie.
De betreffende automobilist bekende schuld en wilde het goedmaken.
Maar volgens hem en enige getuigen kwam het door een andere auto die voor hem reed. Ik ben geen gesprek meer aangegaan: ik had voorrrang en het boeit me dan niet wie of wat het veroorzaakt. Agressie en schuld afschuiven zijn automobilisten ook heel goed in.
Na dit voorval heb ik me voorgenomen om me niet meer druk te maken om al die onbenulligheden. Voor mij is de maat vol. Ik wil niet teveel energie meer steken in bepaalde gesprekken of gedachten of forums.
Je kan de mens toch niet 1-2-3 veranderen. Iedereen zal zelf tzt op het voor hem of haar bestemde bewustzijnsnivo komen.
Ondertussen gewoon blijven fietsen.
http://www.ns.nl/actief