Forum Wereldfietser

Ik doe hetzelfde meneer Zwijn, toch ben ik het wel eens met Carl. Je kan heel vaak bellen, maar mensen horen je niet en gaan eerst omkijken in plaats van opzij Dat is erg onhandig omdat je dan naar links gaat.

Sterker ik heb al een keer gehad dat degene omkeek en frontaal op een tegenligger klapte.

Betreft je houding tegenover snellere fietsers... tsja, je deelt het fietspad met elkaar, ook met de snellere medemens die op tijd naar zijn werk moet.

Kijk dit klinkt heel positief.

" Ik vind het zalig dat ik ondertussen ontspannen met iemand kan praten "

Maar als ik het beschrijf als:

"Ik wil lekker met iemand praten ook al blokkeer ik het hele fietspad. Men past zich maar aan mij aan. "

Dan vind je dat vast geen fijne beschrijving....

Je begrijpt, ik vind het blokkeren van een fietspad NOT done, hoe gezellig het ook is. Als er ruimte is is het geen probleem, maar als die er niet is vind ik het zelfzuchtig om twee aan twee te rijden en dan nog eens heel langzaam te wijken voor een ander.

Van de oudere fietsers valt me op dat de man die aan de buitenkant fietst van zijn vrouw moet horen dat er iemand langs wil.

Als je aan de buitenkant fietst, dan rijdt de snellere achterligger meestal recht achter je. Het is volstrekt normaal dat de fietser aan de binnenkant hem (en in toenemende mate haar) eerder ziet komen: de binnenfietser heeft daarvoor een beter gezichtsveld. En bovendien moet hij minder opletten voor tegenliggers, wat hem enige observatievrijheid geeft.

Ik vind het zalig dat ik ondertussen ontspannen met iemand kan praten, en ga zeker niet voor of achter rijden omdat er misschien iemand langs moet.

Dat hoef je toch niet permanent te doen? Iedereen is tevreden als je niet nodeloos, just for fun, veel plaats inneemt en even ruimte maakt als een andere fietser sneller is. Het gaat er toch om dat iedereen een prettige fietservaring heeft, tragere én snellere fietsers? Soms ben ik traag, soms snel. Ik zie de zaak van beide zijden en heb een hekel aan mensen die alleen hun snelle of trage standpunt willen innemen.

loknor schreef:Je begrijpt, ik vind het blokkeren van een fietspad NOT done, hoe gezellig het ook is. Als er ruimte is is het geen probleem, maar als die er niet is vind ik het zelfzuchtig om twee aan twee te rijden en dan nog eens heel langzaam te wijken voor een ander.

Je zou voor de gein eens moeten vragen of ze hetzelfde ook doen op de snelweg als ze beide apart met de auto onderweg zijn. De meesten kijken dan glazig uit hun ogen of vragen zich af waar je je mee bemoeit, Of jij bent opeens het probleem

Carl schreef:

peter123 schreef:Wat vaak heel goed werkt is gewoon de fietsbel een keer laten klinken. De meeste mensen gaan zonder problemen opzij.

Waar is dat? Dan kom ik daar ook fietsen! Het gebruikelijkste scenario dat ik meemaak:
* Ik nader van achteren twee fietsers, waarvan de linkse ruimschoots links van de middenstreep rijdt, of je nu met twee naast elkaar op één strook past of niet.
* Ik bel.
* Geen reactie.
* Ik bel nog eens.
* Geen reactie.
* Inmiddels ben ik zodanig genaderd dat ik fors moet remmen. Daarna bel ik nog eens.
* De fietser voor mij kijkt om over de linkerschouder, waarbij uiteraard ook naar links gestuurd wordt zodat ik er zeker niet langs kan.
* Er wordt overlegd. Kunnen beide fietsers iets naar rechts en kan ik dan passeren, of moet er een naar voren of zich juist wat laten zakken? En zo ja, wie moet dan waarheen?
* Na de beraadslagingen wordt er ruimte gemaakt.
* Ik passeer en bedank.

