Trektocht door Costa Rica

[eindgebruiker]

Hallo Lauran,

Het dooit hier, maar er ligt nog steeds ijs op de grachten. Met een zonnetje en 5 graden was ik al heel blij

Ik ben twee keer in Costa Rica geweest, en zou zo nog een keer gaan. Wat een feest om jullie verhalen te lezen!

Gaele

[Koga Miyata]

Hoi Lauran en Hetty,

als ik jullie verhalen lees, zou ik zo op mijn fiets willen springen en
met jullie mee willen fietsen.
Geniet ervan.

Groetjes,
Ingeborg

[lauke]

We hebben een paar dagen geen internet bij de hand gehad omdat we leuke kampeerplaatsen vonden bij het strand.
Vanuit Tamarindo zijn we naar het zuiden gaan fietsen. We volgen zoveel mogelijk wegen langs de kust. De kwaliteit ervan varieert sterk. Als het slecht gaat fiets je uren achter elkaar met een gemiddelde van 5 km per uur. Soms gaat het goed en halen we 10.

Eergisteren zijn we gestopt in Marbella. Een Costa Ricaans gezin had een stukje grond aan het stand gekocht kampeerde daar. We waren welkom en mochten de tent erbij zetten. Ze hebben 2 palen overeind gezet en een soort volleybalnet opgehangen. Ja, natuurlijk doen we mee. We spelen drie sets en proberen de regels van de kunst een beetje aan te houden. Geleidelijk gaat de zon onder en komt de voed op. De lijnen van het veld die we in het zand getekend hebben vervagen snel totdat het speelveld half onder water staat. Het team met de Hollanders verliest jammerlijk van de pure Tico's. We zwemmen gezamelijk in zee om het zand van onze ellebogen en knieen te wassen. Als het donker is komen we uit het water, gaan we eten en vroeg naar bed.

Gisteren reden we van Marbella naar Ostinal. Slechts 14 km maar toch 3 uur fietsen. De weg is erg slecht en gaat steeds berg op, berg af, riviertje door enz. In de regentijd moet deze weg onmogelijk te berijden zijn. We stoppen in Ostinal als we een kamping aanduiding zien. Het blijkt een douche annex toilethokje aan het stand te zijn. 4 Palen en wat blik en stomend water.

Het stand in Ostinal is bekend om zijn Arribada, een regelmatig terugkerende invasie van groene schildpadden. Navraag leert dat het nog minstens 5 dagen duurt voordat de schildpadden komen en dat het eigenlijk niet het beste seizoen is. De grote Arribada's zijn in mei en juni. Dan kun je hier 20.000 schildpadden verwachten. We kunnen zo lang niet wachten zeker ook omdat ook die 5 dagen twijfelachtig zijn.

We zwemmen in de oceaan en zien pelikanen. Ze vissen in de branding. Met spectakulaire duikvluchten gaan ze kopje onder. Als ze genoeg gegeten hebben scheren ze in groepjes laag over het water tussen de golven door. Als je daar zwemt kun je ze bijna aanraken. We slapen weer in het geruis van de branding.

[Hetty Willemsen]

De mogelijkheden om op internet te gaan worden kleiner. Maar hier zijn we weer. We hebben nogal een afstand afgelegd sinds de laatste berichten.

We hebben de oceaan voor een paar dagen verlaten. We zijn via Samara en Nicoya naar het Nationale Park Barra Hunda gereden. Dit was echt een paradijsje op aarde. Een heerlijk rustige camping in het park, en deze keer stonden we er niet alleen maar met een Amerikaans stel. Zij reisden rond met een auto en vonden het ook de rustigste camping die ze tot nu toe gehad hebben.¨s Nachts hadden we een Bongo concert, wat een kabaal kunnen die kleine apen maken zeg! Overdag struikelde je er bijna over de Leguanen en andere hagedissen. En hier waren ze ook niet zo schuw.
Dat komt denk ik omdat er daar niet op gejaagd wordt, ze noemen ze hier " Boomkip" en schijnen dus lekker te zijn. Ook de Bongo´s lieten zich goed bekijken, evenals een Gordeldier. We zijn met een gids een wandeling naar de grotten gaan maken. Was erg mooi. Gezekerd daal je 16 meter af in een grot vanwaar je anderhalf uur door de grotten gaat wandelen. Nou ja wandelen, het is er glibberig en regelmatig moesten we echt ver klimmen of dalen met doorkruip en sluipdoor gaten, echt wel een avontuur. We waren om 8 uur vertrokken en pas om 2 uur terug. Niet de mooiste grotten die er zijn, maar wel erg leuk. Ook nog vleermuizen en "grotkikkers" gezien.

