Fatbike

[Smitty]

Kwam dit trouwens op Flickr tegen: De mooie fatbike tochten van Yopie

Puur genieten daar in het hoge noorden

[Knerbert]

Hi Smitty
Ziet er gaaf uit die zandpistes! Heb je toevallig een gpx bestand van die tour(en).
Al googelend op de namen onder de foto’s zie ik dat je een aardig stuk van de Veluwe hebt bezocht, is het legaal om het zand op te gaan?
Je plaatjes zetten me in elk geval weer een stapje richting aanschaf van een fatbike!
Groeten, Gijs

Hé Gijs, of je daar mag fietsen weet ik eerlijk gezegd niet; je mag van Staatsbosbeheer niet van de paden af ...Ik heb ooit wel eens wat opgenomen maar dan moet ik enorm gaan graven.

Dank! Mocht je nog wat vinden laat t weten!

[Smitty]

Film met mooie woestijn en offroad beelden, misschien iets te lang en daardoor saai:

Fatbike Touring - Southwestern USA

[stef.l]

Kwam dit trouwens op Flickr tegen: De mooie fatbike tochten van Yopie

Puur genieten daar in het hoge noorden

Dat landschap daar blijft toch zo schitterend!

[Yopie]

't is hier wel erg stil Iedereen aan't fatbiken?

Op facebook vernam ik mogelijk slecht nieuws. Bijna twee weken geleden. Over een lawine waar Yopie met haar fatbike in was. [..]

Bedankt iedereen voor de lieve PB/mailtjes en sorry dat ik ff niets van me liet horen. Ik was idd goed gevallen maar kan alweer een tijdje fietsen dus alles is weer goed. Was ook behoorlijk geschrokken en mijn hoofd zat een beetje vol, vol onzinnige gedachten waar niemand wat aan heeft dus ik hield me een tijdje offline/afwezig. Maar kan ook goed zijn dat ik net iets teveel klappen op m'n hoofd heb gekregen en nog gekker geworden ben.

De fatbike heeft iig mijn leven gered; hij ving met z'n brede stalen dragers en vette wielen de grootste klappen op, ging als eerste met een klap door het ijs en bleef met de dikke banden als een reddingsboei drijven. En later, na uren door de sneeuw ploegen, toen ik zo bevroren was dat ik 't niet meer zo goed wist en een supergladde steile ijshelling zittend op de fatbike dacht te kunnen afdalen, redde hij me weer. Het remmen lukte nl niet met bevroren handen en m'n lichaam was zo stijf onhandig dat ik de fiets niet meer overeind hield, dus schoof hij onder me vandaan en gleden we plat op de buik naar beneden. Bij de bocht voor de afgrond knalden de dikke wielen tegen een rots en vlogen we als een flipperkastkogel de andere kant op. Hop de dijk in, in diepe sneeuw dus een vrij zachte landing. Was dus al met al een erg leuke dag/nacht, heb ook errug genoten.

Naast een scheve voordrager, kapotte lampen/bar-ends, schaafplekken en een los achterwiel had de fatbike niks. Prachtfiets, kan niets anders zeggen. Zelf had ik gekneusde ribben, schouder, knieën en vorstschade en zag er weer als een blauwpaarse bosbes uit maar ik mag niet mopperen want het had erger gekund.
Wat ik geleerd heb: geen flauw idee. Ja, dat sneeuw van 't ene moment op de andere onder je vandaan kan schuiven, dat je opeens in water kunt liggen terwijl je daarvoor hoog op een helling stond, dat je meer aankan dan je denkt en dat een fatbike de beste fiets van de wereld is. En dat je als mens niets voorstelt; ook al heb je de beste uitrusting, de geschikste fiets, de meeste ervaring .. het natuurgeweld is altijd sterker dan jij.

Het engste is dat je nooit kunt weten hoe je reageert. In ervaring/kennis geloof ik niet meer want je weet van te voren nooit hoe diep iets je raakt. Ik weet bv dat als je in ijs ligt dat je met ijspriemen maar twee, TWEE kansen krijgt om eruit te komen (ik heb het dan over echte winterkou, kouder dan -10), daarna is je kleding te zwaar, ben je te stijfbevroren en ga je dood. Maar hoe weet je nu dat je die twee kansen ook daadwerkelijk grijpt, hoe weet je dat je in die ene minuut het juiste gaat doen? Kun je dit wel weten?

Hoe reageer je als je bv ver van de bewoonde wereld, in het donker, bij -20°C, half bevroren in diepe sneeuw ligt en je voelt de kou en pijn niet meer, je zicht is vertroebeld, je lichaam doet niet meer wat je wilt en er is niemand die vertelt dat je moet opstaan of je een hand toereikt. Het is dan heel makkelijk om je door de rust in die stille wereld te laten omarmen en je ogen te sluiten, beangstigend makkelijk. Hoe weet je nu dat je op zo'n moment toch weer opkrabbelt en doorgaat? Adrenaline geeft kracht maar als je halfbevroren bent voel je niets meer. Angst verdwijnt dan ook. Wat is het dat de één huilend doet opgeven en de ander verbeten doet doorgaan? Is het de liefde voor het leven, ben je zelf de drijfkracht, is de man hierin sterker dan de vrouw, of is het gewoon pure mazzel dat je niet in slaap viel? Ik heb er geen antwoord op, weet alleen dat het niet weten waar je grens ligt heel eng is want als je niet meer naar jezelf kunt luisteren, verlies je jezelf en ben je verloren, dan word je wolvenvoer. Of vissenvoer, nog erger.

Ook kun je de hele winteroverlevingszooi bij je hebben maar weet je niet meer dat je het kunt gebruiken. Ik heb bv twee smartphones; omdat het ondingen in extreme vorst zijn, batterijen in die kou niet lang meegaan, de meeste SD-kaartjes geen -20 aankunnen en de ene smartphone net wat beter bereik dan de ander heeft (ligt ook aan het netwerk, heb daarom ook verschillende SIMkaartjes) maar alsnog is er vaak geen bereik waar ik fiets. En op die dag was de ene tel. kapot gegaan en toen ik met de ander eindelijk bereik had was ik zo bevroren/onderkoeld dat ik alleen nog maar wist dat ik de fiets niet mocht loslaten dus die hield ik krampachtig vast en verder staarde ik glazig naar de smartphone. Die leek door m'n vastgevroren wimpers een grote verlichtte ster, blauw en fel in het donker. Ik moest de handschoenen uitdoen om hem te bedienen maar kreeg dat niet voor elkaar en was daarna alleen maar opgelucht dat ik weer de fiets overeind mocht sleuren want ik wilde verder, als een robot. Heel maf hoe je brein/lichaam dan werkt.

Iemand anders hier die dit soort ervaringen heeft meegemaakt en dit wilt delen? Sterke stoere zielige verhalen enzo. Of links van solo fietsers/bikerafters/avonturiers die ook dit soort tochten maken en vertellen hoe zij met gevaar/natuurgeweld omgaan. Door ervaringen te delen kun je mss voorbereid zijn op een hoop ellende, wat ook zeker gaat komen want natuurgeweld kent geen genade voor onschuldige fatbikertjes, dat blijkt maar weer.

Ik heb wel een tip, speciaal voor degene die ook idiote solotochten wilt maken is een goed stevig mes wat aan 't frame zit een must. Eentje die je met handschoenen kunt pakken, die je niet eerst hoeft open te klappen, die niet met een ellendig lusje vastzit, die niet in de houder vastvriest, die niet roest dus altijd scherp is, die een opvallende kleur heeft zodat je hem in het donker of in de sneeuw vindt, die je niet verliest als je met fiets en al naar beneden dondert en die, als stromend water je probeert onder het ijs te sleuren je beste vriend is (of is dat je fatbike die wild protesteert?). Dus zorg voor een mes die je eventueel ook als ijspriem kunt gebruiken. Beste winterfatbiketip die ik weet.

