naar Rome - veel onverhard of niet?

[derdekeer]

We willen dit jaar naar Verona fietsen.
Zoals algemeen bekend bestaan er twee populaire routes: Benjaminse en Reitsma.
Kan iemand me iets zeggen over de staat van het wegdek dat je tegenkomt?
We zijn geen fans van onverhard. Het is een criterium bij de keuze.
Ik heb wat zitten zoeken op dit forum maar heb niet meteen een bevredigend antwoord gevonden.
Gelieve geen discussie te starten over de relatieve merites van beide routes, de Splügenpas etc. etc. etc.
Dat interesseert me niet.
De staat van het wegdek op deze routes, dat is het enige wat ik wil weten.
Hartelijk dank!

[Ellenberger]

Beste derdekeer,
Het wegdek van de Reitsma route is beter (minder onverhard). Ik heb beide routes gefietst.

[Wim]

Ik heb van de Benjaminse route bijna alles gereden tot de Alpen en van Reitsma de hele route vanaf Merano terug naar Nederland, en bij allebei zaten wat stukjes onverhard. Ik denk dat de verschillen niet groot zijn, maar dat je bij beide routes blij bent met wat bredere banden.

[Leon]

bij allebei zaten wat stukjes onverhard.

Wat bedoel je met wat stukjes? Heb je het dan over 10 km in totaal? 50 km? 10% van het totaal? En wat voor onverhard is dat dan?

[Hilver]

Zowel met Benjaminse als Reitsma op 37-622 banden naar Noord-Italië gefietst.
Op beide routes wat stukjes niet-geasfalteerd, maar wel goed verhard (steenslag).
Prima te fietsen.

Jan

[Wim]

Het zijn lange routes dus ik denk eerder 50 km dan 10 km, maar ik heb geen echte problemen gehad en reed beide routes grotendeels met 42 mm banden. Het ergste was nog een stukje van de Reitsma route in Duitsland waar net tevoren een heel dikke laag nieuw gravel gestort was. Dat is nu vast al weer aangereden. Het zijn geen van beide woeste off road tochten.

[alois]

Ik heb in 2000 de Reitsma-route gereden. Er zaten enkele stukken met steenslag in die alleen voor mijn zus met 25 mm-banden een probleem waren (ik reed zelf op 40 mm schat ik).

[javb2812]

Beste derdekeer,

ik meen dat alleen Reitsma zijn route over Verona loopt, die van Benjaminse niet.

Zelf heb ik de Reitsma gereden in 2008. De route is nu voor een groot deel hetzelfde. Het grootste verschil is dat de latere versies niet meer over de Arlbergpas gaan, waarover ik toen nog wel gekomen was.

Onverhard: volgens mij rond de 5 procent (dus bijna 10 procent van de tijd). Nadat je bij Roermond Nederland verlaat is er zo'n 50km (zeer grove schatting) onverhard langs de Ruhr. Maar Reitsma geeft asfalt - alternatieven aan voor de onverharde stukken, voor racefietsers en anderen die niet graag onverhard rijden. Deze worden in het zwart op de routekaartjes aangegeven. In mijn oude routeboekjes tenminste.

Hans

[peter de rijk]

Reitsma beantwoordt de vraag over het aantal km onverhard naar Rome op zijn eigen website.

[derdekeer]

Reitsma beantwoordt de vraag over het aantal km onverhard naar Rome op zijn eigen website.

Dat had ik al gezien, maar ik hoor toch graag een oordeel van anderen. Ik hoor hier bijvoorbeeld interessante dingen over de breedte van banden die ik niet vind bij Reitsma.

[derdekeer]

Nadat je bij Roermond Nederland verlaat is er zo'n 50km (zeer grove schatting) onverhard langs de Ruhr.

Hans

Als we Reitsma doen, zullen we dat stuk overslaan. Het idee is om in dan te beginnen in Koblenz.
Wordt het Benjaminse, dan is het startpunt Luxemburg.

[Leon]

Hij zegt op zijn website wel iets over de ideale vakantiefiets, en begint zo'n beetje met een link naar de fietsvakantiewiki.

[Wim]

Het is allemaal niet zo lastig, want dit zijn geen off road tochten. Op een gewone Nederlandse trekking fiets zitten meestal banden van 37 mm (nominaal, want in werkelijkheid is het meestal een paar mm minder), maar vrijwel altijd past een maatje breder ook, oftewel 40 of 42 mm nominaal. Dat zou ik dan zeker doen, want dat geeft ook op slecht asfalt meer comfort en betere grip, en is anders dan wel gedacht wordt ook nog iets sneller. Mijn tip voor zo'n fiets: Schwalbe Almotion 40 mm. Zelf geef ik de voorkeur aan nog aardig wat breder, maar dan kan natuurlijk niet op iedere fiets.

[Carl]

De staat van het wegdek op deze routes, dat is het enige wat ik wil weten.

