Forum Wereldfietser

Je hoort er eigenlijk niemand over - op wereldreis en ineens eeeerg moe. Dus uitrusten staat op de agenda. In elke blog zie je ze maar gaan en gaan die energieke fietsers. Dit is onze eerste grote reis en we zijn nu bijna 9,5 maanden weg. In het begin reis je op het tempo van een korte reis maar dan kom je jezelf al snel tegen. Dus ga je weldra wat langzamer en las je meerdere rustdagen in. Of je doet eens wat anders dan fietsen en dat helpt. Maar de laatste maand betrappen we er onszelf op dat we soms hele dagen in een hotelkamer blijven. Met name in Iran waar echt iedereen een praatje met je wilde maken als je buiten was. FF lezen, videootje maken/kijken, met vrienden mailen/skypen of internetten, ff slapen, ff niet naar buiten - geen zon en geen mensen. Want zo lang reizen kost wel wat fysiek en mentaal. Op dit moment zijn we ook weer es fysiek kapot van de achterlijke maar o zo prachtige Armeense off road hellingen van 12% en meer. En dan geniet je niet meer op de fiets. Want ook mentaal loopt het hoofd over van al die indrukken van de afgelopen maanden. Er kan gewoonweg even niets meer bij. Het is prachtig buiten - dus af en toe loop ik naar het balkon om de boel buiten te bekijken maar dat is het. Tja en dan start je kletspraat draadjes zoals deze op Gelukkig zitten we in een erg goedkoop en rustig hotelletje.

Hoe zit dat met andere fietsers? Zitten jullie soms ook hele dagen binnen te lummelen om uit te rusten? Loopt jullie hoofd soms ook over van al die indrukken? En hoe zorg je er dan voor dat je zowel fysiek als mentaal weer ruimte krijgt om van de volgende etappes optimaal te genieten? Of heb je er geen last van en worden wij gewoon te oud om zo te reizen haha

groetjes vanuit hotel Dina in het piepkleine en rustige Sissian, Armenia!

Frans


Balkonnetje boven de trap en ingang is ons kamertje

Huur ergens op een leuke plek een appartementje/huisje waar je zelf kunt koken evt. wassen etc.(een beetje rond vragen levert vaak verassend leuke plekjes op) Kan je een weekje(of zolang als nodig) je eigen huishoudentje voeren zonder dat iedereen op je vingers kijkt. Helpt erg goed om de reislust weer wat aan te wakkeren.

Goede tip - Berger!
Het heeft inderdaad soms ook te maken met een huishoudentje missen. Wildkamperen is leuk maar je kan niet langer op een plek staan ivm bevoorrading, water en de zon. We zitten nu in een kamertje met een tafel en een balkonnetje met uitzicht op besneeuwde bergtoppen en groene vlaktes voor nog geen 12 euro - dus een appartement huren hoeft niet(op het keukentje na). Denk dat we vanavond met de dompelaar kasha (boekweit) gaan koken, wat groente gaan halen en een maaltijdsalade in elkaar toveren. De brander op het balkon is denk ik een beetje asociaal. De restaurantjes hier zijn niet zo vitamine rijk en het koken onderweg soms ook niet vanwege het gebrek aan winkeltjes met groente - mensen verbouwen alles zelf dus er is vrijwel geen verse groente te koop in de kleinere dorpjes. Morgen nog maar een rustdagje dan. Kunnen we daarna weer xtra genieten van die sadomasochistische klimmetjes

Frans & Dieuwertje schreef:Je hoort er eigenlijk niemand over - op wereldreis en ineens eeeerg moe.

Misschien heb je gewoon de verkeerde blogs gelezen

Lees vanaf " Slowly Slowly " Over de Laziness trap http://www.shanecycles.com/africa/2012/ ... ly-slowly/

Later in de reis wordt dit " ik ben het even zat"
http://www.shanecycles.com/africa/2012/ ... -shane-go/

En hopelijk zijn jullie weer thuis voor dat jullie " ik ben er helemaal klaar mee" Bereiken
http://www.shanecycles.com/africa/2012/09/22/the-wall/

Het gebeurt bij bijna elke lange reis dat je verreist wordt, de ene persoon heeft er meer last van de andere, ik heb hier met veel fietsers over gesproken en bij bijna allemaal is het serieus geworden rond de 9 maand punt. Veel mensen (op een " wereldreis" ) gaan rond een jaar weg en dan zijn de laatste 3 maand wel te doen wetende dat je bijna klaar ben.

