do 13 nov, 2003 21:04
Landeninformatie ....... Turkije
Handige websites
www.wereldfietser.nl natuurlijk!
www.turkije.pagina.nl
Grensovergang
De grensovergang vanuit Alexandroupoli (G) naar Turkije bij Kippi. Vaak paspoort laten zien. Bij de laatste controle in een gebouwtje een Visum (€ 10,- per stuk) aanschaffen. Als fietser kun je vaak vlot doorrijden. Wij hebben geen problemen ondervonden.
Betaalmiddelen
Turkse Liras, Credit Card (MC). Pinautomaten in grotere steden voldoende voorhanden. Soms ook langs de kant van de weg. Met dollars en/of euro’s kun je ook overal (m.n. in toeristencentra) betalen.
Voortransport
Voortransport ging met de fiets; terugreis met vliegtuig vanuit Istanbul. Meteen bij aankomst op het vliegveld moeten alle tassen door de scanner. Omdat je dan nog fietsgereedschap e.d. bij je hebt, wordt er een aantekening gemaakt van de vlucht die je neemt. Ook de gegevens van je paspoort worden opgeschreven. Zelfs de fiets moest door de metaaldetectorpoort. Vraag van de douanebeambte: ‘zit er metaal aan de fiets?’. Heeft verder geen problemen opgeleverd. Op het vliegveld is er een koffer-seal-service. Tegen een meerprijs worden ook fietsen helemaal ingeseald. Biedt goede bescherming tijdens het transport in het vliegtuig.
Het is overigens niet duur om in Turkije een terugreis te boeken: een halve week van te voren geboekt via een lokaal reisbureau, kost € 150,- p.p. enkele reis Schiphol (met On Ur air). Voor de fiets moet je op het vliegveld ter plekke € 50,- betalen.
Binnenlands vervoer
De fiets kan makkelijk mee in de grote bus (onderin) of op het dak van de kleinere busjes. Soms gratis, soms tegen vergoeding. Dat wisselt per busmaatschappij en chauffeur. Tussen elke plaats rijdt wel een bus, en dagelijks vertrekken vanuit de wat grotere plaatsen meerdere bussen naar Istanbul.
Treinen zijn af te raden. Er rijden weinig treinen en als ze al rijden, rijden ze traag en met vertraging.
Het busnetwerk is perfect. Als je in de bus zit en je wilt eruit, zeg je dat tegen de chauffeur (maakt niet uit waar) en hij zal stoppen om je eruit te laten.
Kaarten
De Marco Polo kaart van heel Turkije, schaal 1:750.000 is in Nederland in de betere reisboekhandel verkrijgbaar. Is over het algemeen goed bevallen, de doorgaande wegen staan er allemaal op, de kleine ongeasfalteerde zijweggetjes naar de dorpjes (die ook niet op de kaart staan) staan er niet op. De wegen die groen zijn ingekleurd (toeristische route met mooi uitzicht) vallen wel eens tegen, zeker de hoofdweg van de Griekse grens naar Istanbul. Die staat groen ingekleurd, maar is een drukke weg die af en toe langs stinkende stranden loopt.
Wegnummers staan op de kaart, km afstanden tussen de plaatsen en campings staan ingetekend. Bergtoppen staan vermeld met hoogte. Sommige (niet alle!) bergpassen zijn vermeld.
De wat grotere plaatsen hebben voldoende overnachtingsmogelijkheden. Verder zijn er ruim voldoende benzinestations langs de weg waar je of je tent op mag slaan, of in de moskee mag slapen. Bij mensen thuis logeren is vaak ook geen probleem.
In de bergachtige gebieden kom je regelmatig waterbronnen tegen, met lekker ijskoud water. In de dorpen en steden, maar ook bij benzinepompen kun je ook overal water krijgen.
Sommige benzinepompen (zeker in het westen) beschikken over een restaurant.
De wegen zijn van goede kwaliteit.
Een andere goede kaart is die van Reinhard Ryborsch. Helaas zijn die nergens meer te verkrijgen.
Reisgidsen
Een kleine, dunne Marco Polo reisgids van Istanbul (Nederlands). Verder geen gidsen gebruikt. Wel wat folders van het Turks Verkeersbureau in Den Haag, dat maar al te graag folders en kaarten geeft.
