Trektocht door Chili en Argentinie
ma 14 dec, 2009 19:14
wo 16 dec, 2009 13:34
Hallo Lauran en Hetty en anderen,
Ik wil jullie even laten weten dat we jullie op de voet volgen.
Wat een mooi weer is het daar. Hier is de winter nu echt begonnen.
Dan krijg je wel mooie plaatjes.
Vanaf hier alvast een kerst en nieuwjaarsgroet.
En natuurlijk heel veel plezier.
Esther en Jeroen van Lange.
Ik wil jullie even laten weten dat we jullie op de voet volgen.
Wat een mooi weer is het daar. Hier is de winter nu echt begonnen.
Dan krijg je wel mooie plaatjes.
Vanaf hier alvast een kerst en nieuwjaarsgroet.
En natuurlijk heel veel plezier.
Esther en Jeroen van Lange.
do 17 dec, 2009 22:50
Om de reis een beetje te laten vlotten zijn we van Illapel naar Ovalle met de bus gegaan. Het landschap bleef toch ongeveer gelijk en het was zeker 3 dagen fietsen. De fietsen moesten onder in het ruim, best spannend maar allemaal goed gegaan.
We zijn een paar dagen door een dal gefietst, van Ovalle naar Vicuna. Een dal wilt niet zeggen dat het vlak is, we zijn geklommen naar 2km.
In het dal waren erg veel blauw met gele papagaaien, die maakten een oordeel van je welste. Het was een erg bijzonder landschap, aan de ene kant het groene dal, aan de andere kant de steeds kaler wordende bergen. Hoe noordelijker we komen, hoe droger het wordt, er staan steeds meer dode struiken in plaats van gezonde.
We hebben een nacht bij Chilenen thuis geslapen waar we erg verwend zijn, en veel van het land hebben opgestoken in lange Spaans - Engelse gesprekken. Onderweg was ook een nationaal park, waar versteende bomen en resten van dinosaurussen zijn gevonden. Het was vooral erg leuk om eens op een berghelling te lopen, in plaats van erlangs te fietsen.
Het is erg warm hier maar ze zeggen dat we straks in de hoge bergen toch onze muts en handschoenen nodig hebben, ik ben benieuwd!
We zijn een paar dagen door een dal gefietst, van Ovalle naar Vicuna. Een dal wilt niet zeggen dat het vlak is, we zijn geklommen naar 2km.
In het dal waren erg veel blauw met gele papagaaien, die maakten een oordeel van je welste. Het was een erg bijzonder landschap, aan de ene kant het groene dal, aan de andere kant de steeds kaler wordende bergen. Hoe noordelijker we komen, hoe droger het wordt, er staan steeds meer dode struiken in plaats van gezonde.
We hebben een nacht bij Chilenen thuis geslapen waar we erg verwend zijn, en veel van het land hebben opgestoken in lange Spaans - Engelse gesprekken. Onderweg was ook een nationaal park, waar versteende bomen en resten van dinosaurussen zijn gevonden. Het was vooral erg leuk om eens op een berghelling te lopen, in plaats van erlangs te fietsen.
Het is erg warm hier maar ze zeggen dat we straks in de hoge bergen toch onze muts en handschoenen nodig hebben, ik ben benieuwd!
vr 18 dec, 2009 20:03
Op de fietstocht van Ovalle naar Vecuna werd het steeds droger zei Hetty al
vr 18 dec, 2009 20:07
In de bergen kwamen we geitenhoeders tegen. Ik wil niet zeggen dat deze geiten het slecht hebben, maar ze moeten zeker meer moeite doen om aan hun vreten te komen dan de gemiddelde Nederlandse geit. Deze geiten worden gefokt voor de consumptie, dus in Vecuna hebben we gebraden geit gegeten. Best goed te eten.
wo 23 dec, 2009 22:45
We zijn een paar dagen buiten beeld geweest om het Andesgebergte over te steken. Dat was zwaar, soms zelfs heel zwaar, maar we zijn trots op onszelf en op elkaar dat we dit samen gedaan hebben.
Op 18-12 zijn we gestart met een rustdag in Vicuna. Daar hebben we de benodigde boodschappen gedaan en wilde we Chileense Pesos wisselen voor Argenteinse Pesos. De bank in Vicuna deed dat niet dus met de deeltaxi naar La Serena. Ook daar gaven de banken nul op request. We konden uiteindelijk terecht bij een wisselkantoor verderop in de straat.