Daarna nog naar Jacaral gefietst, waar we pas in het donker aankwamen en een niet zo erg frisse kamer hadden. Vanmorgen zaten we dus al om 6 uur op de fiets en zijn we naar Playa Naranjo gereden waar we de pont naar Puntarenas hebben genomen.
Een leuke overtocht met mooie uitzichten. Je komt aan in een gebied waar maar een weg is, en die zijn ze aan het opknappen en verbreden. Was dus erg druk en dus gevaarlijk, warm en ver fietsen vandaag. Het viel niet altijd mee om van de werkelijk schitterende uitzichten, het bijzondere landbouwgebied en de mooie bloeiende bomen te genieten.
Vanmiddag langs het Nationale Park Carara gereden, waar we veel vette luie toeristen krokodillen in de rivier hebben zien liggen. Ze worden daar namelijk gevoerd. Ik vond de dode koe die door een horde Gieren werdt opgegeten zeker zo spektakulair!

Nu staat ons tentje weer in een drukke strandpaats Jaco, op iets wat ze hier een kamping noemen. We hebben weer lekker gegeten en ik mag vanavond internetten. Lauran houd de wacht bij de spullen, want echt te vertrouwen is het hier niet. Lekker weer in ons eigen bed!
Voor ons zo bedtijd, jullie moeten alweer bijna op.
Eens kijken wat de dag van morgen weer brengt.

[lauke]

Hetty en ik hebben onszelf eens verwend met een wat duurder hotel. Een klein hotelletje aan het strand van Esterillos Oeste. We waren er al vroeg omdat we een rustdag voor ogen hadden. Een keer de was doen en luieren.
De golven waren bij opkomend water spectaculair. De onderstroom trok je benen onderuit en de golven kieperde je omver. Terwijl je nog aan het uitzoeken bent wat onder en boven is wordt je weer overspoeld door de volgende golf. Een beetje uitkijken voor de surfers, maar dat waren er maar 2. Alle andere op het strand waren wij.

[lauke]

Ik typ via een inbelmodem dat nog wel eens wegvalt, dus het blijft bij kleine stukjes.

We hebben net een uitermate slechte weg achter ons van Quepos naar Domincal. 40 km keienpad dat met een mountainbike zonder bagage nog wel redelijk te fietsen zou zijn. Helaas was het best druk dus de weg stoof verschrikkelijk en dat bij deze temperaturen. Bert schreef al een keer over een warme deken. Volgens mij bedoelde hij een electrische deken. In de schaduw meten we 35-38 graden. Als ik mijn telefoon (met daarin de thermometer) in de zon leg geeft hij 50 graden aan. Volgens mij gaat hij niet verder. Nee, die weg was geen lolletje.

We zitten nu in Uvita. Een plaatsje tegen een nationaal park aan. Dat Nationaal park ligt voor het grootste deel in de oceaan en is bekend om zijn walvissen, dolfijnen en koraal. Morgenochtend om 8.00h gaan we de boot in om dat ales mee te maken.

[metbart]

Hoi Hetty en Lauran,

Leuk jullie reis te volgen. Veel nieuwe kleuren, geuren, geluiden. Moet geweldig zijn zo veel nieuwe mensen te ontmoeten. Geniet ervan.

Liefs, Bart

[Hetty Willemsen]

Gisteren was echt een super leuke dag. We zijn met een klein bootje, 7 gasten en 3 gidsen, met een 200 PK boot, alleen dat was al leuk, de oceaan op geweest. We hebben grote groepen dolfijnen gezien, en ook nog een enkele bijzondere dolfijn. Ook hebben we wel 20 kleine walvissen gezien, de short finnet pilot whale. En ook nog een bultrug, volgens de gidsen een groot mannetje. Echt imposant om te zien. De rest van de dag lekker geluierd.

[Hetty Willemsen]

We hebben een 52 KB inbelmodum, dus weer maar in een paar keer, want net was ik heel mijn bericht kwijt.

Vandaag naar Shierpe gefietst, 50 KM over goede weg. Het was een landbouwgebied waar ze echt bananen kweekten. Leuk om te zien, hele bananenplantages met allemaal blauwe zakken waar de bananen inzaten om ze te beschermen tegen vogels en apen. Eergisteren reden we door gigantische dadelplantages, en zo hebben we ook al een heel gebied met watermeloenen, voor heel de wereld denk ik, gezien. Ze leven hier niet alleen van het toerisme.

[Hetty Willemsen]

Vanmiddag een tocht van 3 uur met een priveboot, met kapitein en gids, gemaakt door die Mangrovebossen. We hebben heel veel gezien wat we al vaker gezien hebben, maar nu in het wild.
Krokodillen en kaaimannen, boomslangen, heel veel vogels, Ibissen, ijsvogels, een ara, heel veel zwaluwen en verschillende soorten apen.
En natuurlijk het mangrovebos. Prachtig!
Veel soorten mangrovestruiken, met hun bijzondere zaden, waterhijacinten waar de moter in vastliep, lelies, een enkele bloeiende orchidee enz.

Morgen nemen we de postboot naar Drake, waar we dan in het Corrovado Nationaal park vertrekken. Moet ook heel uniek en onontdekt zijn. Ben benieuwd.

[johntelleman]

ze noemen ze hier " Boomkip" en schijnen dus lekker te zijn.

Mijn Surinaamse collega wordt bijna wild van boomkippetjes.
Je moet de boom goed schudden, dan liggen de boomkippen op de grond.
Stuk hout in zijn nek, jas uitrekken en in een stoofpot.

Eet smakelijk!

John.

[lauke]

Even wat over de fietsen.
We rijden op fietsen met 28" wielen op Schwalbe Marathon Supreme banden. Misschien niet de ideale band voor de omstandigheden hier maar het gaat ermee. Voordat we vertokken hadden we informatie ingewonnen over de omstandigheden en we hebben ons voorbereid op veer klimwerk. We rijden allebei met een Rohloff naaf in het achterwiel. Standaard is de fiets voorzien van een 42-16 kettingwieloverbrenging. Voor Costa Rica heb ik dit veranderd in een, volgens het Rohloff-boekje hoogst illegale, 38-17. De gedachte hierachter is dat we vooral langdurig klimmen beter vol kunnen houden.
Hoe pakt dat uit?
Op asfaltwegen wordt, bij langdurige beklimmingen met bepakking, de 1e versnelling best vaak gebruikt. Flink doortrappen levert een snelheid op van ongeveer 5 km/h. Dan val je nog niet om en je kunt het klimmen langer vol houden.
Op zand- en keienpaden heb je niet veel aan deze extra lage versnelling. Het achterwiel gaat gemakkelijk doorslippen op steile hellingen waardoor de 2e en de 3e versnelling meer geschikt zijn.
We hebben natuurlijk de hoogste versnelling niet, maar die missen we op onze fietsvakantie niet echt. Hooge snelheden zijn aan ons op vakantie niet besteed. Dat zoeken we thuis weer wel op.

[lauke]

Gisteren zijn we per 150 PK boot uit Sierpe vertrokken. Eerst een lange tocht op snelheid door de rivier van de Mangrovebossen. Bij de monding van de rivier was het even spannend om in dit kleine bootje door de hoge branding te varen. Dat werd even wachten op een gunstig moment met weinig branding. En dan vol gas slingerend tussen de golven door.
We zijn gedumpt op het strand van Drake Bay.
Vandaar hebben we, met de fiets, een zware, maar vreselijk mooie tocht over een pad door het oerwoud gemaakt.
We zijn nu in Porto Jimenez, waar we even rust houden. We proberen foto's te maken van de papagaaien. Het stikt hiet werkelijk van de rode Ara's. Scarlet Machou noemen ze deze vogels hier. Soms zitten er wel 40 in een boom. Wat een herrie kunnen die beesten maken.

[lauke]

We zijn weer in Porto Jimenez net als 4 dagen geleden. In de tussentijd vonden we een plekje, van hier 10km het oerwoud in. Daar was het, wat je noemt rustig. De rust werd slechts verstoord door kwetterende papagaaien en Toekans. Ook het helikopterachtige gezoem van kolibries ga je al snel herkennen. Waar we zaten konden we verschillende nesten ontdekken van broedende kolibries. In de sloot naast ons hutje zat een kaaiman. Niet zo'n grote. Ongeveer even groot als een flinke hond, alleen zijn bek was drie keer zo groot als die van een Duitse herder.
De Jezus Christ Lizard rent erover het water om aan die bek te ontsnappen

Het plekje waar we zaten heet "Los Mineros" (De mijnwerkers) in het plaatsje, nou ja plaatsje, Dos Brazos. De gastvrouw was Suzanne en sprak goed Nederlands.