Soms wordt er tussen de derde bel en het omkijken nog tijd gereserveerd voor het roepen van "Nou nou!" of "Hebbie haast?" Waren bel 1 en 2 bedoeld als attendering (ik kom erlangs, schrik niet) en haal ik in zonder bel 3, dan roept men doorgaans "Kun je niet bellen?"

Carl

Amen. Je beschrijft precies mijn ervaringen 9 van de 10 keren bij het inhalen. Geen bedankje en je wordt nog bestempelt als 'tuig' of 'wegpiraat' ook.

Leuk dat er ook zo'n hetze tegen wielrenners heerst in de media, maar in mijn ogen (met een gekleurde bril op uiteraard) is dat totaal onterecht. Wanneer ik fiets ben ik 100% gefocust op het fietsen en mij volledig bewust van wat er om mij heen gebeurd en de geldende verkeersregels. Daar waar overige deelnemers eerder met regel dan uitzondering aan het dagdromen zijn, met hun telefoon aan het spelen, met z'n 3'en naast elkaar fietsen of helemaal links op de weg rijden, waar geen voorrang verleend wordt, waar ik afgesneden wordt, waar mensen mijn snelheid verkeerd inschatten, waar mensen mijn bel niet horen of zelf aan het bellen zijn, een mp3 speler in de oren hebben en noem het allemaal maar op.

Als ik dan vervolgens op de weg rijdt omdat ik het optionele fietspad vermijd, zijn de mensen er als de kippen bij om mij te vertellen dat ik op het niet verplichte fietspad moet of wanneer ik op het fietspad rijdt ik niet zo asociaal snel moet rijden (terwijl ik dan allang 3x gebeld en geremd heb) en anders maar de weg op moet.

Het is lekker makkelijk om een ander de schuld te geven om hun eigen tekortkomingen uit de weg te gaan (ik doe het nu ook), maar het zorgt niet voor een fijne samenleving en lokt reacties/gevoelens uit die helemaal niet bij mij passen als persoon.

Inmiddels heb ik mijn mindset er volledig op aangepast. Of op drukke tijden/wegen langzaam rijden, geduldig blijven, op een nette manier inhalen, bedanken, of op rustige tijden (maandag morgen) in een verlaten gebied volle bak tempo rijden. Op een vrijdagmiddag of zondag en/of in Drenthe tempo rijden is per definitie een no-go geworden.

Het is toch ook makkelijker "En wat ziet gij den splinter, die in het oog uws broeders is, maar den balk, die in uw oog is, merkt gij niet?" Mattheüs 7:3-5.

Zijn we vast allemaal schuldig aan maar ben het wel volledig met jullie eens. Het is irritant dat niet sociale gedrag van mede-fietsers of ze nu oud, middelbaar of jong van leeftijd zijn.

Revanho schreef:

Nosferatu schreef:Agressie van andere fietser gelukkig nooit gehad, maar ja in Belgie wordt er dan ook bitterweinig woon-werkverkeer gefietst

Dat dient toch wel heel sterk genuanceerd te worden. Ik stel voor dat je eens op een weekdag in een Vlaamse stad gaat fietsen.

http://www.demorgen.be/binnenland/einde ... -bcdbc7e6/

Overigens Nosferatu, je zou er ook voor kunnen opteren om inhoudelijk te reageren op mijn scherp kritische opmerkingen in plaats van anoniem via een persoonlijk bericht mensen te beledigen.

Renaat

@Renaat: een artikel om vrolijk van te worden. Ik hoop dat deze trend aan blijft houden en dat mensen, vooral die minder te besteden hebben zoals migranten, ook blijven fietsen en niet de automobiel pakken zodra men daar financieel wel aan toe is. Maar als ik lees dat yuppies in maatpakken ook per fiets verplaatsen is er hoop?

Wat voor mij 99 van de 100 keer werkt is het uitstralen van positiviteit. Zeker bij het inhalen. Op afstand bel ik al om er indien nodig nog een vrolijk uitgesproken 'pardon' en een belletje achteraan te gooien. Ja, en soms gaat het dan nog niet ideaal en moet ik alsnog de ankers uitgooien. Ook dan neem ik mijn 'verlies' en blijf ik vrolijk. En onder het uitroepen van 'gaat goed' of een vrolijke inval wurm ik me dan door het ontstane gat en met een 'bedankt' neem ik vervolgens afscheid.

