Senegal/Gambia Grensovergangen & Geld

[Wilco]

De planning is over een weekje naar Sengal/Gambia te gaan, maar lees wat verschillende verhalen iemand die definitieve antwoorden weet op de volgende vragen?

- Hoe zit het met de pin mogelijkheden voor cirrus kaarten in Senegal en Gambia? Ik lees veel tegenstrijdige verhalen varierend van niet/onbetrouwbaar pinnen, tot alleen met Visa card tot goed te pinnen in alle wat grotere plaatsen. Vertrouwen dat ik kan pinnen, of toch beter flink wat cash meenemen?

- Ik kom zaterdag einde middag in Dakar aan, kan ik dan lokaal nog pinnen of geld wisselen? Hoe gemakkelijk of moeilijk is het eigenlijk om in Senegal met euro's te betalen? De CFA is immers gekoppeld aan de Euro.

- Ik heb begrepen dat de Gambiaanse Dalasi niet buiten Gambia verkrijgbaar is en er aan de grens gewisseld moet worden. Ik neem aan dat euro's wisselen bij de grotere grensovergangen geen probleem is, maar hoe zit het bij kleinere grensovergangen? Wat zijn eventueel de mogelijkheden om met CFA of Euro te betalen in Gambia

- Is het uberhaupt wel mogelijk om bij kleinere grensovergangen de grens tussen Gambia en Senegal over te steken als Nederlander? Ik heb nog geen definitieve planning, maar ik denk aan de buurt van Wassu of ten westen daarvan (noord Gambiaanse grens) en in de buurt Georgetown (zuid Gambiaanse grens)

Wie kan mij helpen?

Alvast bedankt
Wilco

[Marco Meijerink]

Hoi Wilco,

Wij hebben het geen probleem gevonden om hele kleine (echt kleine! was zelfs geen weg) grensovergangen te gebruiken. Van Senegal naar Gambia hebben we geen uitreisstempel en inreisstempel gekregen. Er was gewoon geen kantoortje/politie/douane/enz. Bij de binnenkomst terug in Senegal veel vriendelijk gelachen maar alle beambtes (was een grotere overgang) en daarbij geen problemen ondervonden.

Groet,
Marco

[MiaV]

Geen enkel probleem gehad met de grensovergangen tussen Senegal en Gambia!

Geld wisselen in Gambia gewoon op ieder plein. Wordt oogluikend toegestaan en is veilig.

Geniet van de prachtige natuur en schitterende vogels in Gambia!!!
Groet, Mia

[Eric Schuijt]

Hoi Wilco,

net als Marco ben ik ook wel eens over een klein zandweggetje Gambia ingereden. De douniers keken naar voetbal en we konden gewoon doorrijden. Aanraders in Senegal: Tambacounda, de kustplaats M'Bour en de streek de Casamanche (ik hoop dat ik dat goed geschreven heb en dat het veilig is).

Gambia zelf (twee keer geweest) vond ik minder leuk dan Senegal. Zeker Georgetown viel tegen. Maar ja, ik dacht dat het net zo leuk zou zijn als Georgetown in Maleisie, maar he stadje was een echte negorij


(Even voor de dudelijkheid en voor het geval je politiek correct denkt te zijn hetgeen te koste gaat van humor:: een negorij heeft niets met negers te maken, maar is gewoon ABN voor een dorpje)

[MiaV]

Georgetown is mischien dan wel als stad/dorp minder dan enig andere
stad/dorp in Senegal maar de natuur en vooral de verscheidenheid aan vogels is in Gambia verreweg niet te overtreffen.
De vriendelijke mensen in Gambia vond ik ook een plus ten opzichte van Senegal.
Het is maar waar je prioriteiten zijn, steden of natuur.
Mia (die in een dorpje woont dus negorij maar waar brabants gepraat wordt)

[Wilco]

Tot zover iedereen bedankt voor de antwoorden. De grensovergang Senegal/Gambia en bijbehorende wisselen is dus duidelijk geen issue. Dat maakt de planning al een stuk flexibeler.

Is er ook iemand die een antwoord weet op de pin vraag?

Eric, wat is er zo bijzonder aan Tambacounda dat jij dit aanraadt? Ik heb op dit moment twee globale routes in gedachten. De ene is een kort rondje naar Saint Louis te maken, de finale van de Dakar Rally (misschien is dat vloeken hier:)) gaan kijken en dan een iets langer rondje 'langs' de kust naar Casamance en meer inland weer terug naar Dakar. Bij deze optie valt Tambacounda waarschijnlijk af vanwege tijdsgebrek.

