De Stelviopas. Ik was er ergens tussen 1998 en 2022 en deed een poging vanuit het Zwitserse Val Müstair om met de klok mee een rondje Stelvio en Umbrail te doen. Het eerste deel van de klim viel me zwaar: ik had toen nog geen fietsconditie en had zelden langere klimmen gedaan; ik deed dus maar wat. Het is een lastige klim, zeker ook door het constant vrij hoge stijgingspercentage over zo'n lange afstand. Halverwege de klim was de pijp leeg en zag ik het niet meer zitten. Gelukkig was daar een restaurant (Berghotel Franzenhöhe) waar ik spaghetti kon eten. Met een goed gevulde maag leken de resterende haarspeldbochten makkelijker te gaan. De kermis op de pashoogte vond ik zo weerzinwekkend dat ik gelijk ben doorgereden, waardoor ik geen topfoto heb.
Nieuwe opgave: