Verslag van Rutger's fietstocht langs brouwerijen van 7 t/m 9 juli
Rutger had het mooi voor elkaar voor ons: campings gebeld, brouwerijen uitgezocht, route uitgestippeld en zelfs het mooiste en meest aangename weer geregeld. Totdat ik op vrijdagmiddag op het forum las dat Rutger van de rugpijn het inpakken van zijn spullen had moeten opgeven en al helemaal niet in staat was om naar Weert te reizen. Dat moet hem wel tegengevallen zijn.
Zo gebeurde het dus dat toen Helma en ik op camping Wega arriveerden, het zestal dat aan een geleende kampeertafel zat te keuvelen mij vragend aankeek. Of ik wist waar Rutger was. Dat wist ik dus.
Maar we hebben Rutger's inspanningen geenszins verloren laten gaan! Bert deed immers nauwelijks onder voor Rutger als reisleider. Het was dan ook een volledig georganiseerde minivakantie.
De vrees dat camping Wega vol stond met luidruchtige Bospopgangers bleek ongegrond. Slechts een handvol popliefhebbers waren aanwezig en trakteerden ons op een gezellig kampvuur.
Zaterdagochtend waren de meesten al vroeg uit de veren en genoten van de koffie toen Fokko al twijfelde tussen de fietstocht en het muzikaal genot van the Alan Parsons Project, Roxy Music, en Simply Red. Na wat dralen werd gekozen voor de fietstocht.
Die was aangenaam. Het knooppuntennetwerk in Belgisch Limburg leidde ons feilloos over plattelandswegen, verharde bospaden, oude spoorpaden en naar centra van de dorpen die we bezocht hebben. Voor de kenners: de route van het weekend was camping-77-75-08-Bocholt-208-06-03(maar niet via 01 maar rechtdoor)-78-05-309-308-300-camping-79-71-91....
Het eerste brouwerijbezoek was gepland in Bocholt. De cake op het plaatselijke terras bleek overdadig maar de brouwerij bleek pas 's middags een keer open te gaan. Gelukkig werd dit gemis later in brouwerijkasteel De Dool in Helchteren goedgemaakt. We werden rondgeleid door een echte kenner die ons de geschiedenis van het kasteel en het proces van het brouwen van bovengistende bieren bijzonder goed kon uitleggen, gelardeerd met grapjes over Belgen en Hollanders. Dat laatste ging vanwege de samenstelling van het publiek wel wat voorzichtigkes, zeker nadat Bert hem feilloos alle zes de Trappistenbrouwerijen opnoemde.
Na het aangename nuttigen van het bij de rondleiding behorende bier viel het laatste uurtje fietsen ons niet zwaar, wat natuurlijk een aanbeveling vormt voor het blond, dubbel en tripel van Ter Dolen. Het bier was trouwens wel zo straf dat Fokko ter plekke besloot terug te fietsen naar Weert om er alsnog een muzikaal weekend van te maken. Hij verzekerde ons ervan dat het niet aan ons lag.
Op de werkelijk subliem gelegen camping De Holsteenbron streken wij neer op een flink veld in de koele schaduw van een grote boom waar iedereen van een rustige avond kon genieten, behalve Jos en Gijs, want die genoten van de belangstelling van een aantal jongedames die op de camping stonden vanwege het EK en WK twirling en ons af en toe een kleine show gaven.
De avond eindigde zoals door Rutger gepland met de 30 soorten bier van de kantine aldaar. We hebben ze niet allemaal geproefd, al was Bert flink op dreef.
De superieure eigenschappen van Belgisch bier werden de volgende ochtend nogmaals onderstreept toen de hele groep al om half tien klaarstond om te vertrekken - voor een groep op een Wereldfietsersweekend bijzonder vroeg.
Helaas moesten Helma en ik vanwege andere verplichtingen al na een paar knooppunten een kortere route naar Maastricht nemen. Daarom zet Jim het verslag hier voort.
Wij koersten al heel snel Hasselt in waar we het jenevermuseum konden bezoeken. Geen rondleiding deze keer, maar dat was niet nodig omdat het museum zeer goed was ingericht, zodat we zelf de rondgang konden maken.
Hasselt is een boven verwachting mooie plaats met vele leuke pleintjes met terrassen. Wij kozen voor de oude brandweerkazerne, waar je voor een astronomisch bedrag (4 euro) appeltaart kon bestellen.
Hasselt uitfietsen gaat erg makkelijk omdat het uiterst fietsvriendelijk is met o.a. diverse fietsrotondes. We volgen verder de aanwijzingen van Bert, die ons over de autovrije fietspaden van Kempen stuurt. Het knooppuntfietsen bereikt hier in deze streek wel haar hoogtepunt en het is dan ook een genot van deze investering gebruik te mogen maken. We fietsen hier voornamelijk over oude spoorlijnen, die nu voor ons fietsers zijn geasfalteerd, helemaal autovrij dus.
We zullen het weekend echter eindigen in Maastricht, dus helaas moeten we het knooppuntnetwerk verlaten. Net onder Genk volgen we het fietspad langs het Albertkanaal, ook hier geen auto's, en het fietsen gaat aanvankelijk erg gemakkelijk. Net voordat het fietsen langs dit kaarsrechte kanaal eentonig wordt, wordt onze weg versperd door een groot hekwerk met een bord waarop ons vriendelijk wordt verzocht om te rijden. We fietsen dan maar aan de andere kant van het kanaal nog enkele kilometers naar Kanne, het laatste dorpje in België voordat we weer in Nederland zijn.
We koersen het laatste stukje naar Maastricht-station, waar we vroeg aankomen en afscheid nemen van Roald, René, Hetty, Gijs en Jos, die nog kunnen genieten van een paar dagen vakantie.
Verslag door Leon en Jim
Er zijn nog kaarten las ik... 
Van Harte Beterschap Rutger!!! 
Gefietst en genoten...