Bij mij zit het Mora mes aan de zitbuis, de houder zit met ducktape onder de framebag vastgeplakt:

Kwam dit trouwens op Flickr tegen: De mooie fatbike tochten van Yopie

Puur genieten daar in het hoge noorden

Leuk dat je de link deelde, thanks. Ik heb wat vrienden moeten beloven (als compensatie voor de slapeloze nachten die ik ze soms bezorg) dat ik vanaf nu foto's op Flickr ga zetten. Heb nog meer foto's van fatbiketochten maar moet die alleen nog uitzoeken.
Heb trouwens de fatbike nu drie jaar, toch leuk om te zien hoeveel je met je fiets kan meemaken.

[alma]

Goh, Yopie, wat een verhaal weer. Fijn dat alles goed is gekomen (behalve met je hoofd dan )

Zelf hanteer ik onbewust als regel dat ik geen risico's neem die ik niet of slecht in kan schatten. Komend najaar ga ik een tocht doen door oá de Alpen. Een aantal doorsteken heb ik uit de route geschrapt omdat er gletsjerpassages in zaten en met gletsjers heb ik totaal geen ervaring. Een alternatief was geweest om een gletsjercursus te doen bij een Alpenvereniging, maar dat ging me wat ver.

[Travelmaster]

Och, verhalen zat natuurlijk. Lees anders "Klem" eens, van Aron Ralston. En die zat niet eens ver van de bewoonde wereld, als ik het me goed herinner.

Good to have you back Yopie. Een van de weinige topics waar ik op dit forum nog in kijk, zal ik bekennen.

[Shane]

Door ervaringen te delen kun je mss voorbereid zijn op een hoop ellende

Geen natuurgeweld ervaren, maar af en toe wat extreme weer(warm en koud). Elke keer heb ik even bewust mezelf de vraag gesteld " Shane, wat moet je nu doen om te zorgen dat dit goed komt?"
In beide gevallen was dat het verschil tussen in bed blijven aanstellen, of opstaan en actie nemen die het verschil heeft gemaakt. Mijn tenen zijn daar zeer dankbaar voor

Maaruh, fijn dat jullie er nog zijn

[Han Doek]

Welkom terug Yopie.

Ken je Over De Rand van Joe Simpson al? Is inmiddels een klassieker over overleven ver van de bewoonde wereld, over een gletsjer heen kruipend met 1 been wat nog heel is. Is de eerste die in me opkomt.

En dan het verhaal van Lars hier op het forum, over kamperen in een droog stuk rivierbedding en dan meegesleurd worden door een plotseling opkomende rivier...

Zo zullen er vast nog meer verhalen op het grote/grootse internet te vinden zijn.

Zelf ben ik niet zo'n held en lijk ik dergelijke situaties te voorkómen. Ben een beetje bangig aangelegd, wat ook zo zijn voordelen kan hebben. Daardoor (helaas?) niet zulke (heroïsche) verhalen van mijn kant.

Ook ik kan overigens erkennen dat dit één van de weinige topics is die ik nog volg.

[Tim74]

Yes!!! Yopie is weer terug.
Fijn om te horen dat het beter met je gaat.
Hopelijk blijf je genieten van je fatbiketochten. Ik kijk nu al weer uit naar al je mooie verhalen en foto's.