De ander optie is een grote ronde naar Saint Louis, langs de Senegal naar Tambacounda, dan naar Casamance en langs de kust terug naar Dakar. Bij deze optie valt de Dakar rally waarschijnlijk uit het programma omdat ik te laat in Tambacounda kom en een detour teveel tijd gaat kosten. Bovendien loop ik het risico in de Casamance tijdsdruk te gaan voelen en te 'moeten' haasten terwijl ik begrepen heb dat dit gebied het meeste de moeite waard is. Deze ronde in omgekeerde richting geeft mij relatief weinig mogelijkheden wat extra tijd te besteden in het hypothetische geval dat ik tijd over heb.

Iemand gedachten over deze globale routes?

mvg
Wilco

[Eric Schuijt]

Het is niet het doel dat de tocht maakt, maar wel de reis. En het stuk naar Tambacounda is erg mooi vond ik. En dan kom je in Tambacounda opeens weer in de 'bewoonde' wereld. Het was erg heet, en er was een hotelletje met een heus zwembad!

Hieronder een stukje dat Marijke heeft geschreven:


Is dit Georgetown?
Omdat we aanvankelijk helemaal niet van plan waren om naar Gambia te gaan, hebben we geen visum. "Ik weet waar de 'customs' zijn. Volg mij maar", zegt een venter op een fiets en dus ploeteren we over een kronkelweggetje achter hem aan. We rijden over een vuilnisbelt tussen twee huisjes door en staan opeens, pats boem, midden in een stadje.
Van de douanier krijgen we een stempel voor 1 dag in onze paspoorten. "Jullie moeten je morgen in Georgetown melden", zegt hij.
We rijden richting Georgetown. Na enige rijstvelden volgt een oversteek per kleine pont over de Gambia-rivier. We zijn al druk aan het fantaseren wat we allemaal in Georgetown zullen aantreffen. We zien een grote stad voor ons met druk verkeer en vele winkels, gezien de grootte die op de landkaart staat aangegeven. "Misschien zit er wel een fastfoodketen voor een lekkere milkshake", zeg ik verlekkerd. Eric verheugt zich op een boekwinkel met Engelse boeken.
Niet lang na de oversteek rijden we de bebouwde kom binnen. Het is hier vrij uitgestrekt, er zijn veel groene bomen, allemaal laagbouwhuisjes en enkele winkeltjes. Aan het einde van een lange straat stuiten we op een splitsing. Hier blijkt een politiepost te zijn, dus stapt Eric maar eens naar binnen. "Is dit Georgetown?", vraagt hij. Dat blijkt te kloppen. Sterker nog, we zijn zelfs al in het centrum!

Transport
In de ochtend leggen we het grootste gedeelte van de afstand af over een golvende weg. We volgen lange hellingen en maken lange afdalingen tussen de heuvels door. Vaak is de weg rechttoe-rechtaan. Het landschap is vrij kaal, met groene bomen, af en toe een baobab en vooral veel kinderen die om 'one pen' vragen. Een jongen zegt zelfs: "Give me your bicycle!" "Geef me eens één reden waarom ik dat zou doen", zegt Eric. "Nou, zodat ik ermee naar school kan gaan." Daarna legt hij heel serieus uit dat zijn school tien kilometer ver weg is en dat het voor hem een eind lopen is op zijn teenslippers.

Veertig graden
Na zestig kilometer ploffen we neer in de schaduw van een boom, leggen het grondzeil neer en houden twee uur pauze. Om een uur of drie gaan we weer verder, maar een half uur later stoppen we alweer voor een paar mango's. Het is nog steeds te heet om verder te gaan. De temperatuur is hoog; om 15.00 uur is het in de schaduw nog altijd zo'n veertig graden. Het is slopend. We zweten uit alle poriën waaruit we kunnen zweten. Het zweet en de zonnemelk mengt zich met stof en zand, zodat we er 's avonds smerig uitzien. En dan dat zout van het zweet: als je huid een beetje verbrand is, krijg je schrijnende pijn. En in bed lig je ook nog te zweten. De aico heel hoog zetten is ongezond, en de fan helpt maar ten dele. Maar ja, als dan de stroom uitvalt…
In een dorpje halen we bij een put water, omringd door een meute kinderen. Het jongetje dat voor ons staat te pompen geven we één dalassi, maar nu wil de rest ook geld want iedereen is zogenaamd aan het helpen: sommigen houden naar eigen zeggen de fietsen in de gaten, anderen vinden dat ze een nuttige bijdrage leveren door de waterzak een beetje omhoog te helpen houden.

