di 08 sep, 2015 01:24
Hee wat een leuke reacties! en mooi dat de foto's gelukt zijn, was een beetje gokken of ze wel goed waren (zwartwit is toch anders).
Wat wel onhandig is is dat er vaak geen gsm-bereik is, soms een week lang niet. Als het dan fout gaat zit je hier niet goed en solo al helemaal niet. Een Spot werkt hier ook vaak niet, lijkt mij dan nogal weggegooid geld want ze zijn behoorlijk prijzig.
Soms zag ik dagenlang niemand maar op het Kungsledenpad kwam ik af en toe backpackers tegen, waren leuke ontmoetingen en vooral openvallende monden als ze een fietsertje zagen.
Er werden dan foto's van de pugs gemaakt en ze konden het vaak niet geloven dat ik daar rondsjouwde. Werd ook vaak gevraagd of ik een boek ging uitgeven of ergens een artikel voor schreef ofzo. Ik kwam ook een Japanner tegen, prachtfiguur! hij zag eruit alsof hij op olifantenjacht was, met camouflage kleding, hoed en een rugzak groter dan hij zelf. Hij was stomverbaasd mij te zien en toen ik vertelde dat ik al twee weken in het gebergte rondfietste en oa naar de Låktatjåkko berghut was geweest (hoogste berghut van zweden) geloofde hij me niet. Hij bleef maar volhouden dat dat op een fiets onmogelijk was en pas nadat hij de plaatjes in de camera zag ging ie het langzaam geloven.
Was soms ook in andere berghutten, dat zijn houten hutten met stapelbedjes, er is geen electriciteit maar wel een noodtelefoon, drinkwater haal je zelf uit de rivier, hout voor de kachel moet je ook zelf hakken, wc is een hokje boven een kuil en soms kun je er blik- en/of expeditievoedsel kopen. En ook daar was de pugs een grote bezienswaardigheid, men kon het gewoon niet geloven dat je daar fietsen kan, ik werd soms ook met groot onthaal binnengehaald, brr niks voor mij, ik zette ook altijd snel m'n tentje op. Ik waardeerde wel de zoete koffie, havermoutpap en andere droogvooermaaltijden die men heel aardig met me deelde. Heb er ook leuke contacten aan overgehouden, mailadressen uitgewisseld enzo, erg leuk.
Ook heeft iemand me een keer uit de rivier geholpen, 't ging toen helemaal mis. Je moet een rivier een beetje schuin tegen de stroming in oversteken maar dat gaat moeilijk met een fiets doordat hij met de stroming mee wilt, van je af, vooral een fatbike met dikke zwembandjes. Water met grote rotsblokken erin is gevaarlijker, je ziet niet hoe diep het is en het kolkt/stroomt harder, de stroming is veel sterker. Ik stond toen in het midden van de rivier, overal grote rotsblokken waar ik overheen moest klauteren, de pugs trok en sleurde aan mijn armen maar ik kwam niet verder, zat vast. Wist niet meer wat ik moest doen, kon m'n handen niet van het stuur afhalen, moest de remmen dichtknijpen maar moest ook de fiets optillen, over de rotsblokken heen, dat ging nooit lukken, ik zou omvallen, de stroming zou de fiets uit m'n handen sleuren en die zou recht op de stroomversnelling afschieten waar die nooit levend uit zou komen. De jongen die vóór mij de rivier had overgestoken is toen weer het water ingegaan, is naast me gaan staan en samen hebben we toen de fiets uit het kolkende water weten te tillen. Op de kant hebben we elkaar omarmd, lachend en half huilend, als de grootste vrienden. Heel maf, maar ook mooi, ik zal hem ook nooit vergeten.
Bagage eraf halen doe ik liever niet, dan moet je nl drie keer heen en weer. Wat ik ook heb geleerd is de riemen van de rugzak losmaken voor je het water in stapt. Ik zat nl een keer met de rugzak vast, aan een bar-end (ja klinkt gek, maar kan zomaar gebeuren) en daardoor viel ik om zodat de fiets weer op mij viel en me onder water drukte. Was erg beangstigend, niet leuk. Dus zorg dat je de rugzak snel van je af kunt gooien, erg belangrijk.
