PieterJan51 schreef:Dit soort tochten zou ik graag willen maken maar is dit voor iedereen weg gelegd
Nee, dat denk ik niet. De meeste hier op dit forum houden zich er iig niet mee bezig (met bikepacking, ruig terrein, winters etc) en waarom niet? Tja .. geen flauw idee, moet je aan hun vragen.
En of het bij jou past, dat weet jij het beste. Als je een goede fiets en de juiste uitrusting hebt zou ik zeggen: ga op pad, probeer het uit.
PieterJan51 schreef: Hoe zit dat met lichamlijke conditie. Ik ben niet zo een sterke jongen als Jopie.
leoprodeo schreef:Ja, Pieter Jan, daar kan je alleen maar jaloers op zijn, zeker als je bedenkt dat Yopie een meissie is, zijn vrouwen tocht het sterke geslacht.
Ha die Leo!
Man zijn heeft natuurlijk wel zo zijn voordelen, ze zijn meestal toch sterker/groter. Ben niet klein maar wel smal gebouwd (dunne armen, smalle schouders enzo) en weeg net 58kg. En m'n conditie stelt ook al niet zoveel voor; een beetje fietsen, kanoën, langlaufen, soms wat hardlopen en in de wintermaanden een vechtsport. Dus als ik het kan kan een PieterJan het vast ook.
Je ziet weleens plaatjes van jongens met hun fatbike op de rug of onder de arm en dan huppelen ze over rotsblokken enzo. Nou dat krijg ik dus echt niet voor elkaar, dan lig ik gebroken op de grond. Waar ik ook jaloers naar kijk is bij het plassen in metersdikke sneeuw: geen geworstel met dikke broeken, gehurk in diepe sneeuw en koude blote billen. Jaloers!
Maar wat je volgens mij
echt nodig hebt is een flinke dosis gekte en liefde voor ruige natuur, woest land, wisselende seizoenen, wilde dieren, betoverend poollicht, magische middernachtzon ..
Maar het is niet altijd zo leuk, mooie plaatjes zeggen niets. Het onhandige is dat er vaak geen gsm-bereik is en dat wegen/bewoning mijlenver weg is, dus als er iets goed mis gaat moet je het in je eentje oplossen/doorstaan. Heb ook al wat foutjes gemaakt, hier een snelle greep uit wat winterproblemen: Uren m'n fiets tillen omdat ie niet geschikt was voor ijs en sneeuw. Onderkoeld thuiskomen door te koude kleding (onderschat
nooit de kou). Verdwalen, bij -30°C, in het donker, zonder nooduitrusting. Veel valpartijen omdat een mtb geen fatbike-sneeuwmonster is, zoals een gat in m'n hoofd of een kapotte knie en dan mijlenver van huis zijn. Bevroren meren waar het ijs onder m'n voeten zakte. IJsvlaktes met sneeuwbuien/harde wind en nergens een schuilplek. Niets meer kunnen zien door aanhoudende bevroren wimpers/ogen. Tentje ondergesneeuwd en onvindbaar. Bevroren tenen (is echt huilen).
Ook in de zomermaanden gaat 't soms niet zoals je wenst. Zware onweersbuien in 't kale berggebied (ben bang voor blikseminslag in tent of fiets). Bosbrand door bliksem. Beekjes die in korte tijd in een kolkende stroomversnelling veranderden. Een steile modderhelling waar ik op m'n rug tientallen meters naar beneden gleed (m'n rug opengeschuurd, kneuzingen, schouderblessure).
En dan heb je nog de muggen en de knutjes die je levend willen opeten, kuddes rendieren met honderden dazen en horzels die erg van mensenzweet houden, elandvliegbeten die lang kunnen jeuken, adders die op een rots liggen te zonnen en waar je bijna met je open schoen optrapt, boze elanden die hun kalf beschermen, opgeschrikte wilde zwijnen die in de aanval gaan, beren waar men voor waarschuwt, een das die grauwend naar m'n benen grolde .. Wolven, lynxen en veelvraten zijn te schuw maar de wilde muskusos is een van de weinige dieren die niet voor de mens wegvlucht en hij schijnt zeer imposant te zijn. Heb ze zelf nog nooit gezien.
