Mijn eerste nacht op de IJzerhoeve was in 1999, toen ik fietsend op weg was naar een totale zonsverduistering in Normandië. Toen week deze camping qua sjofelheid nog niet erg af van het Belgisch gemiddelde. Nadien zijn veel verwaarloosde Belgische campings gerenoveerd of dichtgegaan. De nacht ervoor had ik gebivakkeerd op de camping in Hoeke, tussen Sluis en Damme, en dat was een naargeestige opbergplek voor stacaravans. De IJzerhoeve had tenminste nog een mooi groot veld voor tenten. Bovendien trof je er vaak andere fietsers, in mijn geval een vrouw die met twee jonge kinderen een stuk van de Noordzeeroute fietste.
De douche was toen hetzelfde kot dat later (na aanleg van modern sanitair voor de dames) de herendouche zou worden. Wilde je douchen, dan moest je eerst een sleutel ophalen bij de beheerder. De douche was heerlijk warm en voldeed daarmee aan mijn voornaamste criterium. In die jaren kampeerde ik vaak nog wild. Zolang ik minder dan 10 gulden per dag uitgaf (nu is dat ongeveer 6 euro, zie deze
historische koopkrachtvergelijker), kon ik met mijn inkomsten uit uitzendbaantjes, uitkeringen en foto-opdrachten wekenlang fietsen, zolang ik me niet lijfelijk hoefde te melden bij het GAK (nu UWV). Dus als ik moest betalen voor een overnachting, moest ik bezuinigen op koffie en appeltaart (wat je toen vaak nog voor een paar gulden kon krijgen). In Zuid-Frankrijk heb ik in die tijd wel eens wild gekampeerd op een paar honderd meter afstand van een camping, waar een overnachting meer dan 20 gulden bleek te kosten. Wat dat betreft, was de IJzerhoeve voor mij toen een prima camping.
In 2011 was ik weer op de IJzerhoeve, zoals ik al eerder in
dit topic heb beschreven:
'Het was Pasen en op de Kompascamping in Nieuwpoort waren we niet welkom, omdat alle plekken er bezet waren en de kleine kampeerweide wegens renovatie tot juni gesloten was (overigens beschreef een proeffietser van de Frontlijnroute deze nieuwe kampeerweide enkele maanden later als 'een wei waar je zelfs geen ezel laat lopen').
Op de camping van Diksmuide stond een dame achter de bar die niet de indruk wekte het buskruit te hebben uitgevonden. Zodra wij ons aangemeld hadden, belde ze de baas om met ons af te rekenen. Hij zou direct komen, maar we troffen hem pas de volgende ochtend aan bij het verlaten van de camping. Hij had een flinke kegel en was al bezig met het inschenken van de volgende pint op een tijdstip dat wij toch maar liever koffie drinken'
In het verleden zijn er ook problemen geweest met extreemrechtse gasten, zoals de club Blood & Honour, die onder het mom van een '
Keltisch trouwfeest' de IJzerhoeve hadden gereserveerd. Ook deelnemers aan de jaarlijkse
IJzerbedevaart wisten de IJzerhoeve te vinden, maar sinds deze niet meer in augustus maar in november plaatsvindt, zullen kamperende fietsers daar weinig meer van merken.
Binnenkort wil ik weer een stuk van de Frontlijnroute fietsen en dan kom ik vast en zeker langs de vernieuwde IJzerhoeve. Ik wens de nieuwe beheerders veel succes!
