Smitty schreef:Vroeger had de Pugs een offset voorvork zodat het achterwiel naar voren kon (en dus in het midden stond) en het voorwiel met fixie naar achter.
Ik weet niet of deze vorken nog te vinden zijn. Ook even rekenen of je behalve handiger ook goedkoper uit bent.
Dat is zeker een idee! en eigenlijk weet ik heeeel zeker dat ik dat nodig hebt. Ik hou nl van raar en die vork is eigenwijsgek en vooral superhandig als je een fixie of ss wilt. In drie minuten zijn de wielen verwisselt, leuk! Dan alleen nog een 29+ setje en dan heb je 4 fietsen in één, kan het nog leuker?
De vork is zo te zien gewoon te koop en kost hier 120euro. Heb nog nooit een vork vervangen maar dat lijkt me vast niet moeilijk. Mss dat alleen de nokjes voor een drager net niet goed zitten, ze zitten iets hoger dan bij de non-offset. En nu heb ik net een Surly achterdrager (dankzij Wijnand ) die met enig slijpwerk op de voorvork past en nu ben ik bang dat ie op de offset vork niet gaat passen. Moet ik nog een drager kopen en passend gaan slijpen .. Ik zit ook een beetje met de slee, die zit op de achteras en bij een wielwissel is dat lastig of eigenlijk onmogelijk. Daar moet ik dan iets anders voor gaan verzinnen. Wat een gedoe als je veilig over ijs en sneeuw wilt fietsen, kan het niet anders?
De Pugsley offset en non-offset vork:
Een Surly Ultra Fixed naaf voor remschijven kost hier 135euro en een compleet wiel met de juiste naaf heb ik nog niet gevonden maar begin nu pas met zoeken dus wie weet wat ik nog tegenkom.
Een losse Surly Marge Lite velg kost hier 120euro. Die velgen heb ik nu ook en 't zijn niet de goedkoopste omdat ze licht zijn (voor een fatbike dan) want het voorwiel met spijkerband weegt maar 3.8kg haha. Maar in sneeuw is zo min mogelijk gewicht het allerbelangrijkst dus ze moeten wel licht zijn en ik kan ook niet meer gewicht tillen. Met spijkerbanden en twee stalen bagagedragers zit de fiets nu op 19kg en dat is voor m'n 58kg best veel om uren door diepe sneeuw te sleuren. En dan komt er nog de zware winterbagage plus een zware slee aan.
Wat spaken kosten weet ik nog niet, de velgen hebben 64 spaakgaten dus dan kan ik iig nog alle kanten op. Maar al met al kan ik mss beter een andere hobby zoeken, ze laten die arme fatbikertjes wel betalen zeg.
Met de fatbike op Svalbard en mocht je zelf geen fattie hebben kun je er altijd eentje bij FatbikeSpitsbergen in Longyearbyen huren (waar trouwens ook de Wereldzaadbank staat, ook wel de Ark van Noach genoemd). Wil je alleen in de stad fietsen dan zijn er gratis fietsen te leen bij het Touristburo, samen met een helm en flexhesje. Mooi geregeld! Op facebook is een klein artikeltje van ze te lezen, met oa de reactie: 'Nu kun je fietsend van een ijsbeer ontsnappen.'
Citybikes can now be borrowed for free in Longyearbyen. Contact with Visit Svalbard / Tourist Information during opening hours 10-16 every day if you are interested in borrowing a bike while you are visiting Longyearbyen.
The initiative is a part of Vist Svalbards sustainable destination project. The purpose of the initiative is to reduce motorized traffic and encourage environmental friendly transport. Cycling reduces emissions and negative environmental impacts. Cycling generate positive effects for health and the environment.
Wil je de stad verlaten (de safe zone) moet je de fiets inleveren want de kans dat je daar door een ijsbeer wordt opgegeten is zeer groot. Fietsers worden ook niet voor niets Meals-on-Wheels genoemd want er wonen meer ijsberen dan mensen op Spitsbergen. Wil je als gekke fatbiker toch verder fietsen dan ben je verplicht een geweer mee te nemen. Er zijn daar speciale fietshouders voor te koop (ook een vorm van bikepacking) maar je kunt het geweer natuurlijk ook op je rug dragen. Alleen lastig als je al een rugzak draagt.
Prachtige Svalbard foto's zijn te bewonderen op Timon zijn website (hij is oa van FatbikeSpitsbergen).
