Forum Wereldfietser

Beste forumleden,

Ik ben onderweg naar istanbul en verder. K heb nu een dikke 3000 kilometer achter de rug en zit sinds vandaag in griekenland.

De trip tot nu toe was geweldig. Prachtig om dit in de winter te doen.

Maar... ik sta op dit moment doodsangsten uit met die honden hier. De zwerfhonden laten me behoorlijk met rust. Het zijn de waakhonden die wild blaffend op je af komen stuiven en de honden die de kuddes schapen bewaken die veeeeel te groot zijn naar mijn goesting. Mijn tactiek om ne keer te roepen, of plots in hun richting rijden werkt amper en lijkt die beesten alleen maar woester te maken.

Ik fiets sinds twee dagen behoorlijk paranoide rond en schrik op bij het minste geblaf. Heb al een stevig stok gezocht en met velcro aan mijn fiets frame geplakt, maar als je de grootte van die beesten ziet, tja, dan lach je ne keer met die stok...

Dit is echt niet leuk meer... als er iemand in de buurt zit en samen wil rijden, be my guest. Ik denk er anders hard over na om de bus te nemen.

Als het fietsen even niet leuk is voor wat voor reden dan ook, waarom zou je niet een stukje met de bus doen?

Mijn gedachten hierover zie je in de eerste stukje van http://www.shanecycles.com/africa/2012/ ... ear-later/

In mijn mening een reis gaat voornamelijk om genieten. Soms kan je er wat aan doen om het genieten te vinden of verbeteren, soms niet...

Veel plezier

Mja, misschien moet ik dat wel doen. Die bus. Kan je hier met de fiets op e bus? Moet ik eens uitzoeken. Als dat me weer wat rijplezier kan geven, why not! Hopelijk moet ik in Turkije dan ook niet te veel de bus op. Daar zal het wel hetzelfde liedje zijn met honden zeker?

Wel jammer dat het hier zo mooi is, niet te veel verkeer ook niet.

De lokale bevolking lacht mijn verhaal gewoon weg, maar die bevolking heeft dan ook nog nooit op de fiets gezeten:-) . Iemand vertelde me ook dat die schaapkudde-honden alleen aggressief zijn naar beren en de bijbehorende geur van uit de bergen. Misschien met ik me dan maar eens wassen:-) en die stapel gerookt vlees in mijn ortliebs ne keer opeten...

Paf schreef:Mja, misschien moet ik dat wel doen. Die bus. Kan je hier met de fiets op e bus? Moet ik eens uitzoeken. Als dat me weer wat rijplezier kan geven, why not! Hopelijk moet ik in Turkije dan ook niet te veel de bus op. Daar zal het wel hetzelfde liedje zijn met honden zeker?

Fiets kan mee in de bus in Griekenland, wel een dag ervoor de kaartjes kopen en vriendelijk vragen, de meeste Grieken spreken wel een woordje engels, is ook niet zo duur overigens. Geen ervaring met Turkse honden.

Peter

Hoi,
heb de Middellandse zeekust van Turkije gefietst, van Mersin naar Istanbul, zwerfhonden genoeg maar geen bloeddorstige.
Wel in het binnnenland van de Zwarte Zee (van Trabzon) naar de Middellandse Zee (Mersin). Veel grote, erg grote berghonden, ze blaften en renden met grote sprongen op ons af maar deden niets. Erg angstaanjagend. De eigenaren keken of schreeuwden.
Maar... het landschap is overweldigend mooi en de mensen zijn zeer vriendelijk!
Prachtig land, zou er zo weer heen willen.

Veel plezier met je lange reis en laat af en toe wat van je horen!

Groeten, Yopie

En fiets je dan gewoon op je gemakje langsheen deze beesten? Of stop je tot ze wat gekalmeerd zijn?

Tegen straathonden brul je eens en ze zijn weg. Maar de honden waar jij het over hebt zijn er om de kudde te bewaken tegen beren enz. Die maak ik liever niet nog bozer.

Je antwoord geeft me wel opnieuw wat moed:-) tnx!

Ik had altijd een steentje in m'n broekzak zitten. Nu zal dat wel niet veel schade aanrichten, maar hun baasjes gooien ook stenen, dus dat kennen ze wel.
Ik merkte dat gewoon de vuist in de lucht steken en een dreigend gebaar maken dat je gaat gooien al een diepe indruk achterlaat op de beesten.
Zeker het proberen waard!
In Turkije heb ik in het algemeen niet zo veel problemen gehad met honden, enkel als ik een erf opreed dan komen ze op je af (fiets tussen jou en beesten zetten). De baasjes zijn altijd wel behulpzaam! Fantastische mensen die Turken!
Ook gaan die beesten je nooit aanvallen om je te verwonden. Ze beschermen enkel hun erf. Zolang je hun territorium dus niet betreed, zit je niet in de problemen.
Kop op, zalig kerstfeest en geniet ervan!!!

