In eerste instantie was ik wat van de leg omdat de tocht op vrijdagmiddag al begon en eigenlijk op zondagmorgen al eindigde. Waarom nu toch? Wat onlogisch. Maar oh oh wat een goede keus was dat uiteindelijk!
We waren Amsterdam nog niet uit of ik bestond in mijn eentje uit de appeltaartgroep, maar dat mocht de pret zeker niet drukken: een heerlijk zonnetje, wat plukken sneeuw her en der en een prachtig weids landschap met water, landerijen, af en toe een laag overvliegend luchtschip en een aangenaam temperatuurtje van net iets boven nul. Bruggetje links, bruggetje rechts, appeltaart hier, theetje daar en uiteindelijk belandden we bij de (helaas wat winderige) vuurkorf in Wilnis, waar de dampende stampot boerenkool met een overdaad aan jus (Anita hulde!) en een knallende rookworst werd verslonden.
Na een fris nachtje met de nodige hagel- en sneeuwbuien begon de dag wederom met een stralend zonnetje. De zonnebril bleek echter te positief gedacht, want binnen een kilometer veranderde de weg in een tapijt van hagelstenen en sneeuwvlokken. Later op de dag volgden in willekeurige volgorde sneeuw, hagel, zon, regen, onweer (echt weer!), een regenboog en een zoet windje van opzij. Af en toe werd er even uitgedampt in een lunchroom of restaurantje, waar alle klachten omtrent natte voeten en koude vingers weer werden weggelachen of weggemasseerd. Dit is hoe een wintertocht hoort te zijn! Wat een succes!!!!
Zelf vond ik de route van zaterdag nog mooier dan die van vrijdag, heel afwisselend in uitzichten en ondergrond. Deze avond waren we te gast in Leersum, waar de houtkachel lustig snorde en het restaurant de maandomzet draaide.
De nacht was wolkenloos en de temperatuur daardoor onder het vriespunt, maar iedereen wist zich zondagmorgen weer los te rukken van haar of zijn matje. Zo kozen we allen na een vrolijk afscheid weer onze eigen weg.
Anita en Koert, dank voor de organisatie, wederom een zéér geslaagde wintertrektocht.
Oh ja, de foto's! Die staan HIER (onder het kopje 'Wintertrektocht 2017).
Rik.