De volgende dag zitten we al vroeg op de fiets voor een tocht naar Junta del Toro. Een fietstocht van 90 km, over geasfalteerde weg, waarbij we geleidelijk stijgen van 580m in Vicuna naar 2100m in Junta del Toro. ´s Middags geholpen door een straffe wind in de rug was dit goed te doen.
In Junta del Toro is de politie/douane post van Chili. We hadden het al gehoord, en het was nog waar ook: we werden er vriendelijk ontvangen, mochten er binnen slapen, en de douche, het toilet en de keuken gebruiken. We kregen zoveel drinkwater als we wilden.
20/12 gaat om 7.00h de grens open en om 7.05h zijn we, met stempels in ons paspoort, op pad.
We gaan niet proberen het record pas-beklimmen te verbeteren. Zwaar bepakt met tent, slaapuitrusting, pannen, benzinebrander, kleding (ook voor -10 gr.), 15 liter water en eten voor 3 dagen.
Direct na de slagboom was het asfalt op. We klimmen vandaag van 2100m naar 3300m over 45 km. De omgeving verandert van droog naar heel droog, van hier en daar een struikje naar alleen maar stenen. De kleuren van gesteentes varieren in pasteltinten: geel, rood, paars, groen, blauw, bijna zwart en wit. De Andes is machtig om te zien. We zijn niet meer dan mieren die de berg op kruipen.
De weg is af en toe een wasbord of los grind maar is hier nog redelijk.
Op 18-12 zijn we gestart met een rustdag in Vicuna. Daar hebben we de benodigde boodschappen gedaan en wilde we Chileense Pesos wisselen voor Argenteinse Pesos. De bank in Vicuna deed dat niet dus met de deeltaxi naar La Serena. Ook daar gaven de banken nul op request. We konden uiteindelijk terecht bij een wisselkantoor verderop in de straat.
De volgende dag zitten we al vroeg op de fiets voor een tocht naar Junta del Toro. Een fietstocht van 90 km, over geasfalteerde weg, waarbij we geleidelijk stijgen van 580m in Vicuna naar 2100m in Junta del Toro. ´s Middags geholpen door een straffe wind in de rug was dit goed te doen.
In Junta del Toro is de politie/douane post van Chili. We hadden het al gehoord, en het was nog waar ook: we werden er vriendelijk ontvangen, mochten er binnen slapen, en de douche, het toilet en de keuken gebruiken. We kregen zoveel drinkwater als we wilden.
20/12 gaat om 7.00h de grens open en om 7.05h zijn we, met stempels in ons paspoort, op pad.
We gaan niet proberen het record pas-beklimmen te verbeteren. Zwaar bepakt met tent, slaapuitrusting, pannen, benzinebrander, kleding (ook voor -10 gr.), 15 liter water en eten voor 3 dagen.
Direct na de slagboom was het asfalt op. We klimmen vandaag van 2100m naar 3300m over 45 km. De omgeving verandert van droog naar heel droog, van hier en daar een struikje naar alleen maar stenen. De kleuren van gesteentes varieren in pasteltinten: geel, rood, paars, groen, blauw, bijna zwart en wit. De Andes is machtig om te zien. We zijn niet meer dan mieren die de berg op kruipen.
De weg is af en toe een wasbord of los grind maar is hier nog redelijk.
wo 23 dec, 2009 23:17
Het drinkwater raakt snel op want het is erg warm overdag. We hebben ook een waterfilter bij ons, om uit te proberen, en dat bevalt goed. Als we wisten dat het zo goed ging hadden we veel minder water meegesleept.
Wild kamperen is hier een must en een genot. De stilte ´s nachts is niet te beschijven. De lucht wordt op 3300m al merkbaar dunner. Van hoogteziekte geen last.
Wild kamperen is hier een must en een genot. De stilte ´s nachts is niet te beschijven. De lucht wordt op 3300m al merkbaar dunner. Van hoogteziekte geen last.
wo 23 dec, 2009 23:22
Dat klinkt allemaal prachtig, genieten op zijn Zuid Amerikaans. 
Zo te horen zal ik toch zeker een keer mijn mini cursus Spaans gaan verzilveren.
NU nog even sparen...
Zo te horen zal ik toch zeker een keer mijn mini cursus Spaans gaan verzilveren.