Wegen & Verkeer & Bewegwijzering
De wegen zijn goed. Rond de grote steden druk (zeker bij Istanbul; daar is het ook wel wat gevaarlijker vanwege de als gekken rijdende taxibusjes). Meer in het binnenland worden de wegen rustiger. Soms kom je alleen een tractor, paar en wagen of een ezel tegen.
De doorgaande wegen lijken ’s nachts drukker te zijn dan overdag. Vooral het vrachtverkeer en veel bussen rijden ’s nachts voornamelijk.
De bewegwijzering is goed. Op kruispunten staan altijd verkeersborden. Rustige wegen zijn (met name in het binnenland) in voldoende mate voorhanden.
Het verkeer houdt (m.u.v. de snelweg naar Istanbul) goed rekening met de fietser.
Overnachten
Vrij kamperen mag, wordt af en toe afgeraden wegens overvallers en diefstal. Bij mensen thuis logeren of tent bij benzinepomp opslaan is vaak geen probleem. De grotere steden beschikken over goede hotels. Prijs varieert met de kwaliteit, van € 5,- per nacht voor een tweepersoonskamer tot € 30,- per nacht in een luxueus 3 sterren hotel met ontbijt. De fiets kan altijd binnen staan.
Campings zijn er alleen in de toeristencentra aan de kust, in Cappadocië en als je geluk hebt elders ook (het Turks Verkeersbureau in Den Haag heeft een campingkaart van Turkije). Van een camping in Turkije moet je niet al te veel verwachten. Vaak een betonplaat waar de tent op moet staan, de douche is een waterslang die aan het plafond hangt en waar een gaatje in zit. Vaak ontbreekt de deur of die kan niet op slot. Een goedkoop hotelletje is dan vaak nog goedkoper en beter dan de camping.
Eten & drinken
Het leidingwater hebben we overal gedronken, nergens problemen gehad. Elk groter dorp heeft wel een bakker, maar niet altijd een supermarkt. Bijna overal verkopen ze wel (vieze) Ülker koekjes. Neem voor de zekerheid wat brood of koekjes mee voor onderweg overdag.
Kleine dorpjes kunnen soms een verbazingwekkend grote supermarkt hebben; grotere dorpen waar je wel een supermarkt verwacht, hebben die soms niet.
In de supermarkten is altijd wel macaroni, vlees, melk, kaas, brood, groenten, cola etc. te krijgen.
Het eten is redelijk betrouwbaar. Ik ben 1x ziek geworden (voedselvergiftiging; waarschijnlijk door een niet goed bereide kip). Vegetariërs kunnen goed eten. Het eten is erg goedkoop. Voor € 5,- kun je voor 2 personen goed eten.
Onderdelen & reparatie
Alleen in Istanbul zelf (in het wijkje vlakbij de eerste Bosporusbrug) heb ik een fietsenwinkeltje gezien, met goede service en deskundigheid.
Lokale werkplaatsen zijn er in overvloed en men is ook erg behulpzaam.
In geval van nood kun je makkelijk een vrachtwagen aanhouden. Zelfs vrachtwagens waar je eigenlijk niet in mee kan (te klein of te vol) zijn nog bereid je een lift aan te bieden.
Reserve-onderdelen zijn moeilijk te krijgen zonder fietsenwinkels.
Neem in elk geval een reservebandje mee, wat spaken en remblokjes.
Bevolking & taal
De bevolking is erg gastvrij, maar als de 10e Turk binnen een kwartier wil weten hoe je heet, waar je vandaan komt, waar je naartoe gaat, of je getrouwd bent, of je kinderen hebt etc. etc., dan komt het opdringerig over. Maar de bedoelingen zijn altijd goed. Je krijgt overal de nationale dranken thee en ayran (yoghurtdrank met zout en suiker, erg goed tegen de dorst en tegen het zouttekort en voor de energie) aangeboden. Bij benzinepompen kun je koud water bijvullen. Terwijl je dat doet, krijg je vaak ook een uitnodiging voor de thee en een stoel aangeboden. Onderweg van de lokale bevolking ook meloenen, kersen, cola, kersen, abrikozen, etc. gekregen.
