Forum Wereldfietser

arnob schreef:

xedni schreef:Het echte OVERDEKOP-werk lijkt vooralsnog geen gemeengoed .Misschien toch zeldzamer als ik dacht.

Ik wil niet opscheppen, maar de mijne was echt 180 graden. Ik eindigde op min rug

Bedoel je ongeveer 225 graden ,of ben je nou bescheiden????

Toen ik (of voordat) een salto maakte verzekerde de eigenaar dat remmen totenmet blokkeren heel normaal zijn op offtheroad MTB's.
Zal wel .......................
?

xedni schreef:

Alien schreef:Vorige week maandag, 13 oktober.[…]

Maar gelukkig hadden we de fotoos nog

Was min of meer noodgedwongen; ik wilde weten hoe het er uitzag, maar in de ambulance was geen spiegel, en bij de Spoedeisende Hulp ook al niet! Dan maar foto's gemaakt.

En inderdaad, intussen is alles redelijk geheeld, dus ik ben blij dat ik de foto's nog heb.

.tsooJ

Alien schreef:

xedni schreef:

Alien schreef:Vorige week maandag, 13 oktober.[…]

Maar gelukkig hadden we de fotoos nog

Was min of meer noodgedwongen; ik wilde weten hoe het er uitzag, maar in de ambulance was geen spiegel, en bij de Spoedeisende Hulp ook al niet! Dan maar foto's gemaakt.

En inderdaad, intussen is alles redelijk geheeld, dus ik ben blij dat ik de foto's nog heb.

.tsooJ

En wij zijn blij dat je ze geshared hebt
Ijdelheid kent weinig grenzen....

Andere fotoos die geheel oftopic zijn had ik net zo lief, eh liever ,maar goed ...

20 september 2007, het was nog vroeg in de ochtend en donker, mijn AGU-Yamaska stuurtas schoot los en viel voor het voorwiel op de grond. Eigen foutje, want ik had hem door de duisternis niet goed vastgeklikt. Door zijn plotse remmende werking ging ik over de kop met mijn lijf plat op het natte asfalt gesmakt. Daarna kletterde mijn fiets bovenop mijn rug. Gelukkig is het vlakbij mijn huis gebeurd. M'n vrouw bracht me per auto naar mijn werk en terug. Nu ruim een jaar later, heb ik nog steeds pijn in mijn rechter bovenarm. En de stuurtas bleef onbeschadigd!

Een OTB tje, ja vaak gehad.
Meestal je eigen schuld, verkeerd remmen en een slecht zwaartepunt (en niet flexibel) op de fiets. Je leert ook vallen, niet op je schouder of polzen landen!!

2 jaar terug had iemand die het niet eens was met een mountainbikepad in De Steeg besloten dat ie het met prikkeldraad wilde afzetten, dat was een flinke

MODBREAK: Een aantal irrelevant berichten zijn uit het topic verwijderd.

Ontopic verder gaan a.u.b.

17 jaar geleden over de kop geslagen met mijn batavus racefiets.
Ik trok een sprintje om te kijken hoe hard ik op het vlakke kon en opeens komt er een auto van een zandpad gereden. Het volgende moment lag ik op het asfalt het bandenprofiel van die auto te inspecteren.

De automobiliste was erg geschrokken en beweerde dat ze mij omver gereden had. Gelukkig wilde ze dat verhaal ook bevestigen aan de verzekeringsagent. Maar ik weet zeker dat het zo niet is gegaan. Aan fiets en auto was namelijk geen enkele schade. Ook nauwelijks wonden aan armen of benen, maar alleen flinke krassen op mijn gezicht en mijn kin lag helemaal open.
Wat er echt gebeurt moet zijn: In paniek kneep ik beide remmen dicht en sloeg over de kop. Ik landde vol op mijn kin en mijn fiets viel bovenop mij.

Ik geloof nog steeds niet dat je in een afdaling het beste je voorremmen kunt gebruiken.

