Timothy schreef: ↑ma 11 apr, 2022 13:28
Ik heb gelezen dat het soms wel druk kan zijn op de geasfalteerde wegen en dat er elk jaar tunnels worden aangelegd en sommige veerboten dan niet meer gaan.
Europafietsers heeft een route langs de kust:
https://www.europafietsers.nl/fietsroutes/noorwegen/
Ik zie laatste updates van 2019.
Kan iemand deze of een andere route aanbevelen? En wellicht wat meer vertellen over drukte op de wegen of andere (route)tips voor een aangename fietsreis door dit land?
Wij zijn net terug van twee maanden fietsen in Noorwegen. De eerste 4 dagen reden we langs de zuidkust tussen Kristiansand en Porsgrunn, waar het lastig bleek te zijn om drukke wegen te mijden. Zodra het ook nog slechter weer werd, hebben we de trein naar Lillehammer genomen. Vandaar zijn we noordwaarts door de bergen naar Røros gefietst. Eind mei was het daar nog rustig.
Na Røros hebben we weg 30 (doorgaande weg naar Trondheim, dus druk) vermeden door een oostelijker route via Stugudal te nemen, dat nog volledig ingedut was. Na Trondheim werd het drukker. Gelukkig konden we hier eerst nog vaak over onverharde binnenwegen fietsen.
Vanaf Steinkjer hebben we grotendeels Fietsroute 1 gevolgd (dit is de route die ook door de Europafietsers wordt aanbevolen). Gek genoeg volgen de Europafietsers na Steinkjer eerst de (idioot drukke) E6 tot de afslag naar de kustroute (weg 17). Wij hebben hier de E6 volledig en weg 17 zoveel mogelijk gemeden, door nog een tijd lang via deels onverharde binnenwegen te fietsen. De laatste 30 km voor Namsos zijn er echter geen rustige en fietsbare alternatieven meer (afgezien van zeer steile bospaden met een grote omrijfactor, die alleen met een fatbike goed te doen zijn). Weg 17 bleef hier vervelend druk. Pas 10 km ten noorden van Namsos keerde de rust weer terug (voor mij betekent dat minder dan 50 auto's/uur) en werd ook het landschap weer mooi.
De laatste 8 km voor Kolvereid vond ik weg 17 weer te druk. Ook de 25 km tussen Berg en Brønnøysund vonden we veel te druk, alle fietsroutebordjes ten spijt.
Rond Sandnessjøen hebben we een groot stuk van weg 17 geskipt door fietsend en varend door de Vega archipel te reizen en vanaf Sandnessjøen een rechtstreekse boot naar Nesna te nemen. Na Nesna stond weg 17 gelukkig weer garant voor veel fietsplezier.
Vanaf Ørnes werd het ons weer te druk. Daarom hebben we 35 km voorbij Ørnes deze route weer verlaten en zijn we via Sørarnøya naar Bodø gehopt.
In 2005 hadden we al eens op de Lofoten gefietst. Ook toen was de E10 mij daar soms al te druk, maar niet half zo erg als nu. Een Noorse fietser die we spraken was het met ons eens en vertelde dat de E10 in de zomer nu bekend staat als een van de drukste wegen in heel Noorwegen. Zodra ik hier ging tellen, had ik binnen 10 minuten al 40 auto's, campers en motoren gespot. In Ramberg waren we het zat en hebben we de bus naar Leknes genomen. Daarna konden we weer een stuk over rustige wegen langs de zuidkust van de Lofoten fietsen. Ook vanaf Svolvaer hebben een stuk met de bus gedaan.
Verder noordwaarts was het rustiger, maar de weg van Sortland naar Risøyhamn vond ik nog steeds te druk. Gelukkig bleek de weg langs de Eidfjord tussen Stokmarknes en Sortland een prachtig alternatief te zijn voor weg 82. Ook de noordwestelijke kustroute tussen Risøyhamn en Andenes was een feest om te fietsen.
Op het eiland Senja is de Svarthollatunnel ten oosten van Senjahopen tot ver in het najaar gesloten. Een vervangende pont vond men te duur, zodat fietsers hier nu minstens 10 km om moeten rijden (als ze er tenminste tijdig achter zijn gekomen dat de tunnel dicht is, anders kan het omfietsen oplopen tot ruim 75 km). De omleiding is drukker en saaier. Net toen wij hier waren, was het op Senja 32 graden en werden we lekgestoken door horrorhorzels zodra we moesten klimmen of even stilstonden.
In Finnsnes vonden we het welletjes. Alleen al het vooruitzicht dat er na Tromsø geen alternatief meer is voor de E6, was voor ons genoeg om te besluiten niet verder naar het noorden te fietsen, maar een boot/trein naar het zuiden te pakken en daar nog wat rond te fietsen. Rond de grote fjorden en op de Rallarvegen hadden we in 2014 al gefietst, maar in de buurt van Jotunheimen vond ik nog wat nieuwe routes op de kaart. Ook daar was het hoogseizoen inmiddels losgebarsten. Op onverharde wegen viel er nog goed te fietsen, maar langere stukken asfalt, zoals weg 52 tussen Vågåmo en Beitostølen, bleken alleen voor 10 uur 's ochtends en na 7 uur 's avonds nog een lage vroemfactor te hebben.
We gaan hier vast nog wel een keer fietsen, maar dan wel in mei of september.