Met fietsen is mij zoiets nog nooit gebeurd. Wel in de bergsport.
Tijdens het beklimmen van een (tot dan toe onbeklommen) rotswand van een paar honderd meter hoog, maakte ik een val van een meter of tien.
We klommen aan touw zodat een verdere val kon worden voorkomen. Na de val heb ik mezelf in veiligheid weten te brengen. Daarna ben ik met een helicopter uit de wand gehaald vanwege gebroken ribben en een gekneusde heup. Dat was dus een makkelijke terugtocht vergeleken met die van jou.
Wat ik er van geleerd heb, is dat ik door alle reddingsoefeningen (die ik als instructeur anderen heb aangeleerd) mezelf goed in veiligheid kon brengen. Ondanks de pijn kon ik helder denken en was er geen sprake van paniek. Je weet in zo'n situatie blijkbaar heel goed wat je moet doen. De adrenaline doet zijn werk.

Het heeft bij jou blijkbaar ook zo gewerkt. Ik hoop dat het jou ook het vertrouwen geeft om door te gaan met je mooie tochten. Keep going girl...

[Yopie]

Wat een leuke reacties zeg, fijn! Bedankt allemaal.

Good to have you back Yopie. Een van de weinige topics waar ik op dit forum nog in kijk, zal ik bekennen.

Niet weggaan hoor Travelmastertje want dan ga ik je missen. Jij bent nog een van de weinige hier met humor en ook kijk je verder dan je neus lang is, heel fijn is dat. En je hebt natuurlijk razendslimme tips, ik ga ook snel googlen naar Aron Ralston want die ken ik nog niet.

Ik mis trouwens ook Alien, met zijn geweldige technische tips, logische reacties en met cijfertjes die ik alleen begreep met zijn uitleg erbij. En ook hij heeft humor, zit niet vastgebakken in zijn eigen wereldje en kijkt verder dan zijn neus lang is. Dus Joost, kom terug, we kunnen niet zonder je!

Maaruh, fijn dat jullie er nog zijn

Allemaal dankzij de fattie ja, heel maf gevoel is dat. Tis een superfiets, staal en dikke banden!

Zelf ben ik niet zo'n held en lijk ik dergelijke situaties te voorkómen. Ben een beetje bangig aangelegd, wat ook zo zijn voordelen kan hebben. Daardoor (helaas?) niet zulke (heroïsche) verhalen van mijn kant.

Heel verstandig, laat de valpartijen maar aan de dombo's onder ons over. En heroïsche verhalen .. dat was juist een van de redenen dat ik een tijdje offline was, ik hou er niet zo van om met sterke kijk-wat-mij-is-overkomen verhalen te komen. Maar het lijkt alsof je er met een fatbike niet onderuit komt, die weet altijd voor vette praat te zorgen, beetje irritant. Maar aan de andere kant .. ik heb gelukkig wel weer mijn praatjes terug, das toch wel fijn.
Zal ook zo Joe Simpson googlen, ik ken hem nog niet, ben geloof ik niet zo thuis in dat soort griezelverhalen. Bedankt!

Ook ik kan overigens erkennen dat dit één van de weinige topics is die ik nog volg.

Yep, naast het bikepacktopic kom ik ook bijna alleen nog maar hier. Maar zal daar gelijk verandering inbrengen, er is vast wel iemand die mijn wijze raad nodig heeft dus zal zo het hele forum doorspitten, die arme drommel zal ik vinden.

Komend najaar ga ik een tocht doen door oá de Alpen. Een aantal doorsteken heb ik uit de route geschrapt omdat er gletsjerpassages in zaten en met gletsjers heb ik totaal geen ervaring. Een alternatief was geweest om een gletsjercursus te doen bij een Alpenvereniging, maar dat ging me wat ver.

Gletsjers .. Heb net geleerd dat ook al ben je niet van plan te gaan ijsklimmen of ijszwemmen en zit je mijlenver van een gletsjer, toch altijd spijkerschoenen plus ijspriemen bij je moet hebben. Wat moet je dan wel niet allemaal meenemen bij een gletsjer oversteek??