Yopie schreef:Wil je de stad verlaten (de safe zone) moet je de fiets inleveren want de kans dat je daar door een ijsbeer wordt opgegeten is zeer groot. Fietsers worden ook niet voor niets Meals-on-Wheels genoemd want er wonen meer ijsberen dan mensen op Spitsbergen. Wil je als gekke fatbiker toch verder fietsen dan ben je verplicht een geweer mee te nemen. Er zijn daar speciale fietshouders voor te koop (ook een vorm van bikepacking) maar je kunt het geweer natuurlijk ook op je rug dragen. Alleen lastig als je al een rugzak draagt.
Lijkt me geweldig om daar rond te fietsen. Door de geschiedenins staat het toch voor zo veel meer dan alleen wat met sneeuw bedekte rotsen. Er is ook nog een oude verlaten Russische basis uit de koude oorlog waar je kunt overnachten.
Mmmh, maar eh... waarom opeens deze post over Spitsbergen? Als jouw expeditie geen Noord- of Zuidpool wordt, wel sneeuw en slee, veel bagage, wellicht dan naar ... ?
Everything about it is BIG! From the 100mm rims and the 4.8 inch tyres to the oversized steel tubing and the straight blade bolt thru forks, the bike practically screams “Get the hell out of my way, trail cos’ I’m The Truck and I ain’t stopping!”
Hier het verschil tussen de IceTruck en de Pugsley, was nl nieuwsgierig geworden waarom de eerst genoemde zoveel duurder is (scheelt zomaar circa 700euro).
Smitty schreef:
Mmmh, maar eh... waarom opeens deze post over Spitsbergen? Als jouw expeditie geen Noord- of Zuidpool wordt, wel sneeuw en slee, veel bagage, wellicht dan naar ... ?
Wie zegt dat 't niet de Zuid- of Noordpool wordt, nou? Het vervelende is alleen dat de media dan bovenop je stort, je wordt wereldnieuws, komt in kranten, op tv, sociaal media etc en dat is nu net waar ik niet van hou. Ik wil alleen maar een beetje lekker fietsen, ik hoef ook geen blog/facebook en kijk mij want ik ben heel intressant enzo. Brr.
Ik begrijp die aandacht wel want geloof dat er tot nu toe nog maar 4 fietsers de Zuidpool hebben bereikt. Maar eentje had maar 100miles gefietst, de resterende 400miles ging met kite/ski's en er was ook nog gemotoriseerde volghulp/support en dat is valsspelen. Een ander had van de 700miles ook maar 100miles gefietst, de rest ging op ski's dus ook deze valt af. Nummer drie volgde de SouthPole Traverse (een compacte sneeuwhighway die de kust met het AS-Zuidpool station verbindt) en had ook volgwagensupport dus is zeker ook discussierbaar. Daniel Burton heeft daarentegen alles gefietst, dwars door Antarctica, solo dus zonder volgwagens en, hoe kan het ook anders, op een eenvoudige fattie. Hij maakte wel gebruik van voedseldrops. Maar in mijn ogen is hij de enige die daadwerkelijk naar de Zuidpool is gefietst.
Svalbard/Spitsbergen vind ik trouwens zelf boeiender, mooier, uitdagender en vooral leuker. Drie eilanden met maar 5 nederzettingen en maar circa 45km weg. En die wegen verbinden niet de nederzettingen maar die stoppen gewoon waar de wildernis begint, lijkt me prachtig. Het is een woest gebied waar 95% van de oppervlakte bedekt is met sneeuw en ijs, met gletsjers die in zee lopen, met diepe fjorden en hoge bergtoppen en er leven circa 3000 ijsberen en maar 2500 mensen. En dat is wat mij aantrekt, ik zou graag willen weten hoe dat is, hoe het voelt om zo met elkaar te leven. Ik zou daar dan ook graag een tijdje willen wonen/werken en naast het fatbiken ook supergraag kanotochten tussen ijsbergen en walrussen maken, achter hondensleeën aanrennen, ijsgrotten verkennen en in het noorderlicht bij een kampvuurtje dronken van geluk worden.