NU nog even sparen...
wo 23 dec, 2009 23:30
De volgende dag klimmen we verder van 3300M naar 4300M. 28KM met een gemiddelde van 5,1KM per uur. Van het weinige groen wat er nog was is nu alleen het allerlaatste restje over. De bergen worden ruiger en de sneeuw komt dichterbij. De weg wordt steeds slechter. Er is een lang nieuw stuk weg, een omleiding van een heel steil stuk, met enorme haarspeldbochten. Het werk aan deze nieuwe weg is nog aan de gang, en de weg bestaat nu uit een losse grindbak met groffe stenen.
Hier is de loopfiets uitgevonden. Ook vandaag gaat het ´s middags stevig waaien. De weg slingert nogal, dus we hebben hem soms mee en soms tegen. Als we uit de tent kruipen om half 7 is het 5 graden. Als we ´s avonds de tent opzetten in een redelijk vlakke grindbak is het ongeveer 25 graden. De lucht is ijl. De tent opzetten duurt ongeveer 2 keer zo lang als normaal. Slapen met je mond open omdat je neus niet genoeg lucht doorgeeft en jezelf omdraaien geeft een sterk verhoogde hartslag.
22 december.
De laatste loodjes van 4300M naar 4780M. Ook hier worden we verblijd met een nieuwe weg met veel losse stenen. ´s morgens lichte vorst en ´s middags op de pas net boven nul. Door het klimmen, de slechte weg en luchtgebrek is het een zware tocht. Regelmatig hangen we over de fiets uit te hijgen.
Maar, HOERA!!!, tegen de middag bereiken we het hoogste punt.
Geen mensen, geen bloemen, en geen applaus. MAar wel een fantastisch gevoel dat we dit samen hebben gedaan.
Geen mensen??. Op de grens van Chili en Argentinie zit de douane 90 KM verderop in Los Flores.
De weg in Argentinie is afgezien van weer een lang nieuw stuk weg van de top af veel beter dan in Chili. Met een licht afschot denderen we naar beneden.
40 Km voor de grens is een politiepost waar je paspoort moet laten zien???
Maar daarna is er een verrassing, asfalt op de weg, en dat voor de ongeveer duizend voertuigen die de weg jaarlijks te verwerken krijgt. Een paar uur later zijn we bij de douane in Los Flores. Alleen een stempel in onze paspoorten en een papiertje invullen. Geen controle op levensmiddelen of iets dergelijks.
We tracteren onszelf op 2 nachten in een cabana en genieten van de luxe die thuis zo vanzelf sprekend is. Een warme douche, een stoel om op te zitten, en een vierpits gasstel waar we net een heerlijke Argentijnse biefstuk op hebben gebakken met gebakken aardappelen en boontjes. En natuurlijk een flesje heerlijke wijn uit deze streek.
Hier is de loopfiets uitgevonden. Ook vandaag gaat het ´s middags stevig waaien. De weg slingert nogal, dus we hebben hem soms mee en soms tegen. Als we uit de tent kruipen om half 7 is het 5 graden. Als we ´s avonds de tent opzetten in een redelijk vlakke grindbak is het ongeveer 25 graden. De lucht is ijl. De tent opzetten duurt ongeveer 2 keer zo lang als normaal. Slapen met je mond open omdat je neus niet genoeg lucht doorgeeft en jezelf omdraaien geeft een sterk verhoogde hartslag.
22 december.
De laatste loodjes van 4300M naar 4780M. Ook hier worden we verblijd met een nieuwe weg met veel losse stenen. ´s morgens lichte vorst en ´s middags op de pas net boven nul. Door het klimmen, de slechte weg en luchtgebrek is het een zware tocht. Regelmatig hangen we over de fiets uit te hijgen.
Maar, HOERA!!!, tegen de middag bereiken we het hoogste punt.
Geen mensen, geen bloemen, en geen applaus. MAar wel een fantastisch gevoel dat we dit samen hebben gedaan.
Geen mensen??. Op de grens van Chili en Argentinie zit de douane 90 KM verderop in Los Flores.
De weg in Argentinie is afgezien van weer een lang nieuw stuk weg van de top af veel beter dan in Chili. Met een licht afschot denderen we naar beneden.
40 Km voor de grens is een politiepost waar je paspoort moet laten zien???
Maar daarna is er een verrassing, asfalt op de weg, en dat voor de ongeveer duizend voertuigen die de weg jaarlijks te verwerken krijgt. Een paar uur later zijn we bij de douane in Los Flores. Alleen een stempel in onze paspoorten en een papiertje invullen. Geen controle op levensmiddelen of iets dergelijks.
