Forum Wereldfietser

Graag zou ik eens een discussie willen starten over het nut van deze reisgidsen.

De reden daartoe is dat ik recentelijk Eric Schuijt's boek 'De wind door je haar, de zon op je huid' heb gelezen en daarin merkte dat hij tot 3 keer toe een groepje britse toeristen tegenkwam in 3 verschillende landen (India, Nepal, Thailand). Ik vroeg mij af hoe dat nu kan, terwijl de wereld zo ongelovelijk groot is. Mijn verklaring daarvoor is dat ze dezelfde bekende reisgidsen gebruiken (Lonely Planet, Rough Guide etc). Door die reisgidsen gaan we allemaal naar dezelfde plaatsen, dezelfde hotels, etc. Ik reis overigens zelf al jaren zonder deze gidsen en heb niet het idee dat ik nou veel mis (Maar ja, dat weet ik dus niet zeker ). Vooraf haal ik wel een aantal boeken uit de openbare bieb, maar laat voor de reis zelf het lot maar beslissen. Vaak kom ik door geluk, intuitie en goed kaartlezen ook op prachtige routes en plaatsen terecht. En dat zonder drie keer dezelfde mensen tegen te komen...
Bovendien bespaard het nog een kilo bagage ook.

peter

Voor mij is de uitdaging, om met als basis de LP, weer andere routes te ontdekken. Dit mbv plaatselijke bevolking en/of kaarten.
Tevens moet je denk ik niet vergeten dat er grofweg twee soorten wereldreizigers zijn; De eerste, die een jaar lang van Europa naar China fietsen, ik noem maar iets. Deze zullen geen tiental LP's meenemen. De tweede groep, ik oa, bezoekt per vakantie van 3 tot 6 weken een deel van de wereld. Zie www.wimleeuw.nl , deze soort wil in relatief korte tijd zoveel mogelijk op de fiets aanschouwen. Daarbij is de LP een zeer nuttig hulpmiddel. En ook dus om, zoals gezegd met de detailkaarten van de LP, binnendoortjes te vinden.
Voor mij is het een standaardsuitrusting;
1. (retour)ticket
2. Kaart van land of streek
3. Lonely Planet

en Go

Groeten Wim

Wij gebruiken de LP niet als "reisgids", maar meer als zijnde handig op het moment dat je je ergens bevindt.. maar echt veel gebruiken doen we ze niet... ze staan wel mooi in de kast!

Ja zeker wel de LP mee hoor! Ben je onverwacht te vroeg gestrand in één of ander piepklein Spaans dorpje in the middle of nowhere, dan pak je de LP erbij! Je vind er een spotgoedkoop erg leuk hotelletje, je vind een goedkoop erg gezellig restaurantje, en ze vertellen zelfs welk gerecht erg goed is en welk te vermijden, mèt prijzen erbij, èn je blijkt opeens vlak bij een middeleeuws klooster te staan, met een wereldberoemde klooster omgang. Bijvoorbeeld.
Je zeult inderdaad een kilo boek mee waarvan je het meeste niet eens gebruikt, maar ik heb er tè vaak wat aan gehad om 'em thuis te laten.

he

wij proberen voor de reisbestemming die we kiezen eerst een trotter op de kop te tikken en als die niet bestaat dan vallen we terug op de lp.
waarom de trotter om dat die minder gebruikt(enkel nl en frans taligen) wordt en dus minder kans hebt dat je in een klein dorpje plots met 10 lp toekomt
groetjes

De Footprint's van Argentinië en Bolivia geven mij in ieder geval heel veel voorpret. Ik ga straks wel zien of het in praktijk ook werkt. In Europa heb ik bij het fietsen nooit een LP o.i.d. meegenomen. Maar hier is de camping en dorpjesdichtheid toch veel groter.

Lisette

Geef mij maar de Rough guide. Zij geven veel vaker alternatieve routeopties om een streek beter te leren kennen. De lonely planet blijft bij de high lights. Vaak zegt de lp ook "het reizen ernaartoe is moeilijk, boek een tochtje!!!!;<" .....terwijl het helemaal niet moeilijk te bereiken is met het openbaar vervoer...............en sinds ik fiets kom ik overal!

Voor mij geldt:
Reisgids is handig voor een snelle orientatie van het land en de bezienswaardigheden. Echter op de bonnefooi gaan fietsen levert vaak heel leuke resultaten !

Blanche

Peter Rodenburg schreef:... dat hij tot 3 keer toe een groepje britse toeristen tegenkwam in 3 verschillende landen (India, Nepal, Thailand). Ik vroeg mij af hoe dat nu kan, terwijl de wereld zo ongelovelijk groot is...