Bij inhalen groet ik sowieso altijd en bedank ik, ook al was er eigenlijk geen inspanning van de andere fietser nodig. Eventueel probeer ik er nog iets positiefs aan toe te voegen. En ja, ik trek mijn gezicht ook in een vrolijke plooi. Dat is trouwens altijd een goed idee.

Natuurlijk zijn er ook genoeg knurften op de weg maar ik wil mijn stemming daardoor niet laten bederven. Irritatie bij mezelf levert negatieve energie op en daar heb je helemaal niks aan. Het uitspreken van irritatie levert alleen maar meer irritatie op in de interactie en draagt gemiddeld niet bij aan een betere wereld. Zeg eens zelf: in hoeveel procent van de gevallen levert een bozige reactie op een ongewenste verkeerssituatie of manoeuvre nu echt het gewenste gedrag op? Ik geloof echt in de kracht van positieve bekrachtiging. Positiviteit lokt positiviteit uit. Sterker nog door positief, vriendelijk en vrolijk te doen wordt je 't ook echt en help je anderen ook positiever te zijn.

Ik zit doorgaans zen op m'n fietsje want daarom fiets ik.

Goed bezig Andre "Wie zaait zal oogsten"

Ik zie het al: Andre heeft geen Strava

Goed bezig!

Berger schreef:Ik zie het al: Andre heeft geen Strava

Goed bezig!

Want Strava heeft hierin wat voor betekenis? :p

AndreM schreef:Wat voor mij 99 van de 100 keer werkt is het uitstralen van positiviteit. Zeker bij het inhalen. Op afstand bel ik al ...

En omdat je maar één kans hebt voor een eerste indruk heb ik ook op mijn snelle fiets een trrringg-bel in plaats van de wielrenners-ping of zelfs de de wielrenners-HEEUUUJ JOH!

Ok.. Vandaag heb ik een paar zij-messen gemonteerd (Romeinse strijdwagenstijl), monstertruck bandjes geplaatst, het vizier van mijn helm gesloten en m'n wereldfietsershirtje aangedaan. Vervolgens op mijn fietsje rücksichtslos door de stad gerost.

Tja, vandaag is het hier kermis en dan geeft 't niet.

"Hij die zonder zonden is werpe de eerste steen"

jeroen_ schreef:@Renaat: een artikel om vrolijk van te worden. Ik hoop dat deze trend aan blijft houden en dat mensen, vooral die minder te besteden hebben zoals migranten, ook blijven fietsen en niet de automobiel pakken zodra men daar financieel wel aan toe is. Maar als ik lees dat yuppies in maatpakken ook per fiets verplaatsen is er hoop?

Ha, maar ik heb de indruk dat in Vlaanderen, veel meer dan in Nederland, fietsen een statussymbool is. Mensen met veel cultureel kapitaal (wat doorgaans gepaard gaat met enige welvaart) fietsen meer. Ik bedoel hier woon-werkverkeer, met de (bak)fiets de wekelijkse boodschappen gaan doen of de kinderen naar de school brengen. Als nu ook Vlamingen met een migratie-achtergrond beginnen te fietsen, dan is dat ook een signaal dat ze zich een weg gebaand hebben naar de middenklasse - dat ze zich daarmee identificeren, en niet met kereltjes in een tweedehands BMW.

Het is ook veel gemakkelijker in de stad, een fiets, vanzelfsprekend

Een kleine anekdote. Ik werk in een tweetalige organisatie in Brussel. Mijn observatie: de Vlamingen fietsen veruit het meeste. Daarna komen de werknemers met een migratie-achtergrond die in Brussel wonen. En op een afstand volgen de Franstaligen, ook de "blanke" Franstalige Brusselaars die beter met de fiets zouden komen dan met de auto of met de metro. Heel wat van mijn Franstalige "blanke" Brusselse collega's vinden fietsen in de hoofdstad een uiterst bizar idee (hoewel er sprake is van een kentering). Het bevestigt dat fietsen in België niet alleen een functioneel maar ook een cultureel gegeven is.

