Ik heb in de Vlaamse media gewerkt, onder meer een jaar of acht als journalist voor het VRT-journaal en voor het programma Terzake, en ik heb een moeilijke vraag. Je hoeft er niet op te antwoorden, dat spreekt vanzelf.
Maar hoe denk je met die fietstocht meerwaarde te geven aan je verhaal?
Het zal een geweldige ervaring worden voor jou, maar hoe maak je van dat fietsen iets bijzonders voor de lezer (of kijker, als je ook video’s gaat maken)?
Vanuit mijn journalistieke verleden zie ik wel een paar invalshoeken. Om een eerder banaal voorbeeld te geven: zelfs in de dunst bevolkte Franse streken zijn de kleinste wegen, waar je nauwelijks autoverkeer tegenkomt, vrijwel altijd van goede of zelfs zeer goede kwaliteit. Hoe doet Frankrijk dat, en vooral: waarom is er die haast religieuze attentie voor een goed wegdek op plaatsen waar haast niemand meer leeft? (Misschien heeft het iets te maken met Napoléon?).
Een ander, verwant en zo mogelijk nog banaler voorbeeld: in relatief korte tijd is het weggedrag van Franse automobilisten spectaculair veel verbeterd in de goede zin. In 1999 werden we als fietser nog wel eens nonchalant voorbij gescheurd door een Renault R4 in een onoverzichtelijk bocht; in 2019 bleef menige vrachtwagenbestuurder netjes achter ons op een verlaten weg tot hij van de wegcode mocht voorbijsteken.
Waarom kan dat in Frankrijk en niet in België, en vooral: wat zegt dat over Frankrijk en de Franse manier om “dingen te regelen”? Waarom kan de centrale overheid een dergelijke mentaliteitsverandering afdwingen, maar tegelijk massaal protest veroorzaken wanneer ze suggereert dat een leeglopend dorp met 250 inwoners beter zou fuseren met een ander leeglopend dorp met 325 inwoners?
Er zijn mogelijkheden en invalshoeken zat, maar ik geef het eerlijk toe: ik zou niet genoeg fantasie en talent hebben om van dat fietsen de rode draad te maken van een verhaal. Begrijp me niet verkeerd, ik vind je initiatief geweldig (en betreur stiekem dat ik niet meer jong en wild genoeg ben om het zelf te doen), maar voor je begint te fietsen, moet je over zulke dingen nadenken.
Maar hoe denk je met die fietstocht meerwaarde te geven aan je verhaal?
Het zal een geweldige ervaring worden voor jou, maar hoe maak je van dat fietsen iets bijzonders voor de lezer (of kijker, als je ook video’s gaat maken)?
Vanuit mijn journalistieke verleden zie ik wel een paar invalshoeken. Om een eerder banaal voorbeeld te geven: zelfs in de dunst bevolkte Franse streken zijn de kleinste wegen, waar je nauwelijks autoverkeer tegenkomt, vrijwel altijd van goede of zelfs zeer goede kwaliteit. Hoe doet Frankrijk dat, en vooral: waarom is er die haast religieuze attentie voor een goed wegdek op plaatsen waar haast niemand meer leeft? (Misschien heeft het iets te maken met Napoléon?).
Een ander, verwant en zo mogelijk nog banaler voorbeeld: in relatief korte tijd is het weggedrag van Franse automobilisten spectaculair veel verbeterd in de goede zin. In 1999 werden we als fietser nog wel eens nonchalant voorbij gescheurd door een Renault R4 in een onoverzichtelijk bocht; in 2019 bleef menige vrachtwagenbestuurder netjes achter ons op een verlaten weg tot hij van de wegcode mocht voorbijsteken.
Waarom kan dat in Frankrijk en niet in België, en vooral: wat zegt dat over Frankrijk en de Franse manier om “dingen te regelen”? Waarom kan de centrale overheid een dergelijke mentaliteitsverandering afdwingen, maar tegelijk massaal protest veroorzaken wanneer ze suggereert dat een leeglopend dorp met 250 inwoners beter zou fuseren met een ander leeglopend dorp met 325 inwoners?
Er zijn mogelijkheden en invalshoeken zat, maar ik geef het eerlijk toe: ik zou niet genoeg fantasie en talent hebben om van dat fietsen de rode draad te maken van een verhaal. Begrijp me niet verkeerd, ik vind je initiatief geweldig (en betreur stiekem dat ik niet meer jong en wild genoeg ben om het zelf te doen), maar voor je begint te fietsen, moet je over zulke dingen nadenken.