Ik kan hier flink over meepraten

- eind april 2007. Fiets op mijn fixed (baanfiets) rustig weg van mijn toenmalige vriendin. Bij het "afdalen" van een scheef liggende verkeersdrempel slaat mijn stuur om waardoor ik over mijn stuur heen vlieg. Kom neer op mijn hoofd en schouder (flinke jaap in mijn wenkbrauw, wang geschaafd, schouder geschaafd) en knie. Van mijn knie heb ik nog last.



- december 2007. Net te horen gekregen dat mijn ma overleden is en in lichte shock sprint ik, weer op mijn fixed, van mijn werk weg richting mijn ouders huis (gek dat ik ouders blijf zeggen). Bij de afrit Amstelveense weg van de A10 schat ik in wel door rood te kunnen gaan, zag geen auto. Bleek een taxi over het hoofd gezien te hebben. Die raakt mij vol in de flank. Ik vlieg door de lucht, mijn fiets ook. Kom neer, merk al snel dat ik niks ernstigs heb. Grijp mijn fiets en sprint verder. Toch maar omgekeerd om het een en ander af te handelen met de taxi. Gek genoeg niks aan overgehouden anders dan een besef rood licht niet meer te negeren. Ik ben nu een van de weinige fietsers in Amsterdam die nooit door rood licht gaat.


Oh, tramrails en regen vind ik nog steeds geen leuke combi. Voel nog regelmatig mijn achterwiel wegglijden maar tot nu toe nooit gevallen.

Tijmen schreef:Ik kan hier flink over meepraten Ik ben nu een van de weinige fietsers in Amsterdam die nooit door rood licht gaat.

Er zijn er wel meer die niet door rood rijden hoor zeker naarmate je eeuhhmm... wat ouder word.
Maar met een fixie in Amsterdam.... geen rem erop?

Haike schreef:

Tijmen schreef:Ik kan hier flink over meepraten Ik ben nu een van de weinige fietsers in Amsterdam die nooit door rood licht gaat.

Er zijn er wel meer die niet door rood rijden hoor zeker naarmate je eeuhhmm... wat ouder word.
Maar met een fixie in Amsterdam.... geen rem erop?

Jawel, voorremmetje. Heb je over het algemeen voldoende aan.

Was nog helemaal een ongeluk vergeten.

zomer 2008 - Tijdens een soort van herinneringsreis aan mijn moeder fietste ik samen met mijn vader en broertje door Frankrijk en Zwitserland. In de zwitserse Jura, op een onverhard stukje van de velosweiss route 7 in een vervelende scheur gekomen met mijn voorwiel (het weggetje, niet ver van de frans-zwitserse grens, naast een spoorweg). Dat was dus ook een smakkerd. Niks aan over gehouden op een gele broek van de modder na.

Zoals een aantal anderen op een MTB, was eerste keer echt door t bos crossen, stevig remmen, voor & achter, helaas zat er ook een kuiltje en bleef mijn voorwiel hangen. Ik gelanceerd en na een flinke smak mijn fiets op mijn achterhoofd gekregen (had toen nog geen helm, achteraf natuurlijk heel stom, maarja, zo leer je het wel snel :p)

Lange tijd een licht trauma gehad aan de voorrem, maar dat is inmiddels weer over. Overigens gaat er bij het mtb-en, met hoge snelheden en/of drukke wegen tegenwoordig een helm op mijn hoofd. In de stad fietsen is enigszins 'on the edge' maar dat gaat altijd net goed <klop klop>.

Twee jaar geleden op vakantie in Schotland fietsten we over een omgebouwde oude spoorlijn. Het fietspad bestond uit twee banen van 15 cm breed slecht verhard en veel gras aan de zijkanten daarvan. Raakte een beetje uit balans, probeerde tegen te sturen en lag op mijn rug met mijn hoofd naar achteren in het erg lange zachte comfortabele gras.
Geschrokken, maar niets anders overgehouden dan een geknapte kabel van de stuurtashouser. 5 meter verderop bestond de berm uit rotsblokken van een meter doorsnee. Fijn om daar niet op je rug op terecht te komen.