Ze vinden het erg leuk om fietsers te zien. De communicatie gaat met handen en voeten bij Turken die alleen Turks spreken, of in het Engels, Duits, Frans, Spaans of Nederlands voor degenen die ooit in West-Europa zijn geweest of daar familie hebben.
Wij hebben tot aan Nemrut zonder problemen in korte fietsbroek en t-shirt kunnen fietsen. Geen probleem. In geval van moskeebezoek is gepaste kleding (bedekte benen en armen) verplicht. Overigens mochten we ook een keer in de moskee slapen, toen werden daar geen eisen aan gesteld.
Kleine kinderen willen nog wel eens (zonder reden) met stenen naar je gooien als je langs fietst.
Jaargetijde
Wij waren er in juli. In het Zuid-oosten van Turkije is het dan wel aardig warm (> 45 graden C). Vroeg vertrekken en tussen de middag langzaam aan doen of een siesta houden onder een brug langs een riviertje. Of onder een boom langs de kant van de weg. Een betere tijd van het jaar is waarschijnlijk het voorjaar. Dan is het wat koeler. In de bergen kan het ’s avonds wel afkoelen. Neerslag hebben we niet gezien.
Diversen
Contact het met thuisfront verliep via de mobiele telefoon. Tot diep in het binnenland goed bereik. Wel duur!
De veiligheid is goed. Ik heb me geen moment onveilig gevoeld. Wel oppassen voor zwervers/zigeuners in Istanbul. Kinderen willen nogal eens alles vastpakken wat op je fiets zit. Vooral de fietspomp vinden ze geweldig en iedereen wil weten of je daar ook ballen mee op kunt pompen. Bij mijn reisgenoot hebben ze op een onbewaakt moment de fietspomp gestolen.
In Turkije fietst bijna niemand, alleen een paar kinderen die je bij proberen te houden, maar afhaken zodra het bergop gaat.
In de grotere steden en toeristencentra zijn internetcafé’s voorhanden. De verbinding is traag.
Wat de post betreft: de vakantiekaarten werden prima bezorgd. Met het versturen van pakketpost geen ervaring gehad.
Handige websites
www.wereldfietser.nl natuurlijk!
www.turkije.pagina.nl
Grensovergang
De grensovergang vanuit Alexandroupoli (G) naar Turkije bij Kippi. Vaak paspoort laten zien. Bij de laatste controle in een gebouwtje een Visum (€ 10,- per stuk) aanschaffen. Als fietser kun je vaak vlot doorrijden. Wij hebben geen problemen ondervonden.
Betaalmiddelen
Turkse Liras, Credit Card (MC). Pinautomaten in grotere steden voldoende voorhanden. Soms ook langs de kant van de weg. Met dollars en/of euro’s kun je ook overal (m.n. in toeristencentra) betalen.
Voortransport
Voortransport ging met de fiets; terugreis met vliegtuig vanuit Istanbul. Meteen bij aankomst op het vliegveld moeten alle tassen door de scanner. Omdat je dan nog fietsgereedschap e.d. bij je hebt, wordt er een aantekening gemaakt van de vlucht die je neemt. Ook de gegevens van je paspoort worden opgeschreven. Zelfs de fiets moest door de metaaldetectorpoort. Vraag van de douanebeambte: ‘zit er metaal aan de fiets?’. Heeft verder geen problemen opgeleverd. Op het vliegveld is er een koffer-seal-service. Tegen een meerprijs worden ook fietsen helemaal ingeseald. Biedt goede bescherming tijdens het transport in het vliegtuig.
Het is overigens niet duur om in Turkije een terugreis te boeken: een halve week van te voren geboekt via een lokaal reisbureau, kost € 150,- p.p. enkele reis Schiphol (met On Ur air). Voor de fiets moet je op het vliegveld ter plekke € 50,- betalen.
Binnenlands vervoer
De fiets kan makkelijk mee in de grote bus (onderin) of op het dak van de kleinere busjes. Soms gratis, soms tegen vergoeding. Dat wisselt per busmaatschappij en chauffeur. Tussen elke plaats rijdt wel een bus, en dagelijks vertrekken vanuit de wat grotere plaatsen meerdere bussen naar Istanbul.
