Forum Wereldfietser

Martin E. van Doornik schreef: Tijdens het joggen had de vrouw haar grote hond bij zich. Kort voor de klap keek zij even naar het beest en zag mij dus niet aankomen. Ik haar ook niet vanwege het felle tegenzonlicht. Gewoon stomme pech gehad.

Laast botste ik bijna tegen een jogster aan die midden op een fietspad liep. Ze reageerde niet toen ik belde. Toen ik goed keek waarom ze niet reageerde, zag ik dat ze oordopjes droeg en naar muziek o.i.d. luisterde. Levensgevaarlijk.

Ik wens je sterkte en beterschap.

Ik kom regelmatig spookfietsers op het fietspad tegen die me recht in de ogen kijken en nóg niet aan de kant gaan. Misschien krijg ik daarom geen ongeluk omdat dit soort lui me wel wakker houden.
Leon

Hier in Almere moet je ook niet gaan fietsen tussen 8 en 9.
Regelmatig heb ik bijna crashes met scholieren die gaan inhalen zonder te kijken of drie breed fietsen.
Irritant.
Ik denk wel eens na over een stormram of paintbal gun maar dat zal wel niet mogen

Het gaat nu veel beter met me. Ik kan nu weer fietsen, nog wel wat dizzy! Alleen een lelijk deukje op m’n achterkoppie met wat bloedkorsten erop. De draadhechtingen zijn al verwijderd. Mijn andere pijnen zijn nu bijna weg.
Vanmorgen voor controle naar het UMCG geweest, daar om kwart over acht. Jeannette, mijn vrouw, had speciaal vrij genomen zodat ik de auto kon gebruiken. Het was nog pikdonker buiten en daardoor kon ik geen horizon zien, wat mijn soort „houvast” was om mijn (nu lichter wordende) duizeligheid te voorkomen. Al die felle lichten van de tegenliggers, het was immers spitsuur. Ik reed niet verder dan Baflo en daar nam ik de trein (heb m’n maandabonnement nog) naar het Groninger Hoofdstation. Jezelf lekker rustig laten rijden. In de stationsstalling staat m’n tweede fiets en dan na een dik tien minuten trappen bij het UMCG, geen probleem! Alleen dat idioot lelijke Nijenstee-wangedrocht op het Damsterdiep verhinderde mijn route vanaf de Steentilbrug naar het ziekenhuis, dus omrijden via de St. Jansstraat. Ik heb door m'n herstel niet veel energie, ik fietste wat minder snel dan gebruikelijk. M’n hoofd zag er prima uit, zei de arts. Het rare is dat het UMCG van een grote ondergrondse parkeergarage is voorzien, terwijl voor fietsen slechts een hek van een paar meter links van de ingang staat....
Hierna nog langs enkele adressen gefietst. Onder bij Hans Anders een nieuwe bril opgehaald (de oude was na het ongeluk door de ambulance geplet) en aan de overkant wat onderdelen voor mijn fiets die in Zweden staat (ga erheen op 10 november). Fietsen door de Stad gaat veel makkelijker dan per auto. Ik ga geen drie parkeergarages binnenrijden voor bij elkaar slechts een half uurtje boodschappen doen.