Nou de wereld is volgens mij qua fietsroutes niet zo groot als je zou denken.
Je kunt tussen Gorinchem en Winterwijk wel een tiental fundamenteen verschillende routes bedenken, maar als je bijvoorbeeld door landen Als Chili of Laos fietst, dan is het bijna onvermijdelijk dat je op dezelfde wegen als anderen terechtkomt. Om te beginnen omdat er in de dunner bevolkte streken minder wegen zijn, en verder o.a. omdat de meeste fietsers bepaalde luchthavens aandoen en op basis van kaarten vaak dezelfde route kiezen om veilig uit het rampzalige gebied rondom de luchthaven weg te komen.
Ook bij het kiezen van een route zijn de meeste fietsers niet op hun achterhoofd gevallen en worden snelwegen, andere drukke wegen en wegen met hellingen die verder niet bijzonder zijn zorgvuldig gemeden. Wat overblijft zijn vaak dezelfde routes. Als ik door Nederland fiets dan valt het me regelmatig op dat ik spontaan een route kies waar ik vervolgens al ooit gefietst blijk te hebben.
Groetjes,
Leon

@ Leon: Oke, point well taken. Daar heb je natuurlijk wel gelijk in. Het ging mij echter om het gebruik van reisgidsen onderweg.

De laatste paar jaar heb ik wel altijd zo'n bijbeltje bij me. Maar ik gebruik het bijna nooit. Ik vind ook veel leuker om weg te gaan en je ziet wel wat er gebeurd. Of je nou in Nederland fiets, naar Europa of elders gaat. Verder ga ik ook niet vooraf allerlei boeken lezen. Ik laat me graag verrassen in het land zelf! Wel probeer ik van te voren de taal een beetje te leren(wat en hoe bijbeltje!) Overigens is mijn ervaring dat de informatie van de LP niet altijd up to date is, danwel dat het soms helemaal niet klopt met de werkelijkheid!

Als de vraag is of de reisgids een lonely planet of rough guide moet zijn is wat mij betreft het antwoord dat dat niet hoeft. Er zijn legio andere reisgidsen die ook prima kunnen voldoen. Het grote voordeel van lp en mindere mate rough guide is dat ze in principe de hele wereld af dekken. Het is dus heel gemakkelijk om op de automatische piloot de lp of rough guide te nemen. Ik denk overigens dat het niet zoveel uitmaakt welke gids je neemt. De echt grote trekpleisters worden in alle gidsen genoemd en je komt er niet onderuit dat je daar andere toeristen treft.

In het begin dat ik met een reisgids reisde was voor mij LP de norm. De eerste die ik aanschafte was die van Australie en die voldeed perfect. De tweede was Thailand en die voldeed beduidend minder. Inmiddels geef ik de voorkeur aan rough guide of Reise Know How. Rough guide bevat meestal meer plaatsen, maar geeft minder info per plaats. Reise Know how bevalt mij zeer goed omdat deze wat meer route georienteerd zijn ipv plaats georienteerd zoals LP en Rough guide, grote nadeel is dat ze duitstalig zijn (lastig voor mij) en zich dus ook meer focussen op wat de Duits taligen ipv Engels.

Zoals gezegd, van mij hoef het geen lp of rough guide te zijn. Een fatsoenlijke reisgids vind ik echter wel redelijk belangrijk. Een goede reisgids geeft namelijk ook een stuk achtergrond informatie die het verblijf kan vergemakkelijken en zaken in een context kunnen plaatsen. En je kunt natuurlijk een heleboel missen als je niet weet wat er te zien/doen is. Er is weinig zo irritant als er achteraf achter te komen dat je bepaalde unieke zaken op een haar na gemist hebt omdat je gewoon niet op de hoogte was. Reisgidsen kunnen je echter ook wel eens op het verkeerde been zetten.

In z'n algemeenheid neem ik de reisgids globaal door, orienteer me op internet etc. Dan bepaal ik een paar must see highlights en plan ik een globale route op basis van wat op de kaart interessant lijkt. Daarna, meestal is dat pas onderweg, vul ik de details in. Afhankelijk van het weer, lokale info, hoe ik me voel etc. bepaal ik wat ik echt ga zien en wat m'n exacte route gaat zijn.

De accomodatie, restaurant en uitgaans gedeelten gebruik ik eigenlijk zelden. Daarvoor kijk ik naar wat ik spontaan tegenkom en wat er redelijk uit ziet. Alleen als ik echt niet weet kijk ik daarvoor wel eens in de reisgids.

mvg
Wilco

Ik ben het met Wilco eens dat een reisgids vooral een stuk achtergrondinformatie moet opnemen en een beschrijving moet geven waar iets interessants te zien is. Of ik die uiteindelijk bezoek, bepaal ik zelf wel.