Maar tegelijk is het ook een beetje dubbel. Je bent verplicht om altijd een geweer bij je te hebben en dan vraag ik me af of dat het waard is. Mag je een dier doodschieten omdat je persé in zijn leefgebied plezier wilt maken? De ijsbeer heeft het heel moeilijk, naast de opwarming van de aarde, het terugtrekkende ijs en het ernstige tekort aan voedsel (veel ijsberen sterven van de honger) sterven er ook veel jonge ijsberen aan de grote hoeveelheid pcb's in het water. En ik wil niet de laatste ijsbeer doodknallen alleen maar omdat ik daar wil fietsen. Ik zou wel het ecotoerisme kunnen helpen met mooie fatbikefoto's of verhalen, hopelijk draagt dit dan bij aan de hoognodige bewustwording dat we zuinig moeten zijn op dit prachtige gebied maar als ik net een ijsbeer heb neergeknald is dit nogal tegenstrijdig.
En een langer verblijf op de eilanden zou ook moeten omdat ik geen voorstander van korte vlieg(fiets)vakanties ben, vind het belachelijk om de wereld te vergassen alleen maar omdat je een lang weekend in Portugal of de kerstdagen in Thailand wilt doorbrengen. Wat bezielt de mens, kan men alleen nog maar aan zichzelf denken en consumerend, vervuilend en vernietigend bezig zijn? Dit zie je vooral nu met de christelijke feestdagen, de vleesindustrie is een van de meest vervuilende en toch blijft men zich maar vet en volvreten. De ogen sluiten voor 't dierenleed wat op je bord ligt schijnt ook heel normaal te zijn. En ja, ook ik eet soms vlees, gas heel wat km's met oude motorblokken af etcetc dus ik ben zeker geen heilige.
Dit is wat je als fatbiker hoopt te zien: een volgevreten snurkende beer zodat je er mss heeeel zachtjes op die luidruchtige spijkerbanden langs kunt glippen.
Maar helaas is dit de realiteit: één van de vele ijsberen die door de mens (wij dus) van de honger sterven.
Hank van Weelden uit Edmonton doet nu een poging om van de zuidpool naar de kust van Antarctica te fietsen. Zijn poging is te volgen op: https://www.facebook.com/hankadventure/
Zijn 2x2 fatbike kwam hier al eens voorbij:
Hij trekt een slee van 120 kg achter zich aan met voornamelijk dit soort voer; chippies, koekjes, plakken chocola en salami. Hij mag blij zijn dat er op de zuidpool geen hongerige ijsberen rondlopen want hij zie er zelf ook aardig uit als een fatte meals on wheels:
Ik volg hem, om de een of andere reden krijg ik niet het idee dat hij er erg serieus voor getraind heeft maar vooral de tijd en energie in de bike heeft gestoken.
Maar: hij is eraan begonnen en ik ben benieuwd hoe het afloopt!
Vraag is wat je voor een dergelijke tocht het meeste nodig hebt en hoe zich dat manifesteert in je lichaam. (Hint: kracht en uithoudingsvermogen, geen sixpack en vooral een bepaalde mentale instelling om door te blijven gaan.) In dergelijke kou kan het zeker geen kwaad om wat extra energievoorraad bij je te hebben. En hoewel je met anabolen wellicht een voor sommige mensen aantrekkelijk figuur kunt krijgen, is training van de maximaalkracht (gehele lijf) en het krachtuithoudingsvermogen (vooral benen, hoewel je armen natuurlijk voor de balans ook veel kracht moeten gebruiken) veel effectiever om je voor een dergelijke reis voor te bereiden.
Oftewel: fysiek gezien heb je naast een sterk lichaam zonder perse het sixpack, ook aan een 'gezellig' buikje (niet overdrijven) veel plezier.
Daarnaast is het trainen van de dagelijkse routines behulpzaam bij het efficiënter maken van je tocht. Hoe bescherm je jezelf tegen de kou en wind op het moment dat je een pauze houdt? Hoe ga je naar het toilet bij wind van 80 km/u en bij een temperatuur van -50 graden C? Welke kledij is dan het meest handige?
Maar ook: welk voedsel is handig bij dergelijke omstandigheden en is een brander überhaupt nodig daarvoor? Wat te doen als de brander ermee stopt? Wat dat betreft best handig als je niet afhankelijk bent daarvan om aan je benodigde voedingsstoffen te komen. Gelijk een stuk makkelijker en sneller om aan je benodigde energie-inname te komen. En betrouwbaarder. Wel natuurlijk ook rekening houden met tand- en maagproblemen. Van tevoren trainen voor het maag- en darmsysteem en tevoren ook zorgen dat alles tandheelkundig in orde is. Anders kom je wellicht niet aan je benodigde voedingsstoffen en is het snel afgelopen.