We tracteren onszelf op 2 nachten in een cabana en genieten van de luxe die thuis zo vanzelf sprekend is. Een warme douche, een stoel om op te zitten, en een vierpits gasstel waar we net een heerlijke Argentijnse biefstuk op hebben gebakken met gebakken aardappelen en boontjes. En natuurlijk een flesje heerlijke wijn uit deze streek.
wo 23 dec, 2009 23:46
Ja Roald, dit is de moeite waard. Doe die cursus Spaans maar want iets anders dan Spaans en gebarentaal wordt niet begrepen.Roald schreef:Dat klinkt allemaal prachtig, genieten op zijn Zuid Amerikaans.
Zo te horen zal ik toch zeker een keer mijn mini cursus Spaans gaan verzilveren.
NU nog even sparen...
Allemaal een goede kerst gewenst vanuit een zonovergoten Argentinie.
Hetty en Lauran
do 24 dec, 2009 00:03
Lauran en Hetty (en eigenlijk iedereen hier),
Een fijne Kerst gewenst vanaf de zonovergoten andere kant van Argentinië (Buenos Aires)!
Robertjan
Een fijne Kerst gewenst vanaf de zonovergoten andere kant van Argentinië (Buenos Aires)!
Robertjan
do 24 dec, 2009 06:13
Ha vader en moeder,
Hier is alles goed.
Ik moet vandaag nog tot 12 uur werken en dan heb ik vakantie
De sneeuw ligt er nog. Dus dit jaar een witte kerst.
Al valt er geen nieuwe meer.
Jullie ook een fijne kerst. En als we elkaar niet meer spreken ook een gelukkig nieuwjaar.
Groetjes Gijs
Hier is alles goed.
Ik moet vandaag nog tot 12 uur werken en dan heb ik vakantie
De sneeuw ligt er nog. Dus dit jaar een witte kerst.
Al valt er geen nieuwe meer.
Jullie ook een fijne kerst. En als we elkaar niet meer spreken ook een gelukkig nieuwjaar.
Groetjes Gijs
vr 25 dec, 2009 23:29
Na een rustdag vertrekken we om 7 uur om naar San Jose de Jachal te fietsen.
We vertrekken vroeg om de warmte en vooral de sterke wind die iedere dag rond 11 of 12 uur opsteekt voor te zijn. Deze dag echter om 8 uur al een stevige wind. We zitten op een troosteloze weg met allemaal zwarte bergen om ons heen, en nauwlijks auto´s.
Mensen wonen er al helemaal niet. Het gaat steeds harder waaien en op een gegeven ogenblik zelfs stormen. We hebben wind pal tegen en worden zo ongeveer gezandstraald. Dan komen er zelfs kleine stenen voorbij vliegen. We voelen ons niet veilig meer en na 10 minuten komt er gelukkig een auto langs. We houden hem aan en het blijkt een politieauto te zijn met een bakje. Daar mogen de fietsen in en zo komen we veilig aan in San Jose de Jachel. Daar gaan we op zoek naar de busterminal omdat we met de bus naar de Mandoza willen. Maar na ieder loket 2x gehad te hebben komen we er via een Engels sprekende buschauffeur achter dat we geen kaartje krijgen omdat de bussen van deze maatschappijen maar tot San Juan rijden. Dus we kopen een kaartje naar San Juan. Daar aangekomen kunnen we direct overstappen naar de Mendoza, we hebben geluk. Op Kerstavond komen we om half 8 aan in Mendoza en volgens onze GPS is het hemelsbreed 15 KM naar de Pedosa waar we naar toe zouden gaan. Deze is van een Belg, die getrouwd is met een Argentijnse vrouw, en ze hebben ook gastenverblijven. Dus we denken, dat halen we net voor het donker. Echter 8 KM voor onze eindbestemming worden we tegengehouden door 3 man Politie, een in kogelvrij vest met een zeer groot geweer, en twee met alleen een groot pistool. Ze maken ons duidelijk dat we niet verder mogen rijden, we zouden worden bedreigd, beroofd en zelfs worden doodgeschoten. Het was erg onveilig hier voor gringo´s en we moesten wachten. Er kwamen nog twee agente bij, en vooral de GPS was de attractie van de dag.
We moesten iedere keer weer 5 minuten wachten, en uiteindelijk kwam er een polieauto met een bakje. Daar moesten we in, en na heel interessant wat rondjes te hebben gereden en iedereen die ze konden was gebeld dat ze twee nederlanders op de fiets met een GPS in hun auto hadden stopten we bij een politiebureau.