Ik weet niet hoe het nu is in de Alpen of andere Europese berggebieden maar hier in het Laplandse berggebied is heel duidelijk de klimaatsverandering merkbaar. Lawinegevaar waar anders nooit lawines zijn, smeltwater die enorme velden onder water zetten, wat weer stroomversnellingen geven die er eerst niet waren, stroomversnellingen die alles meenemen wat in hun weg ligt (struiken, bomen, rotsen etc) wat weer andere catastrofale gevolgen geeft. En dat in een zeer kwetsbaar gebied wat maar 3 maanden van het jaar vrij van sneeuw is. De gletsjers trekken zich ook steeds meer terug en smelten waar je bij staat. Ik zag foto's van enorme watervallen waar eerst gletsjer ijs lag, onvoorstelbaar rap gaat het dooiproces. Deze natuurramp is niet meer te stuiten ..

Ik kwam vorig jaar op een van m'n zwerftochten een backpacker tegen die circa drie weken door Sarek aan het rondtrekken was. Dat is een zweeds alpingebied met oa 100 gletsjers, daar zijn geen wegen en huizen, ook geen wandelpaden dus je moet zelf een route dmv kaarten en kompas vinden. Hij vertelde dat hij enorme omwegen had gemaakt vanwege nieuwe rivieren, watervallen, rotsvelden, moerasgronden etc die niet op de kaart stonden. Hij had daardoor dagenlang door een modderveld getrokken, soms tot over zijn knieën wegzakkend en waar hij nergens zijn tentje kon neerzetten. Hij had een 'verse' rotswand beklommen waar de rotsblokken nog los lagen en waar hij voor zijn leven vreesde en bijna al zijn voedsel was opgegaan omdat hij op dit soort grote omwegen niet had gerekend. Hij raadde me ook resoluut af om met de fatbike verder Sarek in te gaan, dat leek me toen ook het verstandigst dus ben ik heel wijs omgekeerd.

Yes!!! Yopie is weer terug.
Fijn om te horen dat het beter met je gaat.
Hopelijk blijf je genieten van je fatbiketochten. Ik kijk nu al weer uit naar al je mooie verhalen en foto's.

Dankjewel, leuk te lezen! Word er een beetje verlegen van ..

Wat ik er van geleerd heb, is dat ik door alle reddingsoefeningen (die ik als instructeur anderen heb aangeleerd) mezelf goed in veiligheid kon brengen. Ondanks de pijn kon ik helder denken en was er geen sprake van paniek. Je weet in zo'n situatie blijkbaar heel goed wat je moet doen. De adrenaline doet zijn werk.

Het heeft bij jou blijkbaar ook zo gewerkt.

Dat is helemaal waar, er was bij mij ook geen sprake van paniek, raar hoe dat werkt. Ik was alleen op het laatst een beetje te koelbloedig. Dat is wel onhandig, dat de kou je lichaam op een laag pitje laat branden waardoor je traag in handelen en denken wordt.
Wat bij mij een beetje hielp was whisky, heb vaak voor noodgevallen een klein flesje bij me en was daar maar wat blij mee. Nu verwijd alcohol je bloedvaten en dat is dus het laatste wat je wilt als je aan het bevriezen bent maar een slok whisky als je 't even niet meer weet doet wonderen. Het beet in m'n kapotte lippen maar daarna gleed het warm en troostvol naar beneden en gaf 't net een klein beetje kracht.

Ik hoop dat het jou ook het vertrouwen geeft om door te gaan met je mooie tochten.

Het is maf hoelang de herinnering, het gevoel van die nacht blijft hangen. Ben er nogal schrikachtig door geworden, bij een onverwacht geluid zet ik me schrap en zodra de weg ijzig glad is zit ik krampachtig met samengeknepen billen op de fiets. Met als gevolg dat de fiets enge zijslingers maakt want een fatbike moet je niet dwingen, die zoekt zelf zijn weg door ijssporen. Ook is het vertrouwen dat de fiets overal overheen dendert een beetje verdwenen, ik dacht eerst dat een fattie met zijn dikke banden onoverwinnelijk is maar dat ligt dus duidelijk aan de berijder. Ik durf nu niet meer zo goed, zit wat stijf en onzeker op de fiets, bang om te vallen en ja .. dan gaat het gewoon mis, dan val je dus. Ben dus weer lekker onhandig bezig.
Mss helpt whisky hier ook wel tegen.