[harry-fietsenaar]

Wat betreft pinnen is datgene wat in de landenifo staat naar mijn weten het meest actuele. Het zijn mijn ervaringen van twee jaar geleden en tot op heden heb ik geen andere berichten vernomen. In Senegal is pinnen goed mogelijk. Zeker in een stad als Dakar zijn er volop mogelijkheden maar ook in de wat grotere plaatsen zoals st Louis en Thies gaat dat goed. Gambia is een ander verhaal. Pinnen gaat daar naar mijn weten alleen met een Visakaart.

Wat ik niet begrijp is dat Erik enthousiast is over Mbour. Ik vind het een verdorven oord, kapot gemaakt door het toerisme. Prima hotels die zijn er wel maar verder vind je er mensen met een minderwaardigheidscomplex en afgunst jegens blanken. Dit is ook de plaats waarvandaan de boten met 'gelukzoekers' vertrekken richting de Canarische eilanden. Eigenlijk de gehele westkust was voor mij niet zo positief. De hele dag gebedel en Toubab gejoel. De Casamance daarentegen is een absolute aanrader. De streek is fantstisch mooi en het verschil in mentaliteit met noord-west Senegal is enorm! De veiligheid is ook geen probleem meer.

[witchcat]

ik zit achter de computer in tamba. ik slaap niet in de hotels met zwembad. ik kom ook nooit andere reizigers tegen, maar wel altijd de lokale bevolking, vind ik leuker. maar ik moet eerlijk zeggen dat ik na een jaar lang in de bush ploeteren en een enorme busreis van quagadougou naar tamba gisteren naar dat hotel met zwembad ben gegaan om te zwemmen. en er was heerlijk niemand en over enkele dagen schijnt het daar vol te zijn voor de rally . tambakunda is leuk want de markt is er erg internationaal en groot. je vindt er allerlei produkten. ook lopen er meer dan elders wat exotische types rond in woestijngewaden. en de taxis zijn paardenkoetsjes. ik vind het hier niet heet, maar ik hou van de hitte en ben al een jaar lang opgewarmd.

wat het pinnen betreft in gambia kun je alleen visa card gebruiken, maar niet in het binnenland, alleen in serekunda en de hotels. mastercard is in heel west afrika onbruikbaar alleen in senegal kun je makkelik geld opnemen met mastercard. travelercheques kun je makkelijk en kosteloos omwisselen in heel gambia. girops kun jezeker thuislaten.
voor langere reizen raad ik visacard en travellercheques en cash aan en later moneygram of westernunion.
ik raad ook aan steeds veel geld op te nemen, scheelt veel tijd en zorgeloos reizen. eesrt droeg ik het op mijn lijf, todat die jongen die kei naar me gooide. daarna deed ik het in de fietstas, totdat een politieagent dreigde mijn tas te doorzoeken, en daarna deed ik het in de dubbele bodem van de fietstas. geen problemen of onveilig gevoel.
geld wisselen kan ook vaak bij de mauritaniers, is de wat grotere winkeltjes.

iedereen veel fietsplezier van ada uit tambakunda!

[Wilco]

Vanochtend thuisgekomen, dus tijd voor een update voor de geinteresseerden en het archief.

Voorlopig heb ik nog wat gemengde gevoelens over het land(en) en de reis. Er zijn een aantal zaken waar ik eerst nog eens goed over na wil denken voordat ik een oordeel vel.

Uiteindelijk is de route geworden, Dakar - Saint Louis- terug naar Thies met de bus, langs de kust via Gambia (2 dagen) afgezakt naar Casamance. Van daaruit inland naar Tambacounda en terug naar Kaolack - Diourbel/Touba - Dakar.

-Communicatie was lastig, had verwacht dat iedereen enig Frans zou kennen vergelijkbaar met Tunesie en Kameroen. De praktijk is dat alleen de beter opgeleiden/in grotere steden redelijk Frans gesproken wordt. Wolof is de norm. In de Casamance was er meer kennis van Frans/Engels en werd er ook regelmatig Portugees/Spaans als opties genoemd. Waarschijnlijk het gevolg van de grotere etnische diversiteit, het toerisme en de nabijheid van Gambia en Guinee Bissau.

