[quote="HansvanderVeeke"]Willem,
Gelijk maar het verslag geplaatst.
No worries mate, a Dutchman on the Munda Biddi trail
Januari 2013 las ik voor het eerst over de Munda Bidditrail in Zuidwest Australië. Een mountainbiketrail van meer dan 1000 kilometer over grotendeels onverharde wegen, bospaden, oude spoorwegen en speciaal aangelegde tracks van Mundaring (vlak bij Perth) naar Albany aan de zuidkust. Mijn belangstelling was gewekt. Ik werd lid van de Munda Biddi foundation (Aboriginalwoorden voor de weg door het bos) en kreeg de nieuwsbrief. Ik werd enthousiaster, zeker toen ik op Facebook de verhalen van enkele deelnemers las.
De tweede week van februari 2014 was het zover om mijn vier weken vrije tijd in dit deel van de wereld op mijn favoriete vervoersmiddel, de fiets door te gaan brengen. Het was late zomer en de temperaturen overdag lagen tussen de 25 en 40 graden (en soms daarboven). In het bos, in de schaduw was het goed uit te houden overigens.
Met het vliegtuig naar Perth en na een dag boodschappen doen, en de toerist uithangen in een levendige stad op weg naar Mundaring, het noordelijke beginpunt. Na alvast wat warm gereden te hebben op een andere trail, de Heritagetrail (Australie heeft in dat deel veel oude spoorlijnen omgebouwd naar trails voor paarden, mensen en fietsers) arriveerde ik in de drukte van Mundaring. Normaal gesproken een klein, rustig provincieplaatsje. Die dag echter niet. Er was een grote braderie aan de gang en een benefietconcert voor de mensen die hun huis twee weken daarvoor verloren hadden in de grote bosbranden die daar veel voorkomen.
Dus de keuze was snel gemaakt, een avond jeugdsentiment met veel covernummers van the Stones, Dire Straits en Beatles.
De dag daarna aan de trail begonnen en dat duurde 12 dagen voordat ik bij het eindpunt arriveerde. Twaalf dagen met bijna alleen maar bos. Weliswaar nieuwe aanplant, want het oude hout is inmiddels wel gekapt, ook de nieuwe aanplant is alweer oud en hoog, tot ruim 60 meter toe.
Schitterende hoge bomen met namen als Tingle, Karri of Jarrah, hout dat zo hard is dat de Londense metro er grotendeels mee aangelegd is. Bomen in bizarre vormen, een flink aantal omgevallen pal over de trail, moeizaan er omheen of erger nog overheen doordat ik vanwege de slangen of het onbegaanbare struikgewas er niet omheen kon. Overal dierenleven, vooral vogels, maar ook wegspringende kangoeroes en enkele emoes. Zwarte kaketoes, Roze papegaaien, zwarte zwanen en de fameuze kookaburra die ’s morgens vroeg het geluid maakt van een huilende baby. Geritsel in de nacht, niet-geziene slangen waarvan er toch behoorlijk wat moeten zitten in die bossen.
Wat een sensatie om daar te fietsen, smalle paden, slechte ondergrond vanwege het beruchte peagravel dat zeker in de late zomer erg lastig fietsen is. Steile klimmen en afdalingen. De beschrijving op de uitgebreide kaarten die te koop zijn bij de foundation komt niet echt overeen. Het is veel zwaarder dan gedacht.
En die vriendelijke families die gefotografeerd zijn, kunnen nooit de gehele route gereden hebben, ja een paar vlakke stukken. Regelmatig van de fiets om te duwen. Een paar honderd kilometer over zogenoemde peagravel gereden. Het beste te vergelijken dat je over knikkers of kogellagers rijdt. En soms valt het dan hard, diepe schaafwonden, maar niks ernstigers. En dan beseffen dat je op grote stukken toch geen bereik hebt met je mobieltje.
Geen mensen te bekennen, de eerste drie dagen alleen papegaaien en kangoeroes en diverse andere vogelsoorten gezien. Veel water bij me, omdat de vrijwillige medewerkers van de Munda Biddi niet wisten of er water te krijgen was. Elke 60 kilometer is er wel een campsite gebouwd, een open hut met slaapplekken, een kampeerterreintje erbij voor de tenten en twee grote watertanks die gevuld worden met regenwater (moet wel behandeld worden). En na de tweede hut met water werd mijn bagage in elk geval 20 liter lichter en dat scheelde al een stuk met fietsen.
Voor mij als Nederlander, gewend aan de drukte, heel bijzonder om zo lang over een trail te rijden waar ik niemand op de fiets, auto of met een ander vervoermiddel heb gezien. Gelukkig wel in de dorpjes die na de eerste drie dagen met flink doortrappen elke dag te bereiken waren. De stilte, de rust waren onbeschrijflijk.