Tijdens de Rotterdam Marathon wat foto's maken van een vriend die meeliep. Snel naar de finish met mijn Brompton vouwfiets, met om mijn nek mijn mooie spiegelreflexcamera met mega telelens. Scheur met behoorlijke snelheid de Coolsingel op, de bocht om en jawel schiet met mijn kleine voorwieltje zo de tramrails in. Ik word gelijk gelanceerd over het stuur heen, dit onder groot applaus van wat beschonken publiek op een nabijgelegen terras. De eerste reactie is mijn lens en camera beschermen en daardoor beetje ongelukkig terechtgekomen, broek opengescheurd en flinke schaafwonden, camera ongedeerd pfff. Vouwfiets was spontaan opgevouwen, zonder schade.

groeten

Kees

Tijdens een fietsvakantie met mijn nieuwe magura's.
Even testen hoe goed zij waren.
Klein vaartje en vol in de voorremmen.
Niet heel slim maar toch pi radialen (180 graden) over de kop.
Goed spul !!

Groet

skaters....

tijdens een vlot ritje in de omgeving ging ik van een viaduct af. Voor mij reed een skater, althans 2. Ik had dus alle keus... Ze zoeven van links naar rechts om mij te ontwijken, en ik dus van rechts naar links. Helaas bleek dit simultaan te gebeuren en knalde ik dus met flinke vaart tegen 1 van de 2 idioten zonder remmen. Ik lag een stukje verder dan mijn fiets..

Ik stond op en het eerste wat ik vroeg: "is mijn fiets nog heel?" en liep er al naartoe. Toen ik zag dat het wel meeviel zakte ik toch maar weer op de grond want de ribben deden wel goed zeer.

Gelukkig geen blijvende schade, maar gezien de kras op mijn helm doe ik die voortaan echt altijd op.

en ja ach, met de MTB ga je ook wel eens....

Op mijn stadsbarrel sneed ik een stukje af door het park. Op het eind moest ik een kort stukje steil naar beneden en halverwege besloot een losliggende tak dat het hoog tijd werd eens in een voorwiel te springen. Afijn, het wiel stond ineens stil, ik niet. Met ongedachte tegenwoordigheid van geest wist ik met een soort boksprong keurig over het stuur te springen. Terwijl ik in de lucht hing herinnerde ik me dat ik juist was gaan fietsen om mijn voeten, die ik kort daarvoor met surfen in het Grevelingenmeer dusdanig had opengehaald dat ze met sterke hechtpleisters bijeen gehouden moesten worden, te ontzien. Ter plekke besloot ik daarom niet keurig vol op die gewonde onderdanen te landen, maar er nog keuriger een pracht van een judorol aan toe te voegen. Dat ging verbazingwekkend goed. Helaas was de ruimte beperkt en eindigde mijn soepele rol abrupt toen mijn schouder een boom tegenkwam. Krak. Slechts een afgescheurd bandje, het viel mee. En mijn voeten waren nog heel. Oh ja, ook twee kapotte spaken. Nee, geen helm op natuurlijk, gewoon een stadsritje.
De enige keer dat ik met mountainbiken echt vol over de kop gegaan ben was in een steile afdaling waarbij mijn voorwiel in een diepe regengeul schoot. Toen wel een helm op gelukkig. Tien meter verderop lag ik stil. Mijn ene bovenbeen voelde aan alsof het gebroken was, mijn helm lag nog vier meter verderop en de volgende dag herinnerde ik me pas dat ik de zonnebril die ik op had gehad kwijt was. Ik ben wel thuis gekomen, maar heb een week slecht kunnen lopen. Die zonnebril heb ik overigens gewoon weer teruggevonden twee weken later.