Ik denk dat je op een gegeven moment gewoon vol zit emotioneel en kwa indrukken, en dat fietsen kan je al..........

Reizen op de fiets is niet alleen de fysieke inspanning, maar ook alle verschillende impressies, de hectiek, chaotisch verkeer, al die mensen die je aanspreken. Op de fiets beleef je het nog allemaal veel intenser dan andere reizigers. Hoeveel verschillende landen heb je nu in deze reis gedaan? Al dat geregel met vluchten, visa etc. Dat moet je allemaal verwerken.
Zoek een leuk en ontspannen resortje met alles erop en eraan op een fabelachtig mooi en rustig plekje bijvoorbeeld aan een meer. Een paar dagen lekker zwemmen, luieren en een goede massage in een rustgevende omgeving.
Huur de bruidsuite en maak er even een paar dagen een second honeymoon van

@Shane - Yep ik ken dat artikel van je. Maar wij zijn niet zozeer klaar met het reizen. Maar we merken wel dat lang reizen anders is dan kort reizen. Je wilt optimaal genieten - elk moment intens in je opnemen want het is zo bijzonder wat we nu kunnen doen. En daarvoor moet je mentaal en fysiek uitgerust zijn. Om al die nieuwe dingen weer aan te gaan en optimaal te genieten. En dat zijn we nu ff niet. Denk dat we nog steeds overschatten hoeveel rust je soms nodig hebt om juist al die indrukken en het fysieke te 'processen'. Dus daarom dit draadje en morgen nog es een rustdag. p.s. check je mail eens

@Bert - We zitten nu formeel al aan ons 8e land en informeel aan ons 10e land. Zoveel luxe als jij voorstelt, hebben we niet nodig hoor. Voor ons zijn wassen, slapen, rust, skypen en mailen met vrienden thuis en lekker gezond eten al luxe genoeg. Gelukkig is Armenië ergggg rustig. Enne die tweede honeymoon daar zijn we nu ff te moe voor

Franske en Dieuwertje,

Leuk en ontspannen hoeft niet duur te zijn

Frans & Dieuwertje schreef: Enne die tweede honeymoon daar zijn we nu ff te moe voor

Dan zou ik net zo lang uitrusten totdat je wel zin hebt in die tweede honeymoon...

Nou vanavond gekookt met de dompelaar en daarbij een flesje echte Armeense wijn gedronken op het balkon - tja Armenië is immers het geboorteland van de wijn. Uitgerust zijn we nog lang niet maar het ritueel richting de honey moon is er geloof ik wel al.

Frans & Dieuwertje schreef: Nou vanavond gekookt met de dompelaar en daarbij een flesje echte Armeense wijn gedronken op het balkon - tja Armenië is immers het geboorteland van de wijn. Uitgerust zijn we nog lang niet maar het ritueel richting de honey moon is er geloof ik wel al.

Ha die Franske en Dieuwertje,

Hou ons op de hoogte

@ Bert Tja dat zou je wel willen hè! - Net heerlijk wat Holland Doc gekeken - ook al maanden niet kunnen doen vanwege gebrek aan internet snelheid. Maarre - nu gaat het alleen over ons maar de vraag is juist wat anderen fietsers doen. Dus weer ff met zijn allen ....


Lang op reis - hoe rust jij uit?

Hoe zit dat met andere fietsers die lang op reis zijn? Hoe rusten jullie uit? Zitten jullie soms ook hele dagen binnen te lummelen om uit te rusten of pakken jullie dat anders aan?

Wij waren toen niet met de fiets op vakantie (maar al liftend en bussend) maar waren het ook even moe. Bij ons overheerste het "vluchtige gevoel", het idee door mensen hun leven te wandelen zonder er aan deel te nemen.

Om dat te doorbreken zijn we na ongeveer 6 maanden reizen, 2 weken op één plaats gebleven waar we via wat rond mailen een schooltje hebben kunnen helpen door een 3D animatie te maken die ze wilden gebruiken om fondsen te werven in Europa. Eigenlijk hebben we toen best hard gewerkt, maar het was iets helemaal anders en na die twee weken was de zin om te reizen er terug .