Kortweg gezegd wordt je lichaam en geest een instrument om in deze specifieke omstandigheden efficiënt met de voorzieningen om te gaan. En dan zo veel je kunt, toch nog genieten van de ontberingen, de eenzaamheid, het (eentonige?) landschap, en de tijd die je in de voorbereiding hebt gestoken. Wellicht kan het geen kwaad om iedere dag heel bewust even een paar minuten te reflecteren op je unieke positie in de wereld. Zowel fysiek als vanuit het oogpunt van de maatschappij en het oogpunt van de aarde als geheel.
Bizar! Pyramiden, een stadje met 1200 inwoners, winkels, school, zwembad etc dat van de ene op de andere dag wordt verlaten. Waar meubels, schoolboeken, plantenpotten, muziekinstrumenten etc nog precies zo liggen als ze werden achtergelaten. En waar nu nog maar 6 mensen wonen, in een groot gebouw wat niet warm te stoken is en waar altijd een nachtwacht moet zijn opdat de kachel niet uitgaat. Echt bizar om te zien. Vraag me ook af wat de toekomst voor ze zal brengen ..
Ik wist ook niet dat er in Longyearbyen geen kinderen, gepensioneerden en werkelozen mogen wonen. Dus mocht je daar zwanger worden moet je weg, varför is dat? Ik las net wel dat kinderen motorische problemen krijgen door de zware winterkleding, dat dat de reden zou zijn. Maar kan me dat niet voorstellen omdat er nog meer landen zijn waar het barkoud is en die kinderen hebben daar toch ook geen groeiproblemen? Las ook dat kinderen minder hard voor ijsberen kunnen wegrennen en daarom altijd een hapklare brok vormen, lijkt me ook dikke onzin. Je mag trouwens op Svalbard geen buitendeur op slot doen omdat er altijd iemand naar binnen moet kunnen vluchten. Heftig hoor.
Je mag er ook al niet sterven, dan word je het land uitgestuurd, dit omdat het lichaam in de bevroren grond niet verteert. Dan zou je dus cremeren kunnen voorstellen maar nee .. je mag er gewoon niet sterven. Echt idioot, een stervende wegsturen.
Nogal ongastvrije plaats, je zou juist denken dat men graag nieuwe bewoners wilt, vers bloed enzo. Ik had ook gehoord dat Noorwegen er asielzoekers heen wilt sturen (warm welkom voor een getraumatiseerde vluchteling) en er ook een grote gevangenis wil bouwen want met hongerige ijsberen als bewakers gaat vluchten een beetje moeilijk. Maar ja, volgens de Noorse wet mag je er alleen wonen als je werk hebt dus gaan hun plannen (nog) niet door.
Smitty schreef:Hank van Weelden uit Edmonton doet nu een poging om van de zuidpool naar de kust van Antarctica te fietsen. Zijn poging is te volgen op: https://www.facebook.com/hankadventure/
Hij trekt een slee van 120 kg achter zich aan met voornamelijk dit soort voer; chippies, koekjes, plakken chocola en salami.
Ik volg hem ook op FB, vind het prachtig zo'n eigenwijze gast met die belachelijk dikke bike. Ik dacht eerst dat de chips en koek een grapje was maar tis geloof ik echt waar. Begrijp er niets van, hoe kun je nu op lucht en suiker door Antarctica fietsen? Daarbij bevriest toch alles, bevroren koek is nou niet echt een lekkernij, al helemaal niet als je tanden erop breken.
Begrijp ook niet helemaal zijn plan: een fiets die bijna 50kg weegt (dacht iets van 48kg) plus een 120kg slee wekenlang in sneeuwstorm en ijzige temperatuur duwen .. kan toch beter op een 15kg fattie? Ik weet niet of hij de 'makkelijke' highway volgt (dacht het wel) en of ie volgsupport heeft (iig wel voedseldrops) maar alsnog, groot respect als het hem lukt!
Felix Fietst schreef:[..] Kortweg gezegd wordt je lichaam en geest een instrument om in deze specifieke omstandigheden efficiënt met de voorzieningen om te gaan. En dan zo veel je kunt, toch nog genieten van de ontberingen, de eenzaamheid, het (eentonige?) landschap, en de tijd die je in de voorbereiding hebt gestoken. Wellicht kan het geen kwaad om iedere dag heel bewust even een paar minuten te reflecteren op je unieke positie in de wereld. Zowel fysiek als vanuit het oogpunt van de maatschappij en het oogpunt van de aarde als geheel.
Mooie post Felix. Het is moeilijk te verwoorden wat je voelt als je met je fiets op een plek staat waarvan men denkt dat dat onmogelijk is. Ik moet ook altijd een beetje gniffelen bij de opmerking dat je op dit soort fietstochten luxe, comfort en cultuur mist en dat het daarom alleen maar afzien is. Tuurlijk is 't leuk om van camping naar camping in Frankrijk te fietsen en dan 's avonds met een fles wijn op je stoeltje voor je tent te zitten maar er zijn veel meer dingen waarvan je kunt genieten en die belangrijk kunnen zijn. Zoals dagenlang alleen zijn, in stilte, in echt donkere nachten, in woeste natuur en op plekken waar je nooit had kunnen dromen met een fiets te komen. Welke Nederlander of mss wel west-Europeaan kent dit nog? Dat is pas luxe en dat zal ik zelf nooit voor een fles wijn of een stoeltje ruilen.
Jezelf tegenkomen is ook zoiets want als je dagenlang in je eentje door een ruig landschap dwaalt raak je soms uitgedacht (klinkt vreemd) want je wordt niet meer gevoed/geprikkeld door verkeer, gebouwen, mensen, internet, gsm etc. Dus je wordt niet meer vermaakt maar je moet het zelf doen en die ervaring is onbetaalbaar in onze jachtige wereld. Maar kan ook moeilijk zijn als je dit nooit gewend bent en denk ook dat vele dit niet meer kunnen/durven. Men heeft helaas steeds meer de veiligheid van de 24-uurs economie nodig en noemt dit dan luxe en comfort.
Maar dit zijn maar mijn overpeinzingen, fatbike-gedachten als je te lang alleen bent geweest.
fysiek gezien heb je naast een sterk lichaam zonder perse het sixpack, ook aan een 'gezellig' buikje (niet overdrijven) veel plezier.
Ik probeer al maaaanden een gezellig buikje te kweken, nou ja eigenlijk meer een fatsoenlijke zwemband, lijkt me superhandig in de kou! Maar krijg het niet voor elkaar, ik schrans als een gek en vreet me vol maar beweeg denk ik teveel dus er komt geen grammetje bij. Begrijp niet hoe mensen het voor elkaar krijgen ..
Maar ook: welk voedsel is handig bij dergelijke omstandigheden en is een brander überhaupt nodig daarvoor? Wat te doen als de brander ermee stopt? Wat dat betreft best handig als je niet afhankelijk bent daarvan om aan je benodigde voedingsstoffen te komen.
Voor je drinkwater heb je iig altijd een brander nodig, je moet toch ijs/sneeuw smelten. En je hebt heel wat water nodig op zo'n tocht want je droogt in de kou ontzettend uit. Daar vergist men zich snel in, dat je meer moet drinken dan bij bv kamertemperatuur. Ook heb je warm voedsel nodig want bevroren voedsel of ijskoud water is een aanslag op je energie. En warm voedsel is ook makkelijker te verteren, ik denk ook niet dat je op bevroren vlees, havervlokken, suiker enzo kunt leven. Althans niet 40 dagen in extreme kou en bij belachelijk zware inspanning.
Dit jaar was er trouwens een fietser, Simon Gustavsson, die de Sverigetempot, een zweedse fietsrace van 2400km, op een lege maag fietste. Het werden 16 dagen vasten en hij haalde het, de gek! Hij was van tevoren 20kg in 1.5 maand aangekomen door een LCHF-dieet te volgen (veel vet en weinig calorieen) dus hij had vetreserves opgebouwd maar alsnog, op alleen water en zouttabletten 2400km door het zweedse heuvellandschap een race fietsen. Hij was na de race 14kg afgevallen maar voelde zich prima. Ik weet niet of er eerder iemand zo'n prestatie heeft geleverd, geloof dat hij hierin de enige gek is. De volgende uitdaging word voor hem de Spartathlon 245km marathon, ook zonder eten.
Hier zit ie na afloop aan de kebabpatatpizza, een zweeds schransfietsmaaltijd. En hier een artikel in een zweedse krant.
Hieronder nog een mooie documentaire over Union Glacier Camp in west Antarctica, waar 10 mensen leven en werken. Ze slapen in tentjes bij helse temperaturen, het laagste ooit gemeten was -89.2°C. Een van hun werkt er in totaal al 9 jaar ..
