vr 01 nov, 2013 15:52
Ach joh, vroeger had je sensia, velvia, provia, kodachrome in allerhande iso's met elk hun eigen specifieke korrel en scherpte. En wat te denken van het afdrukken van negatieven, de ene negatief werd onderbelicht, de ander overbelicht, al naar gelang het effect wat je wilde hebben (dodge and burne). Polarisatiefilters zijn hier al genoemd, maar wat te denken van grijsverloopfilters en neutral density filters voor long-exposure technieken. Zwartwit film heeft al helemaal niets met de werkelijkheid te maken en werd vaak gemanipuleerd om mooie heldere contrasten te krijgen. Verder was het dynamisch bereik altijd groter van negatieffilm dan van positieffilm. En dan nu het mooiste, het menselijk oog heeft een veel groter dynamisch bereik dan een film of een sensor. Waar wij doortekening zien in de heldere en de donkere delen, daar krijgt een sensor of film een onderbelicht of overbelicht beeld te zien. En toch ervaren wij een normale fotoafdruk (dus met het beperkte dynamisch bereik) als meer natuurlijk dan een HDR foto.peterv schreef:Mooi verhaal, urje. Na het gelezen te hebben kan ik inderdaad beter zeggen dat een foto niet per se natuurgetrouw hoeft te zijn, maar dat ik het zo jammer vind als de nabewerking mij afleid van het eigenlijke beeld. En dat heb ik vooral als er met kleuren en scherpte wordt gegoocheld.
Verder weet je vaak niet het verhaal achter een foto. Een zonsopkomst fotograferen onder de boog van Mesa Arch maken is een ware crime. Het levert een mooi plaatje op, maar je staat ondertuss met tientallen andere fotografen te dringen voor het juiste standpunt om 5 uur sochtends
.En wat te denken van een herinnering, kun jij je nog precies herinneren hoe de lichtsomstandigheden precies waren vier weken geleden als je aan het knoeien bent met een verkeerd ingestelde witbalans.
Ik heb er totaal geen moeite mee als een foto niet met het filmrandje is meegedrukt, je wordt toch wel gemanipuleerd waar je bij staat
.