Af en toe een (relatief) luxe hotel in een grote stad, of een resort in de natuur, en ervaren hoe lekker makkelijk alles daar gaat. En als het bevalt nog een dag. En nog een dag.
Af en toe mezelf opsluiten in een hotelkamer, en niks doen, of lezen, of tv kijken.
Of lekker een plekje alleen in de natuur, ver weg van iedereen.
Toppunt van uitrusten voor mij was een week zonder fiets in een hutje op een (vrijwel) onbewoond eilandje 70 kilometer uit de kust van Belize. En dan een beetje boekje lezen, snorkelen, foto's maken en heremietkreeftjes observeren

Belangrijkste is volgens mij dat je even geen gedoe wilt, dat je zo weinig mogelijk hoeft te "regelen", en met niemand rekening hoeft te houden.

Ik ben niet zozeer een wereldfietser hoor maar ik duw soms wel redelijk tegen de grenzen van mijn fysieke langeduurbelasting aan op de fiets gedurende langere tijd.

Je geeft zelf aan er al op te letten, voeding is voor herstel natuurlijk essentieel. Groenten zijn moeilijk begrijp ik (ik merk steeds weer dat lekker veel groenten helpt met herstel), koolhydraten zul je wel binnenkrijgen, eiwitten zou ik ook niet op bezuinigen, vooral aan het eind van de dag. Liefst al een beetje zodra je van de fiets stapt.

Maar een hersteloefening heb ik nog wel, helpt mij en anderen vooral voor de hamstring maar ook voor de quads:
- ga plat op de rug op een kampeermatje liggen, of een tapijt ofzo, als het maar niet al te koud is en niet bikkelhard, lekker ontspannen,
- holte van de rug ook een beetje plat, niet hol trekken in ieder geval
- trek de hakken nu tot aan de billen en zet de voeten plat op de grond/mat. Dit gaat het beste met een handdoek of een spanband o.i.d. om de enkel heen geslagen. Het heeft mijn voorkeur dat te doen met iets wat je om de benen vast kunt maken (riem van een ochtendjas is prima, langere spanband).
- Hou die houding vast, het gaat erom dit een flinke periode te doen, in ieder geval 20 minuten ofzo maar ik doe meestal 35 minuten. Begin wel eerst wat korter en kijk of je geen rare dingen voelt en bouw op naar een half uur. Ik heb nog nooit gehoord van iemand die hier iets van kreeg maar voorzichtigheid is naturrlijk de moeder van tien vogels in de lucht .

Het is, in ieder geval voor mij, een super oefening snel de vermoeidheid uit je beenspieren te krijgen. Hoe vermoeider die voelen, hoe meer effect.

Het zie er zo uit, bovenste plaatje alleen met de hielen helemaal tot de billen en plat op de grond:

http://www.sportsinjuryclinic.net/media ... thumb2.jpg

eindgebruiker schreef:Belangrijkste is volgens mij dat je even geen gedoe wilt, dat je zo weinig mogelijk hoeft te "regelen", en met niemand rekening hoeft te houden.

Ik heb het juist precies andersom.
Maanden rondreizen is mijn ding niet meer, je bent wel bijna elke dag op een andere plek maar toch voelt het alsof ik stil sta. Het leven lijkt dan vaak zo vluchtig, kortstondig, oppervlakkig en er komt ook onoverkomelijk een vette sleur. Een sleur van elke dag je op wat voor manier dan ook voortbewegen, een andere slaapplek zoeken en iets te eten scoren. Vind ik op een gegeven moment behoorlijk stomzinnig en storend.
Ook voelt het op ten duur nogal egoistisch: ben alleen maar met mezelf en/of m'n reispartner bezig. En wil juist iets concreets voelen en opbouwend zijn, wil met vrienden, familie, studie/werk, huisdieren, tuin of wat dan ook verder. En dat kan niet als je lang op reis bent.

Dus ik snak dan juist naar gedoe, geregel en wil dolgraag met iedereen rekening houden want dat is juist wat er op reis ontbreekt. Ik mis dan zeg maar het 'echte' leven, ook al klinkt dat nogal raar.

