Morgen misschien meer individuele reacties, maar nu even een algemene die al wat van de aangebrachte punten behandelt.
Waarom ik zo iets post? Ergens wel in de hoop mensen aan het denken te zetten maar zonder de illusie te hebben dat veel mensen (snel) te overtuigen zijn. Een visieverandering is bij de meeste mensen en in de meeste gevallen een langzaam proces (een (morele) aha-erlebnis is eerder een zeldzaam fenomeen),
waarbij er sprake is van trage evolutie waarbij er vele prikkels moeten komen. Vergelijk het b.v. met de maatschappelijke overtuiging over homoseksualiteit. Een overtuigd homohater kan je niet overtuigen van het tegendeel, maar het gegeven dat homoseksualiteit in onze contreien nu relatief aanvaard is, is een langzaam proces geweest waarbij er op allerhande manieren steeds weer signalen kwamen dat er niets mis met was/is. Het was nooit zover gekomen als iedereen had gedacht, laten we hier vooral over zwijgen, want we trappen misschien iemand op de tenen en laten we vooral niet het signaal geven dat homohaat nogal - euh - dom is.
Als mensen mijn eerste post in deze als aanvullend of belerend aanvoelen, dan zegt dat volgens mij echt meer over die mensen dan over mijn post. Ik val er niemand in aan maar spreek er wel een oprechte verbazing uit en trek inderdaad een conclusie. Maar aanvallen? (Dat er iemand in deze discussie zijn reacties heeft verwijderd dus in zekere zin 'is gaan lopen' ligt niet aan mij maar aan het niveau van sommige andere reacties.)
Ik denk overigens over heel veel onderwerpen behoorlijk genuanceerd. Ik beweer dus niet dat er morgen niemand meer mag vliegen, ik zeg niet dat iedereen die wel eens vliegt voor fietsvakantie een slecht mens is, ...
Ik heb geen probleem met verschillende visies en zie mijn eigen visie ook niet als heilig.
Wat de klimaatverandering betreft kan er erg interessant gediscussieerd worden over o.a. wat de beste te nemen maatregelen zijn om de huidige problemen aan te pakken, hoe groot het probleem nu in werkelijkheid is, waar de grens ligt van het recht van iemand om te vervuilen (want ja, ook ik vervuil, heb al gevlogen en sluit niet uit nog wel eens van een vliegtuig gebruik te zullen maken), welke prioriteiten dienen gesteld te worden, op welke manier men mensen best kan overtuigen, wat er technisch al dan niet mogelijk is als (gedeeltelijke) oplossing, ...
En op al die vragen heb ik in ieder geval geen pasklaar antwoord en zit ik vooral met veel vragen. Maar ik heb meestal wel genoeg kennis om een deel van het kaf van visies en reacties van mogelijk koren te onderscheiden. (Zie het als iemand die erg veel van fietsen en techniek weet. Die persoon zal ook niet alles weten, maar wel genoeg om onmiddellijk te weten als iemand echt iets onzinnig over fietstechniek zegt.)
Waar ontstaat dan toch die hardheid in discussies? Wel, er zijn twee belangrijke aanleiding voor mij om hard te reageren en beiden kunnen onder de noemer 'het verkondigen van onzin' geschaard worden.
Zo reageer ik hard als iemand zaken ontkent die ondertussen het stadium van feit hebben bereikt, zeker als die ontkenning nadelige gevolgen heeft.
Feiten? Ja, die bestaan. Er is ontzettend veel voor discussie vatbaar, de werkelijkheid is meestal heel genuanceerd en vaak onduidelijk, wat maatschappelijk of wetenschappelijk het ene moment lijkt vast te staan kan enkele jaren later toch wijzigen, ... Maar toch zijn er zaken die een dusdanige zekerheid hebben bereikt dat verdere discussie er over zinloos en absurd is en ze in vraag stellen niet bepaald van kennis en intelligentie getuigt. Beweringen als 'de aarde is plat' (Flat Earth Society), 'de aarde is enkele duizenden jaren geleden in zeven dagen geschapen' (Young Earth Creationisme), 'vrouwen zijn minderwaardig aan mannen, 'zwarten zijn minderwaardig dan blanken', 'als je iets loslaat op aarde dan blijft het zweven', 'je kan leven van lucht' (Breatharians), ... zijn dusdanige onzin dat ik inderdaad hard reageer tegen de verspreiders van die onzin.
Van sommige van die visies zijn er echter nog steeds hardnekkige verdedigers en sommige van die visies waren ooit de normaal aanvaarde visie.