Als je dit gezien hebt mag je ook niet meer piepen dat het zo vreeeeselijk koud is in Nederland. Ook onvoorstelbaar dat er op dit moment in dat gure landschap Hank van Weelden een 2x2 fatbike loopt te duwen ..
De docu gaat oa over het leven met elkaar, over de voertuigen waar men niet zonder kan, over de 4892m hoge bergen en de 'baardkwestie' maar ook över de toekomst van dit prachtige gebied. Tot nu toe is dit een van de weinige continenten waar nog nooit een oorlog is geweest maar door de enorme gas- en olievoorraden in de grond nemen de spanningen over territoriale aanspraken toe om nog maar te zwijgen over wat het met de natuur (en werelds grootste drinkwaterreservoir) zal doen.
Yopie schreef:Jezelf tegenkomen is ook zoiets want als je dagenlang in je eentje door een ruig landschap dwaalt raak je soms uitgedacht (klinkt vreemd) want je wordt niet meer gevoed/geprikkeld door verkeer, gebouwen, mensen, internet, gsm etc. Dus je wordt niet meer vermaakt maar je moet het zelf doen en die ervaring is onbetaalbaar in onze jachtige wereld. Maar kan ook moeilijk zijn als je dit nooit gewend bent en denk ook dat vele dit niet meer kunnen/durven. Men heeft helaas steeds meer de veiligheid van de 24-uurs economie nodig en noemt dit dan luxe en comfort.
Maar dit zijn maar mijn overpeinzingen, fatbike-gedachten als je te lang alleen bent geweest.
Eind jaren negentig heb ik een aantal weken in het binnenland van IJsland gefietst, in mijn eentje. "Ga je alleen?" gilde mijn omgeving. "Wordt je dan niet helemaal gek?" Ik denk, dat als je niet een tijd met jezelf alleen kunt zijn je niet in balans bent met jezelf. Nou ben ik dat ook niet altijd en daarom is het zo heerlijk om er af en toe alleen met jezelf op uit te trekken. Weg van de beschaving met al zijn luxe en amusement. Ik heb me in mijn eentje mijn hele leven nog nooit verveeld (wel in aanwezigheid van andere mensen ) Hier in Nederland ga ik naar de Veluwe. Kom altijd als herboren terug
Terug naar Hank van Weelden. In zijn laatste uitzending lijkt het toch wel of Hank een weg volgt want hij heeft het over following tracks... zijn plan is 20 zeemijl/dag te doen, dat is 36 km; is te doen als je 24/7 daglicht hebt en over aangestampte sneeuw rijdt maar dan moet het weer niet al te lang tegen zitten...
Filmpje van een proefritje op de zuidpool, lijkt wel een andere planeet daar, geweldig om daar te zitten:
Aaaarhhgg ik kan het niet lezen!! Normaal heb ik in de kou twee smartphones mee maar hier is het niet koud dus de ene ligt thuis en alleen die kan FB openen. Zie nu alleen een irritant blok dat zegt ik moet inloggen en dat lukt me niet. Jävla FB, fan ska de ha! Kan iemand zeggen waarom hij teruggaat, hij heeft al zoveel bereikt! Dammmmn wat klote voor hem..
Yopie schreef:Aaaarhhgg ik kan het niet lezen!! Normaal heb ik in de kou twee smartphones mee maar hier is het niet koud dus de ene ligt thuis en alleen die kan FB openen. Zie nu alleen een irritant blok dat zegt ik moet inloggen en dat lukt me niet. Jävla FB, fan ska de ha! Kan iemand zeggen waarom hij teruggaat, hij heeft al zoveel bereikt! Dammmmn wat klote voor hem..
Yopie, het lijkt er op alsof het Hank te veel is geworden. Is zijn laatste radiobericht zei hij dat hij die dag 14 uur had moeten fietsen om zijn doel te bereiken. Daarna kon hij maar met moeite zijn tent nog opzetten en moest eerst even gaan liggen voordat hij weer genoeg puf had om zijn brander op te starten.
Hij vertelde met een zware brok in zijn keel dat hij het niet meer zag zitten om zo nog 26 dagen door te gaan en dat het voor hem klaar was. Hij had zijn avontuur gehad en wilde naar huis.