Whisky, het levenselixer voor elke winterfatbiker.

[dijken63]

Mooi gesproken Yopie.
Ik heb totaal geen verstand van Fat bikes maar volg dit topic wel.
Moedig maar ook wel risicovol dit soort tochten.
Blijf heel, meer kan ik niet zeggen.
Anja

[alma]

Gletsjers .. Heb net geleerd dat ook al ben je niet van plan te gaan ijsklimmen of ijszwemmen en zit je mijlenver van een gletsjer, toch altijd spijkerschoenen plus ijspriemen bij je moet hebben. Wat moet je dan wel niet allemaal meenemen bij een gletsjer oversteek??

Dan moet je eigenlijk stijgijzers, gordels en touwen bij je hebben, en minimaal met zijn tweeën zijn.

Klimaatverandering is ook in de Alpen duidelijk zichtbaar: smeltende gletsjers, waterverzadigde bodems die niet langer stabiel zijn en beginnen te schuiven, dalen die 's winters grotendeels groen blijven, sneeuwlawines, etc, etc

[Yopie]

Blijf heel, meer kan ik niet zeggen.

Mooi gezegd Anja. Dank je wel

Dan moet je eigenlijk stijgijzers, gordels en touwen bij je hebben, en minimaal met zijn tweeën zijn.

Ik zit wat te googlen op fietsen over gletsjers en vond een korte filmpje van Mike Bromberg . Met de tekst erbij dat het niet slim is om hem na te doen en dat de beste fiets die zich hier voor uitleent een fatbike is (tuurlijk, hoe kan het ook anders) en dat een Surly Pugsley volgens hem 'the perfect glacier riding bike' is.

Okay. Let me first explain a few things… First, this was a dry glacier, meaning all the crevasses are exposed and therefore you don’t have as much of a “falling into the mountain” hazard. Second, Geoff and I know this glacier well from many days spent teaching ice climbing courses.

Yes, it was kinda sketchy and I would recommend hiring a guide (I would suspect I’m the only IFMGA guide in the universe that might guide such a thing) if you are at all interested in something so perverse.

I suspect that the perfect beast for such an adventure would be a fat bike. A Surly Pugsley or something similar would be most excellent, but don’t let that dissuade you from going out on your MTB and giving her a go.

Maar hier zit ie nog op een MTB. Brr, ik doe hem niet graag na:


Bron

[Yopie]

Even snel een vraagje aan de knappe koppen hier.
Ben onderweg met de fiets en de ene band loopt langzaam leeg. En natuurlijk is 't tubetje lijm door de wintervorst opgedroogd en is de plakker op de reserveband door die verdomde kou losgelaten dus moet nu elk uur met een minipompje vloekend die gigantische vette band oppompen. Hoop dat 't gaatje niet groter wordt maar dat gaat vast gebeuren want 't leven is hard voor fatbikertjes.
Er zijn hier geen huizen maar d'r is wel över 100km een bensinpomp die overlevingszooi verkoopt zoals bijlen, geweren en sneeuwscooteronderdelen, alleen vast geen plakspullen en fatbikebandjes. Wrs heeft ie wel motorcrossbandjes, zou dat passen? Heel mss heeft ie gewone fietsbandjes, zou dat dan gaan in een 4" buba of is dat vragen om ellende als je vnl över rotsblokken, sneeuw en gravel fietst? Iets met loszitten/draaien enzo.

Hopelijk kan ik straks weer online anders mis ik jullie slimme tips

[Travelmaster]

Wat je ook kunt doen is een knoop in je biba leggen, zodat het deel met het gaatje wordt geëlimineerd. Een andere oplossing is volproppen met een heuleboel gras of stro.