Nou PieterJan, wil je nog dit soort avonturen?
Misschien kun je beter veilig thuisblijven. Alhoewel .. van de winter gleed ik bij het schoorsteenvegen van het dak, dus huisvrouw zijn is ook niet alles. Of dichter bij huis blijven, wel zo makkelijk. De Walcherse stranden schijnen bv erg mooi te zijn, uitermate geschikt voor fatbikes. Of rondom Bussum! was daar pas geleden: mooie heide, bossen, offroadweggetjes en aardige koeien (met dank aan Jan!)
Hieronder een foto van circa twee weken geleden, rond Stekenjokk in Lapland. Hier maakte ik ook een inschattingsfout en ontdekte toen dat een badmuts geen overbodige luxe is, die hoort zeker thuis in een fatbike winterpaklijst.
Dit was de heenweg: smeltwater had een kuil in de weg gevormd en stroomde onder de sneeuw naar een rivier verderop, prima oversteekplaats. Maar op de terugweg was 't een brede diepe geul, een stroomversnelling geworden, met grote brokken ijs en sneeuw. En de rivier wachtte op ons, grommend, schuimbekkend en hongerig, die zou de fiets en mij in één hap doorslikken. Maar d'r was geen keus, ik moest gewoon het water in. En dat was echt niet leuk; sterke stroming, ijskoud, diep en de fiets stond aan de verkeerde kant, had nl gedacht dat het veiliger was als je op hem kon leunen, als looprek kon gebruiken en je hem zo met je lichaam kon tegenhouden maar de stroming duwde de fiets juist tegen me aan, gooide me om, de dikke achtertassen duwden me onder, een bar-end greep de camelbak .. brr, wat een kracht heeft water. En toen ik me aan de overkant weer aankleedde (had bijna alles uitgetrokken en in drybags gepropt) bevroor m'n natte haar, kreeg het daardoor niet meer warm, bleef als een gek bibberen en trillen, 't kostte al m'n energie. Ik wilde van ellende huilen (ja toch een meissie) maar zelfs dat lukte door al dat gebibber niet. Het was bar. Heb daardoor ook geen spectaculaire foto van de terugweg, had het te druk met bibberen
, wel jammer.
De rivier waar de Pugs en ik zouden eindigen. Rotsblokken, grote brokken ijs en aan de kant verse diersporen, waarschijnlijk een eland. Het lijkt alsof hij/zij minder geluk heeft gehad ..
Ik heb daar ook m'n nieuwe wintertentje getest, oa in behoorlijk harde wind waar je op die kale sneeuwvlakte ook al niet op zit te wachten. Had er
in dit topic al iets over geschreven. Het ging gelukkig goed, had de scheerlijnen van de tent aan de fatbike geknoopt, die half ingegraven plat in de sneeuw lag. Maar ik was toch wel enigszins benauwd, had begin juni geen harde wind met sneeuwbuien verwacht, ook al zo'n domme fout.
Mocht je er ooit heengaan: het is de meest winderige plek van Zweden, twee jaar geleden was er bv een orkaan van 169 km/u (orkaan is >119 km/u). Ook ligt daar het Scandinavische koude record; in 2007 was het -53°C. Als je dan bedenkt dat bij -25°C en windkracht 8 de gevoelstemperatuur -50 is .. hoe zou dat dan bij -50°C en orkaankracht zijn?
Het uitzicht, vanuit de tent. De rode kruisjes (sneeuwscooterpaden) staan op 4 meter hoge palen, vaak zijn ze verdwenen, is de sneeuw te hoog. En dit is dus in juni.
Ongeveer dezelfde plek, maar dan in juli. Een wereld van verschil, mooi he?
Is het thuisfront niet heel bezorgd? Helemaal een vrouw alleen. 
Off-topic:
