Riny Visser schreef:Renaat,
Het klopt dat acupunctuur en homeopathie geen wetenschappelijk bewijs kunnen geven van de werking.
...
Het lijkt mij niet uitgesloten dat op een gegeven moment de wetenschap kan aantonen hoe acupunctuur werkt. Er kan tenslotte ook wetenschappelijk worden aangetoond, waarom je je van sporten gelukkiger gaat voelen: door de aanmaak van endorfinen in het brein.
En hiermee toon je aan wat één van de fundamentele problemen is in gesprekken over zo'n onderwerp, dus ik herhaal maar even. Er is een fundamenteel verschil tussen aantonen of iets werkt en aantonen hoe het werkt, jij lijkt deze twee door elkaar te halen.
Het probleem is niet dat er (nog) niet aangetoond kan worden hoe iets al dan niet werkt of kan werken. Zelf in de reguliere geneeskunde worden er nog middelen en methodes gebruikt waarvan men nog steeds niet begrijpt hoe ze werken en tot niet zo heel lang geleden was het eerder regel dan uitzondering dat men niet wist hoe medicatie juist werkte.
Maar het begrijpen (en kunnen bewijzen) hoe iets werkt is niet nodig om in de reguliere geneeskunde aanvaard te worden als werkzame geneeskunde. Het volstaat om aan te tonen dat het beter werkt dat placebo's.
En daar gaat de kwakzalverij in de fout, nergens bieden ze dat bewijs en vaak genoeg is er wel bewijs voor het niet werkzaam zijn. Dat is o.a. het geval met homeopathie waarvan ondertussen als een paal boven water staat dat het niet werkt.
Riny Visser schreef:Er zit echter wel een eeuwenoude traditie achter. Dat kan volgens mij alleen omdat het op de een of andere manier werkt voor veel patiënten.
Natuurlijk is dat helemaal geen bewijs van een werking. Er zijn overal eeuwenoude tradities van bidden en het brengen van offers. Ook is er een traditie van het slikken van tijgerbotten en neushoorhoorn en allerlei andere onderdelen van dieren (en mensen). Het voorspellen van de toekomst aan de hand van kaarten, handlijnen, sterren, ... zijn allemaal eeuwenoude tradities.
Wat dat aantoont is niet dat deze methodes werken maar dat er enerzijds een grote behoeft bij veel mensen leeft om ergens in te geloven, dat het placebo-effect zeer krachtig kan zijn (dat is ook wetenschappelijk aangetoond), dat veel mensen weinig begrijpen van correlatie, causaliteit en volgorde (veel ziektes genezen spontaan en niet door het daarvoor genomen middel, dat een goed gesprek en aandacht erg belangrijk is in de geneeskunde, ...
Het toont echter niet aan dat een middel ook echt werk (en beter dan een placebo). Als dat wel het geval is, dan kan het toch niet moeilijk zijn die werking ook wetenschappelijk aan te tonen? En waarom blijkt men daar maar steeds niet in te slagen?
Riny Visser schreef:
Volgens mij is het is net zoiets als godsdienst: door wetenschappelijke ontdekkingen zijn bepaalde Bijbelse beelden achterhaald, zoals het idee dat de aarde plat en het middelpunt van het heelal. Maar er zijn nog steeds wetenschappers die religieus zijn en de Bijbel serieus nemen: niet als bron van exacte informatie maar als een bundel inspirerende verhalen, liederen en spreuken.
Ik ga me niet laten verleiden tot een discussie over religie. Maar ik wil toch echt wel dat de op mij toegepaste geneeskunde gebaseerd is op aangetoonde werking en niet op inspirerende verhalen, traditie, spreuken en dies meer.
Renaat