Additionally, paste this code immediately after the opening tag: Torino-Nice september 2016 (offroad) - Pagina 2 - Forum Wereldfietser

Torino-Nice september 2016 (offroad)

Wat een tocht! Gefietst,gelopen en gekropen....
Deze tocht was zeker zwaar te noemen, maar dat maakte het ook weer heel erg mooi.
Ondanks de zwaarte heb ik er ontzettend van genoten. Vooral het Italiaanse gedeelte is mij ontzettend goed bevallen (eten,slapen en niet te vergeten de heerlijke koffie).

Persoonlijk vond ik het deelnemen aan het evenement toch net iets mooier dan het narijden van een gps-track. Gedurende de dag kwam je veel andere deelnemers tegen op hun (bijzondere) fietsen, dit geeft toch weer een ander tintje aan het geheel.

Ook leuk dat er een aantal Wereldfietsers aan de start stonden met hun fiets(What's in a name?).

En tot slot nog wat plaatsjes die ik met mijn telefoon heb gemaakt

https://1drv.ms/f/s!ArqfALH0Qufnh4Bbm5gLaljvT5aZIA


Groet,

Raymon
Mooie tocht! Deze zou ik zeker willen doen volgend jaar. :D

Nu ik jullie foto's zie denk ik dat ik vijf wereldfietsers staand op een rijtje herken:
Afbeelding

En nog de groepsfoto voor de start:
Afbeelding

Wel jammer dat wij de ATB-tocht in Midden-Limburg ervoor hebben moeten inleveren. :(
Erg gaaf! Heb zelf een paar jaar geleden wat spul uit deze route gereden en dat hoort bij het mooiste wat ik ooit heb gefietst. In zo'n evenement wordt dat alleen maar gaver. Wel jammer dat het geen race is. Dat zou voor mij toch een extra dimensie geven.
Waar nog niemand het over gehad heeft : de beste fiets voor deze route.
Ik had zelf een hardtail MTB. Ik was blij met de geveerde voorvork en de krachtige hydraulische schijfremmen in de lange afdalingen vol losse stenen en rotskantjes. Optimaal is, denk ik, een volgeveerde MTB; daarmee kun je veel sneller dalen.
Interessante vraag. Ik zie op de foto's ook weer veel gravelgrinders, met beperkte bandbreedte. Het ligt er denk ik ook aan hoe handig je bent in het terrein wat de ideale fiets is.

In deze route zat toch best veel asfalt? Met een geveerde vork (met lock out, voor het asfalt) zou ik gegeven mijn capaciteiten denk ik wel blij zijn. Een fully lijkt me een beetje overkill. En in een fullyframe kun je ook weer zo weinig aan frametas kwijt.

Het is weer zo'n compromis zoeken: hard kunnen dalen of minder gewicht mee omhoog nemen? Brede banden voor het onverhard of smaller om efficiënter te zijn op asfalt? Etcetera.

Ik zou denken dat zoiets als de Salsa Cutthroat hier bij uitstek in zijn element is.
math schreef:Waar nog niemand het over gehad heeft : de beste fiets voor deze route.
Ik had zelf een hardtail MTB. Ik was blij met de geveerde voorvork en de krachtige hydraulische schijfremmen in de lange afdalingen vol losse stenen en rotskantjes. Optimaal is, denk ik, een volgeveerde MTB; daarmee kun je veel sneller dalen.
Optimaal in welk opzicht? Snelheid?

Aangezien je de meeste tijd doorbrengt met klimmen, zal daar ook de meeste winst te boeken zijn door een zo licht mogelijke fiets en bepakking te kiezen.

Waren de wegen zo slecht dat je de geveerde voorvork echt nodig had? Op de foto's zien de wegen er best goed uit.
Laat iedereen maar even zijn zegje doen. Ik ben benieuwd hoe Patrick achteraf denkt over zijn keuze om een starre voorvork te monteren. Ik vond dit geen route voor gravel grinders, zeker niet de optionele afdaling van de Sampeyre naar Col de Ciabre en ook niet de Via del Sala. Veel te veel rotsen en losse stenen. De rijders met mechanische velgremmen hebben, vermoed ik, op dag 1 al in de afdaling vaak moeten stoppen om hun vingers even te ontspannen.