Dit is volgens mij de laatste post op zijn FB-account erover:
Hank had 2 goals on this trip: to have an adventure, and to push himself, finding the limits of his capacity and journey within. He feels he has throughly done both of those, and has decided he is done.
Many conversations have flowed between Hank on the ice and family and friends in snug places in the past couple days. He has spoken of the amazing journey - from the planning, logistics, and design, to actually getting to be in Antarctica. He loves the people and interpersonal flow of the ALE team. They exemplify the best of open genuine people, and low ego teamwork - he has such respect for them. The Worsley family became friends, his heart is deeply marked from sharing in their journey. His trip and heart is full because of their interactions. The starkly beautiful landscape, the formations of sastrugi snow sculpture that fascinate. Existing in the harshest of environments is beyond brutal - merely existing is a feat. He feels he has had the most amazing adventure.
Hank sought to explore the depths of his capacity. His training had him at the peak of his fitness, ever. He describes the physical effort as being more than he used when he rode Arrowhead Ultra 135 miles continuous winter fatbike race - repeated daily. He is going beyond 120% every single day and is spent.
The post he wrote December 12 said this: "And so now I log out. Ready to adventure. Ready to explore both this amazing continent and myself. Thanks for joining me on this adventure.
Cheers
Hank
PS. I ask of you all, while I am away, please have your own adventure and explore your world and yourself. It can be anything where you don't know with certainty what the results will be. Something that pushes you. Whether a dog walk when it's -25, or overlooking some crap and saying sorry, or calling an old friend for lunch, or taking skiing lessons, or even taking your bike out in the snow. That's what I'm doing, so let's have an adventure together. We can share stories later."
He dreamed SO big, went out striving and not knowing what the results would be. He did not complete a distance, but that was really never the goal. We dream dreams, work to make them reality, but wisely recalibrate when we assess the realities. He has said the only reasons to continue would be pride, or the brutal value in suffering. He is choosing joy over ego. My precious husband has turned, and is making his way home. The price he is paying is now higher than the return. So he has 2 more days of unbelievably hard effort to get back to a place where a plane will pick him up. He's not done working yet.
So the conclusion is not what we had thought when he set out. Isn't that a universal truth! But he had an amazing adventure, scoured the depths of his capacity, and gets to return home to a life of beautiful friends, family and hope. Prayers answered all around.
@Yopie. Is het waar dat jij mee doet in een fietsrace in Nederland?? Wat weet jij wat wij niet weten???? Op je fattie stiekum meedoen lukt niet hoor haha.
Welke race is het?? Het lijkt me leuk je te volgen!! Ik zocht op deelnemerslijsten naar zweedse achternamen maar dat schiet niet op.
Smitty schreef:
Yopie, het lijkt er op alsof het Hank te veel is geworden. Is zijn laatste radiobericht zei hij dat hij die dag 14 uur had moeten fietsen om zijn doel te bereiken. Daarna kon hij maar met moeite zijn tent nog opzetten en moest eerst even gaan liggen voordat hij weer genoeg puf had om zijn brander op te starten.
Hij vertelde met een zware brok in zijn keel dat hij het niet meer zag zitten om zo nog 26 dagen door te gaan en dat het voor hem klaar was. Hij had zijn avontuur gehad en wilde naar huis.
Sorry voor mijn late reactie maar was ff een paar dagen weg en had al snel een lege smartphone, zo ook lege fietslampen plus accupacks.
Erg jammer voor Hank dat hij moest stoppen, maar ook zeer begrijpelijk, bestaat er een nog grotere fietsuitdaging?! En hij volgde nog wel de Traverse ice highway, de 'makkelijkste' en snelste weg naar de Zuidpool. Ik zou natuurlijk zelf voor 'het binnenland' hebben gekozen want als fatbiker kies je toch voor de mooiste offroadpaden.
Wel fatmen en fat bikes gezien. geen Yopie maar ja, ik zat helemaal achter en bijna alle vrouwen waren veel sneller dan ik
Note to self: do some training next time
Vond het een grappig maar super pittig tocht. Voor mij was het 12+ uur 100% geven.
Dat alle fatbikers je inhaalde is heel logisch want die weten pas wat fietsen is! Mijn raad is dan ook: ga op een fattie trainen haha.
Maar er is maar één Shane en daar kan geen fatbiker tegenop hoor!
DouweFries schreef:@Yopie. Is het waar dat jij mee doet in een fietsrace in Nederland?? Wat weet jij wat wij niet weten???? Op je fattie stiekum meedoen lukt niet hoor haha.
