In 2005 fietste ik van Nederland naar Mali, via de Transatlantische route. Neem je deze route, dan zul je niet veel mul zand tegenkomen. Je kunt zonder problemen het hele stuk over glad asfalt zoeven. Doe je dit in het najaar/winter dan heb je ook nog eens een lekker windje in de rug. Het langste stuk waar je geen water/voedsel tegenkomt is ongeveer 300 km. Verder kom je in de Westelijke Sahara zo ongeveer elke 100 km een tankstation tegen met een klein winkeltje erbij en soms een restaurant. De weg van Nouadhibou naar Nouakchott is splinternieuw. In 2005 waren er nog geen tankstations (ondertussen misschien wel?). Langs deze 500 km lange route wonen wel wat mensen zodat je toch je flessen kunt vullen.
Samuel.