Ook hier is een en ander over de materiaalkeus te lezen en ook enkele foto's die het rauwere wegdek tonen .
Ik ben ook benieuwd naar zijn ervaringen. Maar de fietskeuze hangt niet alleen van het terrein af, maar ook van je techniciteit. Een vriend van me (geen pannenkoek, met verende vork) werd vorig jaar in Schotland in een rotsige afdaling, waar ik graag vering had gehad, zoekgereden door iemand met een harde vork en smallere banden. Vorige maand werd ik in Frankrijk in een technische, onverharde afdaling gelost door een Fransman op een gravelgrinder. Hij had jarenlang atb-wedstrijden gereden (in Frankrijk). Hij had dus gewoon een veel betere techniek dan ik. In dit soort tochten is er volgens mij dus niet één, ideale fiets. Dat verschilt per persoon.
math schreef:Laat iedereen maar even zijn zegje doen. Ik ben benieuwd hoe Patrick achteraf denkt over zijn keuze om een starre voorvork te monteren. Ik vond dit geen route voor gravel grinders, zeker niet de optionele afdaling van de Sampeyre naar Col de Ciabre en ook niet de Via del Sala. Veel te veel rotsen en losse stenen. De rijders met mechanische velgremmen hebben, vermoed ik, op dag 1 al in de afdaling vaak moeten stoppen om hun vingers even te ontspannen.
Afbeelding

Hier (foto) op de afdaling van de Colle Sampeyre naar Dronero had ik wel heel graag het 'comfort' van mijn rockshox willen hebben. Later werd het nog erger en begon steeds meer te balen van deze route optie (op de route cue notes stond 30Km + dirt road and rocky descent). Later op een splitsing in de weg een verkeerde afslag genomen en niet naar Dronero maar direct naar San Damiano Macra. Scheelde uiteindelijk wat minder in Km en in de afdaling een plekje gezocht om te overnachten, uiteindelijk naast een kerk op een speelveldje.

De Via del Sale vond ik goed te doen; ik denk het mooiste stuk van de hele tocht. Misschien dat ik al wat meer gewend was aan mijn starre voorvork op de meer rotsige ondergrond en wat meer technische stukken. Op de langere offroad afdalingen had ik het wel prettig gevonden om vering voor te hebben. Op asfalt rij ik toch het liefst met een starre vork.

Afbeelding

De ideale fiets voor deze tocht is wat lastig omdat je op verschillende ondergronden rijdt. Veel engelsen op een cyclocrosser met 700-38 of 40 bandjes. Als ik het over zou doen zou ik mijn ortlieb tassen thuis laten en gewoon mijn bikepacking setup gebruiken, ietswat smallere banden (i.p.v. 2.2 inch 2.0 inch of 700x40), minder kleren mee, en toch mijn rockshox voor en misschien een jones loop bar ipv mijn racebocht (woodchipper)