Daar werden de fietsen uit de auto geladen en moesten we wachten tot 10 uur. Dan zou er een andere politieauto komen om ons verder te brengen. Gelukkig hadden we een telefoonnummer van Hans van de Posada bij, dus hem maar gebeld wat er nu aan de hand kon zijn. Het bleek dat ze alleen maar heel bezorgd om ons waren en dat de buurt zo op Kerstavond met heel veel groeperingen van dronken mensen idd wel gevaarlijk was. In zijn Jeep zijn we uiteindelijk naar de Posada gereden. Daar brandde, zoals bij bijna iedereen, de BBQ en kregen we een voortreffelijke maaltijd, met natuurlijk een goed wijntje van het huis.
Langzaam kwamen we weer bij van deze toch wel heel bijzondere dag. Om 12 uur was er Champagne en vuurwerk. Omdat alle gastverblijven vol waren konden we bij de zus van de vrouw van Hans slapen, dus voor de 6e keer die dag in een andere auto.
Het was me een dagje wel, maar het einde was super.
Vanmorgen vroeg werden we gewekt door het helikopterachtige geluid van een kolibri.
We vertrekken vroeg om de warmte en vooral de sterke wind die iedere dag rond 11 of 12 uur opsteekt voor te zijn. Deze dag echter om 8 uur al een stevige wind. We zitten op een troosteloze weg met allemaal zwarte bergen om ons heen, en nauwlijks auto´s.
Mensen wonen er al helemaal niet. Het gaat steeds harder waaien en op een gegeven ogenblik zelfs stormen. We hebben wind pal tegen en worden zo ongeveer gezandstraald. Dan komen er zelfs kleine stenen voorbij vliegen. We voelen ons niet veilig meer en na 10 minuten komt er gelukkig een auto langs. We houden hem aan en het blijkt een politieauto te zijn met een bakje. Daar mogen de fietsen in en zo komen we veilig aan in San Jose de Jachel. Daar gaan we op zoek naar de busterminal omdat we met de bus naar de Mandoza willen. Maar na ieder loket 2x gehad te hebben komen we er via een Engels sprekende buschauffeur achter dat we geen kaartje krijgen omdat de bussen van deze maatschappijen maar tot San Juan rijden. Dus we kopen een kaartje naar San Juan. Daar aangekomen kunnen we direct overstappen naar de Mendoza, we hebben geluk. Op Kerstavond komen we om half 8 aan in Mendoza en volgens onze GPS is het hemelsbreed 15 KM naar de Pedosa waar we naar toe zouden gaan. Deze is van een Belg, die getrouwd is met een Argentijnse vrouw, en ze hebben ook gastenverblijven. Dus we denken, dat halen we net voor het donker. Echter 8 KM voor onze eindbestemming worden we tegengehouden door 3 man Politie, een in kogelvrij vest met een zeer groot geweer, en twee met alleen een groot pistool. Ze maken ons duidelijk dat we niet verder mogen rijden, we zouden worden bedreigd, beroofd en zelfs worden doodgeschoten. Het was erg onveilig hier voor gringo´s en we moesten wachten. Er kwamen nog twee agente bij, en vooral de GPS was de attractie van de dag.
We moesten iedere keer weer 5 minuten wachten, en uiteindelijk kwam er een polieauto met een bakje. Daar moesten we in, en na heel interessant wat rondjes te hebben gereden en iedereen die ze konden was gebeld dat ze twee nederlanders op de fiets met een GPS in hun auto hadden stopten we bij een politiebureau.
Daar werden de fietsen uit de auto geladen en moesten we wachten tot 10 uur. Dan zou er een andere politieauto komen om ons verder te brengen. Gelukkig hadden we een telefoonnummer van Hans van de Posada bij, dus hem maar gebeld wat er nu aan de hand kon zijn. Het bleek dat ze alleen maar heel bezorgd om ons waren en dat de buurt zo op Kerstavond met heel veel groeperingen van dronken mensen idd wel gevaarlijk was. In zijn Jeep zijn we uiteindelijk naar de Posada gereden. Daar brandde, zoals bij bijna iedereen, de BBQ en kregen we een voortreffelijke maaltijd, met natuurlijk een goed wijntje van het huis.
Langzaam kwamen we weer bij van deze toch wel heel bijzondere dag. Om 12 uur was er Champagne en vuurwerk. Omdat alle gastverblijven vol waren konden we bij de zus van de vrouw van Hans slapen, dus voor de 6e keer die dag in een andere auto.
