Bert van Sprang schreef: ↑za 15 feb, 2020 01:45
De vraagprijs van een stuk grond wordt niet bepaald door de projectontwikkelaar, maar door vraag en aanbod. En je mag alleen bouwen op grond waar de overheid het toestaat. En het is al heel lang zo geregeld dat de overheid het eerste recht van koop heeft. De ruimtelijke ordening is in Nederland weliswaar niet perfect, maar "beter" ben ik het nog nergens tegengekomen. Als je in België met de fiets onderweg bent (met uitzondering van de Ardennen) lijkt het alsof België veel dichter bevolkt is als Nederland, terwijl dat in werkelijkheid niet zo is.
Tja, dit is waar en tegelijk ook niet. Project-ontwikkelaars en speculanten zijn al lang bezig met grondposities voordat de bestemming gewijzigd is, en een grond-eigenaar die de plannen zoals gewenst uitvoert wordt niet onteigend. De project-ontwikkelaars en speculanten hebben dus een veel grotere vinger in de pap als wel gedacht wordt.
Zie overigens ook
Kabinetscrisis 1977.
Daarnaast is ook Nederland soms een bananen-republiek, op kleinschaliger niveau (en soms ook grootschaliger) is er niet zelden sprake van handjekap.
Verder zijn er ook nog allerlei andere zaken als alleen vraag en aanbod die de prijzen bepalen (beginnend bij allerlei belasting-regelingen, en monetaire strategieën).
En qua Nederlandse ruimtelijke ordening: We hadden geen beroerd systeem, maar met het ontmantelen van VROM en dus de RijksPlanologische Dienst, en met het daarmee samenhangende marginaliseren van de provinciale plantoetsing zijn we bezig met steeds meer Belgische toestanden ... dit zijn ontwikkelingen die traag gaan, bestemmingsplannen hebben een lange doorlooptijd, maar als ik zie hoe bijv. Amersfoort aan de ene zijde aan Leusden is vastgegroeid en aan de andere kant aan Hoevelaken en Nijkerk (waarmee je ook nog de provinciegrens over gaat) dan zie ik het failliet van de echte planologie.
Ik ken meer voorbeelden, meer inside, kleiner en minder aansprekend ... maar vele kleintjes maken een grote, dat zie je in Vlaanderen (in brede zin).