Maikell schreef:Beste allemaal,
Met mijn opmerking over het verlies van AOW wilde ik laten zien dat er meer bij komt kijken dan simpel weg op je fiets stappen en over een x aantal maanden/jaren weer terug te keren.
Begin jaren 60, toen mijn vader vertrok, was het naar mijn idee een stuk moeilijker om aan alle informatie te komen dan nu het geval is. Ik weet dat er legio mogelijkheden zijn om het verlies te compenseren middels verzekeringen enz. Het kan ook zijn dat het mijn vaders karakter eigenschap is van doen waar je zin in hebt en dan zien we later wel. Die eigenschap was in mijn "jonge" jaren ook aanwezig. Tijdens mijn 2 studies heb ik veel gewerkt in het buitenland, een erg leuke en interessante ervaring die ik nooit had willen missen. Maar ja, ik zit nu wel met een leuke studieschuld .......
Wat betreft het mogelijk niet halen van je 65ste. De kans dat je die leeftijd wel haalt is erg groot. En wat dan ....... heb je lekker veel over de wereld gezworven maar vervolgens kan je bijna niet meer rondkomen omdat je niet voldoende hebt gespaard. Niet echt een leuk idee. Toch?
De kans is inderdaad groot dat tegen de tijd dat ik 60 ben, ik nog 10 jaar mag door werken. Emigreren dan maar? Is een optie. Alleen, in veel landen waar ik heb gewerkt (zowel westers als derde wereld) zijn de sociale voorzieningen stukken minder dan in Nederland. Je hebt daar toch echt voldoende geld nodig om rond te kunnen komen. Kortom, emigreren is ook niet zo'n eenvoudige optie.
Nogmaals, het is absoluut niet de bedoeling om mensen hun dromen onderuit te halen. Ik wil alleen de andere kant van de medaille laten zien.
Ach, misschien uit ik mijn frustraties wel. Ik verkeer in min of meer dezelfde situatie als El & El. Belangrijkste verschil is dat ik al een koophuis heb en dat mijn partner twijfelt of ze het wel aan kan
Hoe dan ook, als ik jullie was zou ik zou lekker op de fiets stappen. Laat je alleen wel goed informeren ten aanzien van het leven na je 65ste.
Groet, Maikell
Tijdens het voorbereiden van onze wereldreizen zijn we erg nauwkeurig te werk gegaan. Maar al snel kwamen we erachter dat je niet én een schitterende reis kunt maken én een huis van je dromen kunt hebben én een carriëre kunt hebben waar je ouders trots op zullen zijn. Je moet keuzes maken.
Tijdens onze workshops "Voorbereiden van een Wereldreis" willen we laten zien welke keuzes je kunt maken. Dat wil niet zeggen dat je elk risico moet verzekeren. Het doel is om inzicht te krijgen in de risico's en voor jezelf op een rijtje te zetten of de reis het risico waard is.
Eén ding wat ik tijdens onze reizen echt hebt geleerd is dat een kans nooit eenmalig is en dat er altijd weer andere mogelijkheden komen.
Wat betreft je pensioen....Dit kan je grofweg op 2 manieren regelen:
1. Je tijdens je reis bijverzekeren
2. In de periode vóór en na je reis je pensioen opkrikken (dat is iets wat wellicht je vader had kunnen doen wanneer de middelen er daarvoor waren).
Wij hebben voor het laatste gekozen. Financieel bleek dat het meest aantrekkelijk te zijn.
Wat betreft leeftijd.....
Het "probleem" zit hem niet zozeer in leeftijd maar in het feit hoe je in het leven staat. Ik hoor soms mensen praten dat ze "al" 30 zijn en ze dus moeten opschieten. Dat geeft dus aan dat je je leven op een bepaalde manier wilt indelen waar de reis een plek heeft waarop het alleen op dat moment kan gebeuren.
Tijdens het voorbereiden van onze reizen heb ik zaken als een huis, financiën, verzekeringen, ziektes (heb diabetes), onzekerheden, enz, nooit als obstakels gezien maar als onderdelen van de reis zelf. Het waren gewoon dingen die moesten worden opgelost om het doel te bereiken. Zoiets als een bergtop die beklommen moest worden. Ik het het ook nooit als een probleem gezien.
Het doel was duidelijk....de reis.
En als je doel duidelijk is dan vallen de investeringen vaak ontzettend mee. In ieder geval voelt het niet als zware investeringen omdat ze een onderdeel zijn van een groter plan. Dat betekent wel dat je meer vanuit jezelf moet denken dan vanuit de zaken om je heen. En dat is soms wel eens moeilijk. Zeker als al je leeftijdgenoten een kast van een huis hebben, een dikke mercedes en een paar ton op de bank.
Zou ik het weer doen? Ja zeker! Niet omdat ik denk dat het maken van een reis het allerbeste is wat je kunt doen maar omdat voor mij het maken van een reis alles weer even op scherp zet. Ik ga weer meer helder uit mijn ogen kijken, weet weer waar het om gaat, vind de balans weer terug.
En dat is iets wat ik bij zowel jonge als "oude" mensen terug vindt die reizen niet zien als iets wat je gedaan "moet" hebben omdat het zo leuk op je CV staat maar omdat je behoefte hebt aan een soms een ander referentiekader. Vaak blijkt de reis dan ook niet op te houden bij thuiskomst maar wordt het een wijze van leven.
Veel succes met jullie keuzes.
Groet,
Marco