Het was me een dagje wel, maar het einde was super.
Vanmorgen vroeg werden we gewekt door het helikopterachtige geluid van een kolibri.
za 26 dec, 2009 01:54
We vinden het altijd leuk om iets van het thuisfront te horen.Esther van Lange schreef:Hallo Lauran en Hetty en anderen,
Ik wil jullie even laten weten dat we jullie op de voet volgen.
Wat een mooi weer is het daar. Hier is de winter nu echt begonnen.
Dan krijg je wel mooie plaatjes.
Vanaf hier alvast een kerst en nieuwjaarsgroet.
En natuurlijk heel veel plezier.
Esther en Jeroen van Lange.
Toen we laatst bij jullie waren hadden we het over olijven. We slapen tijdens de kerstdagen in een huis met onder andere een olijf-boomgaard.
Natuurlijk ook vanuit hier goede wensen voor een mooi einde van het jaar.
ma 28 dec, 2009 16:57
Zo, daar heb ik vanavond geen kind meer aan.
Bert, als je Hetty zo ziet, wie zit er dan aan de goede kant van de wereldbol, jij of wij?
Bert, als je Hetty zo ziet, wie zit er dan aan de goede kant van de wereldbol, jij of wij?
ma 28 dec, 2009 17:17
Ach, Jupiler smaakt niet verkeerd hoor. Maar jullie zitten lekker op de fiets. Ik ben net een ruime week thuis uit Thailand, maar ik mis het fietsen door het land van de glimlach nu al. Tot overmaat van ramp moet ik ook nog een artikel maken over Thailand en dan kijk ik vanuit mijn werkkamer uit op kale bomen. Ik wil weer terug!!!!! Ik wil weer fietsen, maar helaas drukke tijden tot eind maart, met veel achter mijn PC.
Jullie een prettig uiteinde. Hoe gaat oudejaarsavond in Argentinie: net zo onstuimig als in Costa Rica?
Jullie een prettig uiteinde. Hoe gaat oudejaarsavond in Argentinie: net zo onstuimig als in Costa Rica?
ma 28 dec, 2009 17:28
De viering van kerstavond gaat hier in Argentinie net als in Nederland op oud Jaar. Met veel vuurwerk en knallende Champagne om 24.00 h. Ik ben dus ook benieuwd wat ze er met oud jaar vam gaan maken.bert sitters schreef:Ach, Jupiler smaakt niet verkeerd hoor. Maar jullie zitten lekker op de fiets. Ik ben net een ruime week thuis uit Thailand, maar ik mis het fietsen door het land van de glimlach nu al. Tot overmaat van ramp moet ik ook nog een artikel maken over Thailand en dan kijk ik vanuit mijn werkkamer uit op kale bomen. Ik wil weer terug!!!!! Ik wil weer fietsen, maar helaas drukke tijden tot eind maart, met veel achter mijn PC.
Jullie een prettig uiteinde. Hoe gaat oudejaarsavond in Argentinie: net zo onstuimig als in Costa Rica?
Ook een goed uiteinde.
ma 28 dec, 2009 23:54
Misschien doen ze het nog eens dunnetjes over. 
Hetty en Lauke prettige jaarwisseling.
Frank
Hetty en Lauke prettige jaarwisseling.
Frank
do 31 dec, 2009 11:06
Hoi pa en ma,
Via deze weg wensen wij jullie en gezond, leuk en een fietsvol 2010.
Ook van Jessica en dr familie.
Hier is het ondertusse weer winterweer geworden. In Nederland sneeuwt het weer.
Ze houden voor de komende week ongeveer 10 grade vorst s'nachts. Overdag rond het vriespunt.
Van Jessica moest ik zegge dat julle snel naar huis moeten komen want ze mist jullie.
Fijne jaarswissling daar.
Liefs Jos, Jessica en Gijs
Via deze weg wensen wij jullie en gezond, leuk en een fietsvol 2010.
Ook van Jessica en dr familie.
Hier is het ondertusse weer winterweer geworden. In Nederland sneeuwt het weer.
Ze houden voor de komende week ongeveer 10 grade vorst s'nachts. Overdag rond het vriespunt.
Van Jessica moest ik zegge dat julle snel naar huis moeten komen want ze mist jullie.
Fijne jaarswissling daar.
Liefs Jos, Jessica en Gijs