Ooit was de visie dat de mens misschien het klimaat wel kon veranderen een visie van enkele wetenschappers die redelijk alleen stonden. Nog niet zo lang geleden waren er inderdaad twee kampen onder relevante wetenschappers (klimaatexperts, meteorologen, ...), zij die geloofde in een door de mens veroorzaakte klimaatsverandering en zij die dat niet geloofden (en natuurlijk ook een groep die het niet wisten/geen mening hadden).
Ondertussen zijn we die voorgaande fases echt wel voorbij en is er geen sprake meer van een hypothese. De bewijslast is zo sterk en zo uitgebreid, de tegenargumenten onderbouwd van tafel geveegd, ... dat men kan spreken van een wetenschappelijk consensus en dus een wetenschappelijk 'feit'. Dat het woord 'feit' niet wordt gebruikt (en ook de door de mens veroorzaakte klimaatsverandering als theorie wordt bestempeld) heeft gewoon te maken met de wetenschappelijke woordgebruik en met het gegeven dat men in de wetenschap nooit iets als 100% zeker beschouwt. (Dus ook niet dat de zwaartekracht bestaat, dat de aarde al ouder is dan enkele duizenden jaren, ...)
En als mensen daar dan graag wat wetenschappelijk achtergrond bij krijgen en niet weten waar te starten is dit:
http://www.natuur-forum.be/phpBB3/viewt ... start=1320 een leuke eenvoudig start met tientallen links.
Of ook deze is leuk:
http://forum.skepp.be/viewtopic.php?f=6 ... 6ecd705e1a
(Maar er zijn er nog veel meer te vinden.)
De ontkenners van de door de mens veroorzaakte klimaatverandering behoren ondertussen dus tot dezelfde categorie mensen als zei die beweren dat de aarde in zeven dagen is geschapen, dat vrouwen minderwaardig zijn dan mannen, dat roken geen negatieve invloed heeft op de gezondheid van de roker, dat de aarde plat is, ....
(En voor fietsers kan het vergeleken worden met uitspraken als 'een stalen fietsframe is altijd slapper dan één frame van 'aluminium', 'het is onmogelijk om met een Oxfordfiets op vakantie te gaan', 'dikkere spaken maken altijd sterkere wielen', ...)
Wie verwacht er dat men de mening van zulke mensen ernstig neemt en beschouwd als evenwaardig dan de tegengestelde mening?
Een tweede zaak waar ik nogal 'duidelijk' op reageer zijn drogredeneringen. Ook dat heeft niets met een visie te maken maar met een aantoonbare fout in de redenering waardoor een uitspraak (los van de conclusie) als onjuist kan bestempeld worden. Ik heb hiervoor in deze discussie o.a. al een Tu quoque, een redenering van het hellende vlak en een stroman tegen gekomen.
Maar laat mij even de vinger op een wonde leggen. Er is weinig waar mensen zo gevoelig op reageren dan op het zetten van vraagtekens bij de moraliteit van hun gedrag. Niet weinig mensen reageren dan als een geslagen hond die wild om zich heen begint te bijten. En daarvoor hoef je zelf die mensen niet aangevallen te hebben, hen iets verboden te hebben, zelf niet noodzakelijk iets gezegd te hebben. Het volstaat om hen - op eender welke manier - het gevoel te geven dat je van mening bent dat één (of meer) van de gedragen die ze stellen misschien wel helemaal niet zo ok is als ze zichzelf voorhouden. Als ze zelf tot de conclusie zouden komen dat dat aangekaarte gedrag inderdaad niet zo aanvaardbaar is, dan ontstaat er mentaal een erg vervelend toestand. Men komt dan immers tot het besef dat men 'niet goed bezig was' en bovendien is er dan gedrag dat men als gewoon of zelf als prettig, noodzakelijk, ... beleefde dat opeens moet stopgezet worden. Om het concreet te maken, als je jaarlijks enkele keren het vliegtuig neemt omdat je dan leuk op reis kan, dan is verschrikkelijk om tot het besef te komen dat jaarlijks enkele keren het vliegtuig nemen misschien wel moreel onverdedigbaar is.
Dat fenomeen (van weerstand tegen opmerkingen die morele vragen inhouden over het eigen handelen) is zo sterk (en in de psychologie ook omschreven, al ken ik de juiste term niet) dat een groot aantal mensen er mentaal (onbewust!) alles aan doet om zo'n conclusies te vermijden. Het hard om zich heen schoppen, de veroorzaker in een slecht daglicht stellen, het gesprek blokkeren, drogredenen gebruiken, ... vormt in zo'n situatie eerder regel dan uitzondering.
Renaat