Forum Wereldfietser

Martin E. van Doornik schreef: ↑

do 19 mei, 2022 15:39

Vroeger fietste ik op een dag door Alkmaar en toen kreeg ik iets scherps in mijn oog en dat deed zeer pijn. Met hulp van een omstander ben ik toen naar een oogarts geweest, het was een flinke zandkorrel.

Ik idem, van Amsterdam fietsend naar Haarlem kwam iets in mijn oog, het was al avond. Gehele nacht mijn oog niet kunnen sluiten, deed ontzettend pijn. Volgende ochtend meteen via seh naar de oogpoli waar de oogarts iets kleins kon verwijderen om vervolgens in datzelfde ziekenhuis naar mijn werk te gaan.

Een vakantie die gelukkig wel doorging, maar daar had ik toch even een hard hoofd in.

Mijn eerste fietsvakantie was als student met 3 vrienden. Ik gebruikte de fiets van mijn moeder, een vriend de oude fiets van mijn vader. Deze fietsen waren in 1981 gekocht, maar helaas is mijn moeder jong overleden waardoor die van haar weinig kilometers heeft gemaakt en was daardoor in goede staat. Mijn vader heeft op de zijne wel heel veel op gefietst, ook met een kind achterop, dus die heeft behoorlijk wat meer te lijden gehad. Tel daar bij op behoorlijk verouderde techniek met wat bijzondere keuzes. Relevant voor dit verhaal de remmen: er zat een soort trommelrem achter, van een type dat naar ik begrijp lijkt op brommerremmen, die lastig af te stellen was. Daarbij zat er een racestuur met een dubbele remhendel op, dus dat je bij het horizontale deel van je stuur ook kan remmen. De fietsenmaker die de fietsen had nagekeken had me gewaarschuwd: de hoge remhendel is indirect, dus minder efficient.

We gingen naar Schotland, met de boot naar Newcastle. Na een storm op zee bij vertrek kwamen we in prachtig weer aan en gingen voor goede moed op pad. Langs de Tyne van de haven richting het westen, over een prima fietspad. Opeens moesten we met twee haarspeldbochten flink dalen om echt bij de rivier te komen. Ik reed achter en de vriend voor me ging niet linksaf de haarspeldbocht in, maar rechtdoor een voetpad op. Ik dacht even dat hij niet doorhad dat we de bocht in moesten, maar het was duidelijk dat er iets mis was toen hij recht op de trap af ging. Hij vloog zeer filmisch over het stuur. Resultaat was een gebroken helm en veel bloed in zijn gezicht. Uiteindelijk heeft hij zelf voorzichtig gevoeld en geconcludeerd dat zijn neus nog recht stond en was het bloed wel vooral van zijn neus. Maar toch ook wel wat schrammen en een blauw oog dat steeds meer dicht trok. Achteraf gezien had hij echt een dokter moeten zien, maar in onze jeugdige overmoed hebben we het gewoon schoon gemaakt en is hij weer op de fiets gestapt. In het centrum van Newcastle een nieuwe helm gekocht bij de Halfords en weer op pad. Hij heeft dapper doorgefietst, maar toen we een rustdag hielden heeft hij de halve dag in de tent liggen slapen, omdat zijn lichaam toch wel wat te herstellen had. We hebben hem de hele vakantie op de vingers getikt als hij aan zijn gezicht zat en uiteindelijk is het zonder littekens hersteld. Al met al een hoop geluk gehad.

Het probleem was dus dat hij niet goed genoeg kon remmen, onder meer omdat de fietsenmaker de boodschap over de remhendels niet aan hem had verteld. We hebben het nog iets beter weten af te stellen, maar na die vakantie is die fiets niet meer naar het buitenland geweest en heeft zijn laatste jaar doorgebracht als studentenbarrel voor mijn vriend.

Het was sowieso een vakantie met een hoop avontuur (een andere reisgenoot had een nog oudere fiets die behoorlijk panne kreeg, uiteindelijk zeer creatief opgelost met hulp van een man op de camping die zich duidelijk verveelde) en het is zeker waar dat imperfecte vakanties de beste verhalen opleveren. Maar ik ben toch ook wel heel blij met mijn goede nieuwe fiets.