Pagina 2 van 3

Re: de top van de pyramide

Geplaatst: do 18 nov, 2010 09:13
door VoorheenRJ
Het omslagpunt is nog altijd gebaseerd op het 12 minuten volhouden van dat tempo (ik zeg bewust niet "snelheid"). Vandaar de Cooper-test.

Dagelijks even aanzetten tot het omslagpunt lijkt me voor getrainde mensen geen enkel probleem. Sterker nog: in een teamsport kan het zeer regelmatig gebeuren dat men boven het omslagpunt handelt. En dat verschillende dagen in de week, gedurende enkele uren waarbij na de inspannende momenten in die tijd ook weer dynamisch rust genomen wordt.
Na dit soort sporten, voel ik me altijd weer fris en energiek. Het hart en de longen zijn dan lekker even aan het werk gezet.

Re: de top van de pyramide

Geplaatst: do 18 nov, 2010 09:23
door Leon
Voor wie houdt van afzien is een getraind lichaam een nadeel:
je moet steeds verder en langer fietsen om dat doel te bereiken.

Re: de top van de pyramide

Geplaatst: do 18 nov, 2010 10:13
door waltertje
pedalman schreef:Overigens is het niet aan te raden om op een lange fietsreis dagelijks gedurende langere tijd op of voorbij je omslagpunt te fietsen. Diepgaan en/of afzien is wellicht erg stoer allemaal maar per saldo levert het aan het eind van de rit alleen maar diepe vermoeidheid op.
Diepgaan en afzien tijdens de lange afstand betekent niet dat je de hele tijd boven je omslagpunt rijdt. Voor een lange afstand kies je een lagere hartslag, maar aangezien je langer op dat niveau zit, is het net zo goed afzien en diepgaan, misschien nog wel meer.

Als je getraind bent is het helemaal niet erg om af en toe een helling te nemen met anaerobe verbranding. Je merkt dat 'savonds als je je shirtje uittrekt, dat ruikt dan naar ammoniak. Genoeg eiwit eten en er is niks aan de hand.
pedalman schreef:Op reis, zeker als je kampeert, is de kwaliteit van het herstel (o.a. nachtrust, voeding) nu eenmaal een stuk minder dan in een ideale (thuis)situatie.
Het is inderdaad erg belangrijk om goed op je herstel te letten. Op het gebied van eten vind ik dat onderweg juist gemakkelijker dan thuis; als ik genoeg kilometers maak, verveelt die pasta met mozzarella nooit :wink:

Overigens schijn je voor de lange afstand pas rond je veertigste te pieken. Prettig.

groetjes, Waltertje

Re: de top van de pyramide

Geplaatst: do 18 nov, 2010 10:59
door Pedalero
AB schreef: haha, gelukkig zijn er nog zielsverwanten te vinden. Precies, zonder zweet geen vakantiegevoel :).
+1!

Toen ik in 2007 van Donauwurth naar Venetië fietste (Via Claudia Augusta, mijn eerste echte fietsvakantie) was ik verbaasd dat de fietsers die ik onderweg tegenkwam (niet veel, steeds Nederlanders onderweg naar Rome) de Reschenpas naar Nauders per bus aflegden. De Alpen waren van oudsher dé barrière tussen Italië en Noord-Europa, dus daar moet je je dan - net als vroeger - toch met veel zweet, genot en gevoel voor historie overheen zwoegen? Dat was wat ik in ieder geval vond.

Voor mij zorgden de klimmen in mijn route (zuidelijke Dolomieten (Croce d'Aune) en de Alpen) juist voor de mooiste fietsdagen.

Blijkbaar denken niet alle vakantiefietsers er zo over.

Re: de top van de pyramide

Geplaatst: do 18 nov, 2010 11:00
door Pedalero
Pedalero schreef:
AB schreef: haha, gelukkig zijn er nog zielsverwanten te vinden. Precies, zonder zweet geen vakantiegevoel :).
+1!

Toen ik in 2007 van Donauwurth naar Venetië fietste (Via Claudia Augusta, mijn eerste echte fietsvakantie) was ik verbaasd dat de fietsers die ik onderweg tegenkwam (niet veel, steeds Nederlanders onderweg naar Rome) de Reschenpas naar Nauders per bus aflegden. De Alpen waren van oudsher dé barrière tussen Italië en Noord-Europa, dus daar moet je je dan - net als vroeger - toch met veel zweet, genot en gevoel voor historie overheen zwoegen? Dat was wat ik in ieder geval vond.

Voor mij zorgden de klimmen in mijn route (zuidelijke Dolomieten (Croce d'Aune) en de Alpen) juist voor de mooiste fietsdagen. En nog steeds vind ik teveel vlak op vakantie maar saai.

Blijkbaar denken niet alle vakantiefietsers er zo over.

Re: de top van de pyramide

Geplaatst: do 18 nov, 2010 11:03
door VoorheenRJ
Ik denk dat het sportiever is om met 30kg bagage van 0 tot 4500m hoogte onverhard te zwoegen over een dag of 4, dan hetzelfde traject af te leggen met 15kg bagage in 2 dagen.

Re: de top van de pyramide

Geplaatst: do 18 nov, 2010 11:25
door pedalman
Met name voor duursporters is de anaerobe drempel (omslagpunt) interessant, omdat zich, zolang men onder deze drempel blijft, geen melkzuur ophoopt en men de activiteit zo gedurende lange tijd vol kan houden.

Het hoeft geen verrassing te zijn binnen welk gebied ultra-sporters hun ding doen. Ga je constant over die drempel dan is het snel afgelopen met de lange-afstand aspiraties.
Zuinig rijden (=verstandig verzet en RPM), geduldig zijn in beklimmingen en genoeg 'fuel to burn', daar komt het zo'n beetje op neer.

Re: de top van de pyramide

Geplaatst: do 18 nov, 2010 11:34
door VoorheenRJ
Het leuke is, dat er nu precies hetzelfde gezegd wordt als door minder sportieve mensen die zich niet verdiepen in de trainingsleer.

Leek:
* gewoon blijven trappen, maar je moet nog wel wat kunnen praten
* niet vergeten te eten
* regelmatig drinken: water kan, maar een smaakje drinkt makkelijker
* beter een wat lichter verzet, dan zwaar trappen

Deskundige:
* intensiteit ergens tussen de aërobe drempel (50%) en de anaërobe drempel (100%), zo tussen de 70 en 80%
* koolhydraten regelmatig aanvullen
* isotone drankjes (misschien licht hypertoon) tot je nemen, zodat het snel wordt opgenomen
* RPM van rond de 80-100 lijkt het meest efficiënt, bergop kan dat neerwaarts gaan tot zo'n 40 RPM

:lol:

Re: de top van de pyramide

Geplaatst: do 18 nov, 2010 11:37
door pedalman
Je moet het ook niet moeilijker willen maken dan het is.

Re: de top van de pyramide

Geplaatst: do 18 nov, 2010 11:44
door Pedalero
Robertjan schreef:Het leuke is, dat er nu precies hetzelfde gezegd wordt als door
* isotone drankjes (misschien licht hypertoon) tot je nemen, zodat het snel wordt opgenomen
Op de racefiets drink ik sportdrank (maltodextrine, glucose en wat keukenzout), maar op vakantie ga ik niet voor een maand aan poeders meeslepen. Dan meng ik meestal appelsap met water en zout, om genoeg vocht en koolhydraten binnen te krijgen.

Wat drinken jullie op vakantie?

Re: de top van de pyramide

Geplaatst: do 18 nov, 2010 11:48
door pedalman
Bier! :D

Re: de top van de pyramide

Geplaatst: do 18 nov, 2010 12:16
door Shane
pedalman schreef:Bier! :D
+1

Beer, so much more than just a breakfast drink!

Re: de top van de pyramide

Geplaatst: do 18 nov, 2010 12:30
door waltertje
Robertjan schreef:Ik denk dat het sportiever is om met 30kg bagage van 0 tot 4500m hoogte onverhard te zwoegen over een dag of 4, dan hetzelfde traject af te leggen met 15kg bagage in 2 dagen.
Of met 15 kg bagage 2x zo ver fietsen in die 4 dagen :wink:

Re: de top van de pyramide

Geplaatst: do 18 nov, 2010 12:37
door VoorheenRJ
Ja, in 1 dag van 0 naar 4500m hoogte. Heel slim... :roll:

Re: de top van de pyramide

Geplaatst: do 18 nov, 2010 12:48
door AB
Robertjan schreef:Ik denk dat het sportiever is om met 30kg bagage van 0 tot 4500m hoogte onverhard te zwoegen over een dag of 4, dan hetzelfde traject af te leggen met 15kg bagage in 2 dagen.
Met het topje van de pyramide bedoel ik ook mede dat veel discussies vaak uitmonden in een soort wedstrijdje van wie of wat het beste is.