De staat van het wegdek is natuurlijk iets anders dan welk type verharding is toegepast. Alles wat Reitsma onverhard noemt, is halfverhard; schelpen, grind en dergelijke. Dat kan uitstekend berijdbaar zijn, en je kunt ook de pech hebben dat er, zoals Wim al beschrijft, de dag voor jouw passage een dikke laag vers grind (oid.) is gestort waarop amper te rijden valt. Iets anders wat Wim al noemt, is slecht asfalt. Persoonlijk waande ik me vorig voorjaar in Italië ongeveer in een derdewereldland, wat dat betreft. Ik denk dat ik vaker blij was met mijn 50mm-banden omdat dat lekkerder over scheuren en kuilen in asfalt rijdt dan dat ik ze nodig had vanwege 'onverhard' wegdek. Maar ik denk dat het hiervoor niet veel uitmaakt welke route je neemt, Italiaans asfalt vergt overal denk ik net zo veel stuurmanskunst als losse verharding met te weinig, of overmatig onderhoud.

In elk geval veel fietsplezier gewenst!

Carl

[derdekeer]

Persoonlijk waande ik me vorig voorjaar in Italië ongeveer in een derdewereldland, wat dat betreft. Ik denk dat ik vaker blij was met mijn 50mm-banden omdat dat lekkerder over scheuren en kuilen in asfalt rijdt dan dat ik ze nodig had vanwege 'onverhard' wegdek.

In elk geval veel fietsplezier gewenst!

Carl, dank je. Ik ben vooral geïnteresseerd in het niet-Italiaanse deel van de routes. Ik had al begrepen dat asfalt geen garantie is op fietsplezier in Italië.

[Carl]

Ik ben vooral geïnteresseerd in het niet-Italiaanse deel van de routes. Ik had al begrepen dat asfalt geen garantie is op fietsplezier in Italië.

Ah, ok. Gelukkig is Italië voor jou maar een klein stukje van de route.

Terzijde - niet van belang voor de vraagsteller, die dit stuk overslaat, maar voor de volledigheid:

Nadat je bij Roermond Nederland verlaat is er zo'n 50km (zeer grove schatting) onverhard langs de Ruhr.

De Reitsmaroute komt niet bij de Ruhr, maar langs de Rur. Andere rivier.

Carl

[Bridgestone SM]

De staat van het wegdek is natuurlijk iets anders dan welk type verharding is toegepast. Alles wat Reitsma onverhard noemt, is halfverhard; schelpen, grind en dergelijke. Dat kan uitstekend berijdbaar zijn, ....
Iets anders wat Wim al noemt, is slecht asfalt. Persoonlijk waande ik me vorig voorjaar in Italië ongeveer in een derdewereldland, wat dat betreft. Ik denk dat ik vaker blij was met mijn 50mm-banden omdat dat lekkerder over scheuren en kuilen in asfalt rijdt dan dat ik ze nodig had vanwege 'onverhard' wegdek.   ....., Italiaans asfalt vergt overal denk ik net zo veel stuurmanskunst als losse verharding met te weinig, of overmatig onderhoud.

Wat dat laatste betreft: Italiaans asfalt doet je soms verlangen naar een 4x4, zelfs 235 mm brede banden zijn dan nog smal.
Sowieso is slecht onderhouden asfalt vaak beroerder als "tous chemins", een zandweg verhard met mooie fijne steenslag kan enorm prettig rollen terwijl asfalt met bijv. wortel- of opdooi-schade, of een lappendeken van rioolreparaties een ramp kan zijn.

En tot slot: Vroeger heette een grindweg en vergelijkbaar een "niet continu verhard wegdek" en zelfs dat is niet echt correct: er bestaan - juist voor gebruik als fietspad - ook speciale mengsels zonder bitumineuze of andere uithardende component ... dat is dan als je het letterlijk neemt een continue verharding. Een echt onverharde weg is een bosweg/veldweg, een weg waar je met slecht weer eventueel zelfs met een 4x4 nog niet altijd door komt (en eigenlijk is dat dan geen "weg" maar een pad).

Hier een kiekje van een info-bord dat verschillende experimentele verhardingen toelicht.
In de praktijk vond ik veel van deze verhardingen tegenvallen.

Canal au Rhin - 2014-06-30

[Leon]

Anderzijds zijn die wegen met slecht asfalt toch weer heerlijk en veilig. Er komen immers veel minder auto's en de auto's die er komen rijden langzaam. Het is er dan vaak stil en je hoort de natuur. Mijn hasst verdwijnt dan snel en mijn fietsplezier telt niet meer in kilometers.
Met een fiets is het daarbij gemakkelijker over een gatenkaas te rijden dan met een auto. Een auto heeft immers twee sporen.

[DeFiets]

Tot voorbij de Alpen overtocht heb ik de route gereden, in ‘96. Van de tocht is mij van alles bij gebleven maar niet de ondergrond. Ik reed met een mtb en Conti’s Contact Travel. Vanuit het oogpunt als mtb’en boeit mij de ondergrond niet. Destijds ook al niet (zegt natuurlijk alles over hoe ik tegen fietsen en de ondergrond aan kijk).
Al typend schiet mij te binnen dat we in de Ardennen een heel stuk ‘onverhard’ hebben gereden. Onverhard als zijnde een schotterpad. Ben over dat later nog eens gereden, dat zal de reden zijn dat het mij is bijgebleven.

[Hilver]

Het pad langs de Rur - inderdaad niet de Ruhr - heb ik de afgelopen jaren een paar keer befietst. Niet geasfalteerd maar met 37-622 banden prima te fietsen.
Nu moet ik er wel bij zeggen dat het steeds droog was en het ook de dagen ervoor niet had geregend.
Ik zou me er echter niet door laten afschrikken. Het is een mooi en rustig stukje van de route.

Jan