In 1980 heb ik een week lang met een groep vrijwilligers van het IVN in de Rottige Meente doorgebracht: veel hooien en weghalen van ongewenste struiken. Alles ging handmatig, want trekkers zouden wegzakken in het trilveen. Als je over zulk veen loopt, voelt het alsof je over een enorme matras waggelt. Internet en gsm waren toen nog onbekend en er was daar ook geen bier of disco, dus 's avonds konden we lekker ouwehoeren over de toestand in de wereld.Marjan schreef:Tussen de Weerribben en de Friese Meren is een prachtig redelijk onbekend stukje natuurgebied, de Rottige Meente.
Rottige Meente en het Brandemeer hebben een rijk historisch verleden. Het gevarieerde landschap dankt zijn ontstaan aan turfwinning in de 19e en 20e eeuw, toen grote delen zijn vergraven tot petgaten en legakkers.
Door de afwisseling van water en droge plekken kent de Rottige Meente veel gevarieerde leefgebieden. Zo zijn er bloemrijke graslanden, trilvenen en veenmosrietlanden waarin bijzondere plant- en diersoorten voorkomen, zoals de vuurvlinder, otter en bruine kiekendief.
Je kunt in 5 minuten door de Rottige Meente heenfietsen, maar dan mis je de magie van zo'n gebied. Natte voeten en witte wieven horen er helemaal bij, zeker eind oktober!
Marjan, zet mij ook maar op de lijst. Dan wordt de gemiddelde snelheid gelijk weer wat lager . Hopelijk rij ik dan op mijn nieuwe fiets, al moet daar nog wel wat aan gebeuren...