- In Senegal kan in alle grotere en verschillende middelgrote plaatsen gepint worden met cirrus/maestro etc. In Gambia heb ik 1 geldautomaat gezien in Serekunda, maar die was op dat moment buiten gebruik. Voor wat voor kaarten de automaat geschikt was is mij onbekend (er werden geen symbolen weergegeven)

- Er wordt veel gebedeld en gemarchandeerd. Als Toerist krijg je uiteraard extra aandacht, het deed mij echter deugd te zien dat ook de lokale bevolking dit probleem heeft. Zelfs arabieren die er al tientallen jaren wonen heb ik er over horen klagen. Ik heb de lokale bevolking zelfs op de vuist zien gaan wegens onenigheid over het bustarief, het ging over een verschil van 100 of 200 cfa, 15 tot 30 cent.

- Afgezien van de soms wat agressieve benadering van bedelaars en handelaren heb ik geen veiligheidsproblemen gehad en me ook niet echt bedreigd gevoeld. Ik heb wel buitenproportioneel veel agressieve discussies waarbij men soms fysiek werd en opstootsjes gezien. Een deel van deze agressie was politiek geinspireerd. Senegal heeft eind deze maand verkiezingen en In Gambia waren er verkiezingen de dag voordat ik het land binnen kwam. Bij de Dakar Rally waar een gendarme wat ruimte probeerde te creeren voor het Senegalese team kreeg de gendarme de volle laag. Terwijl ik de indruk kreeg dat de meute de gendarme ging lynchen droop hij op eigen initiatief af. Ik had soms de indruk dat het gewaardeerd werd als ik zelf wat feller reageerde op gemarchandeer, maar gezien bovenstaande lijkt mij dat al te aggressief voor jezelf op komen ook een risico kan vertegenwoordigen. Negeren lijkt wat dat betreft beter hoewel je dan regelmatig het verwijt krijgt rascist te zijn of dat je maar naar huis moet gaan als je niet met ze wilt praten.

- Kinderen zijn vaak redelijk ondankbaar als je ze iets geeft. Een bedankje kan er slechts zelden vanaf en het gebeurt regelmatig dat er bijna aggressief meer ge-eist wordt. Verder loop je het risico bestormd te worden door andere kinderen die ook iets willen, zelfs al had je de indruk dat er geen andere kinderen in de buurt waren. Een keer heb ik een groepje kinderen wat gegeven die ter gelegenheid van het islamitische nieuw jaar 'muziek' maakten waarbij de kinderen onderling gingen vechten over de snoep die ik gaf.

-Ik heb vanuit verschillende bronnen dat er maatregeln genomen zijn tegen (agressieve) bedelaars en handelaars. Dit geld met name voor de toeristische kustplaatsen. Ik heb de indruk dat dit redelijk goed heeft geholpen. In de meer toeristische plaatsen kon ik me vaak relatief 'vrij' bewegen. Het resultaat varieert van nauwelijks gebedel tot een policy van vragen mag, maar aandringen niet.

Er lijkt een systeem van officiele gidsen voor in de plaats te zijn gekomen. Er komt ongevraagd iemand met je mee lopen die soms aangeeft officiele gids te zijn en een legitimatie laat zien. Schud je die af neemt al snel een ander zijn plaats in (vooral in Mbour en Cap Skiring een issue). De beste strategie lijkt te zijn aan te geven geen interesse te hebben in een gids, als ze blijven meelopen en niet al te irritant zijn dat gewoon te tolereren. Achteraf niets geven met referentie naar je afwijzing was redelijk probleemloos. Een paar keer dat ik vond dat iemand toegevoegde waarde had geboden heb ik wel wat gegeven.

- Toen ik vanuit Serekunda wilde vertrekken kwam de beheerder van het hotel naar mij toe met de mededeling dat het in Gambia vandaag de maandelijkse 'cleaning excercise' zou zijn. Mensen werden ge-acht schoon te maken en men was 'suppossed' van de weg af te blijven tot 13:00. Het zou kunnen dat ik van de weg gehaald zou worden en m'n fiets zou moeten gaan poetsen. Het was inderdaad erg rustig op de weg terwijl ik redelijk wat drukte had verwacht en vrijwel alle winkeltjes waren gedurende de ochtend gesloten. Ik had de indruk dat fietsers (ook lokale) niet aangehouden werden. Automobilisten werden wel naar de kant gedirigeerd, maar ik weet niet of dat de reguliere controles waren of verband hielden met de cleaning excercise. Het was in ieder geval aangenaam rustig fietsen:)

- Als je in Barra de boot naar Banjul wilt nemen is het handig wat klein geld te hebben. Ik had bij de grens gewisseld en alleen biljetten van 100 D (ca 3 euro), het tarief was 6D en aan het loket werd gemeld dat ze geen wisselgeld hadden. Iemand in de rij bood aan te betalen en het een en ander op de boot te regelen. Hij bleek echter niet met de boot te gaan ondanks dat hij in de rij stond, kortom een gecoordineerde rip-off.