Treinen zijn af te raden. Er rijden weinig treinen en als ze al rijden, rijden ze traag en met vertraging.
Het busnetwerk is perfect. Als je in de bus zit en je wilt eruit, zeg je dat tegen de chauffeur (maakt niet uit waar) en hij zal stoppen om je eruit te laten.
Kaarten
De Marco Polo kaart van heel Turkije, schaal 1:750.000 is in Nederland in de betere reisboekhandel verkrijgbaar. Is over het algemeen goed bevallen, de doorgaande wegen staan er allemaal op, de kleine ongeasfalteerde zijweggetjes naar de dorpjes (die ook niet op de kaart staan) staan er niet op. De wegen die groen zijn ingekleurd (toeristische route met mooi uitzicht) vallen wel eens tegen, zeker de hoofdweg van de Griekse grens naar Istanbul. Die staat groen ingekleurd, maar is een drukke weg die af en toe langs stinkende stranden loopt.
Wegnummers staan op de kaart, km afstanden tussen de plaatsen en campings staan ingetekend. Bergtoppen staan vermeld met hoogte. Sommige (niet alle!) bergpassen zijn vermeld.
De wat grotere plaatsen hebben voldoende overnachtingsmogelijkheden. Verder zijn er ruim voldoende benzinestations langs de weg waar je of je tent op mag slaan, of in de moskee mag slapen. Bij mensen thuis logeren is vaak ook geen probleem.
In de bergachtige gebieden kom je regelmatig waterbronnen tegen, met lekker ijskoud water. In de dorpen en steden, maar ook bij benzinepompen kun je ook overal water krijgen.
Sommige benzinepompen (zeker in het westen) beschikken over een restaurant.
De wegen zijn van goede kwaliteit.
Een andere goede kaart is die van Reinhard Ryborsch. Helaas zijn die nergens meer te verkrijgen.
Reisgidsen
Een kleine, dunne Marco Polo reisgids van Istanbul (Nederlands). Verder geen gidsen gebruikt. Wel wat folders van het Turks Verkeersbureau in Den Haag, dat maar al te graag folders en kaarten geeft.
Wegen & Verkeer & Bewegwijzering
De wegen zijn goed. Rond de grote steden druk (zeker bij Istanbul; daar is het ook wel wat gevaarlijker vanwege de als gekken rijdende taxibusjes). Meer in het binnenland worden de wegen rustiger. Soms kom je alleen een tractor, paar en wagen of een ezel tegen.
De doorgaande wegen lijken ’s nachts drukker te zijn dan overdag. Vooral het vrachtverkeer en veel bussen rijden ’s nachts voornamelijk.
De bewegwijzering is goed. Op kruispunten staan altijd verkeersborden. Rustige wegen zijn (met name in het binnenland) in voldoende mate voorhanden.
Het verkeer houdt (m.u.v. de snelweg naar Istanbul) goed rekening met de fietser.
Overnachten
Vrij kamperen mag, wordt af en toe afgeraden wegens overvallers en diefstal. Bij mensen thuis logeren of tent bij benzinepomp opslaan is vaak geen probleem. De grotere steden beschikken over goede hotels. Prijs varieert met de kwaliteit, van € 5,- per nacht voor een tweepersoonskamer tot € 30,- per nacht in een luxueus 3 sterren hotel met ontbijt. De fiets kan altijd binnen staan.
Campings zijn er alleen in de toeristencentra aan de kust, in Cappadocië en als je geluk hebt elders ook (het Turks Verkeersbureau in Den Haag heeft een campingkaart van Turkije). Van een camping in Turkije moet je niet al te veel verwachten. Vaak een betonplaat waar de tent op moet staan, de douche is een waterslang die aan het plafond hangt en waar een gaatje in zit. Vaak ontbreekt de deur of die kan niet op slot. Een goedkoop hotelletje is dan vaak nog goedkoper en beter dan de camping.
Eten & drinken
Het leidingwater hebben we overal gedronken, nergens problemen gehad. Elk groter dorp heeft wel een bakker, maar niet altijd een supermarkt. Bijna overal verkopen ze wel (vieze) Ülker koekjes. Neem voor de zekerheid wat brood of koekjes mee voor onderweg overdag.
