Goed. Aangezien ik een hoop heb gehad aan de reacties op mijn vragen, en het zelf leuk vind reisverslagen te lezen, zal ik trachten de komende tijd hier af en toe wat te laten horen. Ik weet nog niet hoe ik dat met tekst ga doen, deze iphone ligt me nog weinig vertrouwd in de hand en vertraagt het verhaal als een bergop met tegenwind. En hoewel in dergelijk ontberen ook een zekere rust en waarde te vinden is, vond ik het vanmiddag toch wel erg leuk om de cliff wegen van de kaap op geblazen te worden. En leuk is belangrijk.
Kaapstad
Sinds 1 september in kaapstad. Gefiets van het vliegveld naar een hostel over de snelweg. Tikkeltje onprettig, maar, zo werd me geadviseerd, beter dan door de townships, waar je in ieder heval niet stil moet staan. Na 15 km op de ring toch afgeslagen en silver water township ingegaan. Alwaar ik na een pasr neurotische rondjes afstapte bij een man die hardop een boek zat te lezen in een parkje. Hij wees me de weg met behulp van zijn telefoon, en na een half uurtje over een rustiger weg het westerse woodstock bereikt, alwaar ik onbedoeld een halve liter bier bestelde en de zon voor het eerst voelde branden. Hoewel het nog vrij fris was in kaapstadse lente kondigde de zon zijn krachten vast aan.
Een paar dagen in de achtertuin van hostel ashanti gekampeerd, en nu na een dag of vijf op zoek te zijn geweest naar een zonnepaneel toch maar gewoon een stukje gaan fietsen. Hier dan nu in t onwaarschijnlijk schone scarborough village. Kustwegen, 1 spijker in een band, een avond zingen met een miskende zuid afrikaanse zanger en duitse vrijwilligersmeisjes die een maandje in de townships werken, en zalig zoeven langs rotsachtige tolkien kusten, sterken mijn overtuiging dat ik moet blijven fietsen. Met of zonder zonnepaneel (dat net te laat aankwam en in amsterdam ligt).
Kaapstad
Sinds 1 september in kaapstad. Gefiets van het vliegveld naar een hostel over de snelweg. Tikkeltje onprettig, maar, zo werd me geadviseerd, beter dan door de townships, waar je in ieder heval niet stil moet staan. Na 15 km op de ring toch afgeslagen en silver water township ingegaan. Alwaar ik na een pasr neurotische rondjes afstapte bij een man die hardop een boek zat te lezen in een parkje. Hij wees me de weg met behulp van zijn telefoon, en na een half uurtje over een rustiger weg het westerse woodstock bereikt, alwaar ik onbedoeld een halve liter bier bestelde en de zon voor het eerst voelde branden. Hoewel het nog vrij fris was in kaapstadse lente kondigde de zon zijn krachten vast aan.
Een paar dagen in de achtertuin van hostel ashanti gekampeerd, en nu na een dag of vijf op zoek te zijn geweest naar een zonnepaneel toch maar gewoon een stukje gaan fietsen. Hier dan nu in t onwaarschijnlijk schone scarborough village. Kustwegen, 1 spijker in een band, een avond zingen met een miskende zuid afrikaanse zanger en duitse vrijwilligersmeisjes die een maandje in de townships werken, en zalig zoeven langs rotsachtige tolkien kusten, sterken mijn overtuiging dat ik moet blijven fietsen. Met of zonder zonnepaneel (dat net te laat aankwam en in amsterdam ligt).