Forum Wereldfietser

Anneke in 2004

Anneke leerde ik kennen tijdens de Hemelvaarttocht van 2004. Het was frisjes dat jaar. Ze moest hartelijk lachen toen ik, koud terug uit de tropen, op de eerste avond als enige onder de douche ging staan; er was geen warm water op de camping. De tweede avond aten we samen boerenkool, en de derde avond zat ze tegen me aan bij het kampvuur. Eenmaal terug bij vertrekpunt Den Haag fietsten we door om te zoenen op het strand. Vier jaar samen volgden, met fietstochten in Canada, de Pyreneeën en Marokko. Tot onze relatie stokte. Maar we bleven contact houden, en zagen elkaar een paar keer per jaar. Tijdens Wereldfietsertochten natuurlijk, maar ook tussendoor.
Een paar jaar geleden ontmoette ze Ivar. Het deed me goed iemand die me dierbaar was gelukkig te zien met iemand die zo goed bij haar paste. Samen ondernamen ze fietstochten, wandeltochten, kanotochten. En maakten ze plannen voor een fietsreis van drie maanden door Nieuw-Zeeland.

"De waarheid is keihard: ik ga waarschijnlijk niet oud worden."
Anneke op haar blog, 25 februari 2015

Er waart een sluipmoordenaar onder vrouwen. Iedere keer als ik er over hoor doet het me weer pijn. In 2013 kreeg Anneke borstkanker. Er volgden operatie, bestraling, chemo. Ze kwam er weer bovenop. En werd opnieuw getroffen: een uitzaaiing in 2015. Weer chemo, bestraling.
In de winter van 2016 konden ze dan eindelijk samen op reis door Nieuw-Zeeland. Maar eenmaal terug velde de sluipmoordenaar zijn genadeklap: een tumor in de hersenen. Al snel bleek dat hier niet tegenop te vechten viel. Vandaag, 2 februari, is ze overleden.

Weet je wat het mooie was aan Anneke? Ze kon zo heerlijk nuchter zijn. Dat is ook hoe ze haar ziekte benaderde: dit is de situatie, dit is de kans en dit zijn de opties. Nou dan gaan we het zo doen, en verder kunnen we alleen maar afwachten. En dan een ironische kwinkslag tussendoor. Die houding gaf haar kracht. Ze hield een blog bij waarop ze het allemaal prachtig beschreef.

"Kennelijk mijn manier om er mee om te gaan. Want natuurlijk heb ik ook mijn mindere momenten, snap ik er af en toe helemaal niets van, en is de wereld heel even totaal oneerlijk. Maar om nu binnen op de bank te blijven zitten, zit nou eenmaal niet in mijn aard. Naar buiten met die geit!"
Anneke op haar blog, 17 maart 2015

Dus ondanks haar ziekte bleef ze zoveel mogelijk "buiten spelen": wandelen, fietsen. Zelf klaagde ze nog wel eens over haar conditie, maar in het ziekenhuis sloegen ze steil achterover over de kilometers die ze maakte. En ze bleef fotograferen, tot het eind. Kijk zelf maar eens hoe prachtig: http://anneke.smugmug.com


Pyreneeën, 2006.

Tsja, en dit is het dan, een verhaaltje over iemand die er niet meer is. Het doet me ongelooflijk pijn dit hier te moeten plaatsen, maar wat kun je doen? Rust zacht, lieve An.


Het is wat het is

Het is onzin, zegt het verstand
Het is wat het is, zegt de liefde

Het is pech, zegt de berekening
Het is niets dan pijn, zegt de angst
Het is uitzichtloosheid, zegt het inzicht
Het is wat het is, zegt de liefde

Het is belachelijk, zegt de trots
Het is lichtzinnig, zegt de voorzichtigheid
Het is onmogelijk, zegt de ervaring
Het is wat het is, zegt de liefde

(Erich Fried, vertaling Remco Campert)
Geplaatst door Anneke op haar blog, 4 maart 2015

Wat een diep droevig bericht. Met Anneke de buitenlandtochtvan de wf in Noorwegen gefietst. Goede herinneringen blijven.

Whoa, wat heftig!
ik zal je missen Anneke.

Ontzettend triest nieuws...

Heel veel sterkte voor de familie en vrienden.

