Forum Wereldfietser

Nederland 2 | 07-11-2010 | 19:20 - 20:15
Planet Earth

Britse (GB) Documentaireserie. Afl.: Bijzondere bossen. We nemen een kijkje in de grootste bosgebieden op aarde, van de groenblijvende bossen in het ijzige noorden tot en met de bladverliezende wouden rond de evenaar. Aan de rand van de Zuidpool vinden we de taiga's, stille vlaktes met dwergconiferen die gehuld zijn in sneeuw en ijs. Het mogen dan kleine bomen zijn, maar vanuit helikopters en satellieten is hun ware omvang te zien. Ze vormen een gordel rondom de aarde, die alleen door oceanen wordt doorbroken en waar zich een derde van alle bomen ter wereld bevindt. In de korte zomer produceert de taiga zoveel zuurstof dat de dampkring erdoor verandert. Ook al zijn het enorme wouden, toch komen er maar weinig dieren voor. We vinden er eenzame zwervers zoals de lynx en de veelvraat. In de breedbladige bossen van Noord-Amerika en Europa wemelt het van de dieren. Het meest opzienbarende voorbeeld van hun vruchtbaarheid is maar één keer in de zeventien jaar te zien, als de nymfen van de cicade als volwassen dieren uit de grond schieten. In de bossen van Oost-Rusland probeert de amoerluipaard in de bittere vrieskou te overleven. Er komen nog minder dan veertig van deze luipaarden in het wild voor. De unieke en intieme beelden tonen de moederluipaard die moeite heeft om haar jong te voeden. De baobabbomen op Madagascar zijn de merkwaardigste bomen die we kennen. Deze bizarre ondersteboven-bomen slaan water op in hun opgezwollen stammen en bieden onderdak aan al even merkwaardige dieren, zoals de piepkleine muismaki.

Nederland 2 | 20-02-2011 | 18:50 - 19:45
Human planet

Natuurserie die iedere week een andere relatie van de mens met de natuur onder de loep neemt door steeds een andere leefomgeving te belichten. Het landschap zelf wordt de hoofdpersoon in het verhaal. Het is van invloed op ieder aspect van het leven en op de ontwikkeling van mensen. En er komen steeds nieuwe ervaringen en avonturen aan bod. Afl.: Oceanen. Er zijn mensen die de zee begrijpen op een manier die de moderne wetenschap niet kan bevatten. Het zijn gemeenschappen die in extreme afzondering leven, die in staat zijn om op zelfs de kleinste landmassa's te leven en schatten te vergaren die onder de golven of voorbij de horizon te vinden zijn. Op het eiland Lembata in Indonesië jagen de vissers van Lamalera van oudsher op potvissen van bijna 25 meter lang. Slechts gewapend met een harpoen springen ze van hun boten op de rug van de potvis. Het is een gevaarlijke klus, maar één enkele potvis kan het hele dorp van eten voorzien. Het eiland Anuta is een vlekje in de Stille Zuidzee, minder dan 750 meter breed en op ruim honderd kilometer afstand van zijn dichtstbijzijnde buur. Er wordt voornamelijk vis en yam gegeten. Maar een of twee keer per jaar, als de passaatwinden van richting veranderen, zeilen de eilandbewoners over de verraderlijke zee naar het rotsachtige eiland Fatutaka, waar ze honderden zeevogels vangen. Voor deze reis gebruiken ze speciale, gewijde prauwen, en de vogels worden met een traditionele lange paal met een lus eraan gevangen. Op deze afgelegen plaats in de oceaan is het risico voor lijf en leden zeer groot.