Het gaat me niet zozeer om de wedstrijd wie of wat het meeste uit zichzelf haalt, het gaat me er meer om dat je in voorbereiding op een fietsvakantie je heel erg kan laten meeslepen door materiaalkeuze en andere zaken zoals je fiets, bagage, tent, route, bestemming, etc (al de beren die je maar kunt bedenken), terwijl het echte stuk gereedschap tijdens je fietsvakantie gewoon jezelf bent. Je kunt je natuurlijk omringen met de beste en meest duurzame en deugdzame hulpmiddelen, maar ik hoor zelden mensen hier spreken over de term "omslagpunt". Deze term zou veel vaker moeten vallen hier op dit forum, want het betekent dat je bewust met trainen bezig bent en dat je je lichaam leert kennen. Ik zelf train zelden zonder hartslagmeter omdat het gewoon een prettige indicator is hoe je je voelt en op welke intensiteit je traint. Trainen met een hartslagmeter ervaar ik als een prettige bevestiging (en zeker geen dogmatisch hulpmiddel) van hoe je lichaam aanvoelt bij een bepaalde inspanning. Leer jezelf kennen en staar je niet blind op gewicht en snelheid.

Zelf vind ik omslagpunt een nogal beladen term, en je zou eigenlijk moeten spreken van omslagzone, want een bepaald punt aanwijzen is veel te rigide. Je omslagpunt in relatie tot je output (qua wattage) kan nogal verschillen binnen een seizoen. Veel belangrijker is dat je het begrip begrijpt en tot op zekere hoogte kan plaatsen in relatie tot je eigen hartslag.

Maar om jezelf te leren kennen en om efficient tot betere prestaties te komen denk ik ook dat je moet leren om je training af te wisselen. Altijd maar in hetzelfde tempo je rondjes doen is niet alleen saai, het geeft je lichaam op den duur ook geen nieuwe prikkels meer. Gooi er van tijd tot tijd ook eens een bloktraining, of een extensieve/intensieve interval tegen aan. Je zult zien dat je dan wat krachtiger wordt in absolute zin, maar ook veerkrachtiger in relatieve zin. Een berg wordt dan geen berg meer om tegen aan te zien, maar gewoon een gezonde lekkere uitdaging.

Overigens geloof ik ook heilig in afwisseling en training van je algemene ontwikkeling. Dus niet alleen je duurconditie en zitvlees trainen, ook de rest van je lichaam goed onderhouden. Dat wil zeggen dat je niet alleen maar hoeft te fietsen als trainingsvoorbereiding, maar ook lekker kunt afwisselen, vooral in de winter! Schaatsen bijvoorbeeld, of zwemmen, of naar een sportschool gaan (spinning, krachttraining), veel hardlopen of wandelen. Of wat te denken van yoga, saunabezoek of core-stability oefeningen. Allemaal perfect activiteiten om gezond te blijven. En dan hebben we het nog niet eens over voeding.

Kortom wat doe je om je lichaam op peil te houden, doe je er net zoveel voor om je materiaal op peil te houden en in welke verhouding zie je de twee staan. Ik zelf vind het argument van een goed ontwikkeld en onderhouden lichaam wel een mooie rationalisering om de aankoop van bepaalde fietsprodukten te relativeren. Ik bedoel je kunt jezelf een geveerde voorvork besparen of kiezen voor een iets zwaarder tentje als je gewoon een sterk bovenlichaam hebt en een paar ontwikkelde beenspieren :).

Afbeelding

Overigens vind ik de coopertest een nogal achterhaalde indicator voor je omslagpunt. Hardlopen is ook geen fietsen wat dat betreft. Ik zie eigenlijk geen verband tussen de twee. Je kunt beter een conconi-test of een zoladz-test doen....... Of gewoon een aantal keer een uur lang zo snel mogelijk fietsen en proberen een zo lang mogelijke afstand halen..... om vervolgens je gemiddelde hartslag te peilen.