En iedereen dank voor de fijne reacties, kan ik nu wel een beetje gebruiken, voel me raar en nog niet helemaal de oude. Er zijn zoveel dingen die ik heb geleerd en heb gezien, zoveel indrukken en ontzettend mooie herinneringen .. het is echt een prachttocht. Ik zit er helemaal vol van, vind het vandaag ook moeilijk om weer in het gewone leven te zijn. Mensen vragen, praten, willen weten .. maar ik ben er niet helemaal met mijn hoofd bij, zit nog in die stille wildernis, kan het moeilijk loslaten.
Zal morgen nog wat foto's plaatsen, plaatjes kijken vind ik iig wel leuk.
PieterJan, erg aardig dat je ongerust was, je hebt ook wel gelijk, het kan fout gaan, vooral solo. Maar de kans dat je in NL door een vrachtwagen wordt platgereden is volgens mij stukken groter dan dat je hier door een beer wordt opgegeten of door een vrouwenrovende viking wordt geschaakt.PieterJan51 schreef:Weet iemand of het met Yopie goed gaat? Ik begin ongerust te worden omdat ze niet reageert. Heeft ze een spot of gps tracker?
Groet.
Wat wel onhandig is is dat er vaak geen gsm-bereik is, soms een week lang niet. Als het dan fout gaat zit je hier niet goed en solo al helemaal niet. Een Spot werkt hier ook vaak niet, lijkt mij dan nogal weggegooid geld want ze zijn behoorlijk prijzig.Soms zag ik dagenlang niemand maar op het Kungsledenpad kwam ik af en toe backpackers tegen, waren leuke ontmoetingen en vooral openvallende monden als ze een fietsertje zagen.
Er werden dan foto's van de pugs gemaakt en ze konden het vaak niet geloven dat ik daar rondsjouwde. Werd ook vaak gevraagd of ik een boek ging uitgeven of ergens een artikel voor schreef ofzo. Ik kwam ook een Japanner tegen, prachtfiguur! hij zag eruit alsof hij op olifantenjacht was, met camouflage kleding, hoed en een rugzak groter dan hij zelf. Hij was stomverbaasd mij te zien en toen ik vertelde dat ik al twee weken in het gebergte rondfietste en oa naar de Låktatjåkko berghut was geweest (hoogste berghut van zweden) geloofde hij me niet. Hij bleef maar volhouden dat dat op een fiets onmogelijk was en pas nadat hij de plaatjes in de camera zag ging ie het langzaam geloven. Was soms ook in andere berghutten, dat zijn houten hutten met stapelbedjes, er is geen electriciteit maar wel een noodtelefoon, drinkwater haal je zelf uit de rivier, hout voor de kachel moet je ook zelf hakken, wc is een hokje boven een kuil en soms kun je er blik- en/of expeditievoedsel kopen. En ook daar was de pugs een grote bezienswaardigheid, men kon het gewoon niet geloven dat je daar fietsen kan, ik werd soms ook met groot onthaal binnengehaald, brr niks voor mij, ik zette ook altijd snel m'n tentje op. Ik waardeerde wel de zoete koffie, havermoutpap en andere droogvooermaaltijden die men heel aardig met me deelde. Heb er ook leuke contacten aan overgehouden, mailadressen uitgewisseld enzo, erg leuk.
Ook heeft iemand me een keer uit de rivier geholpen, 't ging toen helemaal mis. Je moet een rivier een beetje schuin tegen de stroming in oversteken maar dat gaat moeilijk met een fiets doordat hij met de stroming mee wilt, van je af, vooral een fatbike met dikke zwembandjes. Water met grote rotsblokken erin is gevaarlijker, je ziet niet hoe diep het is en het kolkt/stroomt harder, de stroming is veel sterker. Ik stond toen in het midden van de rivier, overal grote rotsblokken waar ik overheen moest klauteren, de pugs trok en sleurde aan mijn armen maar ik kwam niet verder, zat vast. Wist niet meer wat ik moest doen, kon m'n handen niet van het stuur afhalen, moest de remmen dichtknijpen maar moest ook de fiets optillen, over de rotsblokken heen, dat ging nooit lukken, ik zou omvallen, de stroming zou de fiets uit m'n handen sleuren en die zou recht op de stroomversnelling afschieten waar die nooit levend uit zou komen. De jongen die vóór mij de rivier had overgestoken is toen weer het water ingegaan, is naast me gaan staan en samen hebben we toen de fiets uit het kolkende water weten te tillen. Op de kant hebben we elkaar omarmd, lachend en half huilend, als de grootste vrienden. Heel maf, maar ook mooi, ik zal hem ook nooit vergeten.