Zo verdrietig.
Sterkte aan iedereen die van Anneke hield.
Ik herinner me haar aan haar lach, beetje zachte g, enorme jaloersmakende krachtige benen, haar mooie beelden gevangen in foto's.

rust zacht lieve Anneke

Anneke, tot voor enkele jaren heel vaak aanwezig tijdens een weekendtocht.

Nu nooit meer..............
Rust zacht, Anneke

Heel veel sterkte voor allen die je dierbaar zijn.

Mooi geschreven Gaele.

Sterkte allemaal.

Wat mooi geschreven Gaele! Anneke heb ik altijd het mooiste meisje van de Wereldfietser gevonden. In meerdere opzichten was ... nee is ze een mooi mens. De afgelopen maanden is ze bovendien een groot voorbeeld geweest voor mij. Ik zal je missen tijdens de tochten, onze chats en je super mooie foto's!

Ivar, Karlijne, Gaele en al die anderen die van haar hielden - heel veel sterkte de komende tijd!

Blanche

Wat een vreselijk nieuws.
Ze was zo vaak in ons midden. Op deze foto in 2006.
We zullen haar missen. Ik zal haar missen.
Ik wens al haar naasten veel sterkte.

Bedankt Gaele.

Veel te vroeg, veel te jong. Verder kan ik er geen woorden voor vinden.
Gelukkig hebben we Gaele. Die kan het wel prachtig verwoorden.

Ik moest het eerst even op me laten inwerken - wat verschrikkelijk droef. Dank je wel Gaele.

Mijn eerste gedachte bij het zien van deze titel is nee...'. Ondanks dat ik wist wat er speelde wil ik het eigenlijk nog niet geloven. Toch, met heel veel respect, kan ik zeggen dat mocht mij dit lot ook treffen, dat ik hoop dat ik dat even goed kan oppakken als Anneke dit deed.

Anneke, rust zacht.

Marc

Leon schreef:Wat een vreselijk nieuws.
Ze was zo vaak in ons midden. Op deze foto in 2006.
We zullen haar missen. Ik zal haar missen.
Ik wens al haar naasten veel sterkte.

Anneke naast René. Ik ben René nog steeds niet vergeten. Ik zal Anneke ook niet vergeten.

ik las het...
werd stil...
Wat een klap.
Wat zonde dat zo'n leuke meid en tussenuit wordt gehaald. Iedereen heel veel sterkte.

Wat een ellende... Ongelofelijk...
Geale, mooie woorden, mooie foto.
We spraken elkaar twee of drie weken geleden.
De tijd gaat snel...

Een dik jaar geleden reed Anneke nog mee met de Huttentocht. 's Avonds zat ik bij haar aan tafel. Haar korte haar verraadde wat ze achter de rug had, maar verder was ze opgewekt, als iemand die nog van alles van plan was. De vele mooie foto's op haar site getuigen van een mooi en avontuurlijk leven.
En bij het zien van de groepsfoto moest ik ook gelijk aan René denken, met zijn heerlijke galgenhumor.
Zo wordt het steeds drukker op de eeuwige fietspaden...
Ivar, Gaele en anderen, sterkte met het verdriet, en koester de mooie herinneringen.

Lieve Anneke, Ik wist dat dit eens zou gebeuren en toch voelt het leeg te beseffen dat dat we elkaar niet meer gaan zien. Je enthousiasme bij elke ontmoeting en je vrolijke lach ga ik missen. Met veel plezier denk ik terug aan onze fietstochten en met name de Marokko reis die we in 2011 gemaakt hebben. Rust zacht Anneke.

https://vimeo.com/190457068

Martijn

Wat een verdrietig bericht, alweer een fietsmaatje die uit het leven is gerukt door deze vreselijke ziekte.
Ik bewaar nog steeds dierbare herinneringen aan de fietstocht die we maakten in Noorwegen. In de groep Wereldfietsers was Anneke voor mij het maatje met hetzelfde fietstempo, dezelfde passie voor fotografie en ook heel belangrijk, we hadden samen veel plezier.
Lieve Anneke ik zal je missen, Ivar en al de andere mensen die van Anneke hielden veel sterkte in de komende moeilijke tijd.

Ronald van der Perk

Hier wordt ik heel stil van. Wat kan het leven genadeloos zijn. Maar wat kan eens mens er desondanks mooi mee om gaan. Er al het mogelijke uithalen. Gaele, dank voor je mooie woorden over Anneke.

Maarten