Heb ook ooit honden op me zien afrennen terwijl ik de kaart aan het bestuderen was. In een fatalistisch momentje maar besloten niet te vluchten en ze totaal geen aandacht te geven. Stonden ze een beetje doelloos om me heen te blaffen, totdat het moment kwam dat mijn reisgenoot voorbij kwam suizen. Zijn ze daar maar achter aan gaan rennen. En anders gewoon een flinke schop tegen hun bek knallen, zijn ze ook wel van onder de indruk (naar het schijnt). Bedenk maar zo dat veel lawaai maken nogal imponeert, dat geldt voor honden, maar ook tegen honden.

In Turkije inderdaad indrukwekkende honden die schaapskuddes bewaken. Eng, maar in praktijk geen problemen mee gehad. Een harde 'merhaba' (goeiedag) en zwaai naar de schaapsherder helpt. Slecht opgevoede erfhonden zijn een stuk vervelender. Dat vond ik vooral in Georgië hinderlijk. Een stukje bus om even bij te komen lijkt me een prima idee. Turkije voelde verder als een warm bad. Enorm vriendelijke mensen.

Tip om Istanboel uit te komen: langs de kust (grotendeels over boulevard/fietspad/trottoir) naar de veerboot van Pendik naar Yalova. Vanuit Yalova kun je over relatief rustige wegen door de heuvels verder en langs het meer van Iznik. Wel eerst het weerbericht nagaan, want in het achterland kan in de winter veel sneeuw liggen.

Het ziet ernaaruit dat nederlanders net zoals de turken hartverwarmend zijn:-). Bedankt voor de reacties!

Morgen spring ik mijn fiets weer op. Ik bekijk het nog een dagje. Verandert mijn gevoel niet, dan wordt het de bus.

Prettige kerstdagen! I ll keep you posted

Paf schreef:En fiets je dan gewoon op je gemakje langsheen deze beesten? Of stop je tot ze wat gekalmeerd zijn?
Tegen straathonden brul je eens en ze zijn weg. Maar de honden waar jij het over hebt zijn er om de kudde te bewaken tegen beren enz. Die maak ik liever niet nog bozer.

In het Tatra-gebergte zijn ook van die grote berghonden. Ze hebben dezelfde kleur als een schaap dus vallen niet op tot ze opeens kijhard op je af rennen en dan weet je wel beter.
Ik had er op een gegeven moment genoeg van, van die klote beesten, van dat geschreeuw en vooral van die angst. Wat ik toen heb gedaan:
. een dikke stevige stok gezocht en er eerst droog mee geoefend: een paar keer om me heen geslagen terwijl ik tarzankreten slaakte, voelde de adrenaline stromen en had daarna gelijk zin om een paar van die monsters te vermorzelen. Werkte erg goed.
. een paar flinke stenen gezocht en onder het slaken van weer afgrijselijke kreten geoefend met raak gooien. Werkte ook erg goed.
. een klein paardenzweepje gekocht, kostte bijna niks. Had er even mee geoefend maar deed alleen mezelf pijn dus dat was niet echt een succes maar het gaf me wel een veilig gevoel. Daarna nooit gebruikt.

Maar de honden deden me ook hier nooit iets en zodra ik uit hun territorium was dropen ze weg.

Dus zorg dat je iets bij je hebt wat je beschermt. En dat is dan meer voor je eigen gemoedsrust dan tegen de honden, 't geeft je een zeker veiligheidsgevoel, je schiet niet gelijk in de angststress en je geniet zo meer van je reis.

Er is hier op het forum volgens mij uitgebreid over honden en dazers geschreven, heb ik nooit zo gelezen (ja, ik schaam me diep ) dus misschien een idee om de zoekfunctie te gebruiken?

Veel succes en stap gewoon lekker op de bus als je ff geen zin meer hebt. Je kunt altijd weer uitstappen en verder fietsen.

Groeten, Yopie

Oef. Vandaag viel het nog mee. Veel honden gezien, maar gelukkig van heel ver. Echt genoten heb ik nog niet, morgen iis er weer een nieuwe dag. Dan zien we wel weer verder.

Een plaatselijke wielertoerist die ik tegenkwam zei ook dat er weinig aan te doen was buiten roepen en tieren...

Paf schreef:Oef. Vandaag viel het nog mee. Veel honden gezien, maar gelukkig van heel ver. Echt genoten heb ik nog niet, morgen iis er weer een nieuwe dag. Dan zien we wel weer verder.

Een plaatselijke wielertoerist die ik tegenkwam zei ook dat er weinig aan te doen was buiten roepen en tieren...

heb je al eens een dazer geprobeerd? Geen flauw idee of het helpt overigens. Desnoods een busje pepperspray kopen (voor zover dat legaal is).

Hoi,

Ik heb een vervaarlijke stok achterop, heb ik binnen een halve seconde in mijn hand. Het geeft me een veilig gevoel, daardoor ben ik ook niet meer bang voor de honden. En dat is een sleutelwoord, mijns inziens. Die rotbeesten voelen, zien dat je bang bent. Bij mij niet meer, laat maar komen ! Graag zou ik er een op zijn kop slaan, tot op heden is het mij nog niet gelukt. Ze weten, voelen dat ik de baas ben.