Wat mij betrft zijn de toeristische hoogtepunten van de reis geweest: Saint Louis (ondanks de wat vijandige indruk die de bevolking maakte), Mbour, Fadiouth, Casamance Basse, Goree.

Meer in zijn algemeenheid heb ik een land gezien dat toeristisch gezien zeer veel potentieel heeft. Prachtige koloniale gebouwen, grote culturele diversiteit die zich uit in verschillende klederdrachten en zowel traditionele als moderne muziek en het bied een redelijk gevarieerd landschap en natuur. Dat allemaal op een redelijk beperkt oppervlak. Slechts maatregelen tegen het gebedel/gemarchandeer (wat duidelijk mogelijk is als ik zie wat men in de meer touristische plaatsen al heeft bereikt) en een gecoordineerde investering in restauratie (likje verf en de rotzooi opruimen doet al veel) en marketing zijn nodig om het massatoerisme en daarmee grote geld binnen te halen.

mvg
Wilco

[Sephi]

hey Wilco: klilnkt als een mooie rit die zeker de moeite waard was/is

alleen heb ik een opmerking

Een keer heb ik een groepje kinderen wat gegeven die ter gelegenheid van het islamitische nieuw jaar 'muziek' maakten waarbij de kinderen onderling gingen vechten over de snoep die ik gaf.

geef je die koters ook een tandenborstel+tandpasta+uitleg hoe ze hun gebit moeten verzorgen?

Ik klinkt misschien sarcastisch, maar in Ecuador waar ik ben geweest gebeurde dit ook, en zag je allemaal koters met verrotte tanden. uiteindelijk heb ik dus of niks gegeven of ze een tandenborstel+tandpasta aangeboden.(wat meestal werd geweigerd, maar toch)

[Wilco]

geef je die koters ook een tandenborstel+tandpasta+uitleg hoe ze hun gebit moeten verzorgen?

Tsja, hier raak je het onderwerp van de reizigers ethiek. Wel geven of niet en zo ja wat en onder welke omstandigheden. Wat mij betreft een onderwerp dat open is voor discussie. Hoewel ik voor mezelf een aantal vuistregels heb gedefinieerd heb ik geen harde en definitieve antwoorden.

Om een antwoord te geven op de vraag. Nee, ik geef ze geen tandenborstel/tandpasta:) Nu denk ik dat voor islamitisch nieuwjaar het ook niet zo'n issue is. Het is een 'bijzondere' dag en het is ook onder locals gebruik wat te geven. Zolang het bij 'bijzondere' gelegenheden blijft lijkt mij dat er niets aan de hand is. Anders wordt het natuurlijk bij snoep geven voor photo's, kleine hand en span diensten en zomaar geven. Om je gerust te stellen, door de ondankbare houding van veel kinderen (en ouders) ben ik extra terughoudend geweest om te geven en heb ik de helft van de zak snoep over en moet ik m'n eigen tanden gaan bederven:)

Zoals gezegd, wat mij betreft heb je zeer zeker een geldig punt. Als je een goed alternatief hebt voor snoep hoor ik het graag. Snoep is compact, eenvoudig deelbaar, houdbaar, lokaal verkrijgbaar en betaalbaar. Dat zijn vanuit mijn perspectief erg handige eigenschappen voor weggevertjes. Pinda's/nootjes komen daar erg in de buurt hoewel de houdbaarheid beduidend minder is.

mvg
Wilco

[Sephi]

Helaas wilco, moet ik je dat antwoord schuldig blijven, zelf ben ik ook nog niet uit over een optie die lang houdbaar is en toch comact/licht en of goed aanvulbaar onderweg. misschien dat ik binnenkort nog wel wat verzin, en dan hoor je het wel. Voor korte termijn of kleine hoeveelheden zijn er nog wel wat dingen te verzinnen, waarvan wij misschien zeggen dat het rete suf is, maar waarvan die kinders zeggen dat het erg leuk is("typisch" hollandse dingetjes zoals van die mini klompjes etc... vind het neit zo mega maar veel buitenlanders schijnbaar wel :S)