Voor mij zit er dus bij moeheid op lange reizen maar een ding op: terug naar huis. En als het na een tijdje weer begint te borrelen pak ik gewoon weer de fiets/kano/ski's etc, no problem.

Maar heb momenteel totaal geen behoefte aan een langdurige reis, ben zeer gelukkig in mijn eigen leefomgeving en dat scheelt natuurlijk veel. Iemand zei dat pas nog in een ander topic: het leven is meer dan alleen maar reizen, tis ook belangrijk een thuis te hebben. Mooie opmerking (wie was dat eigenlijk? kan het niet meer terugvinden).

Yopie schreef:Iemand zei dat pas nog in een ander topic: het leven is meer dan alleen maar reizen, tis ook belangrijk een thuis te hebben. Mooie opmerking (wie was dat eigenlijk? kan het niet meer terugvinden).

Rutger in het cycling dutch girl topic.

Wij hebben een thuis, thuis maar zijn het reizen nog lang niet beu. Ook zijn we thuis absoluut niets ontvlucht - we hebben het thuis juist ook enorm naar onze zin. We hebben als 'groentjes' het lang-op-reis-zijn gewoon een beetje onderschat en daarom te weinig rust genomen. Het lang reizen is niet hetzelfde als even op vakantie zijn voor een paar weken. Je bent elke dag top sport aan het bedrijven maand in maand uit en t.o.v het leven thuis krijg je een overdaad aan indrukken. Bovendien reis je vaak in xtreme omstandigheden qua klimaat, hoogte etc. Geloof dat het belangrijk is om af en toe 'een thuis' onderweg te creëren waar je even je ding kan doen en kan stil staan bij al datgene wat je al gezien, gedaan hebt. En natuurlijk bij al die mensen die we ontmoet hebben en weer gedag hebben moeten zeggen- soms inclusief tranen. Juist omdat we zoveel mogelijk proberen om niet enkel als passanten te passeren - is het reizen vrij intensief. Hoeveel nieuwe gezichten, vrienden, ervaringen en indrukken kan een mens aan per maand? Kortom de vermoeidheid is meer een mentale dan een fysieke. Voor ons is het het reizen dus ook absoluut geen sleur. We zijn net nu even op zoek naar sleur om weer tot rust te komen. Om daarna weer optimaal te kunnen genieten van de laatste paar maanden. Want ondanks de vermoeidheid hoor je ons niet klagen. Lang reizen op de fiets door afgelegen gebieden kan verschrikkelijk moeilijk zijn soms - maar ook o zo mooi. We prijzen onszelf zo gelukkig dat we dit mee mogen maken. Wel missen we onze vrienden enorm. Zo nu weer lekker ff sleuren

Ben benieuwd wanneer jullie de reislust weer oppakken.
Anders gewoon weer naar Sidi Ifni met de kerstvakantie!!!

Herkenbaar!
Wij hebben na zo'n zeven maanden ergens voor een dag of 8 een apartmenentje gehuurd in een rustige omgeving. Het fijne was dat het net even een thuis was. Samen koken, open haard aanzetten, beetje tv kijken en internetten. Blog updaten en dat soort dingen. Even kletsen en wat ik echt heel leuk vond: samen aan de eettafel zitten, pannenkoeken eten en wijntje erbij.

Verandering van omgeving wil ons ook wel helpen, maar die ruime week niks doen was echt een oppepper.

Dus, wat Berger zegt eigenlijk.

Je 'moet' niks, je hoeft geen tempo te maken en je kunt gewoon toch niet alles zien.

Enjoy!

Groetjes vanuit Salta, waar we ook weer een dag of twee-drie blijven om bij te komen van de laatste doorsteek over de Andes.

Wij sleuren morgen gewoon nog een dagje erbij in Sisian, Armenië. We hebben al een heleboel gemiste docs bekeken en bijgepraat/-maild met vrienden. Lekker gehangen op het balkon. Nagedacht over het leven en een volkstuintje als we weer thuis zijn. Over de vervolg route gelezen en wat gestudeerd. Alleen wel jammer dat we geen echte keuken hebben op ons hotelkamertje. Maar het is inderdaad heel erg lekker na zo'n lange reis om ff 'niks' te doen en weer op te laden/het hoofd leeg te maken voor de volgende etappe!

Fietsjunks tot morgen op Skype - niet teveel drinken in dat kroegje he!