derdekeer schreef:En op een afstand volgen de Franstaligen

Een dochter van een vriend van mij heeft afgelopen voorjaar meegedaan aan een (VWO) uitwisselingsdag met een school in Visé. Daar mocht ze vertellen hoe het is om te fietsen - zo bleek.
Mijn vriend schreef er op facebook over:

"-van een klas op een middelbare school in Visé is 2 van de 3 leerlingen nooit in Nederland geweest, terwijl toch kleuters al van Visé naar Eijsden zouden kunnen fietsen,
-van de school in Visé gaan 0 leerlingen en 0 docenten met de fiets naar school en de leerlingen weten dan ook niet wat een fietsenstalling is."

Ter info: De afstand tusssen het centrum van Visé en de grens met Nederland bedraagt minder dan 2 kilometer.

En dat zou dus komen door agressie tegen fietsers in Franstalig Belgie. Ben blij dat ik daar ver van weg woon.

PietV schreef:En dat zou dus komen door agressie tegen fietsers in Franstalig Belgie. Ben blij dat ik daar ver van weg woon.

Als toerist heb je er weinig mee van doen. Als toerist fiets ik best veel daar, maar altijd langs de Maas, langs het Albertkanaal of in de buitengebieden. Vaak zijn dat auto-arme jaagpaden, vaak rustigere wegen. Als bewoner moet je echter van de woonbuurten naar de bestemmingen en dat gaat via andere wegen, namelijk de radiaal naar het centrum toe en van het centrum af leidende wegen en de wegen in het centrum zelf. Juist die wegen zijn daar van een soort dat ik mijn kinderen - zo ik die had - ook niet zou willen aandoen. Er zouden daar best wel wat fietsvoorzieningen kunnen worden aangelegd maar dat zou ten koste gaan van vierkante meters voor auto's en dat is daar een politieke onmogelijkheid.

derdekeer schreef: Een kleine anekdote. Ik werk in een tweetalige organisatie in Brussel. Mijn observatie: de Vlamingen fietsen veruit het meeste. Daarna komen de werknemers met een migratie-achtergrond die in Brussel wonen. En op een afstand volgen de Franstaligen, ook de "blanke" Franstalige Brusselaars die beter met de fiets zouden komen dan met de auto of met de metro. Heel wat van mijn Franstalige "blanke" Brusselse collega's vinden fietsen in de hoofdstad een uiterst bizar idee (hoewel er sprake is van een kentering). Het bevestigt dat fietsen in België niet alleen een functioneel maar ook een cultureel gegeven is.

Het staat inderdaad vast dat fietsen heel erg een cultureel gegeven is, maar als het bij Nederlandstaligen kan veranderen, dan bij Franstaligen ook. Tot enkele jaren geleden werden fietsers in Brussel sowieso door velen als buitenaardse wezens of gekken met een doodswens bekeken.

Wat je vertelt bevestigt ook mijn vermoeden. Dat er in het overige deel van Franstalig België minder wordt gefietst is overigens naast een cultureel fenomeen ook deels te verklaren door het andere reliëf van Wallonië.
Ik schat dat in Wallonië maar ook in Brussel de opkomst van de fiets met ondersteuning het potentieel aan fietsers behoorlijk zal vergroten (en reeds aan het vergroten is).

jeroen_ schreef:@Renaat: een artikel om vrolijk van te worden. Ik hoop dat deze trend aan blijft houden en dat mensen, vooral die minder te besteden hebben zoals migranten, ook blijven fietsen en niet de automobiel pakken zodra men daar financieel wel aan toe is. Maar als ik lees dat yuppies in maatpakken ook per fiets verplaatsen is er hoop?

Is inderdaad hoopgevend. En het is prettig om elke dag meer fietsers te zien (al heeft dat natuurlijk ook nadelen). Maar we zijn nog lang niet zo ver als in Nederland waar fietsen voor de grote meerderheid van de mensen (zelf voor de niet-fietsers) de normaalste zaak van de wereld is.

