derdekeer schreef: ↑za 15 feb, 2020 21:57
..... . Om een eerder banaal voorbeeld te geven: zelfs in de dunst bevolkte Franse streken zijn de kleinste wegen, waar je nauwelijks autoverkeer tegenkomt, vrijwel altijd van goede of zelfs zeer goede kwaliteit. Hoe doet Frankrijk dat, en vooral: waarom is er die haast religieuze attentie voor een goed wegdek op plaatsen waar haast niemand meer leeft? (Misschien heeft het iets te maken met Napoléon?).
Een ander, verwant en zo mogelijk nog banaler voorbeeld: in relatief korte tijd is het weggedrag van Franse automobilisten spectaculair veel verbeterd in de goede zin. In 1999 werden we als fietser nog wel eens nonchalant voorbij gescheurd door een Renault R4 in een onoverzichtelijk bocht; in 2019 bleef menige vrachtwagenbestuurder netjes achter ons op een verlaten weg tot hij van de wegcode mocht voorbijsteken.
Waarom kan dat in Frankrijk en niet in België, en vooral: wat zegt dat over Frankrijk en de Franse manier om “dingen te regelen”? Waarom kan de centrale overheid een dergelijke mentaliteitsverandering afdwingen, maar tegelijk massaal protest veroorzaken wanneer ze suggereert dat een leeglopend dorp met 250 inwoners beter zou fuseren met een ander leeglopend dorp met 325 inwoners?
Om even terug te komen op een ander lijntje uit dit topic.
De vraag over die "kleinste wegen":
Ik kan uit zeer recente observatie melden dat mijn suggestie dat het met de verkiezingen samenhangt weer eens bevestigd wordt.
Van een klein weggetje dat lang zelfs te voet niet prettig liep (want alle stenen met de punt omhoog) was er lang een laatste interval een grote gatenkaas (vol met opdooi-gaten = nid de poules = potholes). Nu is het ineens na vele jaren mooi glad asfalt, in maart zijn er de gemeenteraadsverkiezingen. Er komt bijna niemand over het weggetje, maar natuurlijk wel de inboorlingen (en die ene vreemde uitlander die al jaren terugkomt).
Net zoiets, een gemeente verderop, een gemeente met wel vijf kernen, alle vijf gehuchten. Nadat er in twee andere gehuchten al trottoirs zijn aangelegd (bij iedere verkiezing een gehucht), is nu het derde gehucht aangepakt. De burgemeester is hier inmiddels 25 jaar "aan de macht" en gaat nu voor een volgende periode -- 't is geen pluche-plakker, gewoon iemand met hart voor de zaak, het is ondanks die 25 jaar ook nog steeds een jonge burgemeester (als je het Franse gemiddelde als norm neemt).
Dan de vraag over het weggedrag:
Mijn ervaring is niet zo dramatisch, eigenlijk was het mijn eerste fietstocht in Frankrijk al beter als België of Nederland.
Daarna was er een trage maar gestage verloedering.
Sinds een aantal jaren is er kennelijk een heel gerichte actie richting het correctere weggedrag.
Ik las al eens een heel "expliciet" artikel in de krant over wat je als automobilist behoorde te weten, en ook welke sancties op overtreden stonden (€ 150 boete en 3 punten op het rijbewijs). Het zit dus heel "hard" in de systematiek, in de rijopleiding, en het komt ook gewoon in de krant.
Dit alles wil overigens nog steeds geen garanties geven, maar goed, hufters en sukkels heb je overal ... en drankmisbruik is in Frankrijk nog steeds (te) hoog.
En tenslotte de moeilijkste vraag, het toch wat schizofrene chauvinisme:
Als ik het zo zie zijn Fransen niet chauvinistisch, althans niet in de traditionele zin, ze zijn trots op hun stukje van Frankrijk, en die trots zit stevig ingebakken. Tegelijkertijd zorgt het schoolsysteem voor een soort gelijkschakeling, de scholen zijn duidelijk centralistisch en ook nogal egalitair ... wat overigens een goede invloed heeft op "inburgering" van om het even welke import.
Op z'n minst op papier heeft iedereen een gelijke kans. In ieder geval voelen de lokale schoolmeesters een soort van lokale trots als ze een leerling met capaciteiten vooruit kunnen helpen. Ik ken een paar tweede generatie "allochtonen" die gewoon o zo Frans zijn, zonder voorkennis merk je niet dat het "slechts" tweede generatie is .... daar kunnen we in Nederland nog wat van leren.
Val me niet aan op ongenuanceerdheden, het is ongenuanceerd, het is mijn persoonlijke n=1 inschatting/ervaring.
Ik kom bovendien niet overal, eigenlijk juist niet, maar wel langer op een beperkt aantal plekken, dus een steekproef in de diepte. En ... mijn Frans wordt steeds beter, maar hoe goed het ook worden kan, het blijft behelpen, hoe beter mijn Frans wordt hoe beter ik weet dat ik nog veel te leren heb. Wellicht mis ik dus alle verborgen signalen (ik denk het niet, maar indien wel dan is dat uit onkunde).