Ik heb tijdens mijn laatste reis Down Under (net terug) twee Lonely Planets gekocht. De eerste van Tasmanie en de tweede van West Australia. De achtergrondinformatie leidde me naar wat mooie plaatsjes. Vaak deed ik ook mijn eigen dingen. Wat ik wel beperkend vond, is de opname van de lijst met campings en restaurants. Deze is helemaal niet volledig! Wat ik bijvoorbeeld wil weten als ik na mijn vlucht 's avonds in Perth arriveer, is of er in de buurt een camping is. Er bleken er heel veel te zijn daar merkte ik veel later, maar die stonden niet in de gids en dus fietste ik die namiddag en avond naar een camping die op 30 kilometer gelegen was. Dit is slechts een voorbeeld. Met een Lonely Planet op stap kan dus ook heel avontuurlijk zijn.

Rutger

Was ik maar rijk en niet zo knap

Voor dat ik ga reizen haal ik de meest recente LP van de Bieb ,en kopieer de bladzijde die ik denk nodig te hebben, bespaart een hoop gewicht.Overigens is mijn ervaring met LP wel goed ,actuele info over van alles en nog wat

Het enige voordeel van een LP is dat ik weet welke guesthouses populair zijn zodat ik die kan vermijden. De Trotter zoek ik nog wel eens op in de bieb om er wat adressen uit te halen van hotels in grote plaatsen. De gidsen vind ik vooral fietsonvriendelijk, te zwaar en te onhandelbaar. Ik heb liever een goede kaart bij me, dan vind ik mijn weg wel en kan ik nog wat overlaten aan het toeval en mijn eigen creativiteit. Fietsreisgidsen anders dan de LP zijn er helaas (buiten Europa) nog erg weinig. Achtergrondinformatie haal ik uit de boekjes van KIT en ik haal veel uit de bieb, maak hier en daar een kopietje of aantekeningen.

De LP is me vaak te oppervlakkig en iets teveel gericht op backpackers van het type dat zo raak beschreven wordt in "Are you experienced" van William Sutcliffe, maar de Rough Guide vind ik een prima gids om leuke, fascinerende of tragische plekken en geschiedenissen te ontdekken waar je anders aan voorbij zou fietsen. De hoofdstukken waarin de historie van een land of regio beschreven wordt, lees ik helemaal uit omdat ik graag wil begrijpen waarom bijvoorbeeld Vilnius heel anders is dan Riga, of waarom Ieren zo verschillend zijn van Schotten. Natuurlijk kun je die informatie ook ergens anders vandaan halen, maar een Rough Guide past nog in de fietstas en kun je ook goed lezen als je in je slaapzak ligt.
Verder is het erg handig om een idee te hebben waar je een beetje sfeervol en toch betaalbaar kunt overnachten, zeker als de tourist-info in een stad al dicht is. Ook de kans dat je een leuk restaurantje vindt, is groter als je al een idee hebt waar je dat moet zoeken. Naast de toeristentrekkers staan er ook altijd wel een paar minder bekende adresjes in de Rough Guide.
Natuurlijk moet je niet slaafs volgen wat de gids aanbeveelt: het is altijd kicken als je een prachtplek vindt die niet in de gids stond. Soms kan een plaats, waar de Rough Guide lyrisch over was, tegenvallen. Nadeel van de Rough Guide (en de meeste reisgidsen) is dat ze niet voor lange afstand fietsers zijn geschreven. Routes en gebieden die best leuk zijn voor automobilisten, kunnen èrg saai zijn om te fietsen...
Maar i.h.a. ben ik goed te spreken over de Rough Guide.

Ik gebruik die dingen eigenlijk alleen om uit te vinden of er ergens een plekje is om te overnachten; wil het er toch niet al teveel op aan laten komen dat ik wel ergens bij iemand een plekje krijg. Verder staat met name de LP vaak vol met eufemismen (elk land lijkt propvol te zitten met stunning views, fantastic scenery & amazing experiences). Is misschien ook omdat het iets meer gericht is op Amerikanen. Wat dat betreft zijn de Reise Know How gidsen veel beter.

En wat ik ronduit absurd vind, zijn de 'places to eat' afdelingen in de LP. Ik weet nog dat ik in Laos in een of ander mini-dorpje zat (eigenlijk een kruispunt met 1 soort hotel, 1 plekje om wat te eten en wat andere huisjes). In de LP stond vervolgens uitgebreid beschreven dat er een restaurantje was, waar je rijst kunt krijgen en dat dit niet duur was. Tsjaaaaa... Ik had ook niet heel veel anders verwacht!