Re: de top van de pyramide

Geplaatst: do 18 nov, 2010 13:20
door Pedalero
AB, met alles wat je hier over training schrijft, kan ik het alleen maar van harte eens zijn!

Re: de top van de pyramide

Geplaatst: do 18 nov, 2010 13:37
door HansvanderVeeke
Pedalero schreef:
AB schreef: haha, gelukkig zijn er nog zielsverwanten te vinden. Precies, zonder zweet geen vakantiegevoel :).
+1!

Toen ik in 2007 van Donauwurth naar Venetië fietste (Via Claudia Augusta, mijn eerste echte fietsvakantie) was ik verbaasd dat de fietsers die ik onderweg tegenkwam (niet veel, steeds Nederlanders onderweg naar Rome) de Reschenpas naar Nauders per bus aflegden. De Alpen waren van oudsher dé barrière tussen Italië en Noord-Europa, dus daar moet je je dan - net als vroeger - toch met veel zweet, genot en gevoel voor historie overheen zwoegen? Dat was wat ik in ieder geval vond.

Voor mij zorgden de klimmen in mijn route (zuidelijke Dolomieten (Croce d'Aune) en de Alpen) juist voor de mooiste fietsdagen.

Blijkbaar denken niet alle vakantiefietsers er zo over.
Maar sommigen ook wel.... :)

Re: de top van de pyramide

Geplaatst: do 18 nov, 2010 15:56
door Peter Rodenburg
AB schreef:Een berg wordt dan geen berg meer om tegen aan te zien, maar gewoon een gezonde lekkere uitdaging.
Ik vind dat vakantiefietsen helemaal niets van doen heeft met sportieve prestaties, ondanks dat ik de fysieke inspanning juist een van de fijne dingen vind van een fietsvakantie.

Ik krijg wel eens betuigingen van respect van vrienden of familie voor de afstanden die ik rij op vakantie, maar ik vind het totaal niet iets om trots op te zijn. Ik kwam 2 jaar geleden in de winter boven op de Tizi-n-test pas in de Hoge Atlas in Marokko (2200 m). Het was koud en het sneeuwde en bovenop de col stond een jong Marokkaans stel dat vol bewondering was over mijn prestaties. Volkomen onzin! Ik ben een 40-iger met een kantoorbaan een buikje. Iedereen kan doen wat ik doe. Als je trapt kom je vanzelf vooruit. Het punt is dat mensen liever lui dan moe zijn en de auto pakken om aan het strand te liggen. Als je maar genoeg tijd hebt kan iedereen naar Zuid-Afrika fietsen. Ik ben dan ook niet bang voor een berg, omdat ik weet dat ik er toch wel overheen kom; al moet ik er drie of vier dagen over doen.

Dat neemt niet weg dat als je goede conditie hebt je misschien wat minder vaak hoeft af te stappen, maar een van de opmerkelijke dingen van een fietsvakantie is juist hoe snel je weer in conditie bent. Na twee weken fietsen rijd ik probleemloos tegen helling op waar ik eerder misschien zou moeten afstappen.


PS. Ik zit ook nog op een forum voor gitaristen en je zou verwachten dat het daar veel over muziek gaat, maar guess what, 80% van de topics gaan over gear. :wink:

Re: de top van de pyramide

Geplaatst: do 18 nov, 2010 16:14
door DeFietsreiziger
Peter Rodenburg schreef:Ik vind dat vakantiefietsen helemaal niets van doen heeft met sportieve prestaties, ondanks dat ik de fysieke inspanning juist een van de fijne dingen vind van een fietsvakantie.
Peter, dat is geen probleem, dat mag je vinden. :wink:

Re: de top van de pyramide

Geplaatst: do 18 nov, 2010 16:38
door Pedalero
Peter Rodenburg schreef:
AB schreef:Een berg wordt dan geen berg meer om tegen aan te zien, maar gewoon een gezonde lekkere uitdaging.
Iedereen kan doen wat ik doe.
Dat is toch het kenmerk van breedtesport? En daarom is het beklimmen van een berg toch niet minder een gezonde, lekkere uitdaging?