Een ander 'wondermiddel ' is het bukken naar de grond om een steen op te rapen.
Ongelooflijk, echt overal ter wereld kennen die beesten dat gebaar en de meesten druipen gelijk af met staart tussen de benen.

Als je echt een hardnekkig, vervelend monster voor je hebt fiets dan vooral niet verder, die ronddraaiende beweging van je benen werkt als een magneet voor die beesten. Blijf staan met het liefst je fiets tussen de hond en jijzelf in. Kijk het een minuutje aan, hopelijk komt het baasje kijken wat er aan de hand is en roept zijn monster terug.
Zoniet, schuifel dan na verloop van tijd langzaam weg en hou je stok ten alle tijden gereed om een klap op zijn kop te geven. Wat je niet gaat lukken, geloof me. Als jij uitstraalt dat je niet bang bent zal hij nooit dichtbij genoeg komen om hem te raken.

Na een paar geslaagde pogingen zal je merken dat het je beter af gaat en je weer geniet !

Fiets en geniet ze !!!

Ps ohja, dat heb ik ook nog bij me, een flesje met daarin 25 % sterke ammonia.

Volgens een amerikaans stel waar ik deze tip van heb gekregen : ' strong enough to knock a bear down '

Dus als je er een beer mee naar beneden krijgt, wat wil zo'n zielig hondje dan wel niet beginnen

Ik heb nu in zuid Amerika een zweepje achterop mijn fiets. Niet groot genoeg om de honden te raken, maar het schrikt ze net genoeg af dat ze me niet bijten en netjes op 1m van mijn fiets blijven. Ik moet dan wel continu wat heen en weer slaan met het ding.

Maar een flinke trap tegen de kop van een hond werkt ook prima.

In het begin had ik altijd een stok achterop mijn fiets, maar die bleek er steeds afgevallen te zijn als ik hem nodig had. Effectief was hij trouwens wel. En ja, je kunt daar best een hond mee raken. Gewoon vol op het lijf van de hond mikken, niet op de kop. Dan kun je ze regelmatig raken.

Met al die verdedigings-en aanvalswapens gaat mijn fiets meer en meer op een Batmobil lijken.

Ik probeer nu dadelijk te stoppen als zo n beest op me af komt. Afstappen, fiets tussen mij en hond..

Werkt prima, afwachten hoe het werkt als ze weer in roedel op me afkomen. Daarvoor heb ik nu ook een stevige stok met klittenband tegen mijn kader geplakt. Ik doe het liever zonder geweld als hetbmogelijk is.

De dazer ga ik ook proberen, even op zoek gaan als ik in istanbul graak...

nu de reacties vooral over de praktische kanten van het hond-afschrikken gaan wil ik onze " gouden" tip ook nog wel weggeven. na vele jaren fietsen en pogingen aan stenen/stokken te denken (en weer vergeten op tijd te regelen) heb ik ooit ontdekt dat honden niet zo van een natte snuit houden. en water heb ik altijd bij me. en het is na veel oefenen een sport geworden om agressieve honden een natte snuit te bezorgen. het spannende aan deze operatie is het geduld dat je moet hebben om de hond eerst op de juiste afstand te laten komen. zijn ze eenmaal binnen een afstand van ongeveer twee meter dan kan het; een ferme kneep in een gevulde bidon, goed mikken op de neus/ogen et voilà de hond is weer weg.......is in twintig jaar nog nooit fout gegaan; Thailand, Marokko, Bosnië, het werkt overal......maar je moet in staat zijn om door te fietsen en tegelijkertijd te mikken met je bidon.
Maar het gaat natuurlijk ook over de ervaring dat het wel goed komt en dat we uiteindelijk nooit gebeten zijn;-)

veel fietsplezier, BertV

avic schreef:nu de reacties vooral over de praktische kanten van het hond-afschrikken gaan wil ik onze " gouden" tip ook nog wel weggeven. na vele jaren fietsen en pogingen aan stenen/stokken te denken (en weer vergeten op tijd te regelen) heb ik ooit ontdekt dat honden niet zo van een natte snuit houden. en water heb ik altijd bij me. en het is na veel oefenen een sport geworden om agressieve honden een natte snuit te bezorgen (...)

Dus vanaf nu heeft iedereen een Super Soaker in zijn/haar standaarduitrusting...

Om jullie even op de hoogte te houden:-)

Met honden kan ik al wat lachen. Soms wat groen, maar goed.

Mijn volgend dilemma is:ga ik het noodweer in Oost-Turkije trotseren? Ik heb gisteren in een restaurantje in Istanboel het nieuws gezien. Beelden van ingesneewde dorpen, anderhalve meter sneeuw en meer. Dit is abnormaal zeggen ze hier ook.

Wat zijn de alternatieven? Zuidelijkere route? Eerst langs de kust via de Antalaya? Daar zal het wel warmer zijn? Dan dichter tegen syrie en irak blijven plakken om naar iran te rijden?is dit een interessante route?

Ik heb dus wat huiswerk te doen:-)

Groeten vanuit istanboel, waar de sneeuw wel al gesmolten is:-)