Even een berichtje uit het Laplandse gebergte. Geen gebroken benen, geen lekke banden, geen beren .. tis een prachtige tocht! Wel zwaar. En soms gevaarlijk, ben vooral benauwd voor de stromende rivieren en de soms loodrechte rotshellingen. Ik had een paar dagen slecht weer (storm, sneeuw en veel regen) en dan veranderen beken in rivieren, kost soms uren om een geschikte oversteekplaats te vinden. En soms voor niks, dan moet ik weer terug naar het beginpunt en wordt het half zwemmen. De stroming is hard, het water diep, de rotsblokken hoog en de pugs heeft de neiging om op zijn dikke banden weg te drijven, zodra het dieper dan m'n knieen is drijft ie weg, trekt ie aan m'n armen, sleurt me uit balans en dan heb je al je kracht nodig anders red je het niet. Ben een paar keer onderuit gevallen en heb een keertje achter de Pugs aan moeten zwemmen (was echt niet leuk), brr ben er erg bang voor geworden. Heb nu geleerd om eerst flink wat lucht uit de banden te draaien, helaas zijn nu beide ventielen beschadigd, krom, ze willen niet meer open. Ik probeer het ook maar niet echt goed want straks gaan ze niet meer dicht.
De pugs krijgt ook steeds meer schade, maar hij kan het alsnog goed hebben, tis een prachtfiets! kan geen betere fiets voor deze tocht bedenken. Het achterwiel heeft al aardig wat butsen op de velg, zo ook de spaken, daar wordt af en toe flink op gehakt. De derailleur wordt steeds kaler maar zit er nog steeds (mijn grootste nachtmerrie want dan houdt het op), de rem- en versnellingskables zijn hier en daar beschadigd (ducttape erom), de bar-ends zijn aangevroten (zijn eigenlijk te zacht voor deze tocht), een pedaal draait niet lekker meer maar kan niet zien waarom (zit iig genoeg vet in de lagers) en wat mss het ergste is is dat het grote voortandblad af en toe akelig hard op rotsen knalt en zo steeds kortere tandjes krijgt. De ketting draait nog wel soepeltjes en heb hem voor de zekerheid ook altijd op het kleine blad maar ben wel benauwd.
Verder zijn de drybags versleten, er zitten gaatjes in, erg kl*te want slaapzak, kleding, voedsel .. alles wordt nat. Ze kunnen niet goed tegen ruig fietsen en strakke spanbandjes, das duidelijk.
En ik ben ook een beetje zielig, daarom hou ik nu even een paar dagen rust. Kreeg plots veel kramp in m'n benen, kon er niet van slapen en het kwam daarna ook overdag, tijdens het fietsen. Soms levensgevaarlijk als ik net naar beneden klauter. En duizelig, erg moe, snap er niets van. Het is inspannend fietsen, ik zweet veel maar drink ook veel, overal is water dus dat kan het niet zijn. Mogelijk is het zoutgebrek, ik eet nl geen zout. Ja, heel stom. Ik eet nu bijna alleen gedroogd voedsel (haver, granen, zoete muesli, wat groenten en nootjes) en heb niet aan zout gedacht. Dat zit normaal in al je eten maar nu eet ik dus geen brood, boter, kaas, sausjes etc dus eigenlijk zoutloos. En ik zweet veel, komt ook door de rugzak, die is lekker warm. Ben ook 4 kilo afgevallen, m'n broek zakt van m'n kont.
Maar ik kwam gisteren een jager tegen die me warme boullion en een stukje gerookt rendiervlees gaf en toen ging het gelijk al beter. En nu probeer ik veel te eten maar het lukt niet echt, m'n maag is die vettigheid niet meer zo gewend, denk ik.
In ieder geval zijn de beenkrampen bijna weg, dat is wel een hele opluchting. Iemand nog een idee wat krampen veroorzaakt?
Lang verhaal weer, daarom ook maar veel plaatjes.
Het stomme is alleen dat ik hier een antiek scherm voor me neus heb staan, zwart/wit beeld dus ik hoop dat de foto's wat gekleurder worden dan ik ze zie. Geen idee of het wat is, heb er zomaar wat plaatjes uitgeplukt. Het is iig een prachtige wereld, stil, geen mens te zien, ook weinig dieren, zoals de poolvos, de imposante steenarend, veel berglemmingen, rendieren, elanden en zag de uiterst schuwe veelvraat! Prachtig.
Sneeuwhellingen zijn fantastisch: je trekt eerst een regenbroek aan, shirtje goed in de broek en sokken over de broekspijpen anders ben je snel een gevulde sneeuwpop, dan ga je zitten, legt de fiets over je benen, geeft jezelf een zetje, hops over de kant recht naar beneden. Je voeten zijn de remmen dus er kan niks fout gaan, retesnel ga je! Heel wat beter dan glibberen en glijden over die gladde sneeuw en de hellingen zijn soms zo steil dat fietsen uitgesloten is, lopend gaat ook erg moeilijk, je glijdt constant uit en de fiets sleurt je mee want remmen heeft weinig zin op ijs.
Omhoog is een ander verhaal: duwen, sleuren, glijden, omvallen, weer een stukje naar beneden glijden .. niet leuk om te vertellen. Klimijzers heb je eigenlijk nodig.
Hier was ik al naar beneden gegleden, roetsjjj en niet helemaal geluidloos want op de een of andere manier ontsnapt er altijd een vreugdekreet. De pugs ligt onderaan de sneeuw, grijnzend en geduldig te wachten. Sneeuw, modder, stenen .. hij trekt zijn schouders er voor op, ik blijf me verbazen over een fatbike.
Hier kreeg ik een lift, 7 km over het water, heerlijk! En de man was erg onder de indruk van de Pugs, hij heeft een rondje gefietst, de fiets uitgebreid geprezen, gaf een klodder vet in een zakje voor de pedalen mee, schonk hele zoete koffie uit een thermosfles en praatte honderuit over rendieren want hij was rendierhouder.
Kilometers stenen, overal waar je kijkt, soms word je er moedeloos van. Tillen, slepen, vloeken, zweten .. maar toch, het blijft prachtig mooi!
De tweede dag, nog schone schoenen maar de scheenbenen zijn al een beetje door de pennetjes van de platformpedalen gepakt. De kuiten zijn er al iets erger aan toe. Na een paar dagen zitten m'n hele onderbenen onder de blauwe plekken, bulten, krassen, sneeën en korsten bloed. Maar gelukkig is het niet echt korte-rokjes-weer, dat scheelt.
Een fatbike valt nooit om, zet hem met een pedaal op een steen en de vette banden houden hem overeind. Hij heeft geen paal, muur of steenmannetjes nodig.
Kleren wassen, een dikke sneeuwlaag (soms 4 meter dik) hangt boven je, het water kolkt, stroomt, raast, buldert en ik zing mee, tis prachtig mooi hier. Ik was mezelf ook en sta bloot te bibberen want het water is ijsijsijskoud.
Surly heeft ooit het achterwiel voor pugsley met een offset van 17,5 mm ontworpen en de chain- en seatstay lopen ook 17,5 mm naar buiten naar de driveside, alleen om ruimte te maken voor de ketting en dus met 4 inch brede banden te kunnen rijden. Bijna alle nieuwe fatbikes hebben geen offset meer.
) man die in zijn eentje allerlei avonturen beleefd. heerlijk om naar te kijken en ik maar denken dat zij het voor het geld doen. Als ze jou volgen verdien je er ook nog wat aan.