De plek waar we zaten is van oudsher bekend om zijn goudvonsten. In de rivier de Tigre waren zeker 20 mensen in kleine groepjes goud aan het zoeken. Ze scheppen water en grond door een soort zeef waarin het goudstof achter blijft. Ze vinden tussen de 1 en de 10 gram per dag en verdienen zo 20 tot 200 dollar per dag en hebben iedere dag kans op de dag van hun leven.
Dat is ongeveer het omgekeerde van wat wij doen.
Wij geven iedere dag geld uit en hebben iedere dag de dag van ons leven.

[VoorheenRJ]

Het moet een paradijsje zijn, daar in de Twee Armen .

Overigens is 400 dollar als minimumsalaris geen crime in sommige landen van Latijns-Amerika.

[Hetty Willemsen]

We zijn weer vertrokken uit Los Mineros. Dit bleek vroeger de kroeg van het goudzoekers dorp te zijn geweest. Waar wij mochten slapen was het bordeel.
We zijn met de bus naar San Jose gegaan. Een ruim 8 uur durende busreis in een comfortabelere bus dan we verwachtten. Geen Airco maar Arko, maar toch. De fietsen konden, met de voorwielen eruit, op de invaliden plaats staan. Het was een mooie tocht met bijna 5700 hoogtemeters erin!
Je rijd over de hoofdsnelweg van Costa Rica, die het grootste gedeelte maar gewoon tweebaans is. De tocht omhoog, tot 3300 meter was erg mooi.
Het zien veranderen van de plantengroei, en de zakking in temperatuur van ruim 30 graden naar onder de 20, Brrrr, koud, trui aan. Wat moet dat worden in Nederland.
We kwamen net voor het donker aan in San Jose, waar het demate druk was dat we na 10 KM fieten toch maar een Taxi hebben genomen naar Allajuela. Daar hebben we geslapen en de andere ochtend doorgefietst naar ons startadres bij Alfred. Het voelde een beetje als thuiskomen.
Met zijn gastvrijheid, prachtige uitzicht, keuken met gevulde koelkast en een warme! douche een heerlijk plekje om de tent nog 2 daagjes op te zetten.

De fietsen zijn alweer ingepakt, vandaag nog wat luieren en morgenvroeg vertrekken we rond 7 uur naar het vliegveld.

Alles bij elkaar een zeer geslaagde vakantie in het schitterende Costa Rica.
De natuur is echt geweldig, het weer prachtig, het eten eenvoudig maar goed, en de mensen vriendelijk. De Tico´s zoeken nooit zelf contact, maar als jij dat wel doet zijn ze altijd zeer vriendelijk en behulpzaam.
Op de hele vakantie maar een vakantiefietser tegen gekomen, wat al wel aangeeft dat het niet echt een fietsvakantieland is.
Er zijn maar heel weinig wegen. De doorgaande wegen zijn redelijk tot goed verhard, maar daardoor ook vaak erg druk en daarom niet leuk om te fietsen.
Wil je daarvan af is het meestal een keienpad, lekker rustig en veel te zien, maar de gemiddelde snelheid daar blijft meestal steken op een km of 10 per uur, als het redelijk vlak is, tot 5 km per uur als het bergachtig is. Dus het schiet niet echt op, maar is meestal wel erg leuk om te doen.
Als je een tussenweg hebt, dus een redelijk goede onverharde weg, kan je wel door, maar is het stofhappen. Gaat ook snel vervelen.

Dus eigenlijk komt het erop neer dat het een prachtig fietsvakantieland is als je maar geen haast hebt. En dat hadden we niet

[bompa]

Dag Laurent en Hetty,
Wij wensen jullie een veilige thuiskomst en doe maar enkele truien aan want het is hier een heel klein beetje frisser dan in Costa Rica hoor. We vonden het heel leuk om de belevenissen te kunnen volgen op het forum. We keken er elke dag naar uit. groetjes, Hein (bompa) en Maria