Bagage eraf halen doe ik liever niet, dan moet je nl drie keer heen en weer. Wat ik ook heb geleerd is de riemen van de rugzak losmaken voor je het water in stapt. Ik zat nl een keer met de rugzak vast, aan een bar-end (ja klinkt gek, maar kan zomaar gebeuren) en daardoor viel ik om zodat de fiets weer op mij viel en me onder water drukte. Was erg beangstigend, niet leuk. Dus zorg dat je de rugzak snel van je af kunt gooien, erg belangrijk.
Prachtige tips Stef, vooral de eerste ga ik zeker proberen! Maar dan idd alleen op het droge, denk niet dat ik sterk genoeg ben om die zware fiets door diep stromend water te tillen. En de fiets om je nek hangen zou ik nooit, NOOIT aanraden door diep water, levensgevaarlijk. Mocht je in het water vallen dan drukt de fiets je onder, trekt je mee en als je van schrik je mond open hebt, schreeuwt of in paniek raakt kan er water in je longen komen. Brr, nooit doen.stef.l schreef: Wat je kunt proberen om de rivier oversteken gemakkelijker te maken is de fiets uit het water te tillen. Op de rug te dragen. Op deze wijze [..].
Ik had zelf mn voedsel gedroogd: groenten, fruit etc. Alleen geen zout of kruiden toegevoegd, ja wel chilivlokken, gember, kokosvet en olijfolie voor de smaak meegenomen. Zal de volgende keer veel beter op alles letten. Wist niet dat het zo nauw speelde, maar tis ook wel logisch als je constant aan het werk bent, er waren dagen dat ik maar een paar meter op de fiets zat, de rest was duwen, tillen, sleuren en vooral remmen dichtknijpen. Had het ook nooit zonder schijfremmen gered, geweldige remmen! En voor deze tocht nooit hydraulische, de kabels zijn hier en daar beschadigd, zou niet leuk zijn als er olie uit was gelekt.stef.l schreef: De krampen kunnen overigens heel komen door een gebrek aan zouten, met in het bijzonder kalium. Maar ook magnesium en calcium tekorten kunnen kramp geven. Probeer daar rekening mee te houden bij selectie van voeding voor dit soort trips. Je kunt in principe wel weg komen met droge voeding, maar vaak niet het standaard supermarkt spul. Speciaalzaken (outdoor, sport, etc) verkopen vaak soortgelijke producten maar met extra suppletie van dit soort mineralen.
Das een goeie! heb twee schakeltjes en een ponsje bij me. Weer een nachtmerrie minder, thnx Travelmastertje!Travelmaster schreef: En jíj hoeft je geen zorgen te maken over je derailleur: als die het begeeft, haal je je ketting los en leg je hem direct over het kransje dat je aanstaat. Zou zeker niet te zwaar kiezen. Je zult hem wat moeten inkorten maar ik neem aan dat je een pons en linkje of pennetje bij je hebt?
Mooie tip Nobbi, zal morgen beter kijken. Ben bang dat ik nu een nieuw blad moet kopen, tis best wel gehavend ondanks dat de ketting nog redelijk draait. Denk alleen niet dat het in sneeuw handig zal zijn, loopt wrs vol ijs?nobbiomatic schreef: http://www.sicklines.com/news-images/mrp_xcg2.jpg
iets voor jou Yopie, als je over die rotsblokken naar de rivier glllijdt.
En iedereen dank voor de fijne reacties, kan ik nu wel een beetje gebruiken, voel me raar en nog niet helemaal de oude. Er zijn zoveel dingen die ik heb geleerd en heb gezien, zoveel indrukken en ontzettend mooie herinneringen .. het is echt een prachttocht. Ik zit er helemaal vol van, vind het vandaag ook moeilijk om weer in het gewone leven te zijn. Mensen vragen, praten, willen weten .. maar ik ben er niet helemaal met mijn hoofd bij, zit nog in die stille wildernis, kan het moeilijk loslaten.
Zal morgen nog wat foto's plaatsen, plaatjes kijken vind ik iig wel leuk.