Maar mogelijk heeft die benzinepomp wel plakmiddel voor autobinnenbanden, weet jij veel. Dat zou ook wel werken.

[Max2015]

Wat een verhaal Yopie. Blij dat het goed is afgelopen. Maar balen nu weer die band Hoop dat er een oplossing voor komt want dat is wel erg vervelend. Ik lees over jouw 2 telefoons en over 'reddingen' Is het geen goed idee bij solo tochten om een satelliet ontvanger mee te nemen? Ik heb zelf de Spot Gen3 maar ik zou een volgende aankoop zeker overgaan tot de 2-way communication apparaten. Garmin heeft een nieuwe die gebaseerd is op DeLorme. Toch misschien een fijn gevoel onderweg in de rimboe

Keep safe en geniet ervan!

[Yopie]

Hej Max, als ik morgen ofzo beter internet ontvangst heb geef ik wel antwoord op je vraag/tip, gaat nu ff wat moeilijk. En die band overleef ik wel hoor, no problem en al helemaal niet met slimme overlevingstips van Travelmastertje!

Plakspullen voor auto's, daar heb je mss gelijk in ja. En iets in de banden proppen .. dennenaalden en zompig mos ligt er hier in overvloed en zag een stukje terug een bruine groffe vacht liggen, vast een dood rendier of een eland. Ja, we slapen in donzen slaapzakken, dragen leren schoenen dus waarom niet rendiervacht in je banden proppen.
Thnks voor de tips! die geven hoop en kracht, 't stampen op de pedalen gaat zo vast lichter, dat wordt vliegen naar de benzinepomp.

Nu eerst maar weer eens die vette band oppompen. Zou het veel tijd schelen als ik de lekke achterband voorop zet? Brr , krijg ik wel koude handen (zei de stoere fatbiker)

[Travelmaster]

Niet te laag vliegen, en succes ermee - komt vast goed. Andere manier is doorknippen op de plek van het gaatje en dan de twee uiteinden van een knoop voorzien. Werkt niet goed als je te dicht bij het ventiel zit. Maar eerst de plakoptie doen, da's minder rigoureus.

Happy biking

[Yopie]

Ik lees over jouw 2 telefoons en over 'reddingen' Is het geen goed idee bij solo tochten om een satelliet ontvanger mee te nemen? Ik heb zelf de Spot Gen3 maar ik zou een volgende aankoop zeker overgaan tot de 2-way communication apparaten. Garmin heeft een nieuwe die gebaseerd is op DeLorme. Toch misschien een fijn gevoel onderweg in de rimboe.

Ik zal er binnenkort meer info over zoeken, bedankt voor het meedenken. Wat ik ooit over de Spot had gelezen vond ik niet echt boeiend, maar het is ondertussen vast verbeterd. Toen was de aanschaf minstens 200 euro, dan nog elk jaar 200 euro voor een abonnement plus bijbetalen voor elk piepje/smsje wat flink kan oplopen. Las ook dat het in sommige bergdalen in zweden/noorwegen niet altijd werkt, dat 't ook bij extreme vorst niet werkt (bevroren batterijen) en dat 't meer bedoeld is om het thuisfront gerust te stellen maar dan moet die dus altijd alert zijn en niet bv slapen of ook op pad zijn. Maar mss heb ik het wel verkeerd begrepen want heb me er nooit goed in verdiept. Heb iig het geld niet, das een ding wat wel waar is.

Zou het ook werken als je begraven ligt in sneeuw (bij een lawine) of moet je altijd de knop blijvend indrukken? Ik heb zelf een Recco in mn jas, een klein reflector/antenne plaatje wat zonder batterijen werkt. Bij een lawine is het meer een dodenplaatje want meestal overleef je het niet, maar in andere gevallen kan de reddingsdienst je altijd opsporen. Nu is helaas alleen mijn jas aan flarden gescheurd dus heb ik er niets aan.
Brr, ik wil niet aan sneeuwbegravingen denken, das te erg. Het ergste is dat je niet weet wat boven of onder is zodat je niet weet welke kant je moet opgraven. En als de boel instort is de zuurstof ook weg ..