Welke race is het?? Het lijkt me leuk je te volgen!! Ik zocht op deelnemerslijsten naar zweedse achternamen maar dat schiet niet op.
Succes en laat ons weten hoe het jou vergaat!!
Ik zou eerst meedoen met Drenthe200, althans een vriend vroeg of ik meewilde. Leek me wel leuk zo samen fietsen en ik heb wel vaker >200km op de fattie gedaan, met bagage en in zweden/noorwegen dus plat nederland leek me een eitje. Maar ja, dan moet je eerst formulieren invullen en daar ging het gelijk mis want m'n zweedse achternaam en m'n adres wat geen straatnaam en huisnummer heeft werden niet geaccepteerd. Ook kon je alleen met Ideal betalen wat ik als zweedse niet heb. Kreeg wel gelijk (heel lief!) op dit forum hulp aangeboden dus 't had makkelijk op een valse naam gekund maar ik ging eerst eens googlen wat Drenthe200 precies voorstelde en dat bleek dus niets voor mij. Meer dan 1.000 fietsers wat filerijden zou betekenen en dan ook nog met tv erbij en allemaal geleuter eromheen. Dus ik was errug blij dat de inschrijving niet lukte!
Heb inplaats daarvan een circa 800km mtb-marathon gefietst, niet op de fattie maar op een iets te grote fiets met een te groot mannenzadel waardoor ik nu heel zielig pijn aan mijn kont heb. Ben gaar, gesloopt maar voel me ook supersterk, kon de boys makkelijk bijhouden. Het enige was dat ik vaak vergat dat ik niet op de fattie zat en daardoor een paar keer goed van de fiets ben afgeslingerd. Door pure mazzel heb ik geen bomen omhelst maar zit wel weer onder de blauwe plekken en vooral schuifplekken door gravel (åj dat doet echt zeer ). Mijn vrienden kregen na de zoveelste salto van me zo de zenuwen dat ze heel irritant vlak voor me gingen fietsen (ontsnappen was niet mogelijk want ze zijn veel sterker) dus toen doofde snel het fatbike-vuur en heb ik denk ik daardoor 't avontuur overleefd. Was een prachtervaring, mooie laatste dagen van het jaar!
En Douwe, je bent een waardeloze stalker. Y.Björkkvist, naar mijn moeder genoemd. Yopie heet ik alleen in nederland, hier ben ik gewoon Yonna. Verder ben ik 68jaar, getrouwd en heb 8 kinderen. En Douwe, ik ben de slechtste facebooker met 't minst aantal vrienden die er bestaat dus vergeet het! Hou ook op met mijn vrienden te stalken want ze vertellen je toch niets intressants. Even goede forumvrienden hoor maar je bent iets te ver gegaan, okej?
Yopie schreef:
Dit jaar was er trouwens een fietser, Simon Gustavsson, die de Sverigetempot, een zweedse fietsrace van 2400km, op een lege maag fietste.
Hier zit ie na afloop aan de kebabpatatpizza, een zweeds schransfietsmaaltijd. En hier een artikel in een zweedse krant.
Interessant !! er komen steeds meer mooi verhalen naar buiten over duursport prestaties op LCHF. Zelf heb ik ook mooi ervaringen mee en ben goed met kracht training/hardlopen bij vasten rond 18uur. Is misschien leuk om hiermee wat meer te gaan experimenteren
) die met enig slijpwerk op de voorvork past en nu ben ik bang dat ie op de offset vork niet gaat passen. Moet ik nog een drager kopen en passend gaan slijpen .. Ik zit ook een beetje met de slee, die zit op de achteras en bij een wielwissel is dat lastig of eigenlijk onmogelijk. Daar moet ik dan iets anders voor gaan verzinnen. Wat een gedoe als je veilig over ijs en sneeuw wilt fietsen, kan het niet anders? 
Als jouw expeditie geen Noord- of Zuidpool wordt, wel sneeuw en slee, veel bagage, wellicht dan naar ... ? 
Het vervelende is alleen dat de media dan bovenop je stort, je wordt wereldnieuws, komt in kranten, op tv, sociaal media etc en dat is nu net waar ik niet van hou. Ik wil alleen maar een beetje lekker fietsen, ik hoef ook geen blog/facebook en kijk mij want ik ben heel intressant enzo. Brr.