En wat geweldig dat je op deze manier je lichaam voelt, ’s avonds vroeg in bed, (het was om 19.00 uur donker), vroeg op, ontbijt, bagage inpakken, opladen en weer op weg. Zo af en toe ene kilometer of tig omrijden voor een goede kop koffie. Zelfs bij de kleinste general store stond een espressomachine met heerlijke koffie (of was het zo lekker omdat ik onderweg alleen thee had of oploskoffie.
En na 8 dagen zicht op de Stille Zuidzee zo door de bomen heen, nog een paar dagen dicht langs de kust, en dan weer door “very remote aereas” zoals de beschrijving luidde. En dat klopt. Maar wel een goed uitgezette route, elke kilometer een paal, en bij kruisingen, afslagen nog meer richtingaanwijzers. En toch is het me gelukt te verdwalen, paaltje niet gezien, doorgereden en na een tijd tot de ontdekking komen, he waar zit ik eigenlijk. Ook dat was weer een mooie ervaring. Weten dat je helemaal alleen bent, op niemand kunt rekenen en jezelf moet redden.
Na het zicht op de Stille Zuidzee was het nog vier dagen rijden naar het zuidelijke eindpunt, in het leuke, drukke stadje Albany. Verzorgingscentrum en de grootste plaats in de wijde omgeving. Mooie camping, 5 kilometer van het centrum langs een van de mooiste fietspaden van de gehele route. In de goede tijd een prima pad om de langstrekkende walvissen te spotten.
Samengevat: een ervaring om nooit te vergeten, deze weg door het bos.
Praktische tips
• Vliegtuigmaatschappij: Emirates, bagagevrijstelling 30 kg plus 7 kg handbagage (genoeg voor mijn fiets, kampeerbagage en kleding).
• Overnachtingsmogelijkheden: kamperen in het wild, op de campsites langs de trail, B&B, motels en commerciële campings in de dorpjes en stadjes. Aangezien ik buiten het hoogseizoen was nergens problemen gehad om te kunnen overnachten
• Perth: Zeer goede ervaringen met het Pensione-hotel, waren bereid om gedurende de periode de bagage op te slaan. Reis van en naar het vliegveld: 50 Australische dollar enkele reis
• Kampeerbenodigdheden: in Perth is meer dan voldoende keuze. Ook in de kustplaatsen is genoeg te krijgen. In het binnenland wordt het lastiger.
• Fietszaken: Diverse mogelijkheden langs de trail.
• Reed op de Idworx Offrohler met Rohloffnaaf op 2,35 brede banden met noppen. Haal je spatborden eraf ivm takken e.d. Bandenspanning op de peagravel wegen lag tussen de 2 en 2,5 bar om voldoende grip te houden. De Rohloff naaf is in dat landschap heerlijk om te rijden, gezien de vele slechte stukken weg, takken e.d. langs de paden. Geen kans op derailleurbreuk en dat is gezien de ervaringen van anderen volgens de logboeken in de hut en de verhalen op internet wel zo prettig.
Overige tips:
• Neem ruim de tijd en geniet van alles onderweg en de uitstapjes die via de kaarten en de gidsen ook aanbevolen worden.
• Ervaring om over onverharde wegen te rijden is zeer aan te bevelen. Ook met volle bepakking en houd er rekening mee dat ik geluk had dat er in de late zomer nog water in de regentanks zat. (Overigens maakte ik gebruik van het Sawyer-waterfilters. Zeer klein, effectief en gemakkelijk mee te nemen).
• Flexibele instelling en bereid om zo af en toe om te rijden, een moeilijker of gemakkelijker weg te nemen. Er is voldoende keuze. Stop op tijd om je kamp op te slaan en tijd te hebben om te rusten.
• Het kan erg hobbelen dus stevige tassen en vooral stevige bevestiging is aan te bevelen.
• Go quickly, travel light. Anders gezegd: pak heel verstandig. Neem voor alle veiligheid voor 3 dagen eten en drinken mee.
• Lees de verhalen van anderen en koop vooral de kaarten en de gids van de Munda Biddi Foundation. Te bestellen in de shop van de Foundation via internet.
• In de nazomer erg veel last van blinde vliegen. Steken dwars door je kleren heen. Bushmen DEET 40 – 80 % is effectief. Je kleren kun je eventueel impregneren en anders hiermee insmeren
• Geen last gehad van slangen of spinnen. Wel voorzichtig zijn want hoorde van wandelaars dat men regelmatig bijna op een slang trapte. Vooral de black tigersnake komt veelvuldig voor.
.