Afbeelding

Volgend jaar is er weer een Torino-Nice: "Pleased to see that interest is there for a 2nd Torino-Nice Rally. Same format, same start point, 5th September 2017"
Hierbij ook nog even een reactie over deze prachtige tocht. Het is zeker geen lichte tocht, er moet flink gewerkt worden. Maar dat word ook meer dan goed gemaakt met al het moois wat je op de route tegen komt. Uren klimmen over asfalt gevolgd door de mooiste snelle afdalingen. Maar nog veel langer rijden over gravel waar de afdaling vervolgens net zo lang duurt als de klim. Maar vergeet ook niet de mooie stadjes met pleintjes en de stille dorpjes of ontmoetingen met herders onderweg
Op de off road trajecten kom je op de mooist plaatsen. Het is z'n verschil met het fietsen over asfalt met het steeds langs razende verkeer.
Ik heb deze tocht samen gefietst met Patrick op een Specialized fully. Omdat we er voor gekozen hadden de volledige kampeeruitrusting mee te nemen en ook zelf te koken(vind dat je zo vrijer bent en onderdeel is van het avontuur)waren we ten opzichte van de andere dus zwaar bepakt. Maar ook dat gaat prima op een fully. Daarvoor maak ik gebruik van een Thule drager waar dan de 2 grote Ortlieb achter tassen aan gaan. ondanks dat het prima gaat zou ik een volgende keer ook zo licht mogelijk gaan.
Wat de ideale fiets is zal persoonlijk blijven. We hebben samen gefietst met andere op cyclecross fietsen. Ik heb er bewondering voor wat ze met z'n fiets op smalle bandjes kunnen. Maar ze geven wel toe dat het hard werken is. Een volgende keer zouden ze het weer zo doen omdat ze vinden dat je zelf het werk moet doen en niet de fiets.
Maar mijn ervaring, na meerdere tochten met een fully, is toch wel dat het veel makkelijker gaat. Alles wat de fiets aan klappen op vangt hoeft het lichaam niet te doen. En hoe langer de tocht des te meer profijt je er van zal hebben. Je hebt minder herstel tijd nodig.
En als je er dan voor kiest om ook nog eens zo licht mogelijk te gaan dan kun je met een fully er nog meer uit halen.
Wat de remmen betreft ben ik geen fan van schijfremmen, op mijn Vittorio heb ik nog velgremmen, maar het remvermogen is wel geweldig. Gewoon even met 2 vingers remmen en weer door. Niets geen last van pijnlijke handen van het remmen.

Johan
Mooie foto's, die inderdaad het rauwe wegdek op sommige trajecten tonen. De afdaling van de Col Sampeyre naar Valmala/Dronero spande de kroon, al werd het wegdek na de Col Birrone snel beter.

Voor de navolgers zijn de dagtrajecten wellicht informatief. De gegevens komen van mijn Garmin GPS, achtereenvolgens : afstand - rijtijd - gem. snelheid - cumulatieve stijging - netto stijging (daling is negatief getal).

Dag1 Torino - Bussoleno: 121 km - 8h20m - 14,5 km/h - 1858 m - +188 m
Dag2 Bussoleno - Claviere: 85,5 km - 8h43m - 9,8 km/h - 3080 m - +1341m
Dag3 Claviere - Sampeyre: 110 km - 7h56m - 13,6 km/h - 2586 m - -811 m
Dag4 Sampeyre - Ponte Marmora: 86,5 km - 7h02m - 12,3 km/h - 1718 m - -12 m
Dag5 Ponte Marmora - Vernante: 93,7 km - 8h17m - 11,3 km/h - 2593 m - -170 m
Dag6 Vernante - San Bernardo di Mendicata: 66,5 km - 6h17m- 10,6 km/h - 1806 m - +472 m
Dag7 San Bernardo - Col de Turini: 78,9 km - 7h56m - 10,0 km/h - 2122 m - +349 m
Dag8 Col de Turini - Nice : 103 km - 6h56m - 14,8 km/h - 1382 m - -1608 m

Totale afstand : 745 km ; cumulatieve stijging : 17192 m

Van de route-opties, heb ik op dag 3 de Col d'Izoard gereden. Ik heb niemand gesproken die de Col de Peas heeft gedaan, die vermoedelijk veel zwaarder is. Op dag 5 heb ik de Col del Preit gereden. Van anderen, o.a. Raymon en Frenk, hoorde ik dat de Passo Gardetta erg zwaar was met lange stukken lopen met de fiets. De Preit was wel steil, maar verhard en goed te fietsen.

Zoals verwacht correleert de gemiddelde snelheid sterk met het stijgingsgetal (cum. stijging/afstand): zie onderstaand plaatje. Om dit getal een beetje in perspectief te zetten, enkele bekende cyclo's en ritten: de Marmotte heeft een stijgingsgetal van 29 (175 km; 5000 m), de Oetztaler zit op 24 (225 km; 5400 m), de Luik-Bastenaken-Luik toertocht komt op 17 (216 km; 3685 m) en de 100-cols tocht op 15 (4000 km; 60000 m). Allemaal op verharde wegen.
Ik had verwacht dat de gem. snelheid ook afhangt van de netto stijging of daling van het dagtraject, maar dat verband blijkt zwak. Ik vermoed dat de gem. snelheid ook sterk afhangt van de soort en kwaliteit van het wegdek, maar dat is lastiger in een getal te vatten.

Afbeelding