Casartelli schreef: ↑do 21 mar, 2019 13:00
Net even op oui.sncf wat rondgespeeld, maar het valt niet echt mee. De nachttrein naar Latour-de-Carol neemt geen fietsen mee, de nachttrein naar Portbou bestaat überhaupt niet...
Zouden de Franse Spoorwegen zelf überhaupt weten wat ze aanbieden?
De Franse Spoorwegen zijn ondoorgrondelijk. Langere treinreizen door Frankrijk kun je het best via de Treinreiswinkel boeken, en dan maar hopen dat je door iemand wordt geholpen die de geitenpaadjes in de boekingsoftware van de SNCF kent.
Ter illustratie zet ik hieronder nog maar eens een van mijn meest hilarische ervaringen met het boeken van een Franse treinreis:
Vol goede moed begaf ik mij vanochtend naar de Leidse Treinreiswinkel, voor mij slechts 2 minuten lopen van huis. Gelukkig had ik van tevoren alle benodigde treinen en tijden opgezocht en uitgeprint, want de medewerkster die mij kwam helpen, werkt pas sinds 2 weken bij de Treinreiswinkel.
”Van Antwerpen naar Lille moet je met de Thalys”, is haar conclusie na bestudering van de informatie op het beeldscherm.
“Nee, die neemt geen fietsen mee”, zeg ik. “Er gaat ook een gewone intercity van Antwerpen naar Lille.”
“Dus bij Tournai ga je de grens over”, zegt ze na een korte blik op de kaart.
“Bijna goed, bij Tourcoing”, verbeter ik.
“Dan moet je overstappen in Kortrijk.”
Dit is een instinker. Volgens http://www.nmbs.be zijn er ook rechtstreekse treinen tussen Antwerpen en Lille; in Kortrijk veranderen die echter van nummer, wat http://www.bahn.de opvat als een overstap.
“En nu de fietsreservering nog.”
“Dat hoeft niet voor het Belgische traject”, stel ik haar gerust.
“Dus fietskaartjes vanaf Lille?”
“Nee, fietskaartjes vanaf Leiden, maar reserveren vanaf Lille graag.”
“Liesbeth, weet jij hoe je fietsplaatsen in de TGV moet reserveren?”, vraagt ze aan een ervaren collega. Liesbeth surft naar http://www.sncf.com, vinkt het Nederlandse vlaggetje aan en vult Lille en Parijs in. Aan de onderkant van het beeldscherm verschijnt nu een blauw wachtbalkje dat tergend langzaam langer wordt.
“Ik had al gecheckt dat de TGV van 16:00 uur een fietsicoontje heeft”, vertel ik.
“Dan kunnen we gelijk doorgaan in Socrates”, zegt Liesbeth.
“Daar kan ik nog niet mee werken”, vertelt haar collega.
“Laat mij maar even”, zegt Liesbeth terwijl ze de handleiding van Socrates, het boekingssysteem van de SNCF, tevoorschijn haalt. Even later zie ik Liesbeth met een vernietigende blik naar de monitor kijken en de telefoon pakken om een collega van het callcenter te bellen.
“Ik heb de handleiding van Socrates voor me liggen, maar snap niks van de codes.”
Even later lijkt het toch te lukken, de fietsen worden geaccepteerd voor de TGV. Nu nog de nachttrein van Parijs naar Port Bou.
“We willen graag een couchette voor 2 personen”, zeg ik. Liesbeth gaat weer aan de slag, werpt even later weer een moorddadige blik op het beeldscherm en belt opnieuw het hoofdkantoor.
“Een double couchette is niet mogelijk als je fietsen mee wilt nemen”, vertelt ze. “Een fietsplaats reserveren gaat alleen met een zespersoons couchette.”
“Hoezo niet mogelijk? Vier jaar geleden kon dat wel in de nachttrein van Avignon naar Lille”.
“Vroeger regelden we dat telefonisch, maar bij de SNCF werden ze gek van ons. Nu boeken we alles met de computer, maar is niet alles mogelijk”, verontschuldigt Liesbeth zich. "Of je moet naast de zespersoons couchette ook nog een double willen betalen", zegt ze er volledigheidshalve bij.
In het verleden hebben we couchettes moeten delen met snurkers, dronkelappen, geitende pubers en een potloodventer; of er was geen plaats meer voor onze bagage. Ik denk ook niet dat Corrie, die de liberté van de double zeer op prijs stelt, ooit nog akkoord zal gaan met de égalité in een zespersoons couchette waar de fraternité soms ver te zoeken is. Maar Socrates heeft blijkbaar in zijn oneindige wijsheid besloten dat reizigers die iets meer privacy, comfort en veiligheid willen, niet ook nog fietsen mee moeten zeulen...
Hoe het verder ging, kun je lezen in
dit topic uit 2007.
Uiteindelijk zijn we toen maar naar Barcelona gaan vliegen. Corrie moest daar ook zijn voor een congres: als we er geen vakantie aan vastgepind hadden, was ze sowieso gaan vliegen. Na dat congres hebben we nog een paar weken door de Pyreneeën gefietst en zijn we uiteindelijk in Bordeaux op een trein naar Lille gestapt (een TGV met fietsplekken die we ook van tevoren geboekt hadden).
(In 2013 zijn we weer in Catalonië en de Pyreneeën gaan fietsen. Toen zijn we eerst met de nachttrein naar Basel gegaan en daarvandaan verder door Frankrijk. Met een overstap in Basel, Mulhouse en Avignon waren we toen voor het eind van de middag al in Perpignan.)
)
).