Happy biking

Werd toch een vet fatbikedagje, ik had mazzel. Ik volgde de halve dag een eindeloos lang bospad, met van die steile klimmetjes, wat modder en ijs. Maar later had er een bosbouwvoertuig met rupsbanden doorheen gewalsd en die had er een grote bende van gemaakt; diepe ijspoelen, veel modder en vooral waren de hoge dwarse ribbels moeilijk fietsen, zelfs de fattie had er moeite mee. Dus dat werd veel duwen en modderfietsworstelen. Maar ik haalde toch de monsterrups in en toen de man de fattie zag en grijnzend zei 'Jij denkt zeker dat je dikke banden hebt' en naar de enorm dikke banden van de trailer wees, hadden we gelijk een dikke-banden-pact gesloten.
We dronken mierzoete koffie, aten dikke plakken vette worst, bonden vervolgens de fattie met spanbandjes buitenop de trailer (een miniscuul klein fietsje naast al die opgestapelde dikke boomstammen) en toen hobbelden we in de monsterrups het bos door. Wat een geweld! Een enorm sterke machine die nergens voor terugdeinst, als een tank. Moest me met handen, armen, benen en hele lichaam schrap zetten en vastklemmen. Praten ging door al het lawaai niet en was ook erg gewaagd want als je niet je kiezen op elkaar had had je grote kans dat je je tong eraf beet. Prachtige lift! En toen we bij de man zijn pickup waren beland, ging de fattie achterin, reden we hobbelend en in het donker over de gravelpaden tot er eindelijk asfalt kwam en gingen we ieder een eigen kant op. Dus ik ben 'gered' en kan morgen in de fietsenwinkel een fatsoenlijk fatbandje kopen.

Nog bedankt voor de tips Travelmaster, heb je ze zelf een keer in de praktijk uitgevoerd en ging dat goed? Vooral dat bandje volproppen met gras oid lijkt me wel wat, je komt iig verder en ook draait de band niet aan gort.
Kreeg ook nog slimme tips via PB: een motorcrossbandje heeft dikke ventielen die nooit in een dun frans gaatje passen maarrrr gelukkig zitten er in een fatbikevelg van die mooie grote gaten dus hop, daar steek je dan het ventiel door. Slim he? (ja heel logisch maar je moet er maar net op komen).
En natuurlijk altijd de lekke achterband naar voren plaatsen; je hele gewicht drukt constant op de band en vooral bij offroad gehobbel (en daarom heb je een fatbike) knalt dat behoorlijk.

Ik moet ook betere plakkers hebben, wintervast en fatbikeproof (bestaan die?), dat ze dik zijn maakt vast niets uit in die vette banden. Hoe je lijm bewaard bij -20 of kouder is me alleen een raadsel. En een lek in barre winters is echt moeilijk, de kijhard bevroren buba werkt totaal niet mee, lijm werkt vaak niet en een piepklein lekje opsporen is onmogelijk als de meren bevroren zijn. In snelstromende beken het bandje onderdompelen werkt ook niet want ontdek tussen al die 1000den wervelingen maar een luchtbubbeltje. Tegen je wang of lippen houden zou kunnen als je huid niet te koud/bevroren is anders voel je niks. Jaha, zo is er altijd wat te mieren.

Hier nog wat foto's, van een ander bosbouwvoertuig, deze is veel kleiner en lang niet zo indrukwekkend. Maar heeft wel dikke bandjes, daar is een fatbike niets bij:





Wat maakt een fattie dikke sporen he?



Dit soort benzinepompjes bedoel ik: een simpel houten gebouwtje waar je alles kunt krijgen om de Laplandse winter te overleven. Tis eigenlijk eerder een winkeltje die ook brandstof verkoopt.