Tot enkele jaren geleden waren er in de Belgische politiek maar 1-2 partijen die echt oog hadden voor de fietsers. Nu durft bijna geen enkele Vlaamse partij de fietser volkomen negeren. (Al vertellen verschillende partijen nog teveel een autoverhaal.)
Traag maar zeker beginnen ook ministers wel eens de fiets te nemen (en dan niet enkel om op zondag te gaan wielrennen), bedrijven beginnen het fietsen te stimuleren (al hebben ze terecht schrik voor een toenemend aantal arbeidsongevallen), ...

Er is nog een lange weg te gaan, maar het gaat de goede richting uit. Het zal overigens ook niet anders kunnen want o.a. in Antwerpen zal het autoverkeer de komende jaren nog vaker helemaal in de soep lopen en de fiets wordt gewoon het meest betrouwbare (en vaak snelste) vervoersmiddel in de Vlaamse steden (voor zover de fiets dat al niet is).

Revanho schreef:

Nosferatu schreef: Waar ik wel soms "agressief" van word (maar niet laat merken) zijn die wielertoeristen die denken dat fietspaden niet van toepassing zijn voor hun.

Je bent hoop ik voldoende op de hoogte van de verkeersregels om te weten dat de Belgische 'wegcode' voorziet in diverse uitzonderingen op de verplichting het fietspad te gebruiken?

http://www.wegcode.be/wetteksten/sectie ... e/109-art9
http://www.wegcode.be/wetteksten/sectie ... 7-art43bis

@Nosferatu, je kan nog zoveel als je wilt (per PB) herhalen dat ik een enorme zeikerd ben, het wijzigt niets aan het gebrek aan inhoud van dat soort reacties. Maar als het jou goed doet PB's aan mij te verzenden om me te vertellen dat ik een enorme zeikerd ben, ga gerust je gang.

Renaat

cotweetje schreef:Heeft iemand dat weleens meegemaakt, op reis of thuis.
Behalve de locale honden.
Ik wordt tegenwoordig soms in mijn ogen geschenen soms door een laser, ik ben een keer verhaal wezen halen en toen was het ik weet van niks, maar dat schijnt gewoon door een zonnebril heen, iemand tips ?
Of gewoon negeeren ?

Ik heb een hekel aan die lasers. Ik fiets dagelijks langs een oude uitgegraven geasfalteerde spoorwegroute die enkel voor fietsers is. Dat is daar niet verlicht en ook omdat op sommige plaatsen alles omgeven is door bos en soms wel 8 meter diep is, is het daar heel donker. Ipv dat ding op de grond te richten zit dat ding recht in je ogen. Dat is gewoon levensgevaarlijk. Ik knalde een paar maanden geleden zo bijna op een andere fietser en reed ook daardoor van de weg waardoor ik bijna viel. Ze zouden dat moeten verbieden. Ik fiets daar met een gewone degelijke lamp en dat lukt ook.

J.W. schreef:

cotweetje schreef:Heeft iemand dat weleens meegemaakt, op reis of thuis.
Behalve de locale honden.
Ik wordt tegenwoordig soms in mijn ogen geschenen soms door een laser, ik ben een keer verhaal wezen halen en toen was het ik weet van niks, maar dat schijnt gewoon door een zonnebril heen, iemand tips ?
Of gewoon negeeren ?

Ik heb een hekel aan die lasers. Ik fiets dagelijks langs een oude uitgegraven geasfalteerde spoorwegroute die enkel voor fietsers is. Dat is daar niet verlicht en ook omdat op sommige plaatsen alles omgeven is door bos en soms wel 8 meter diep is, is het daar heel donker. Ipv dat ding op de grond te richten zit dat ding recht in je ogen. Dat is gewoon levensgevaarlijk. Ik knalde een paar maanden geleden zo bijna op een andere fietser en reed ook daardoor van de weg waardoor ik bijna viel. Ze zouden dat moeten verbieden. Ik fiets daar met een gewone degelijke lamp en dat lukt ook.

Cotweetje heeft het over lasers. JW fietst langs (niet over?) een fietspad, en lijkt het over felle fietsverlichting te hebben, al staat er "die lasers". Ik ben lost.