Kleine dorpjes kunnen soms een verbazingwekkend grote supermarkt hebben; grotere dorpen waar je wel een supermarkt verwacht, hebben die soms niet.
In de supermarkten is altijd wel macaroni, vlees, melk, kaas, brood, groenten, cola etc. te krijgen.
Het eten is redelijk betrouwbaar. Ik ben 1x ziek geworden (voedselvergiftiging; waarschijnlijk door een niet goed bereide kip). Vegetariërs kunnen goed eten. Het eten is erg goedkoop. Voor € 5,- kun je voor 2 personen goed eten.
Onderdelen & reparatie
Alleen in Istanbul zelf (in het wijkje vlakbij de eerste Bosporusbrug) heb ik een fietsenwinkeltje gezien, met goede service en deskundigheid.
Lokale werkplaatsen zijn er in overvloed en men is ook erg behulpzaam.
In geval van nood kun je makkelijk een vrachtwagen aanhouden. Zelfs vrachtwagens waar je eigenlijk niet in mee kan (te klein of te vol) zijn nog bereid je een lift aan te bieden.
Reserve-onderdelen zijn moeilijk te krijgen zonder fietsenwinkels.
Neem in elk geval een reservebandje mee, wat spaken en remblokjes.
Bevolking & taal
De bevolking is erg gastvrij, maar als de 10e Turk binnen een kwartier wil weten hoe je heet, waar je vandaan komt, waar je naartoe gaat, of je getrouwd bent, of je kinderen hebt etc. etc., dan komt het opdringerig over. Maar de bedoelingen zijn altijd goed. Je krijgt overal de nationale dranken thee en ayran (yoghurtdrank met zout en suiker, erg goed tegen de dorst en tegen het zouttekort en voor de energie) aangeboden. Bij benzinepompen kun je koud water bijvullen. Terwijl je dat doet, krijg je vaak ook een uitnodiging voor de thee en een stoel aangeboden. Onderweg van de lokale bevolking ook meloenen, kersen, cola, kersen, abrikozen, etc. gekregen.
Ze vinden het erg leuk om fietsers te zien. De communicatie gaat met handen en voeten bij Turken die alleen Turks spreken, of in het Engels, Duits, Frans, Spaans of Nederlands voor degenen die ooit in West-Europa zijn geweest of daar familie hebben.
Wij hebben tot aan Nemrut zonder problemen in korte fietsbroek en t-shirt kunnen fietsen. Geen probleem. In geval van moskeebezoek is gepaste kleding (bedekte benen en armen) verplicht. Overigens mochten we ook een keer in de moskee slapen, toen werden daar geen eisen aan gesteld.
Kleine kinderen willen nog wel eens (zonder reden) met stenen naar je gooien als je langs fietst.
Jaargetijde
Wij waren er in juli. In het Zuid-oosten van Turkije is het dan wel aardig warm (> 45 graden C). Vroeg vertrekken en tussen de middag langzaam aan doen of een siesta houden onder een brug langs een riviertje. Of onder een boom langs de kant van de weg. Een betere tijd van het jaar is waarschijnlijk het voorjaar. Dan is het wat koeler. In de bergen kan het ’s avonds wel afkoelen. Neerslag hebben we niet gezien.
Diversen
Contact het met thuisfront verliep via de mobiele telefoon. Tot diep in het binnenland goed bereik. Wel duur!
De veiligheid is goed. Ik heb me geen moment onveilig gevoeld. Wel oppassen voor zwervers/zigeuners in Istanbul. Kinderen willen nogal eens alles vastpakken wat op je fiets zit. Vooral de fietspomp vinden ze geweldig en iedereen wil weten of je daar ook ballen mee op kunt pompen. Bij mijn reisgenoot hebben ze op een onbewaakt moment de fietspomp gestolen.
In Turkije fietst bijna niemand, alleen een paar kinderen die je bij proberen te houden, maar afhaken zodra het bergop gaat.
In de grotere steden en toeristencentra zijn internetcafé’s voorhanden. De verbinding is traag.
Wat de post betreft: de vakantiekaarten werden prima bezorgd. Met het versturen van pakketpost geen ervaring gehad.
